Krechowiecki_Antoni_-_Nauki_niedzielne_Skład_Apostolski_Cz_II 1875.pdf

(22944 KB) Pobierz
NAUKI NIEDZIELNE.
SKŁAD A P O S T O L S K I
■według
EW ANGELII IO J C Ó W KOŚCIOŁA
wyłożony przez
X. A. KRECHOWIECKIEGO,
D O K T O R A T E O L O G II
Kaznodzieję Lwowsk. Archikatadr. kościoła.
CZĘŚĆ II.
LW ÓW .
N A K Ł A D E M AUTOBA.
1875.
L. 2766.
Approbat a.
Ponieważ druga cześć nauk niedzielnych czyli ,,
Wykład Składu
Apostolskiego11,
księdza Dra. Antoniego Krecliowieokiego, nie zawiera
nic przeciwnego zasadom wiary i obyczajności Kościoła katolickiego,
owszem obok pięknej i potoczystej mowy, przedstawia gruntownie
i jasno religijne prawdy wspomnionego składu, przeto pozwalamy ta­
kową drukować.
SPI S RZECZY
w lej części zawartych.
Od K o n s y s t o r z a M e tro p o l. ob rz. ła ć .
Lwów, dnia 28. Października 1875.
Franciszek Ksawery.
Arcybiskup.
N a u k a lsza. (Niedziela.I poBożemNarodzeniu). I w Je -
zusa C h r y s t u s a , Syna J eg o jedynego, P a n a na­
s z e g o , k t ó r y się p o c z ą ł z P u c h a św., n a r o d z i ł
z Ma r y i Dz i e wi c y . Słów kilka o proroctwie Symeona.
Bóstwo Jezusa Chrystusa — treścią nauk tej drugiej czę­
ści Składu Apostolskiego. Chrystus oczekiwaniem wszystkich
narodów, tradycye u pogan i proroctwa śród żydowskiego
ludu. Ich cudowne urzeczywistnienie.
.
.
str.
1.
N a u k a
2
ga. (Niedziela I po Bożem Narodzeniu).
I w J e z u s a C h r y s t u s a , Syna J e g o , P a n a na­
s z e g o , k t ó r y s i ę p o c z ą ł z D u c h a ś w. , n a r o d z i ł
z Mar yi D z i e w i c y . „Niewiasta w smutku rodząca czło­
wieka“, — wierny obraz ludzkości przed przyjściem Zba­
wiciela. Wykład początku Ewangelii św. Jana, Jezus Bóg
z Boga, Światło ze Światłości. Wielka Tajemnica Wciele­
nia Słowa Bożego
.
.
.
.
.
str. 31.
N a u k a 3eia. (Niedziela po Nowym roku). I w J e ­
z u s a C h r y s t u s a , S y n a J e go, P a n a na s z e g o , kt ór y
s i ę p o c z ą ł z D u c h a ś w. , n a r o d z i ł z M a r y i D z i e ­
wi cy. Narodzenie Jezusa Chrystusa — tajemnice Betle-
emskiej stajenki i żłobka. Bóstwo Jezusa okazane w oko­
licznościach Narodzenia Jego
.
. str. 65.
N a u k a 4ta. (Niedziela I po Trzech Królach). I w J e ­
zusa Chrystusa, Syna Jeg o, P a n a Na szego....
n
Dziecięcy wiek Jezusa — Bóstwo Jego w tajemnicy ucie­
czki do Egiptu i ukrytego żywota w Nazarecie
.
,
N a u k a 5ta. (Niedziela III po Trzech Królach).
I w J e z u s a C h r y s t u s a , Syna Jego, P a n a na­
szego _
_ Słowo Zbawiciela na godach w Kanie Gali­
lejskiej — Osoba Chrystusa, jako nieprzeparty świadek
Bóstwa Jego — główne rysy charakteru Jezusa, Jego wła­
sne świadectwo
.
.
.
.
.
N a u k a
6
ta. (Niedziela III po Trzech Królach). I w J e ­
z u s a C h r y s t u s a , S y n a J e g o , P a n a n a s z e g o . ..
Słowo Ewangelii na tę Niedzielę przypadającej; Duch i cha­
rakter krytyki nowożytnej. Znaczenie cudów w ogólności.
Cuda jako dowód bóstwa Jezusa Chrystusa
.
.
N a u k a 7ma. (Niedziela Starozapustna) (wjęz. kość.
Siedmdziesiętnica). I w J e z u s a C h r y s t u s a , S y n a Jego,
P a n a n a s z e g o _ Słowo o Ewangelii tej niedzieli. Na­
_
uka Chrystusa jako nowy dowód Bóstwa Jego. Stan sta­
rego świata; religijna ciemnota i degradacya moralna.
Boskość chrystyanizmu
.
.
.
N a u k a
8
ma. (Niedziela Mięsopustna. (Sexagésima).
I w J e z u s a C hr ystu sa, Syna Je g o , Pana na­
szego_
_ Słów kilka o przypowieści ewangelicznej. Bó­
stwo Jezusa w ustanowieniu chrystyanizmu, wielkość po­
mysłu, brak i nicestwo użytych środków, boskie dokonanie
dzieła
.
.
.
.
.
.
.
.
N a u k a 9ta. (Niedziela Zapustna (Qninquagesima).
X w J e z u s a C h r y s t u s a , Sy n a J e g o , P a n a na­
szego_
_ Znaczenie cudu opowiedzianego w Ewangelii.
Przedziwne owoce chrystyanizmu we wszelkiej sferze życia
człowieka a przodewszystkiem w dziedzinie umysłowej, jako
jawny dowód bóstwa Sprawcy jego Jezusa Chrystusa
N a u k a lOta. (Niedziela 1 W. Postu). I w J e ­
z u s a C h r y s t u s a , S y n a J e g o , P a n a n a s z e g o ___
Chrystus kuszony na puszczy. Boskie owoce chrystyani-
zmu w moralnym i społecznym porządku
.
.
N a u k a l i ta . (Niedziela TI W. Postu). 1 wr Je-
z u s a C h r y s t u s a , S y n a J e g o , P a n a n a s z e g o ----
Przemienienie Pańskie na górze Tabor. Wykład homilety-
czny tej tajemnicy. Świadectwo Niebieskiego Ojca, stwier­
dzające bóstwo Syna Jego, Jezusa Chrystusa
.
,
N a u k a
12
. (Niedziela IH W. Postu). U m ę c z o n
pod P o n t s k i m P i ł a t e m ___ Kilka słów o opętaniu.
prawdziwość i główny powód tego zjawiska, stwierdzone
w Ewangelii na niedzielę tę przypadającej. Wielki dogmat
Odkupienia, jego nauki i owoce, jako stwierdzenie Bożej
mądrości, mocy i miłości Zbawiciela; ogólny obraz męki
Jezusa Chrystusa
.
.
.
.
.
N a u k a 13ta. (Niedziela IV W. Postu). U k r z y -
żow
7
an. Słów kilka o cudownym wypadku, opowiedzia­
nym w Ewangelii. Rozliczne a wielkie powody, dla których
Krzyż wybranym został na narzędzie męki i śmierci Je­
zusa Chrystusa. Wykład tajemnicy i szczegółów ukrzyżo­
wania Pańskiego .
.
.
.
.
.
.
N a u k a 14ta. (Niedziela V. W. Postu (Męki Pań­
skiej). U m a r ł _
_ Dla czego Chrystus schronił się przed
zamachem Żydów, o którym opowiada Ewangelia? Wykład
tajemnicy śmierci Jezusowej, szczegółów jej i cudów, stwier
dzających Bóstwo Zbawiciela
.
.
.
.
.
m
str. 90.
str. 313.
str.
11
7
str. 341.
str.
152
str. 377.
str.
185
str. 398.
str. 219
N a u k a 15ta. (Niedziela VI W. Postu (Kwietna
1
.
P o g r z e b i o n ; z s t ą p i ł do p i e k i e ł . Słowo o uroczy­
stym wypadku, opowiedzianym w Ewangelii. Tajemnica
złożenia Jezusa do do grobu, jako nowy dowód wielkości
i bóstwa Jego; zejście Zbawiciela do otchłani
.
. str.
N a u k a 16ta. (Niedziela 1 po Wielkanocy). T r z e ­
c i e g o d n i a z m a r t w y c h w s t a ł . Znaczenie i wielkość
chwalebnej tajemnicy Zinaitwyclwstania Pańskiego; wy­
kład szczegółów i okoliczności, śród których spełniona zo­
stała; chwała bóstwa Jezusa Chrystusa
.
. str.
418.
444.
str. 249
str. 276
N a u k a 17ta (Niedziela II po Wielkanocy). W s t ą ­
p i ł n a n i e b i o s a , s i e d z i n a p r a w i c y B o g a Oj c a
W s z e c h m o g ą c e g o . Słów kilka z powodu Ewangelii na
tę niedzielę przypadającej, jako przejście do nowej taje­
mnicy Jezusa Chrystusa — Wniebowstąpienia .Tego. Wykład
tej tajemnicy chwalebnej. Co znaczy: „ s i e d z i n a p r a ­
wi c y O j c a “ ? Znaczenie historycznych szczegółów Wnie­
bowstąpienia Pańskiego .
.
.
.
.
.
str.
468.
IV
N a u k a 18ta. (Niedziela III po Wielkanocy). Zt am-
t ą d p r z y j d z i e s ą d z i ć ż y w y c h i u m a r ł y c h . Stosu­
nek zachodzący pomiędzy tajemnicą Wniebowstąpienia a
Sądu ostatecznego, wskazany w Składzie Apostolskim
i w Ewangelii. Jezus Chrystus najwyższy Sędzia żywych
i umarłych, w ewangelicznem podobieństwie Króla wzywa­
jącego przed swój trybunał zbuntowanych poddanych. Dzień
on powszechnego sądu, dzień wielki i straszny. Zakończe­
nie drugiej części niniejszego wykładu Symbolu
str. 489.
N A U K A f z'
Niedziela 1 po Boźem Narodzeniu.
I w J e z iu a C h r y stu sa , S yn a J e g o , P a n a n a s z e g o , k tó r y s ię
p o c z ą ł z D ucha Ś w ., n a r o d z ił /. M aryi D z ie w ic y . Słów kilka
0 proroctwie Symeona. Bóstwo Jezusa Chrystusa — treścią nauk tej
drugiej części Składu Apostolskiego. Chrystus oczekiwaniem wszystkich
narodów, tradycje u pogan i proroctwa śród żydowskiego ludu. — leli
cudowne urzeczywistnienie.
.,Olo ten położon jest na upadek
i na powstanie wielu w Izraelu 1 na
znak, któremu sprzeciwiać się będą.“
Św. -Luk. II.
Słowa te, najmilsi moi, wyjątkiem są owego cudownego
kantyku, jaki wygłosił natchniony Symeon w dzień stawienia
Jezusa w Jerozolimskiej świątyni. Wypadek to zbyt wielkiej
wagi, aby Kościoł św. osobnym go nie uczcił obchodem.
1 nie przedstawił szczególnemu z naszej strony uczczeniu.
I nie tajno wam, drodzy, i/, czyni to on w podwójną uroczy­
stość, święconą dnia 2. kutego: w dzień Ofiarowania Jezusa
i Oczyszczenia Maryi, zwany szczególniej w Kościele Wscho­
dnim ś w i ę t e m S p o t k a n i a , spotkania Symeona starca i
maluczkiego Jezusa.
Wtedy czyta nam w Ewangelii cały opis owej wielkiej ta­
jemnicy; wtedy w pełnym blasku ukazuje ową śliczną postać
Symeona, godny organ Bożego natchnienia, co w życiu całem
s p r a w i e d l i w y a b o g o b o j n y , zajęty wyłącznie oczekiwa­
niem Messyasza, otrzymał był obietnicę oglądania Go, i rze­
czywiście spotyka Go, poznaje, tuli słodko w objęciach
i zwiastuje otaczającemu ludowi.
Dziś tylko tych słów kilka przytacza, a znów nie darmo,
nie bez głębokiej przyczyny. Słowa te, bowiem, to najprze-
1
»
1
*
1
dziwniejsze proroctwo, a tak jawne, iż wobec niego niedo­
wiarstwo żadnej nie ma i mieć nie może wymówki. Wskrze­
szenie zmarłego bardziejby stanowczem nie było! Gdzie tu
jakakolwiek dwuznaczność, gdzie wątpliwość? Gdzie wytłóma-
<
;zenie możebne tak jasnej przepowiedni pośród tak całkowi­
tych cieniów położenia, jeśli nie w natchnieniu Bożem? Toż
świadczy Ewangelia: „ J óz e f i M a r y a M a t k a J e z u s o w a
i lzi wowal i się temu, c o o nim mó wi o n o ; “ a dziwowali
się, nie że Bogiem był Jezus, boć o tein wiedzieli dobrze oni,
świadkowie hołdów i Nieba i ziemi. Aniołów, Elżbiety, pa­
sterzy i Mędrców, lecz że tak po bożemu mówiono o Nim,
cały żywot i posłannictwo Jego streszczając w jednej uwiel­
bienia pieśni!
Zaprawdę, wielcy są, dziwni prorocy Starego Zakonu,
którzy z głębi ukrycia i dalekich wieków, w obliczu pogań­
skiego świata, zapowiadają przyjście i królowanie Chrystusa.
Ale jakże bardziej zdumiewające zjawisko, gdy oto na widok
dzieciny słabej, ubogiej matki, zmieszanej w tłumie niewiast
żydowskich, której sama obecność, w obrzędzie oczyszczenia,
zdaje się, na pozór, przeczyć Bóstwu jej Syna, starzec po­
znaje w Nim Boga Zbawiciela, a nietylko poznaje, nie tylko
głosi, że on jest ś w i a t ł o ś c i ą na o b j a w i e n i e p o g a ­
nom i c h w a ł ą ludu I z r a e l s k i e g o , lecz że cale życie
i królestwo Jego będzie ścigane zawsze, a zawsze niezmożone.
wciąż zaprzeczano, a wciąż zwycięzkie, w miarę dobrej lub
złej woli ludzi, z owocem zasługi lub winy. wiecznego upadku
lub powstania! Ująć wdęc tak. w słów kilka, całą historyę
Chrystusa i Kościoła Jego, od czasów Heroda aż do krwa­
wych ucisków Rzymu, a od Rzymskich cezarów i prokonsu-
lów, do dzisiejszych tyranów i gnębicieli; wszystko to w je­
dnej chwili, z dzieciątkiem na ręku, przeczuć, przewidzieć,
oznaczyć, i to z taką ścisłością, że wszystko co by ło w dzie­
jach człowieczeństwa, co jest dzisiaj, co będzie, staje się tylko
wierni mi słów cwycli spełnieniem, — oto co zdumiewa, zaiste,
co wszelką niewiarę: zawstydzić jest zdolne!
„ l e n pot ożon j e s t na up a de k i na powst ani e
wi e l u w Izraelu“ — wola o Jezusie Symeon; a nie znaczy
to zgolą, aby Jesus przyszedł ku złemu, ku nieszczęściu ludzi,
choćby złych nawet: „bo nie p o s ł a ł B ó g S y n a s w e g o
na ś w i a t , a by s ą d z i ł ś w i a t , a l e i ż b y ś w i a t b y ł
z b a wi o n p r z e z e ń “ ,). Kecz nasza to zła lub dobra wola,
nasza swoboda i sposób jej użycia, zakon odpowiedzialności
i godność duszy naszej stanowią o tern, czćm On ma być
dla nas: dźwignią i rękojmią powstania czy upadku zadatkiem.
„ K t o w i e r z y weń, ni e b y w a s ą dz o n, a l e kt o
nie wi erzy, j uż o s ą d z o n y je s t.“ I nie mógł być Chrystus
przedmiotem zasługi i zmartwychwstania dla tych, którzy
przyjmują Go, nie stając się już tćm samem przedmiotem
zguby dla wszystkich, którzy Mu się s p r z e c i w i a j ą . I dla
tego Sam mówi: „bym b y ł ni e p r z y s z e d ł , a nie m ó w i ł
im... bym b y ł m i ę d z y ni mi u c z y n k ó w nie c z y ni ł ,
k t ó r y c h ż a d e n i n s z y n i e cz yni , nie m i e l i b y g r z e ­
chu; l e c z t e r a z i w i d z i e l i i n i e n a w i d z i l i i mni e
i O j c a me g o . . . a ni e maj ą w y m ó w k i z g r z e c h u
).
s w e g o “ B „Podobnie jak słońce, mówi św. Jan Złotousty,
choć słaby wzrok ludzi razi swćra światłem, niemniej przeto
słońcem jest; tak i Jezus Chrystus jest Zbawicielem, choć
wielu niewierzących weń upada, o co, zaprawdę, nie Jego,
lecz złość swoje obwiniać powinni, jak niepodobna obwiniać
słońca, że swoim niekiedy olśniewa blaskiem. Następnie,
jako słońce, zawsze, bądźcobądź, promienne jest i wielkie,
tak Potężny i Wielki Zbawiciel, bądź gdy zbawieni są wierni,
bądź gdy źli potępieni“ 3
I
w tem to znaczeniu, rzec można,
).
bluźnierstwo zarówno wyznaje Go, jak hold uwielbienia, nie­
nawiść, jak miłość. Znamieniem przedziwnej Jego wielkości
jest, iż „ p o ł o i o n j e s t na u p a de k i na p o w s t a n i e
wi el u w Izraelu!“ Symeon dodaje jeszcze w natchnieniu:
„i na z n a k kt óremu s p r z e c i w i a ć się b ę d ą . “ 1 »owodem
tego najlepszym każda niemal karta historyi Chrystianizmu;
a przyczyna, jak wskaże następnie sam Chrystus, potrójna:
1) „ W y ś c i e z ni skości , a jam z w y s o k o ś c i “ 4
).
2) „ W y ś c i e z t e g o ś w i a t a , a j am ni e j e s t z t e g o
*)
Juan. Tli, 17.
2)
Joan XV, 22. 24.
8)
Sieut lux. etui, oculo* ikbiles turbrt. hu: est, hoc modo Salvator
paserina!, etui corruant plurimi; urque mim est ejus ufficium destrnctio,
sed eonim resuniae: tjuamobrem non solum ex salute bouontm, sed etiam
ex mulorum diSsipatiimc virtns pus ustenditar: uam sol., quvnium multum
radiat, frrvplerea visas debites praecipue perturbut." S. Chnjs. in Cat
graec.
JP.P.
*)
Joan. VIII, 23.

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika:

Zgłoś jeśli naruszono regulamin