Kardiologia - wykład 1.docx

(29 KB) Pobierz

Podstawy fizjoterapii klinicznej w kardiologii

Wykład 1

 

Zatorowość płucna (PE) jest poważnym i potencjalnie zagrażającym życiu stanem, którego obecność należy podejrzewać w przypadku wielu ostrych zespołów sercowo- płucnych (duszności, bólu w klatce piersiowej, zapaści hemodynamicznej itd.).Występuje powszechnie, ale bardzo często pozostaje nierozpoznana!

 

Epidemiologia:

Zatorowość płucna występuje u 60 tys. osób rocznie.

Przyczyna 10% zgonów chorych hospitalizowanych.

Jednie 20% - 50% zatorowości płucnej kończącej się śmiercią było wcześniej podejrzewane kliniczne.

Ok. 70% przypadków jest rozpoznawana sekcyjnie!

 

Zatorowość płucna, czyli zator tętnicy płucnej – polega na zamknięciu lub zwężeniu jednej albo częściej wielu gałęzi tętnicy płucnej niesionym prądem krwi z materiałem zatorowym.

Materiał zatorowy - w większości przypadków jest to materiał skrzeplinowy. W ponad 90 % przypadków jego źródłem są żyły głębokie kończyn dolnych, w mniejszym stopniu żyły miednicy mniejszej (macicy,  nerek), żyły powierzchowne kończyn dolnych, jamy „prawego” serca. Znacznie rzadsze są zatory nieskrzeplinowe np. tkanką nowotworową, tłuszczową, płynem owodniowym, powietrzem.

 

Czynniki ryzyka:


Ø      wynikają z Triady Vichrowa:

-        zastoju krwi żylnej

-        uszkodzenia wewnętrznej warstwy naczyń żylnych

-        zaburzeń krzepnięcia i fibrynolizy

Ø      są one analogiczne jak w zakrzepicy żylnej ! ! ! !

Ø      wywiad zakrzepicy żył głębokich lub zatorowości płucnej (rzadko żylaki Kończyny Dolnej)

Ø      zabiegi operacyjne (w znieczuleni powyżej 30 minut)

-        klatka piersiowa

-        jama brzuszna

-        operacje ortopedyczne kończyny dolnej

-        operacje onkologiczne miednicy mniejszej

Ø      długotrwałe unieruchomienie

Ø      wrodzone trombofilie (niedobór biała C, biała S, antytrombiny III )

Ø      nabyte trombofilie

Ø      choroby mieloproliferacyjne

Ø      niewydolnośc serca (z AF)

Ø      uraz

Ø      otyłośc

Ø      odwodnienie

Ø      wiek powyżej 40 lat

Ø      cewnikowanie prawego serca


 

Obraz kliniczny zatorowości płucnej:

Ø      Nagła duszność

Ø      Zasłabnięcie

Ø      Ból w klatce piersiowej nasilający się w czasie wdechu

Ø      Tachypnoe

Ø      Tachykardia

Ø      Hipotonia

Ø      Często (ok. 50%) objawy zakrzepicy żylnej

Ø      Bóle w klatce piersiowej

W ciężkim przypadku:

Ø      Ostra niewydolność prawokomorowa (ostre serce płucne) z nabrzmieniem żył szyjnych

Ø      Lęk

Ø      Sinica

Ø      Utrata przytomności lub zaburzenia świadomości

Ø      Objawy wstrząsu

Ø      Nagły zgon (zator „jeździec”).

 

Ø      - Ból opłucnowy, kaszel, krwioplucie ( sugerują obecność zatorów w drobnych, dystalnych naczyniach płucnych lub zawał płuca)

Ø      - Zasłabnięcie i ból o charakterze wieńcowym są częstsze w masywnych zatorach proksymalnych, wskazując na istotne zaburzenia hemodynamiczne.

Ø      - Nietypowe postacie kliniczne (obrzęk płuc, gorączka o niejasnej etiologii, hipotonia ortostatyczna, objawy bronchospastyczne).

Ø      - Zatory płuc klinicznie nieme (mikrozatory) prowadzące do rozwoju pozatorowego przewlekłego serca płucnego

Ø      - Powtarzające się epizody zatorowania w gałęziach obwodowych tętnic płucnych powodują powstanie narastającej zakrzepicy naczyń płucnych

Ø      - Stopniowo rozwija się nadciśnienie płucne, przewlekłe serce płucne, przerost a później poszerzenie prawej komory i cechy niewydolności prawokomorowej.

Diagnostyka:

Ø      Powiększenie serca, naczyń 7%

Ø      Płyn w jamie opłucnej 23%

Ø      Uniesienie przepony 20%

Ø      Niedodma 18%

Ø      Obrzęk płuc

Ø      EKG (elektrokardiografia)

-        powiększony odcinek ST – „zator jeździec”

-        Niespecyficzne, wykazuje nieprawidłowości jedynie w masywniejszych zatorach

-        Obniżenie odcinka ST lub ujemne załamki T w odprowadzeniach V1 – V3

-        P pulmonale w II, III, aVF

-        Głęboki załamek S w I z załamkiem Q i odwróconym T w III

-        Tachykardia i zaburzenia rytmu, najczęściej nadkomorowe.

 

Ø      Echokardiografia:

-        Powiększenie prawej komory

-        Cechy podwyższonego ciśnienia w tętnicy płucnej

-        Niedomykalnośc zastawki trójdzielnej

-        Paradoksalna kurczliwość przegrody międzykomorowej

-        Możliwość uwidocznienia materiału zatorowego w początkowym odcinku tętnicy płucnej (TEE)

-        Wykrycie skrzeplin w jamach prawego serca.

-        Zawartość ECHO polega nie na diagnozowaniu PE ale na możliwości wykluczenia innych stanów tj. tamponada, zawał PK, rozwarstwienie aorty u pacjentów z zaburzeniami hemodynamicznymi, u których podejrzewa się masywny zator tętnicy płucnej.

 

Rola echokardiografii w zatorowości płucnej - rozpoznanie,ocenę wskaźników w echokardiografii

Ø      D-dimery: - czułe niespecyficzne! ; podwyższone w wielu różnych stanach ; neo, stany zapalne, po operacjach              .

-        Wartość badania polega na możliwości wykluczenia PE  (•   Stężenie poniżej 500ng/ml – ryzyko zatorowości płucnej jest minimalne (95 - 99% pewności), a w połączeniu z PaO2 > 85 mmHg i częstością oddechów poniżej 20/min. – w prawie 100%..

-        Są markerem zatorowości płucnej! ! !

-        Wzrasta po operacji w chorobach nowotworowych nie w PE ! ! !

 

Ø      USG żył głębokich kończyn dolnych – test uciskowy ( żyła udowa à  zapada się à à  spadek ciśnienia à  nie ma materiału zatorowego)

v      Nieinwazyjne, swoiste badanie dla rozpoznania zakrzepicy żył głębokich

v      Czułość przy lokalizacji proksymalnej –95-100% , przy dystalnej –70-80 %

v      Technika B – mode i Dopplerowska

v      Decydującym badaniem jest próba zaciśnięcia światła żyły za pomocą delikatnego ucisku głowicy : całkowite zaciśnięcie wyklucza obecność skrzepliny, niemożność zaciśnięcia sugeruje jej obecność.

 

Ø      Angiografia tętnic płucnych:

v      Wysoka czułość i swoistość badania w rozpoznawaniu zakrzepicy żył głębokich

v      Uważana za metodę referencyjną, ale jest badaniem inwazyjnym i czasochłonnym.

v      Potwierdzenie rozpoznania zakrzepicy żył głębokich wymaga leczenia p/zakrzepowego nawet gdy nie doszło do inc

v      Szybkie i dokładne rozpoznanie jednak kosztowne i inwazyjne

-        WYKONANIE :  nakłucie żyły głównej dolnej à podanie kontrastu

Ø      TK spiralne:

-        Nieinwazyjne, kosztowne

-        Wykrywa skrzepliny w głównych i segmentowych tętnicach płucnych

Ø      ! ! ! ! !  TOMOGRAFIA KOMPUTEROWA ! ! ! ! ! ! ! !

 

 

 

Cele leczenia:

Ø      przywrócenie drożności łożyska naczyniowego

Ø      przeciwdziałanie narastaniu zakrzepu żylnego

Ø      zapobieganie ponownym zatorom

Ø       

Ø       

Ø       

 

Leczenie heparyną HNF:

Ø      Heparyna niefrakcjonowana (bolus. i.r. 5-10 tys. j.) – pierwsze oznaczenie APTT po 4-6 godzinach

Ø      Heparyna drobnocząsteczkowa (jeśli pacjent jest stabilny hemodynamicznie)

-        Enoxaparyna

-        Nadroparyna

-        Dalteparyna

Leczenie fibrynolityczne

              Wskazania:

                            Przypadki masywnej zatorowości płucnej przebiegającej z objawami ostrej niewydolności prawokomorowej (ostre serce płucne) ; z hipotonią ; zaburzeniami świadomości ;      rt- PA (alteplaza)

 

Embolektomia płucna – nadal wykonuje się E.P. w sytuacjach nagłego zagrożenia życia;

              Filtry zakładane do VCI (do żyły głównej dolnej) – ograniczają przemieszczanie się materiału zatorowego z żył do tętnic płucnych.

 

Postępowanie profilaktyczne i chorych z zatorowością płucną:

Ø      Kontynuacja leczenie przeciwzakrzepowego

-        Wlew z HNF pod kontrolą APTT przez 7-10 dni lub heparyna drobnocząsteczkowa

-        Doustne antykoagulanty ( INR 23)

Ø      Profilaktyka i leczenie zakrzepicy żył głównych

Ø      Postępowanie profilaktyczne u osób z wysokim zagrożeniem ……..

 

Rokowanie:

- śmiertelność ok. 30%

 

 

 

 

 

 

Tętniak

Tętniak rozwarstwiający...

Zgłoś jeśli naruszono regulamin