model kształcenia osób w zawodzie.doc

Wiśniewska Anna

Wessel Małgorzata

Laskowska Katarzyna

Pedagogika Rewalidacyjna z wczesnym wspomaganiem rozwoju

semestr III

MODEL KSZTAŁCENIA OSÓB W WYBRANYM ZAWODZIE

LOGOPEDA

              Zawód logopedy jest znany od wielu lat, lecz od niedawna został wpisany do Klasyfikacji Zawodów i Specjalności. Logopedą może być:

- absolwent studiów magisterskich ze specjalnością logopedyczną,

- absolwent logopedycznych studiów podyplomowych prowadzonych przez szkoły wyższe,

- absolwent studiów logopedycznych, specjalizujący się w zakresie np. surdologopedii ( leczenie i rehabilitacja osób głuchych lub niedosłyszących) czy neurologopedii ( nauka kształtowania mowy, leczenie wad i zaburzeń mowy).

Zdarza się, że ten zawód wykonują także osoby bez odpowiednich kwalifikacji zawodowych( np. po krótkotrwałych kursach). Osoby ze specjalnością logopedyczną mogą się ubiegać o nadanie certyfikatu Terapeuty Mowy.

Logopeda jest bardzo potrzebny w dzisiejszych czasach, gdyż występuje dziś coraz więcej zaburzeń mowy już od najmłodszego wieku- jest też tym samym potrzeba zatrudniania większej ilości logopedów.

Zakres działań logopedy:

Logopedzi badają  procesy komunikacji człowieka na różnych etapach rozwoju i w różnych sferach jego aktywności. Zajmują się korygowaniem wad wymowy i usprawnianiem motoryki aparatu mowy, a także profilaktyką, likwidowaniem objawów zaburzonej komunikacji językowej, uwarunkowanych środowiskowo lub organicznie, stymulacją mowy opóźnionej i rehabilitacją mowy po wypadkach lub incydentalnych urazach czy udarach mózgowych (w przypadku całkowitej lub częściowej utraty mowy lub/i rozumienia). Kiedy mowa nie rozwija się, lub prognozy rozwoju są mało optymistyczne, a także wtedy, gdy mowa jest niezrozumiała dla otoczenia, logopedzi poszukują wspomagających lub alternatywnych form i metod porozumiewania się. Ich zadania obejmują:

·         prowadzenie pracy profilaktycznej i terapeutycznej w celu likwidowania lub zmniejszania zaburzeń komunikacyjnych dzieci, młodzieży i dorosłych;

·         prowadzenie doradztwa logopedycznego;

·         ustalanie postępowania korekcyjno-terapeutycznego (np. na etapie diagnozy, prewencji i terapii logopedycznej);

·         prowadzenie pracy profilaktycznej i terapeutycznej w zakresie czytania i pisania, a w wielu przypadkach w zakresie ogólnego rozwoju psychomotorycznego;

·         utrzymywanie właściwych kontaktów z rodzinami dzieci i młodzieży objętych opieką logopedyczną, nauczycielami, oraz innymi terapeutami (psychologiem, rehabilitantem), by wspólne poszukiwać rozwiązań problemów wynikających z zaburzeń komunikacji;

·         prowadzenie badań logopedycznych, obejmujących studia teoretyczne, badania empiryczne i porównawcze, formułowanie definicji, hipotez i praw;

·         opracowywanie, adaptowanie oraz weryfikowanie narzędzi badawczych do diagnozy i terapii zaburzeń komunikacji;

·         przeprowadzanie badań logopedycznych z wykorzystaniem różnych narzędzi badawczych w celu ustalenia stanu rozwoju mowy i zaburzeń komunikacyjnych;

·         ocenianie i interpretowanie wyników badań oraz formułowanie wskazań;

·         przygotowywanie i wygłaszanie referatów, komunikatów i raportów naukowych lub popularnonaukowych oraz publikowanie wyników badań i eksperymentów;

·         wykonywanie wspólnie z innymi specjalistami zadań pokrewnych.

Jaki powinien być logopeda:

Logopedą powinna być osoba otwarta, komunikatywna i mająca łatwość nawiązywania kontaktów z pacjentami - zarówno dziećmi, jak i dorosłymi. Logopeda musi akceptować swoich pacjentów takimi, jakimi są. Terapeuta logopedyczny powinien pamiętać, że każdy pacjent jest indywidualnością, dlatego trzeba bardzo umiejętnie opracować program terapii pod kątem jego osobistego problemu oraz rodzaju zaburzenia.
Dobry logopeda powinien znać bardzo dobrze język polski - i w mowie,           i w piśmie. Obowiązkiem powinno być podnoszenie własnych kwalifikacji oraz doskonalenie zawodowe, tak aby móc zapewnić pacjentom usługi na najwyższym poziomie.
Od logopedy wymaga się ciągłego kształcenia i podnoszenia kwalifikacji na kursach, szkoleniach. Jak twierdzą specjaliści, rodzą się dzieci z coraz niższą wagą urodzeniową, mają one coraz więcej defektów i problemów, dlatego wiedza logopedy musi być z zakresu różnych dyscyplin naukowych, takich jak: pedagogika, psychologia, medycyna, rehabilitacja, itp. Tylko wtedy osoba z zaburzoną komunikacją, trafiająca do logopedy nie stanie się „przypadkiem logopedycznym” do diagnozy i terapii, a logopeda nie będzie li tylko tradycyjnym „nauczycielem mowy” lecz wspaniałym i mądrym terapeutą.