Budowa włosa.Depilacja. Epilacja
u Arleta Macierzyńska
u Budowa włosa
u
u Fazy wzrostu włosa: anaben, kata gen i telogen
u Fazy wzrostu włosa
u Cykl rozwoju włosa składa się z trzech okresów: anagenu, katagenu i telogenu.
u Anagen jest fazą wzrostu włosa i u człowieka trwa 3-6 lat. W tym okresie znajduje się większość włosów skóry głowy.
u Katagen to faza inwolucji (zaniku fizjologicznego) mieszka trwająca od kilku dni do 2 tygodni.
u Telogen jest okresem spoczynku i trwa zwykle 2-4 miesiące.
u W poszczególnych fazach cyklu rozwojowego mieszki włosowe i włosy wykazują charakterystyczne cechy dla danego stadium.
u Depilacja
u Metoda usuwania owłosienia, przez usunięcie łodygi włosa. Cebulka włosa pozostaje w skórze
u Golenie
u Depilacja chemiczna
u Epilacja
u Metoda pozbywania się niepożądanego owłosienia ze skóry. Włos usuwany jest wraz z korzeniami (cebulkami) w odróżnieniu od depilacji, gdzie cebulki zostają w skórze.
u Przeprowadza się różne rodzaje epilacji:
u epilacja laserowa – usuwanie włosów za pomocą lasera o odpowiedniej długości fali, światło lasera zamieniane jest na ciepło, które niszczy włos
u fotoepilacja – usuwanie włosów przy pomocy impulsów świetlnych, które uszkadzają włos
u elektroliza – w cebulkę wbija się igłę, przez którą płynie stały prąd galwaniczny
u termoliza – metoda podobna do elektrolizy, jednak używa się tu prądu zmiennego
u woskowanie – usuwanie za pomocą ciepłego lub zimnego wosku lub plastrów
u Woskowanie
u Woski miękkie- w rolkach
u Woski twarde bezpaskowe
u Wosk na zimno
u Pasta cukrowa
u Epilacja woskiem- przeciwwskazania
u rozszerzone naczynia krwionośne
u żylaki, stany przedżylakowe, zapalenie żył
u ciąża – ostatni trymestr
u alergie na składnik wosku
u cukrzyca
u stany ropne i zapalne, owrzodzenia
u łuszczyca
u obrzęki
u świeże blizny
u świeże rany i ubytki skórne
u gorączka
u świeża opalenizna
Zabiegi z wykorzystaniem prądów.fizykalne metody wspomagania transportu transkomórkowego i epidermalnego.
Arleta Macierzyńska
Prąd elektryczny
Uporządkowany ruch ładunków elektrycznych
Ładunki powstają w wyniku jonizacji (proces, w którym obojętny atom traci lub zyskuje elektrony po ich odczepieniu lub przyłączeniu- aniony lub kationy)
Kationy w polu elektrycznym przemieszczają się do katody (-), aniony do anody (+).
Napięcie
Przepływ prądu jest możliwy dzięki sile elektromotorycznej, która wyzwalana jest przez różnicę potencjałów między katodą (nadmiar elektronów) a anodą (niedobór elektronów).
Jeśli bieguny połączymy przewodnikiem nadmiar elektronów przepłynie do anody. Kiedy dojdzie do stanu równowagi między dwoma biegunami, napięcie spadnie do zera.
Jednostką napięcia jest wolt (V).
Natężenie
Siła prądu, czyli ilość elektryczności przepływającej przez przekrój przewodnika w ciągu sekundy.
Jednostką natężania jest amper (A).
Opór
W przewodniku prąd napotyka na opór, którego wielkość zależy od rodzaju przewodnika, jego długości i przekroju.
Im lepszy przewodnik, tym mniejszy opór.
Jednostką oporu jest om (Ω).
Moc
Praca, jaką prąd elektryczny może wykonać w określonym czasie.
Mierzona w watach (W).
Częstotliwość
Liczba zmian biegunowości prądu zmiennego.
Liczba przerw prądu stałego przerywanego.
Im częstsza zmiana kierunku przepływu prądu zmiennego lub większa ilość przerw w prądzie stałym tym częstotliwość prądu jest większa.
Jednostką jest herc (Hz).
Prąd stały
Płynie w jednym kierunku, zachowuje stałe natężenie.
Strumień elektronów przepływa od bieguna ujemnego do dodatniego.
Wykorzystywany w zabiegach galwanizacji i jonoforezy.
Przewodzenie prądu przez skórę
W zależności od zawartości płynów, tkanki przewodzą prąd w sposób odmienny.
Dobrym przewodnikiem są naczynia krwionośne, wilgotna/ mokra skóra.
Największy opór wykazuje warstwa rogowa naskórka, paznokcie i włosy.
Prąd przepływa przez skórę drogami o najmniejszym oporze- np. kanałami gruczołów potowych (elektrolity przewodzą prąd).
Galwanizacja
Włoski lekarz Luigi Galvani- jego badania nad fizjologią mięśni przyczyniły się do rozwoju wiedzy o prądzie.
Podczas galwanizacji przepływowi prądu przez tkanki towarzyszy wiele zjawisk.
Galwanizacja- zjawiska elektrochemiczne
Elektroliza- proces powstawania swobodnych atomów w elektrolicie, pod wpływem prądu stałego, ze znajdujących się w nim jonów. Proces ten występuje w tkankach znajdujących się pod elektrodami.
Elektroliza
Anoda:
zwiększenie koncentracji jonów wodorowych w tkankach w pobliżu elektrody,
przesuwanie się kationów w stronę katody,
wytwarzanie środowiska kwaśnego w pobliżu bieguna,
wydzielanie się pęcherzyków wolnego tlenu,
ścinanie białek tkanek (martwica skrzepowa)
Katoda:
zwiększenie koncentracji jonów wodorotlenowych w tkankach w pobliżu elektrody,
przesuwanie się anionów w stronę anody,
wytwarzanie środowiska zasadowego w pobliżu bieguna,
wydzielanie się pęcherzyków wolnego wodoru,
rozpuszczanie się białek tkanek (martwica rozpływna).
Galwanizacja- zjawiska elektrokinetyczne
Elektroforeza- zgodne z kierunkiem prądu poruszanie się zawartych w roztworze różnych niezdysocjowanych cząsteczek (kiedy do cząsteczki przyłączają się jony dodatnie lub ujemne, wtedy przesuwają się do odpowiedniej elektrody).
Elektroosmoza- zjawisko przemieszczania się tzw. ośrodka fazy rozpraszającej (np. wody) względem rozproszonej pod wpływem pola elektrycznego.
Zjawisko to zachodzi na błonach półprzepuszczalnych, unieruchamiających fazę rozproszoną na swej powierzchni.
Zdolność do poruszania w tych warunkach ma tylko faza rozpraszająca.
Galwanizacja- zjawiska elektrotermiczne
Ciepło wydziela się wskutek tarcia pomiędzy poruszającymi się w polu elektrycznym jonami a środowiskiem.
Podczas galwanizacji wydziela się niewielka ilość ciepła i nie wpływa ono znacząco na tkanki.
Odczyn ze strony naczyń krwionośnych
Bezpośrednie działanie prądu na naczynia.
Uwolnienie substancji rozszerzających naczynia.
Pod katodą reakcja ze strony naczyń jest bardziej intensywna- powstaje tzw. rumień galwaniczny (utrzymuje się ok. 30 min.).
Przekrwienie tkanek głębiej położonych utrzymuje się dłużej.
Reakcja nerwów i mięśni
Prąd stały zmniejsza stopień pobudliwości mięśni- efekt przemieszczania się jonów i zmian polaryzacji błon komórkowych.
Katelektrotonus- pod katodą, stan zwiększonej pobudliwości.
Anelektrotonus- stan zmniejszonej pobudliwości.
Ogólna
Miejscowa
Galwanizacja ogólna
Kąpiele wodno-elektryczne komorowe lub całkowite
Galwanizacja miejscowa
Przepływ prądu przez oznaczony odcinek ciała.
Elektroda czynna i bierna.
Części metalowe elektrod nie mogą dotykać bezpośrednio skóry- ryzyko poparzenia, konieczność stosowania zwilżonych podkładów.
Odpowiednia odległość pomiędzy elektrodami.
Natężenie prądu zwiększamy stopniowo, zależnie od indywidualnych reakcji organizmu.
Nie odrywamy elektrod.
Poprzeczna- prąd trafia na duże opory w związku z warstwowym ułożeniem tkanek o różnym przewodnictwie.
Podłużna- zgodnie z przebiegiem nerwów, naczyń krwionośnych i mięśni, mniejszy opór.
Gęstość prądu- stosunek natężenia prądu do wielkości powierzchni, przez którą ten prąd przepływa.
Im mniejsza elektroda, tym większa gęstość prądu.
Galwanizacja- wskazania
Nerwobóle,
przewlekłe stany zapalne nerwów,
bóle mięśniowe,
zaburzenia naczyniowe,
odmrożenia.
Jonoforeza
Zastosowanie prądu stałego w celu wprowadzenia do skóry substancji czynnych w postaci jonów.
Związki chemiczne ulegające dysocjacji elektrolitycznej, rodzaj związku decyduje o właściwościach wykonywanego zabiegu.
Elektroda czynna jest w bezpośrednim kontakcie z roztworem zawierającym wprowadzaną substancję.
Elektroda bierna jest podłączona w dowolnym miejscu ciała.
Kationowe substancje czynne wprowadza się za pomocą anody.
Anionowe substancje czynne wprowadza się za pomocą katody.
Oprócz roztworów wodnych możemy stosować preparaty w hydrofilowych żelach i kremach.
Jony wnikają przez:
gruczoły potowe,
mieszki włosowe,
uszkodzenia warstwy rogowej.
Natężenie prądu nie większe niż 5 mA.
Zabieg 10-15 minut.
Przed zabiegiem odtłuszczamy skórę.
Przed zabiegiem można wykonać złuszczanie chemiczne lub mechaniczne.
Elektroporacja
Jest to zjawisko fizyczne zachodzące w błonach komórkowych i w warstwie rogowej naskórka. Powoduje ono otworzenie nowych dróg wprowadzania dużych cząstek substancji aktywnych za pomocą krótkich impulsów prądu o wysokim napięciu (kilkaset V/cm2).
Elektroporacja na poziomie warstwy rogowej
Warstwa rogowa zbudowana jest z korneocytów upakowanych w macierzy lipidowej, która składa się z ceramidów, cholesterolu i kwasów tłuszczowych.
Zastosowanie impulsów napięciowych zwiększa przepuszczalność skóry, poprawia dyfuzję i elektroforezę, nasila przezskórny transport substancji aktywnych.
Elektroporacja na poziomie komórkowym
Powoduje otwieranie w błonie komórkowej dodatkowych dróg wprowadzania do komórki substancji czynnych.
Jest zjawiskiem całkowicie odwracalnym.
Po zabiegu komórka powraca do stanu wyjściowego (odzyskuje swoją integralność, właściwości błony komórkowej normalizują się).
Darsonwalizacja
Prąd zmienny o częstotliwości od 150 do 200 kHz.
Wysokie napięcie, małe natężenie.
Prąd wysokiej częstotliwości przepływający przez elektrodę, w której wnętrzu panuje próżnia i wywołuje w niej wyładowanie.
W trakcie wyładowań pomiędzy elektrodą a powierzchnią skóry tworzy się ozon.
Efekty fizjologiczne
termiczny,
rozszerzanie naczyń krwionośnych
uspokajający (ciepło, działanie na nerwy),
bakteriobójczy.
Metoda bezpośrednia
Metoda wyładowań
Elektrostymulacja
Polega na wywołaniu skurczu mięśnia za pomocą prądów impulsowych lub na drażnieniu zakończeń nerwów czuciowych w skórze.
Skurcz mięśnia można wywołać drażniąc prądem bezpośrednio mięsień lub pośrednio nerw, który ten mięsień zaopatruje.
Jednobiegunowa- stymulacja elektrodą czynną- głównie w obrębie mięśni twarzy, dłoni i stóp. Elektroda w postaci kulki pobudza punkt motoryczny mięśnia.
Dwubiegunowa- dwie elektrody jednakowej wielkości, ułożonych na mięśniu w okolicy jego przyczepów. Prąd przepływa przez mięsień w kierunku podłużnym. Stosowana w przypadku mięśni odnerwionych, nieznacznie uszkodzonych i zdrowych.
Skurcz mięśnia drażnionego prądem uzyskujemy tylko wtedy, gdy natężenie i czas działania prądu osiągną pewną wartość progową, konieczną do wywołania skurczu.
Szybkość narastania natężenia ma również znaczenie dla wywołania skurczu mięśnia.
Prąd galwaniczny nie wywoła skurczu mięśnia, ponieważ ma stałe natężenie
W elektrostymulacji stosuje się prądy impulsowe różniące się między sobą czasem trwania impulsu, czasem narastania natężenia w impulsie, czasem opadania natężenia w impulsie, amplitudą natężeń impulsu i częstotliwością impulsów.
W trakcie elektrostymulacji dochodzi do naprzemiennego skurczu oraz odprężenia mięśni.
Celem zabiegu jest wzmocnienie mięśni, rozluźnienie napięć mięśniowych i działanie na układ nerwowy.
Zostaje pobudzone krążenie krwi i limfy, a w konsekwencji podnosi się poziom przemiany materii.
Przeciwwskazania do zabiegów z prądem
Rozrusznik serca,
...
Anezjaa_Mix