sciskanie.DOC

(134 KB) Pobierz

 

 

 

 

WNiG

 

 

Kamil Potyrała

Paweł Gorczyca

 

Rok: II

Grupa: 3

Numer ćwiczenia:

5

Laboratorium:

Mechanika i wytrzymałość materiałów

Temat: Próba statyczna ściskania sprężyn śrubowych

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

1. Cel ćwiczenia:

 

              Zdjęcie charakterystyk l = f(P) dwóch sprężyn pracujących:

a)     pojedynczo,

b)    równolegle,

c)     szeregowo.

Wyznaczenie dla każdej ze sprężyn:

a)     modułu sprężystości postaciowej (G),

b)    stałej sprężyny (c).

Obliczenie stałej (c) dla układu sprężyn połączonych:

a)     równolegle,

b)    szeregowo.

 

Przedmiotem badań będą sprężyny śrubowe walcowe wykonane z drutu,
o przekroju kołowym.

Zależność skrócenia sprężyny (l) od siły ściskającej (P) można przedstawić w ten sposób, że skrócenie sprężyny jest wprost proporcjonalne do działającej siły (P):

l = cP

 

gdzie: współczynnik proporcjonalności (c) zwany jest stałą sprężyny.

 

 

gdzie: G – moduł sprężystości postaciowej,

                                                        d – średnica drutu,

                                                        n – liczba zwojów sprężyny,

                                                        D – średnica sprężyny.

 

Znając wartość siły (P), przy której nastąpiło maksymalne skrócenie sprężyny oraz wartość tego skrócenia (l) z poprzednich równań wyznaczamy moduł sprężystości postaciowej (G):

 

 

 

Stała sprężyny wyznaczamy z równanie:

 

 

Układ równoległy:

 

Jeżeli mamy układ dwóch sprężyn połączonych równolegle to:

P = P1 + P2

l = l1 = l2

stąd otrzymujemy stałą układu dwóch sprężyn połączonych równolegle

 

Układ szeregowy:

 

Jeżeli mamy układ dwóch sprężyn połączonych szeregowo to:

P = P1 = P2

l = l1 + l2

 

stąd otrzymujemy stałą układu dwóch sprężyn połączonych szeregowo

 

gdzie: P – siła dla całego układu,

                                                        Pi – siła w i-tej sprężynie (i=1,2),

                                                        l – odkształcenie układu,

                                                        li – odkształcenie i-tej sprężyny (i=1,2),

                                                        ci – stała i-tej sprężyny (i=1,2).

 

              Do zdjęcia charakterystyk l = f(P) wykorzystujemy maszynę wytrzymałościową o napędzie mechanicznym. Wartość siły ściskającej wskazywana jest przez wskazówkę siłomierza. Graficzny obraz zależności skrócenia sprężyny od działającej siły, wykreśla pisak urządzenia samopiszącego. Otrzymany wykres to charakterystyka ściskanej sprężyny
l = f(P).

 

 

 

2. Opracowanie wyników:

 

D1

73,4

D2

48,0

d1

7,9

D2

3,3

n1

 

5

n2

 

7

 

 

 

Przeprowadzana próba

lmax

Pmax

ściskanie sprężyny 1

41

630

ściskanie sprężyny 2

51

380

ściskanie sprężyn połączonych równolegle

41

1020

ściskanie sprężyn połączonych szeregowo

92

850

 

 

G1

62402

G2

389107

c1

...
Zgłoś jeśli naruszono regulamin