7
WYŻSZA SZKOŁA OFICERSKA WOJSK LĄDOWYCH
im. gen. Tadeusza KOŚCIUSZKI
ZATWIERDZAM
KIEROWNIK CYKLU TECHNICZNEGO
………..………………
/stopień imię i nazwisko/
data ………..………….
PLAN - KONSPEKT
do przeprowadzenia zajęć z przedmiotu: szkolenie specjalistyczne
z grupą kursu specjalistycznego
specjalność: Obsługa spycharki gąsienicowej szybkobieżnej.
TEMAT: 8.5. URZĄDZENIA ROZRUCHOWE, PODGRZEWACZ.
OPRACOWAŁ
……...………………....
/stopień imię nazwisko/
WROCŁAW
2007
CELE: Nauczyć : - zasad posługiwania się urządzeniami rozruchowymi i podgrzewaczem.
Zapoznać: - z budową i współdziałaniem elementów urządzeń rozruchowych i
podgrzewacza.
- zapoznać z zasadami obsługi elementów urządzeń.
ZAGADNIENIA I CZAS:
- Rozpoczęcie zajęć - 10 min.
1. Rozruch elektryczny – elementy składowe układu rozruchowego - 25 min.
2. Obsługiwanie układu rozruchowego elektrycznego, typowe niesprawności i sposób ich
usuwania - 15 min.
3. Rozruch sprężonym powietrzem - 10 min.
4. Podgrzewacz – elementy składowe i zasada działania - 25 min.
- Zakończenie zajęć - 5 min.
FORMA: Zajęcia teoretyczne.
METODA: Wykład, pokaz.
CZAS: 2 x 45 min.
MIEJSCE: Sala wykładowa, PST.
LITERATURA:
1. „Spycharka BAT-M na ciągniku ATT-405” str.69-100. syg. Inż. 495/84.
2. „Ciągnik Gąsienicowy ATT – 405” syg. Inż. 410/77.
POMOCE SZKOLENIOWE: Foliogramy, plansze.
ZABEZPIECZENIE MATERIAŁOWO - TECHNICZNE:
1. Spycharka BAT-M..
WSKAZÓWKI ORGANIZACYJNO-METODYCZNE:
– zajęcia prowadzę w formie wykładu i pokazu;
– szczególną uwagę zwrócić na naukę posługiwania się i obsługę omawianych urządzeń.
– w trakcie zajęć zadaję pytania w celu podniesienia aktywności myślowej;
– najważniejsze rzeczy nakazuję zanotować do zeszytu;
– w pokazie elementy układów omawiać na spycharce BAT-M. .
PRZEBIEG ZAJĘCIA:
Część wstępna – rozpoczęcie zajęć - 10 min.
- przyjęcie meldunku;
- podanie tematu i celu zajęć;
- podanie zagadnień i literatury;
- sprawdzenie stopnia przygotowania słuchaczy do zajęć.
Część główna - 75 min.
Zagadnienie 1. Rozruch elektryczny – elementy składowe układu rozruchowego–25 min.
Spycharka ma dwa niezależne od siebie układy rozruchu: elektryczny i powietrzny. Układ elektryczny jest układem podstawowym, a układ rozruchu powietrznego jest zapasowy.
Przy korzystaniu z układu rozruchu elektrycznego silnik uruchamia się rozrusznikiem. Koło zębate rozrusznika zazębia się z zębatym wieńcem koła zamachowego silnika i obraca wał korbowy silnika.
Aby uruchomić silnik z wtryskiem bezpośrednim (A-401) min. obroty wału korbowego muszą wynosić 100-120 obr/min, i to przy założeniu szczelności pary tłok-cylinder. Dodatkowo nie uruchomimy silnika ZS jeśli temperatura jest niższa niż -15ºC bez zastosowania dodatkowych zabiegów. Te dodatkowe zabiegi w przypadku spycharki BAT-M, czyli podgrzewanie oleju silnikowego i płynu chłodzącego, stosujemy już w temperaturze niższej niż +5º C.
W spycharce zainstalowany jest rozrusznik typu ST –16M. Jego moc wynosi 15 kM, napięcie pracy 24V, ciężar 45 kG. W warunkach zimowych zabrania się używać rozrusznika bez wstępnego podgrzania silnika urządzeniem do tego służącym. Rozrusznik jest szeregowym silnikiem elektrycznym prądu stałego. Przycisk rozrusznika jest umieszczony w kabinie na tablicy przyrządów kontrolnych.
Działanie rozrusznika
Po naciśnięciu na przycisk (8, rys. 169) rozrusznika, prąd z akumulatorów przez zacisk (3) dopływa do uzwojenia bocznikowego „Sz" i uzwojenia szeregowego „S" automatu napędu, w wyniku czego wysuwa się stycznik (5) przekaźnika automatu rozrusznika.
Prąd, przepływający przez uzwojenie szeregowe „S", dopływa do uzwojenia rozrusznika. Stycznik (5), przesuwając się do przodu, opiera się o trzpień stykami ruchomymi (4) i przesuwa go aż do zwarcia ze stykami stałymi (2). Zwarcie styków następuje w końcowej fazie skoku stycznika (5), w odległości 2—3 mm między stycznikiem a kowadełkiem, co równa się wysunięciu koła zębatego (7) rozrusznika na odległość 19—21 mm. Po zwarciu styków, prąd z akumulatorów płynie przez zamknięte styki (2 i 4) automatu bezpośrednio do uzwojenia rozrusznika, pomijając uzwojenie szeregowe automatu, co jest równoznaczne z włączeniem rozrusznika na pełne napięcie akumulatorów.
Ponieważ włączenie rozrusznika na pełne napięcie akumulatorów następuje po całkowitym zazębieniu się koła zębatego rozrusznika z wieńcem zębatym silnika, wyklucza to możliwość uszkodzenia zębów kół zębatych. Zabronione jest włączanie rozrusznika „na krótko” przez zwarcie styków wyłącznika głównego.
1. Do uruchomienia silnika zabrania się wykorzystywać akumulatory rozładowane powyżej 50%.
2. Wszystkie akumulatory muszą być w podobnym stanie technicznym. Dwa nowe, sprawne akumulatory zostaną szybko samoczynnie rozładowane przez dwa niesprawne.
3. Okresowo sprawdzamy poziom i gęstość elektrolitu. Dolewamy wyłącznie wody destylowanej.
4. Okresowo sprawdzamy czystość powierzchni czołowych akumulatorów i dokręcenie połączeń. Zaciski po dokręceniu smarujemy wazeliną techniczną.
5. Okresowo smarujemy łożyska rozrusznika(ŁT4 S3) i wielowypust po którym porusza się zębnik (olej silnikowy).
6. Po uruchomieniu rozrusznikiem silnika należy niezwłocznie wyłączyć przycisk rozrusznika, aby wykluczyć możliwość dłuższej jego pracy bez obciążenia.
7. Kategorycznie zabrania się naciskania przycisku rozrusznika w czasie pracy silnika.
8. Po każdych 25-30 h sprawdzić ustawienie i zamocowanie rozrusznika.
9. Przy obsługiwaniu OO2 sprawdzić komutator, stan szczotek i szczotkotrzymaczy.
10. Pamiętajmy, że zbyt duży opór przy rozruchu może być powodem słabego podgrzania oleju silnikowego.
Niesprawności rozrusznika i sposoby ich usunięcia.
Niesprawności rozrusznika dzielimy na dwa główne rodzaje:
1. Po naciśnięciu na przycisk rozrusznika brak jakichkolwiek efektów.
2. Po naciśnięciu na przycisk rozrusznik kręci wałem korbowym, ale słabo.
Wbrew pozorom najłatwiej znaleźć usterkę w pierwszym wypadku. Jest ona spowodowana oczywiście brakiem prądu. Tu znając budowę rozrusznika i instalacji szybko możemy ustalić rodzaj usterki ( wyłączony wyłącznik masy, poluzowane przewody na zaciskach akumulatora, zablokowany silnik, niesprawny wyłącznik elektromagnetyczny rozrusznika (przepalone uzwojenie) itp.
W drugim przypadku przyczyną mogą być: poluzowane przewody w układzie rozruchu, zbyt duży opór wału korbowego, zużyte szczotki lub komutator, rozładowane akumulatory itp.
Szczegółowe niesprawności układu rozruchowego i sposoby ich usuwania przedstawiono w instrukcji „Ciągnik Gąsienicowy ATT-405” syg. Inż. 410/77.
Za pomocą układu rozruchu powietrznego uruchamia się silnik w razie niesprawności układu rozruchu elektrycznego. Układ rozruchu powietrznego składa się z dwóch butli ze sprężonym powietrzem, zaworu redukcyjnego, manometru, rozdzielacza powietrza, dwunastu zaworów rozruchowych oraz przewodów powietrznych wysokiego ciśnienia. Stalowe butle ze sprężonym powietrzem przymocowane są do specjalnych wsporników na przedniej ściance kabiny spycharki, po prawej stronie. Każda butla ma zawór. Pojemność obu butli wynosi 10 litrów (po 5 w każdej). Pełne butle umożliwiają 10-14 rozruchów silnika. Maksymalne ciśnienie powietrza w butlach 14,7 MPa; minimalne do rozruchu sprawnego silnika latem: 4,4 MPa, zimą 5,9 MPa.Obie butle połączone są przewodem z zaworem redukcyjnym. Na przewodzie tym umieszczony jest króciec zakręcany korkiem. Przy ładowaniu butli bez wyjmowania ich ze spycharki do króćca przyłącza się przewód doprowadzający sprężone powietrze do butli. Butle układu rozruchu powietrznego ładuje się sprężonym powietrzem ze specjalnej sprężarki lub butli ze sprężonym powietrzem o większym ciśnieniu. Butle ładować można bezpośrednio w spycharce lub też poza spycharką.
Niesprawności układu rozruchu powietrznego i sposoby ich usuwania
Gdy silnik nie daje się uruchomić sprężonym powietrzem, przyczyną tego może być zacinanie się jednego lub kilku zaworów rozruchowych lub za małe ciśnienie powietrza w butlach.
W celu usunięcia tych niesprawności należy:
— sprawdzić ciśnienie powietrza w butlach i w razie potrzeby naładować butle powietrzem;
— wykręcić zawór, usunąć niesprawności lub wymienić zawór.
Za pomocą układu podgrzewania rozruchowego przygotowuje się silnik do uruchomienia i utrzymuje się go w stałej gotowości do uruchomienia w okresie zimowym przez podgrzewanie płynu chłodzącego i oleju.
Układ podgrzewania rozruchowego składa się z kotła zespołu zasilania, przepustnicy i przewodów. Kocioł układu podgrzewania rozruchowego umieszczony jest z prawej strony silnika (patrząc w kierunku jazdy spycharki).
W wyniku spalania paliwa w palenisku kotła układu podgrzewania rozruchowego nagrzewa się płyn chłodzący znajdujący się w kotle. Wytwarzająca się w kotle w czasie nagrzewania płynu chłodzącego para skrapla się w skraplaczu pary i razem z gorącym płynem chłodzącym dostaje się do skrzynki termostatów. Stąd gorący płyn chłodzący dostaje się do koszulek wodnych głowic i bloków cylindrów silnika i nagrzewa je. Z koszulek głowic i bloków cylindrów płyn chłodzący płynie do pompy wodnej, a z niej do kotła.
...
szormy