DGP_2014_05_23_prawo_na_co_dzien.pdf

(3181 KB) Pobierz
Wygenerowano dnia 2015-02-20 dla loginu: johnprctorbob@gmail.com
Oglądaj
„Przepis na prawo”
– wspólny program TVP Info i DGP wyjątkowo w tę sobotę o 13:00 w
gazetaprawna.pl
Piątek – niedziela
23–25 maja 2014 nr 99 (3740)
i n f o r. p
Pomoże
w rozw my
Wa s z y c i ą z y w a n i u
h
problem
prawny ów
Czekamch.
y na lis
barbara
ty:
.do
l
ktor@
Piszcie
do nas
!!!
Zanim
pójdziesz
na kurs
Wszelkiego
rodzaju szkolenia
to dobry sposób
na podwyższenie
kwalifikacji.
Jednak nie każdy
certyfikat jest tyle
S. IV
samo wart
Odciąć
wodę może
dostawca
Ani właściciel
budynku, ani
zarządca nie mają
prawa pozbawić
lokatora dopływu
wody, nawet
gdy ten zalega
S. IV
z czynszem
Działkowcy
i para rafy
MAT. PRASOWE
SHUTTERSTOCK
S. II
Wygenerowano dnia 2015-02-20 dla loginu: johnprctorbob@gmail.com
II
Dziennik Gazeta Prawna, 23–25 maja 2014 nr 99 (3740)
gazetaprawna.pl
P R AW O N A C O D Z I E Ń
na działkach
Jestem działkowcem i chciałbym wiedzieć, jak w tej chwili wygląda sytuacja posiadaczy ogrodów
działkowych. W książeczce wydanej przez Krajową Radę Polskiego Związku Działkowców
przeczytałem np., że stowarzyszenia ogrodowe są powołane wyłącznie w celu zakładania
i prowadzenia rodzinnych ogrodów działkowych i że nie mogą wykazywać żadnej innej
działalności, zwłaszcza gospodarczej. Natomiast w ustawie jest zapis, że do zadań stowarzyszeń
ogrodowych należy w szczególności propagowanie wiedzy ogrodniczej, m.in. poprzez szkolenia
i publikacje. Przecież działalność wydawnicza jest działalnością gospodarczą, z której czerpane
będą zyski, więc moim zdaniem jest tu sprzeczność – twierdzi pan Tadeusz
Renata Żaczek
dgp@infor.pl
Nowe
prawo
OPINIA
EKSPERTA
MACIEJ KIJAS
adwokat
N
Poprzednie przepisy o rodzin-
nych ogrodach działkowych
zostały zakwestionowane
przez Trybunał Konstytucyj-
ny, który uznał za niezgodne
z konstytucją aż 24 z nich.
Nowe, które obowiązują od
19 stycznia 2014 r., wprowa-
dzają wiele zmian, m.in. taką,
że działkowcy nie muszą być
już członkami Polskiego
Związku Działkowców, któ-
ry zostanie przekształcony
w ogólnopolskie stowarzy-
szenie ogrodowe. W każdej
chwili mogą z niego wystą-
pić, zakładając stowarzysze-
nie lokalne bez obawy utra-
ty prawa do działek. W ciągu
12 miesięcy od wejścia w życie
ustawy zarządy ogrodów mu-
szą zwołać zebranie wszyst-
kich działkowców, aby zdecy-
dowali, czy pozostaną w PZD,
czy też powołają odrębne sto-
warzyszenie, które przejmie
od związku prawa do ogrodu
i jego majątek, m.in. własność
infrastruktury i środki na ra-
chunkach.
Aby decyzja o wyodrębnie-
niu ogrodu lub pozostaniu
w PZD była ważna, w zebra-
niu musi uczestniczyć co naj-
mniej połowa działkowców
z ROD i musi ją przegłoso-
wać bezwzględna większość.
Przy braku quorum zwołuje
się zebranie w drugim ter-
minie (nie później niż dwa
miesiące po pierwszym),
przy czym wymagana liczba
głosujących wynosi już tyl-
ko 30 proc. działkowców przy
minimum 2/3 obecnych.
Uwaga! Informacja o ze-
braniu musi być przekazana
co najmniej na dwa tygodnie
przed jego terminem listem
poleconym lub przesyłką
kurierską.
Na terenie ROD może
działać tylko jedno stowa-
rzyszenie, ale nie wszyscy
działkowcy muszą do niego
należeć. Przynależność daje
jednak gwarancję korzysta-
nia z praw, czyli posiadania
wpływu na decyzje dotyczą-
ce zarządzania ogrodem. Ci
niebędący członkami będą
musieli się podporządkować
organom stowarzyszenia oraz
decyzjom walnych zebrań (np.
w kwestii opłat).
Ogrody działkowe – we-
dług nowych przepisów – są
obszarami użyteczności pu-
blicznej, na których nie moż-
na mieszkać i budować do-
mów, zaś altany nie mogą
być większe niż przewiduje
ustawa. Każde naruszenie
tych przepisów może do-
prowadzić do rozwiązania
umowy. Ogrody będą mogły
być zlikwidowane wyłącznie
pod cele publiczne. W takim
przypadku muszą jednak być
odtworzone w innym miej-
scu, a ustawa przewiduje od-
szkodowanie m.in. za altany
i nasadzenia.
Istotną zmianą jest moż-
liwość dziedziczenia działki
przez współmałżonka, jeżeli
oboje posiadali do niej pra-
wo. Jeśli miał je tylko jeden
z nich, drugi może w cią-
gu sześciu miesięcy złożyć
oświadczenie woli o przeję-
ciu nieruchomości i staniu
się działkowcem. Jeżeli tego
nie zrobi, o działkę będą mo-
gły się starać bliskie osoby
zmarłego działkowca, ma-
jąc trzy miesiące na podjęcie
ależy zauważyć, iż zgodnie z art. 45 ust. 2
ustawy z 13 grudnia 2013 r. o rodzinnych
ogrodach działkowych stosuje się odpowiednio
przepisy ustawy z 7 kwietnia 1989 r. – Prawo
o stowarzyszeniach. Zgodnie z jej art. 34 stowarzysze-
nie ogrodowe może prowadzić działalność gospodar-
czą, jednakże uzyskany dochód ma służyć realizacji
celów statutowych i nie może być przeznaczony
do podziału między jego członków. W konsekwencji
nie można wykluczyć możliwości prowadzenia
przez stowarzyszenie ogrodowe działalności gospo-
darczej, jednakże wyłącznie w celu realizacji zdań
przewidzianych ustawą o rodzinnych ogrodach
działkowych, to znaczy w celu zakładania
i prowadzenia ROD oraz obrony swoich interesów
i reprezentacji.
działań, a jeśli działkowiec
nie był w związku małżeń-
skim, czas ten wydłuży się
do pół roku. W przypadku
zgłoszenia się kilku upraw-
nionych, o tym, komu osta-
tecznie przypadnie prawo
do działki, rozstrzygnie sąd.
Natomiast po rozwodzie lub
unieważnieniu małżeństwa
byli partnerzy mają trzy mie-
siące od ustania małżeństwa
na zawiadomienie stowarzy-
szenia, komu przypadnie
działka, albo przedstawiają
dowód wszczęcia postępo-
wania sądowego o podział
tego prawa.
Umowę o przeniesieniu
uprawnień na nowych za-
sadach musi poświadczyć
notariusz. Ma to zapewnić
większe bezpieczeństwo ob-
rotu oraz pełną identyfikację
uczestników postępowania.
Działkowcy są zwolnieni od
podatku od gruntu, z podatku
rolnego i od nieruchomości.
Obowiązkowo zaś ponoszą
opłaty związane z inwesty-
cjami i utrzymaniem ogrodu.
Podstawa prawna
Art. 2, art. 27–44, art. 46 pkt 7,
art. 69–72 ustawy z 13 grudnia
2013 r. o rodzinnych ogrodach dział-
kowych (Dz.U. z 2014 r. poz. 40).
RY
S.
JA
RO
AW
ŁO
KI
ET
EK
Wygenerowano dnia 2015-02-20 dla loginu: johnprctorbob@gmail.com
Dziennik Gazeta Prawna, 23–25 maja 2014 nr 99 (3740)
gazetaprawna.pl
III
P R AW O N A C O D Z I E Ń
Po szkole średniej
brakuje mi
praktycznych
umiejętności
i faktycznego
przygotowania
do pracy. Myślę
o zapisaniu się na
kurs lub szkolenie.
Jak wybrać
najwłaściwszą
ofertę? – pyta
pani Katarzyna
Danuta Pawłowska
dgp@infor.pl
Więcej na ten temat
w programie
„Przepis na
prawo”
w sobotę od 13:00
Wnuk nie zostanie najemcą mieszkania po zmarłej babci
Małgorzata Piasecka-Sobkiewicz
malgorzata.piasecka@infor.pl
SHUTTERSTOCK
Poszukiwanie odpowiedniego
szkolenia należy rozpocząć od
katalogu dziedzin lub zawo-
dów, do jakich aspirujemy. Po-
tem można przebierać w ofer-
cie kursów, z zastrzeżeniem,
aby koniecznie sprawdzić,
jaką wartość na rynku pracy
będzie mieć dany certyfikat.
Najbardziej znane są te ję-
zykowe, a spora ich część jest
rozpoznawana i honorowa-
na przez pracodawców na
całym świecie. Szczegółowe
wytyczne, jak sprawdzić po-
ziom zaawansowania znajo-
mości języka obcego, zostały
opublikowane w dokumencie
„Europejski system kształce-
nia językowego”. Skala jest
sześciostopniowa. Poziomy
A1 i A2 to słuchacz początku-
jący, B1, B2 – samodzielny lub
też średnio zaawansowany,
zaś C1 i C2 oznacza słuchacza
zaawansowanego. Z angiel-
skiego dobrze jest pochwalić
się dyplomem CPE (Certifica-
te of Proficiency in English,
oznacza najwyższy poziom C2)
lub CAE (Certificate in Advan-
ced English, oznacza znajo-
mość na poziomie C1), ale tak-
że niższy poziom, czyli FCE
(First Certificate in English,
czyli B2), upoważnia już do
nauczania języka angielskiego
w przedszkolach i młodszych
klasach. Kursy przygotowują-
ce do takich testów są w ofer-
cie różnych szkół językowych,
sesje egzaminacyjne organi-
zowane są kilka razy w roku,
a certyfikat jest wystawia-
ny przez University of Cam-
bridge. Osoby znające język
niemiecki mogą potwierdzić
wiedzę w Instytucie Goethe-
go, a sesje z francuskiego są
organizowane przez Instytut
Francuski.
Dla osób, które widzą siebie
w pracy związanej z księgo-
wością i finansami kursy oraz
szkolenia oferuje Stowarzy-
szenie Księgowych w Polsce.
Ścieżka edukacyjna wyzna-
czona przez stowarzyszenie
zaczyna się od stopnia księ-
gowego, poprzez specjalistę
do spraw rachunkowości,
głównego księgowego, aż do
dyplomowanego księgowego.
Kursy i egzaminy są organi-
zowane przez oddziały w całej
Polsce, a zdobyta wiedza doty-
czy prowadzenia księgowości,
prawa podatkowego i analizy
sprawozdań finansowych.
Przy kursach zawodowych
takich jak stolarz, monter,
operator wózka widłowego,
magazynier, konserwator,
florysta, grafik komputerowy
lub opiekun osób starszych
najważniejsza jest praktyka.
Decydując się na takie szko-
lenie, koniecznie należy zapo-
znać się z planem nauczania
i porównać oferty z różnych
firm, ze wskazaniem na kurs
z dużą liczbą godzin zajęć
praktycznych. Warto też za-
pytać o możliwość odbycia
stażu zawodowego.
Mimo postępującej dere-
gulacji wciąż mamy sporo
zawodów zamkniętych, któ-
rych wykonywanie jest możli-
we dopiero po spełnie-
niu wielu wymagań
i przy posiadaniu
dyplomów. Poza
oczywistymi pro-
fesjami typu le-
karz, adwokat,
architekt
Certyfikat
certyfikatowi
nierówny
na liście zawodów regulo-
wanych są np. komornik, de-
tektyw (zniesiono co prawda
obowiązkowy egzamin, ale
nadal konieczne jest szkole-
nie) i przewodnik górski. Peł-
na lista dostępna jest w Mi-
nisterstwie Sprawiedliwości
wraz z wymogami dotyczący-
mi prawa wykonywania po-
szczególnych zawodów.
Fundusze unijne dały po-
tężny zastrzyk całej polskiej
gospodarce także w sferze ka-
pitału ludzkiego. Kursy w ra-
mach środków z programu
Kapitał Ludzki często są dar-
mowe, niekiedy uczestnicy
mogą nawet liczyć na zwrot
kosztów dojazdu. Informacje
o takich szkoleniach mają
wojewódzkie i powiatowe
urzędy pracy oraz Polska
Agencja Rozwoju i Przedsię-
biorczości. Oferta może
być skierowana do
określonych grup
osób (np. w wie-
ku 50+, tylko do
kobiet powra-
cających po
urlopie ma-
PORADA
EKSPERTA
JOANNA DĘBEK
rzecznik prasowy Ministerstwa
Edukacji Narodowej
U
cierzyńskim na rynek pracy
albo młodych absolwentów)
lub do mieszkańców danych
regionów. Przy okazji warto
też zapoznać się z możliwo-
ścią bezzwrotnych unijnych
dotacji na założenie własnej
firmy. Urzędy pracy ogłasza-
ją konkursy na biznespla-
ny, a posiadane umiejętno-
ści i certyfikaty są ważnym
punktem przy ocenie wnio-
sku i przyznaniu środków na
rozpoczęcie własnego biznesu.
Podstawa prawna
Art. 1, art. 11, art. 15 ustawy z 13 czerw-
ca 2013 r. o zmianie ustaw regulujących
wykonywanie niektórych zawodów
(Dz.U. poz. 829).
Par. 3–4, par. 7–9 rozporządzenia mini-
stra edukacji narodowej z 11 stycznia
2012 r. w sprawie kształcenia ustawicz-
nego w formach pozaszkolnych
(Dz.U. poz. 186).
zyskiwanie i uzupełnianie wiedzy,
umiejętności i kwalifikacji zawodowych
w systemie oświaty w formach pozaszkol-
nych (kursowych) realizują co do zasady
powołane do tego jednostki organizacyjne,
tj. publiczne i niepubliczne placówki kształcenia
ustawicznego, placówki kształcenia praktyczne-
go, ośrodki dokształcania i doskonalenia
zawodowego. Katalog form pozaszkolnych
realizowanych w systemie oświaty obejmuje
cztery rodzaje kursów przeznaczonych dla osób
dorosłych – kwalifikacyjny kurs zawodowy,
umiejętności zawodowych, kompetencji
ogólnych i inny kurs umożliwiający uzyskiwa-
nie i uzupełnianie wiedzy, umiejętności i
kwalifikacji zawodowych oraz turnus dokształ-
cania teoretycznego młodocianych pracowni-
ków. Warunki organizowania i prowadzenia
tych form pozaszkolnych oraz wzory wydawa-
nych zaświadczeń określa rozporządzenie
ministra edukacji narodowej z 11 stycznia 2012 r.
w sprawie kształcenia ustawicznego w formach
pozaszkolnych. Wśród kursów przeznaczonych
dla osób dorosłych szczególną rangę mają
kwalifikacyjne kursy zawodowe przygotowujące
do egzaminu potwierdzającego kwalifikacje
przeprowadzanego przez okręgowe komisje
egzaminacyjne. Kwalifikacyjne kursy zawodowe
mogą prowadzić również – oprócz wymienio-
nych placówek – publiczne i niepubliczne
szkoły prowadzące kształcenie zawodowe
(zasadnicze szkoły zawodowe, technika i szkoły
policealne) oraz podmioty spoza systemu oświa-
ty prowadzące działalność edukacyjno-szkole-
niową, instytucje rynku pracy działające na
podstawie ustawy o promocji zatrudnienia
i instytucjach rynku pracy, a także osoby
prawne i fizyczne prowadzące działalność
oświatową na zasadach określonych
w przepisach ustawy o swobodzie działalności
gospodarczej. Kształcenie ustawiczne prowa-
dzone w formie kursów, szkoleń przez podmio-
ty spoza systemu oświaty nie jest kształceniem
w formach pozaszkolnych w rozumieniu
przepisów ustawy o systemie oświaty, co
wyklucza możliwość wydawania zaświadczeń
na podstawie wzorów określonych
w rozporządzeniu ministra edukacji
narodowej w sprawie kształcenia
ustawicznego w formach pozasz-
kolnych. Niezależnie podmioty te
od 2003 r. mogą się ubiegać
o akredytację kuratora oświaty.
Na stronach właściwych kurato-
rów oświaty znajduje się wykaz
organizatorów kształcenia,
którzy uzyskali akredytację.
Osoba, która podejmuje decyzję
o kształceniu w formie kursowej,
powinna upewnić się, jaki status
ma organizator kształcenia.
Należy zaznaczyć, że kurator
oświaty sprawuje nadzór
pedagogiczny nad publicznymi
i niepublicznymi placówkami
oświatowymi. Potwierdzeniem
jakości kształcenia jest także przyzna-
na przez kuratora oświaty
akredytacja.
Może są jednak jakieś szanse?
– pyta pan Maciej.
Mieszkałem razem z babcią
w mieszkaniu komunalnym, któ-
re otrzymała przed laty na pod-
stawie przydziału z kwaterunku.
Po śmierci babci chciałem wstą-
pić w stosunek najmu po niej,
ale gmina twierdzi, że jako wnuk
nie mam takich uprawnień.
Do wstąpienia w stosunek
najmu po śmierci najem-
cy mają prawo: wdowiec
(wdowa), który nie jest współ-
najemcą lokalu, dzieci zmar-
łego najemcy, dzieci współ-
małżonka, inne osoby, wobec
których zmarły był obowią-
zany do świadczeń alimen-
tacyjnych, oraz osoba, która
pozostawała faktycznie we
wspólnym pożyciu z najem-
cą. Aby ubiegać się o wstąpie-
nie w stosunek najmu, osoby
te muszą ponadto wykazać,
że stale zamieszkiwały z tym
najemcą w tym konkretnym
mieszkaniu aż do chwili jego
śmierci. Jeśli nie ma osób
spełniających powyższe wy-
mogi, stosunek najmu lokalu
mieszkalnego wygaśnie.
W gronie osób upraw-
nionych nie ma więc wnu-
ka zmarłego najemcy. W tej
sprawie wypowiadał się na-
wet Sąd Najwyższy, który
wyjaśnił, że wnuk zmarłego
najemcy nie należy do osób
uprawnionych także wów-
czas, gdy łączyła go z nim
więź gospodarcza i uczu-
ciowa. Możliwość ubiegania
się o wstąpienie w stosunek
najmu po babci istnieje tylko
wtedy, gdyby była ona zobo-
wiązana wobec pana Macie-
ja do świadczeń alimentacyj-
nych. W takiej sytuacji wnuk
może żądać w trybie procesu
sądowego, że wstąpił w sto-
sunek najmu po babci. Sąd na
podstawie konkretnych oko-
liczności oceni, czy alimenta-
cja miała miejsce.
Podstawa prawna
Art. 691 ustawy z 23 kwietnia 1964 r.
– Kodeks cywilny (Dz.U. nr 16,
poz. 93 ze zm.).
Uchwała Sądu Najwyższego
z 21 maja 2002 r., sygn. akt III
CZP 26/02.
Wygenerowano dnia 2015-02-20 dla loginu: johnprctorbob@gmail.com
IV
Dziennik Gazeta Prawna, 23–25 maja 2014 nr 99 (3740)
gazetaprawna.pl
P R AW O N A C O D Z I E Ń
Polskie uznanie
amerykańskiego rozwodu
Prawomocnie rozwiodłam się w USA i stamtąd – z wykorzystaniem pełnomocnika
– chciałam w polskim sądzie doprowadzić do uznania tego rozwodu. Nie udało się,
bo sędzia, poniewczasie, uznała, że procedura nie pozwala na wszczęcie takiej
sprawy przez pełnomocnika. – Czy trzeba z drugiego końca świata jechać,
żeby uporządkować swoje sprawy w Polsce? – denerwuje się pani Anna
Danuta Pawłowska
dgp@infor.pl
Podstawa prawna
Nie ma wątpliwo-
ści, że rozwód,
a także ustano-
wienie lub znie-
sienie separacji
za granicą po-
winny znaleźć
odzwiercie-
dlenie także
w zapisach w
polskich doku-
mentach. Sprawa
jest prosta, jeśli
rozwód ma miej-
sce w granicach
Unii Europejskiej.
Jeżeli orzecze-
nie o nowej sytu-
acji zostało wyda-
ne w jakimkolwiek
kraju unijnym, to taki
zapis oznacza skutki praw-
ne także w Polsce, nie trzeba
nawet przeprowadzać postę-
powania o uznanie takiego
orzeczenia. Polska ma tak-
że podpisane podobne umo-
wy z państwami spoza Unii
(z Białorusią, Bośnią i Her-
cegowiną, Czarnogórą, Ma-
cedonią, Serbią, Marokiem,
Mongolią, Rosją, Syrią, Ukra-
iną i z Irakiem).
Jeśli rozwód był przepro-
wadzony w wymienionych
krajach, to w celu dopełnie-
nia formalności w polskim
urzędzie stanu cywilnego
należy dostarczyć nastę-
pujące dokumenty: dowód
lub paszport potwierdzają-
cy tożsamość, wypełniony
wniosek o zmianę w akcie
małżeńskim (formularze
są dostępne także na stro-
nach internetowych USC),
urzędowy odpis wyroku sądu
zagranicznego ze stwierdze-
niem prawomocności oraz
tłumaczeniem przysięgłym
tego dokumentu na język
polski. Opłata skarbowa za
czynność wpisania wzmianki
wynosi 11 zł.
W przypadku rozwodów
orzeczonych w innych pań-
stwach należy w Polce prze-
prowadzić postępowanie
przed sądem okręgowym
w celu uznania wyroku. I do-
piero po uprawomocnieniu
możliwe jest dokonywanie
adnotacji w księgach stanu
cywilnego. Sprawy jeszcze
bardziej się komplikują, je-
śli małżeństwo było zawar-
te z obcokrajowcem. Aby je
rozwiązać, w pierwszej ko-
lejności bierze się pod uwa-
gę prawo ojczyste obojga mał-
żonków w momencie żądania
rozwodu. Jeśli jeden z nich
posługuje się dwoma pasz-
portami, sąd weźmie pod
uwagę wspólną narodowość
małżonków, czyli wystarczy,
że jedno z obywatelstw jest
takie samo. Jeśli ten wymóg
nie jest spełniony, to bierze
się pod uwagę prawo pań-
stwa, w którym para mieszka.
Jeśli małżonkowie w chwi-
li złożenia pozwu rozwodo-
wego nie mają wspólnego
miejsca zamieszkania, to roz-
wód będzie przeprowadzony
zgodnie z prawem obowią-
zującym w kraju ostat-
niego wspólnego
pobytu. Zaś do-
piero w przy-
padku braku
wszystkich
wymienio-
nych możli-
wości nale-
ży wnosić
o rozwód
wedle pra-
wa pol-
skiego.
Art. 1145–1148 ustawy
z 17 listopada 1964 r.
– Kodeks postępowania
cywilnego (Dz.U. nr 43,
poz. 296 ze zm.).
Art. 13, art. 15, art. 56 ustawy
z 29 września 1986 r.
– Prawo o aktach stanu
cywilnego (Dz.U. nr 36,
poz. 188 ze zm.).
Art. 1 ust. 1 pkt a, art. 37,
art. 39 rozporządzenia Rady
(WE), nr 2201/2003, z 27
listopada 2003 r. dotyczące
jurysdykcji oraz uznawa-
nia i wykonywania orzeczeń
w sprawach małżeńskich
oraz w sprawach doty-
czących odpowiedzialności
rodzicielskiej (Dz.U. UE L
z 2003 r. nr 338, poz. 1).
PORADA
EKSPERTA
ANNA MALICKA
radca prawny
Odcięcie wody za zaległości w czynszu nie wchodzi w rę
Małgorzata Piasecka-Sobkiewicz
malgorzata.piasecka@infor.pl
Z powodu niepłacenia czynszu
spółdzielnia zagroziła, że ode-
tnie mi wodę. Czy ma do tego
prawo? – pyta pani Agata.
Właściciel i zarządca budyn-
ku nie mogą tego robić na-
wet wtedy, gdy lokator zalega
z płatnościami czynszu. Mają
jedynie prawo wystąpić prze-
ciwko niemu do sądu z po-
zwem o uregulowanie zale-
głości oraz zasądzenie odsetek
za zwłokę i zwrotu kosztów
postępowania sądowego. Gdy-
by jednak zdecydowali się na
samowolne odcięcie wody, to
lokator ma prawo domagać się
odszkodowania za szkody, ja-
kie poniósł przez pozbawienie
go dostawy. Musi jednak udo-
wodnić, że szkody wystąpiły
i określić ich wartość.
Wodę może natomiast odciąć
przedsiębiorstwo wodociągo-
wo-kanalizacyjne, jeśli opłata
za nią nie została wniesiona za
dwa pełne okresy obrachunko-
we następujące po dniu dorę-
czenia upomnienia w sprawie
jej uregulowania. Takie restryk-
cje mogą spotkać każdego, kto
korzysta z usług wodociągowo-
-kanalizacyjnych polegających
na zbiorowym zaopatrzeniu
w wodę i odprowadzaniu ście-
ków na podstawie pisemnej
umowy z przedsiębiorstwem
wodociągowo-kanalizacyjnym.
W budynkach wielolokalowych
(np. blok spółdzielczy) taka
umowa podpisywana jest z wła-
ścicielem lub zarządcą obiektu.
Jednak na ich wniosek przedsię-
biorstwo może ją zawrzeć także
z osobą korzystającą z lokalu.
Pod warunkiem, że instala-
cja wodociągowa w budynku
jest wyposażona w wodomie-
rze zainstalowane zgodnie
z obowiązującymi warunkami
SHUTTERSTOCK
technicznymi przy wszystkich
punktach czerpalnych, a odczyt
wskazań wodomierzy jest moż-
liwy w terminie uzgodnionym
przez przedsiębiorstwo wodo-
ciągowo-kanalizacyjne z właści-
cielem lub zarządcą budynku,
który rozlicza różnicę wskazań
między wodomierzem głów-
nym a sumą wskazań wodo-
mierzy zainstalowanych przy
punktach czerpalnych wody.
Przedsiębiorstwo wodociągo-
wo-kanalizacyjne, odcinając
wodę, musi równocześnie za-
pewnić zastępczy punkt jej po-
boru i poinformować o możli-
wości korzystania z niego (woda
musi nadawać się do spożycia
przez ludzi). Na co najmniej 20
dni przed planowanym termi-
nem takiego działania ma obo-
wiązek o swoim zamiarze oraz
o miejscu i sposobie udostęp-
niania zastępczych punktów
poboru zawiadomić powiatowe-
go inspektora sanitarnego, wój-
ta, burmistrza lub prezydenta
miasta. Taka informacja musi
także trafić do odbiorcy usług,
wobec którego chce zastosować
restrykcje.
Podstawa prawna
Art. 8 ustawy z 7 czerwca 2001 r.
o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę
i zbiorowym odprowadzaniu ście-
ków (t.j. Dz.U. z 2006 r. nr 123,
poz. 858 ze. zm.).
Redaktor prowadzący:
Barbara Grzywińska-Doktór,
barbara.doktor@infor.pl
Powered by TCPDF (www.tcpdf.org)
DAVID CLEVELAND/GETTY IMAGES
uwagi na brak umowy dwustronnej
między RP a USA zastosowanie znajdują
tu przepisy kodeksu postępowania
cywilnego (k.p.c.) dotyczące uznania orzeczeń
sądów państw obcych. Zgodnie z art. 1145
kodeksu orzeczenia sądów państw obcych
wydane w sprawach cywilnych, a więc
zasadniczo w sprawach o rozwód, podlegają
uznaniu z mocy prawa. Dlatego dla
skuteczności takiego orzeczenia na terenie
Polski nie jest potrzebne dodatkowe
postępowanie przed polskim sądem.
Warunkiem automatycznej skuteczności
jest jedynie spełnienie przesłanek takiego
uznania. Polega ono zgodnie z art. 1147 par. 1
k.p.c. na przedstawieniu urzędowego odpisu
orzeczenia oraz dokumentu stwierdzającego,
że jest ono prawomocne (chyba że wynika to
Z
z jego treści) i uwierzytelnionego tłumaczenia
na język polski wymienionych dokumentów.
Jednak ocena co do kwestii podlegania
uznaniu takiego orzeczenia w opisanym
trybie dokonywana jest ad hoc przez każdy
polski organ państwowy, przed którym toczy
się postępowanie. Zgodnie z praktyką
powinna ona sprowadzać się do rozważenia,
czy istnieją negatywne przesłanki uznania
określone w art. 1146 kodeksu, nie jest jednak
wiążąca dla innych organów. Wyjątek w takim
automatycznym uznaniu dotyczy wspomnia-
nych ewentualnych przeszkód, do których
zalicza się m.in. brak prawomocności takiego
orzeczenia w państwie, w którym było
wydane. W takim przypadku nie ma innego
wyjścia, niż złożenie na zasadzie art. 1148
k.p.c. wniosku do właściwego sądu okręgowe-
go o ustalenie, że to orzeczenie rozwodowe
podlega uznaniu w Polsce. Załącznikami
do wniosku muszą być te same dokumenty
co wymienione we wspomnianym wyżej
art. 1147 k.p.c.
Zakładając konieczność przeprowadzenia
postępowania przed sądem w sprawie
o ustalenie, że orzeczenie rozwodowe
z USA podlega uznaniu w Polsce, należy
pamiętać o wyznaczeniu przynajmniej
pełnomocnika do doręczeń na terytorium
Polski (pełnomocnictwo wymaga formy
pisemnej) i o wskazaniu aktualnego
(lub ostatnio znanego) adresu zamiesz-
kania byłego małżonka. Jeżeli nie jest to
możliwe, należy złożyć wniosek
o ustanowienie kuratora dla niego jako
osoby nieobecnej. Reasumując, należy
podkreślić, że nie ma przepisu prawnego
uniemożliwiającego przeprowadzenie
wyżej opisanej procedury przed sądem
polskim poprzez pełnomocnika. Jeżeli
polski sąd wydał postanowienie
w przedmiocie ustalenia, że wspomniane
orzeczenie rozwodowe nie podlega
uznaniu, zainteresowana strona ma prawo
na podstawie art. 1148
1
par. 3 k.p.c. wnieść
zażalenie do sądu apelacyjnego.
Zgłoś jeśli naruszono regulamin