1945 Krótki przewodnik artylerii.pdf

(1127 KB) Pobierz
NACZELNE
DOWÓDZTWO
W.
P.
Do u ży tk u służbow ego.
KRÓTKI
PRZEWODNIK ARTYLERII
INSTYTUT
W O JS K O W Y
NAIJKOWO - WYDAW NICZY
1 9
4
5
NACZELNE
DOWÓDZTWO
W.
P.
KRÓTKI
PRZEWODNIK ARTYLERII
WOJSKOWY
INSTYTUT
NAUKOWO
- WYDAWNICZY
1
9
4
5
R O Z K A Z W P R O W A D Z A JĄ C Y
Zatwierdzam do użytku służbowego „Krótki
przewodnik artylerii” .
Jest to tłum aczenie KKrótkiego przewodnika
artylerii
"
opracowanego przez elewów W yższy cl)
Kursów D okształcający cl) Oficerów Armii C z e r ­
wonej.
Przewodnik niniejszy należy traktować jako
pom oc szkolną dla elewów szk ó ł oficerskich oraz
oficerów jednostek W. P.
Dca Centrum W yszk. Oficerów W. P.
KRÓTKI PRZEWODNIK ARTYLERII.
(do programu z kursu artylerii).
Artyleria dzieli się ze względu na siłę og­
nia i przeznaczenie — na lekką, ciężką, wiel­
kiej mocy i specjalną — przeciwpancerną i
przeciwlotniczą.
Organizacyjnie — na artylerię piechoty, ar­
tylerię armii (korpusu) i artylerię odwodu Na­
czelnego Dowództwa,
Zasadniczą jednostką taktyczną artylerii
jest dywizjon.
I.
RODZAJE OGNIA ARTYLERII.
a)
Ogień obezwładniający ma za zadanie
przy częściowym obezwładnieniu siły żywej
npla pozbawić go możliwości wykorzystania
środków walki, albo zatrzymać jego manewr.
Ogień obezwładniający prowadzi się krót­
kimi potężnymi napadami ogniowymi, przy
czym osiąga się równocześnie zniszczenie sprzę­
tu nieprzyjacielskiego.
• b) Ogień niszczący siłę żywą i środki og­
niowe ma za zadanie zupełfie ich zniszczę-
nie alko zadanie im takich strat, w wyniku któ­
rych nie będą one zdolne do walki.
Otffeń można prowadzić do celów po:edvń-
czych i do grupy celów (ogień masowy). Pod
ogniem masowym należy rozumieć kierowany,
z góry planowany lub nie ob’ etv planem og;eń
*
zr>aczne: ilości artylerii (dywizion i w;ęcei),
użvtv iednocześnie do wykonania ipdnogo
określonego zadania. Dla dywiz:onu w składzie
trzech baterii wyznacza się pow>erzchnie
5—-
6
ha lub odcinek linii obronnei od 250 do 100 m.
Og'eri dn gnrov celów ma zastosowanie
przy duże! koncentracii artylerii na frorrin
i pnw'ń'en być uzgodniony z ogniem do celów
poiedyńczych.
W warunkach nocnego przygotowania sztur­
mu i przy złej widoczności w dzień, stosowa­
nie ognia do grupy celów jest konieczne.
c) Ogień burzący ma za zadanie zburzyć
umocnienia obronne npla i zniszczyć siłę żywą
i środki walki. Prowadzi się ogień metodyczny
celem otrzymania co najmniej dwóch — trzech
strzałów trafnych.
d) Ognie zaporowe: (ognie masowe):
ROZ — ruchomy ogień zaporowy (ros. PZO)
przeciw czołgom i piechocie npla.
SOZ — stały ogień zaporowy (ros. NZO)
przeciw piechocie i czołgom npia;
4
e) Ogn;e towarzyszące:
W ał ogniowy i koleine ząśrodkowanie ognia
KZO — fros. PSO), towarzyszące szturmowi
piechoty i czołgów.
II.
ZAD ANTA WYKONYW ANE
PRZEZ ARTYLERIĘ PIECHOTY.
45-mm i 76-mm armaty pułkowe — zwal­
czanie czołgów, dział przeciwpancernych środ­
ków ogniowych piechoty i siły żywei; strzelanie
do ambrazur (otworów strzelniczych).
76-mm działa AD (artylerii dvwizy:neil —
niszczenie odkrytei siły żywej, i odkrytych środ­
ków ogn^wych piechoty oraz znaidu’acvch się
’
za lekkimi ukryciami: niszczenie czołgów i in­
nych środków zmotomechanizowanych, obez­
władnienie artylerii; burzenie przeszkód z dru­
tu kolczastego oraz otworów strzelniczych
DZGO (drewniano - ziemnych gniazd oporu)
i DGO (długotrwałych gniazd oporu).
YlOymm
haubice — niszczenie siły żywej
w ukryciath i poza ich obrębem; niszczenie
(obezwładnienie) środków ogniowych; burze­
nie DZGO, przeszkód z drutu kolczastego i in­
nych umocnień typu polowego; wykonywanie
przejiść w polach minowych; zwalczanie arty­
lerii i środków zmotomechanizowanych.
W zależności od warunków walki i rodzaiu
celów do wykonania zadań ogniowych używa
się po:edyńczych dział (plutonów), baterii, dy­
wizjonów albo grupy bateryj.
m.
NORMY OGNIA ORAZ OBLICZENIE POCI­
SKÓW I CZASU PRZY WYKONYWANIU
ZADAŃ OGNIOWYCH.
1. Tabela natężenia ognia na 1 działo.
armata
pułkowa
w
1927
z
76-m
m arm ata
wz. 1930
76-m
m armata
z zam kiem
potautom .
Przykład: Przygotowanie artyleryjskie trwa
2 godz. 30 min. Ile strzałów może oddać w tym
czasie 76-mm bateria dywizyjna (4 działowa):
w 1. godzinie wystrzeli
— 120 pocisk,
w 2. godz. (następnej) wystrzeli
— 90
„
w V
2
godz. (następnej)
„
— 45
,,
Razem — 255 pocisk,
bateria zaś — 255 X 4 = 1020 pocisków.
2, Działanie pocisków.
Rzeczywiste rażenie pocisków (granat z na­
stawą zapalnika na działanie natychmiastowe):
76-mm — w zdłuż frontu — 30 m, w głąb — 15 m
122-mm—
,,
„
— 50 m,
,,
— 20 m
152-mm—
„
„
— 60 m,
„
— 30 m
107-mm|
haubica
l«2-mm
h»ubfca
-mm
arm ata
armata*
haubica
76-m
m
12
m
0
-m
1 S2-mm
arm ata
12
2
a. p.
1 min.
3
))
5
10
1)
15
• 1
30
15
40
50
70
90
135
200
340
480
750
a. d.
15
25
35
50
60
85
120
210
300
500
20
40
50
60
70
90
120
210
200
500
1 sodz.
2
3
6
1?
6
18 18
U
12
25 25 18 18
35 35 25 25
40 45i 30 ?0
55 70 45 45
80 100 70 70
140 160 1?0 120
220 170 170 170
300 350 260 260
8 8
5
4
10
15
20
25
35
50
85
120
180
i
^3-mm
Czas
—
haubica
3
6
—
1
18
30
50
70
120
Uwagi:
a) Prowadząc ogień ładunkiem naj­
mniejszym w przeciągu 10 min.
i więcej, natężenie ognia zwięk­
sza się 1,5 raza.
b) Prowadząc ogień ł a dni n k i e r a
zmnie szonym, bierze się średnią
normę między ładunkiem pełnym
i najmniejszym.
Szrapnel: 76-mm wzdłuż frontu 25 — 30 ni,
w głąb — 150 — 200 m.
Pole całkowitego rażenia granatów:
76-mm — 8 X 5 =
40 m’
122-mm — 18 X 8 = 144 m2
155-mm — 22 X 12 = 264 m2
Przybliżone zużycie pocisków i czasu dla
wstrzelania się do jednego celu pomocniczego:
pocisków — 10— 15, czasu — 20 min.
3. Ogień obezwładniający. Rażenie, żywych
celów obserwowanych,
a) Strzelanie do piechoty w ruchu— prowa­
dzi się ogniem szybkim baterii po 2— 4 pociski
na działo, zmieniając celownik w kierunku ruchu
celu skokami co 1—2 podziałki (50— 100 m).
7
6

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika:

Zgłoś jeśli naruszono regulamin