Algernon Blackwood

Wendigo i inne upiory

Przekład: Robert Lipski

Best Ghost Stories Of Algernon Blackwood

Jest absolutnym i niekwestionowanym mistrzem niesamowitej atmosfery...

H. P. Lovecraft

Życzyłbym sobie, żeby ludzie więcej czytali Blackwooda - on jest jedyny w swoim rodzaju.

Mike Ashley

Wstęp

Algernon Blackwood (1869-1951) to jeden z wielkich twórców fantastyki niesamowitej (w tym oczywiście „ghost story”), którego utwory, łącznie z dziełem J. Sheridana Le Fanu, Edwarda Bulwera-Lyttona, Arthura Machena i Montague Rhodesa Jamesa, odegrały kluczową rolę w rozwoju literatury grozy w XX wieku.

Le Fanu (1814-1873), do którego najbardziej znanych opowiadań należy „Zielona herbata” (1869, z prekursorskiego cyklu o okultystycznym detektywie, Martinie Hesseliusie - znanym także z Carmilli), oswobodził nadprzyrodzoną grozę z banalnych i krwawych gotyckich naleciałości, skupiając większą niż dotąd inni uwagę na grozie nierozdzielnie związanej z psychologią bohaterów. Tego typu psychologiczne niesamowitości stały się w dojrzalszej formie znakiem firmowym Jamesa (.Opowieści starego antykwariusza, 1904 i 1911). Z kolei autor Zanoniego (1803-1873) wprowadził okultystyczną wiedzę (a konkretnie osławiony, pseudonaukowy mesmeryzm) do nowoczesnej literatury grozy, rezygnując z modnej i wszechobecnej alchemii, i praktycznie stworzył tematyczny podgatunek - opowieść o nawiedzonym domu - a to wszystko za sprawą jednego „zaledwie” opowiadania „Duchy i ludzie” z 1859 r. Jego następcą został Arthur Machen (1863-1947), autor powieści i opowiadań niesamowitych, ale też eseista i krytyk literacki (którego wybór najlepszych opowieści grozy poznany w tej serii już niedługo).

Blackwood - pod wieloma względami najoryginalniejszy z nich - debiutował mało odkrywczym opowiadaniem „AMysterious House” (1889), by wkrótce wypracować swe własne podejście do ...