1.Zmienna globalna – wyjaśnić
Zmienna globalna to taka zmienna, do której dostęp możliwy jest z każdego miejsca programu. Po jej zadeklarowaniu wszystkie funkcje i skrypty mogą z niej korzystać. Pozwala to zaoszczędzić pamięć. Jeżeli zmienna globalna została zadeklarowana, ale nie przypisano do niej jeszcze żadnej wartości, wynikiem jej wywołania będzie zbiór pusty. Przykład deklaracji zmiennej globalnej ‘x’:
>> global x
2.Wyniki działań: A.*B A*B i jakieś tam inne operacje A [1 2;2 3] B[1 1;2 1]
Jeżeli A = [ 1 2 oraz B = [ 1 1 to:
2 3 ] 2 1 ]
A.*B = [ 1*1 2*1 = [ 1 2
2*2 3*1 ] 4 3 ]
A*B = [ 1*1+2*2 1*1+2*1 = [ 5 3
2*1+3*2 2*1+3*1 ] 8 5 ]
3.Operacja wyciągania z macierzy A[3, 1:5] [.....]
Polecenie A[3, 1:5] wywoła elementy macierzy A z wiersza 3 i kolumn od 1 do 5 (co 1)
4.Napisz polecenie umożliwiające wykreślenie funkcji: V=Aebsin(t) dla t[0;20]
A=1
B=...
Zrobić do wykresu: legenda, podpisać osie, tytuł wykresu, wyświetlanie , pewnie jakąś kolorową przerywaną linią)
t = 0:20;
A = 1;
b = 2;
V = A*exp(b*sin(t));
plot (t,V,’r:’);
title (‘Zadanie 4’);
xlabel (‘t’);
ylabel (‘V’);
legend ('V = A*exp(b*sin(t))')
5.Różnica miedzy m-plikiem skryptowym a funkcyjnym
M-plik skryptowy to odrębny program, który wywołujemy wpisując jego nazwę (bez rozszerzenia) w oknie głównym Matlaba. Następuje szereg procedur zapisanych w skrypcie.
M-plik funkcyjny zawiera jedynie funkcję, którą możemy się posłużyć do naszych obliczeń, bądź też zwraca wynik dla podanej przez nas wartości. Odnosimy się do niej używając jej nazwy (nazwy pliku, w którym została zapisana).
Przykład m-pliku skryptowego: Przykład m-pliku funkcyjnego:
x=input (‘Podaj wartość x: ’) function y = funkcja(x)
y=sin(x.*x) y=sin(x.*x)
6.Napisz skrypt obliczający równanie kwadratowe
clear all
clc
disp('Rownanie kwadratowe a*x^2+b*x+c')
a=input('Podaj a: ');
b=input('Podaj b: ');
c=input('Podaj c: ');
delta=b*b-4*a*c;
disp('Szukane pierwiastki:')
x1=(-b-sqrt(delta))/2*a
x2=(-b+sqrt(delta))/2*a
7.napisz m-plik pochodna funkcji : y(x)=x2/(x3+1)
l=[1 0 0];
m=[1 0 0 1];
disp('Zadana funkcja:')
G=tf(l,m)
l1=polyder(l);
m1=polyder(m);
disp('i jej pochodna:')
G1=tf(l1,m1)
8.napisz m-plik obliczający całke y=x3+3x2-9x-2 <-5,5>
Plik „calka.m”:
function y = calka(x)
y=x.^3+3*x.^2-9*x-2
W oknie głównym:
quad('calka',-5,5)
9.procedura ode 45 – wyjaśnić
ode45(‘nazwa_funkcji’,wektor_przedz_czas,wektor_war_poczatk)
10.Równanie opisujące PID , schemat, widok wykresu podczas robienia i symulacji zapisanie do pliku i tam inne bajery
11.zamodelowanie schematu:
y..+4y.+29y=0
y.(0)=15 y(0)=15
Zapewnić obserwację sygnału y I możliwość późniejszego odtworzenia
W obu integratorach w polu „Initial condition” wpisujemy wartość „15”
Kony777