Mikrobiologia Przemysłowa - Wykłady 2014.odt

TWykłady prowadzi prof. Dr hab. Inż. Tadeusz Tuszyński.
*motyw przewodni z Terminatora 2*

Jakie mamy mikrobiologie (według podręczników ukazujących się)?
- Ogólną;
- Kliniczną;
- Środowiskową (w tym wody, gleby, powietrza...);
- Żywności;
- Weterynaryjna;
- Drobnoustrojów ekstremalnych;
- Rolna;
- Techniczna; (bardziej rozumiana w sensie rozkładu materiałów technicznych przy udziale drobnoustrojów, czyli zjawiska o charakterze negatywnym)
- Przemysłowa;
- Prognostyczna.

Jest tego sporo. Słowo "mikrobiologia" przez lata nabrało wielu nowych znaczeń. Dawniej była to domena biologii i szeroko pojętych nauk o życiu – dzisiaj nawet uczelnie techniczne zajmują się mikrobiologią.

Procaryota – bakterie, sinice, promieniowce.
Eucaryota – grzyby (drożdże i pleśnie).

Zarówno te, jak i te, mogą mieć zastosowanie w procesach przemysłowych.

Wirusy – drobnoustroje niemające zdolności samodzielnego powielania się.
Wirusy – cząstki infekcyjne niemające zdolności samodzielnego powielania, jedynie za pomocą gospodarza.

Stosowane jako wektory w biotechnologii oraz do produkcji szczepionek. To wszystko.

Tropizm komórkowy – wirus może zaatakować tylko jedną, właściwą sobie komórkę.
Oprócz tego, wirus nie jest w stanie przetrwać poza komórką.

To dwie przyczyny, dla których jeszcze istnieje życie.

Dla bezpieczeństwa: powtórz sobie budowę bakterii gram+ i gram-.

Do zapamiętania również: bakterie grupy coli. Escherichia Coli, Klebisella, Enterobacter, Citrobacter.

Miano coli – największe rozcieńczenie, w którym stwierdza się obecność bakterii z grupy coli. Najmniejsza ilość wody, w której już stwierdza się obecność tychże.

Budowa komórki drożdży – różnice w budowie ściany komórkowej bakterii a drożdży a pleśni – inne cuda – wszystko trzeba powtórzyć.

Przetrwalnikujące: clostridium, bacillus.

HACCP – Hazard Analysis and Critical Control Point System. Analiza Zagrożeń W Punktach Krytycznych.

Mikroskopy i aparatura laboratoryjna.

Mikroskopy użyteczne są w każdej dziedzinie nauki, jednak szczególnie w naukach biologicznych.
Mikroskop optyczny ma zdolność rozdzielczą nawet do 0,1 mikrometra. Mikroskopy elektronowe są w stanie ukazywać z bliska struktury, których wymiary mierzy się w nanometrach.
Mikroskop optyczny może powiększać – teoretycznie – do 3600x, jednak pracuje się na do 1200x, bo aberracje powodują nieczytelność obrazu powiększonego bardziej. Mikroskopia elektronowa sięga już do powiększeń znacznie wyższych rzędów, nawet do 100000x, praktycznie zaś w granicach 30-50k x.
Mikroskop transmisyjny powiększa nawet do miliona razy.

Gr. Micros + scopeo = mały + oglądam.
I wiek n.e – Rzymianie odkryli powiększjaące właściwości szkła.
Nazwa "mikroskop" pochodzi od Greka Demiscianusa (1614 rok).
Soczewki – podobieństwo do ziaren soczewicy.
1667 – Leeuwenhoek, powiększenie 270x. Czerwone ciałka krwi, plemniki, tkanki roślin i zwierząt.
17 w. - obserwacja chromatyczna. Nierównomierne załamywanie światła przechodzącego przez soczewkę.
W latach 30. XVIII w. Chester Hall użył drugiej soczewki o innych właściwościach, co zmniejszyło aberrację chromatyczną.
1872 rk – Abbe Ernst, prof. Uniwersytetu w Jenie, współwłaściciel Zeissa zakładów optycznych. Przyrząd oświetlający, udoskonalenie obiektywu achromatycznego przez użycie soczewek zanurzonych w cieczy.
1876 – Abbe, teoria falowych właśćiwości światła. Skutek dyfrakcji. Obrazem nie punkt, a krążek świetlny, tym większy im silniejsze powiększenie.
1903 r. - Zsigmondy Richard (1865-1929) – ultramikroskop – obserwacje cząstek o wymiarach pojedynczych mikrometrów (Nobel w 1925)
1935 – Zernike Frits (1888 – 1966). Zasada kontrastu faz. Możliwości badania bezbarwnych i przezroczystych materiałów biologicznych (badanie procesów w żywych komórkach – Nobel!

1941 – pierwszy mikroskop z kontrastem faz (Carl Zeiss, Jena)
1931 – Knoll Max i Ruska Ernst, prototyp mikroskopu elektronowego.
1981 - Binning Gerd i Rohrer Heinrich – scanningowy obraz obiektów (Nobel)
Mikroskopy elektronowe – podstawową wadą jest niemożliwość obserwacji ruchu charakteryzującego żywe komórki (giną one w próżni).
Ciągłe doskonalenia mikroskopów optycznych, zastosowanie technologii cyfrowej i kamer o coraz wyższej zdolności rozdzielczej.

Są dwie dominujące firmy produkujące mikroskopy – Nikon (głównie optyczne) i Olympus. Przez sentyment do japońskiej precyzji, popularniejszy jest Nikon, aczkolwiek Olympus dzielnie dotrzymuje im kroku.

(Schemat budowy mikroskopu. Każdy chyba zna.)

(Zasada działania olejku immersyjnego, najczęściej cedrowego. To chyba też znamy.)

zdolność rozdzielcza mikroskopu to najmniejsza odległość dzieląca ddwa punkty, które w obrazie są postrzegane oddzienie.
Zdolność rozdzielcza mikroskopu świetlnego to 0,2-0,25 mikrometra.


d – zdolność rozdzielcza
lambda – długość fali tworzącej obraz, dla świetlnego w granicach 0,45-0,55 mikrometra, dla elektronowego nawet 0,005 nanometra.
A – apertura numeryczna obiektywu.
A = n * sin(alfa)
n – wsp. Załamania fali tworzącej obraz charakteryzujący środowisko między preparatem a soczewką.
Alfa – kąt pomiędzy osią optyczna obiektywu a najbardziej skrajnym promieniem wpadającym do soczewki czołowiej przy prawidłowym zogniskowaniu układu.
n = 1 lub 1,56 przy zastosowaniu olejku immersyjnego. Alfa = 75 do 85 st.
A = 1,2 do 1,4

Współczesne mikroskopy elektronowe i jonowe (wiązka jonów) pozwalają dostrzec budowę wewnętrzną i zewnętrzną różnych obiektów, obrazy bakteriofagów i wirusów, różnych molekuł, a także ułożenie atomów w sieci krystalicznej!

Mikroskopy jonowe powiększają teoretycznie do 10 mln razy, co pozwala na rozróżnienie pojedynczych atomów!

Podstawowa aparatura i sprzęt w labie mikrobiologicznym:

I Mikroskopy optyczne – świetlne (zwykłe i stereoskopowe).
- Z użyciem obiektywu immersyjnego (obiektyw największego powiększenia + olejek cedrowy)
- Mikroskop do oglądania w ciemnym polu widzenia (ultramikroskop)
- Mikroskop UV – zdolność rozdzielcza 0,1 (0,08 mikrometra), granica sprawności teoretycznej mikroskopu optycznego.
- Mikroskop fluorescencyjny – różnicowanie martwych i żywych komórek.
- Mikroskop kontrastowo – fazowy – obserwacja zewnętrznych struktur.
- Mikroskop konfokalny – fluorescencyjny z użyciem światła lasera (do badań cytologicznych)

II. Mikroskop elektronowe.
- Zamiast światła widzialnego strumień elektronów. Zdolność rozdzielcza 0,2 – 1 nm (1 nm to 10^-9 cm)
- Transmisyjny – powiększa do mln razy.
- Skaningowy – powiększa do 100 tys. Razy.
- Skaningowy – tunelowy
- Jonowy – do 10 mln razy.

III. Mikroskop akustyczny.
Fale świetlne zastąpione przez fale dźwiękowe, zdolność rozdzielcza do 1-2 nm.

W transmisyjnym mikroskopie elektronowym zamiat źródła światła mamy źródł elektronów, zamiast soczewek optycznyc są elektromagnetyczne, a obrazy obserwuje się na ekranie świecącym pod wpływem padających elektronów.

Mikroskopy elektronowe.
Długość fali elektronowej wyraża wzór:



Skaningowy mikroskop elektronowy służy do badania zróżnicowanych przestrzennie powierzchni próbek i pozwala na uzyskanie ich plastycznego, nieomal trójwymiarowego, obrazu o znacznej głębi ostrości.
Strumień elektronów jest skupiany przez kondensor i obiektyw w taki sposób, że maksymalnie skoncentrowana, prawie punktowa wiązka elektronów pada na powierzchnię próbki pokrytą warstewką metalu (złoto, platyna), która nie przepuszcza elektronów.

Zdolność rozdzielcza (3-10 nm) uzależniona jest w pierwszym rzędzie od rozmiarów (średnicy) wiązki elektronowej.

(Schemat układu tworzącego obraz w skaningowym mikroskopie elektronowym)

Mikroskop współczesny to dwa układy soczewek (obiektyw, okular) na jednej osi optycznej, składające się nawet z 10 różnych soczewek wykonanych ze specjalnych gatunków szkła. Maks. Pow obiektywu 120x, okularu 30x, razem 3600 razy. Przy tak cdużym powiększeniu obraz jest częściowo zniekształcany.
Różne mikroskopy o specjalnej budowie do badań biologicznych, medycznych, metrologicznych i innych.
Nawet najdoskonalszy świetlny nie pozwala odróżnić szczegółów mniejszych niż 0,3 mikrometra. Np. Riketsji i mykoplazm (ok. 0,1 mikrometra) można już nie iujrzeć.
Nie pozwala badać wewnętrzej budowy wirusów i bakterii.

Gdy w transmisyjnym mikroskopie leektronowym wykorzysta się do tworzenia obrazu fale elektronowe ugięte na przestrzennej sieci atomów, to w największych powiększeniach (w mikroskopie około miliona razy) zobaczyć można dla bardzo cienkich preparatów obraz struktury atomowej.

Odmiany mikroskopów świetlnych:
1. Technika ciemnego pola.
Wykorzystuje się zjawisko dyfrakcji (ugięcia) promieni świetlnych padających na obiekt o bardzo małych rozmiarach.
Przykład – dostrzeganie drobnych cząsteczek kurzu. Jeżeli znajdują się w smudze światła wpadającego przez szczelinę w zasłonie okiennej – warunek obserwacji – spoglądanie na smugę światła z boku tak, aby była widoczna na ciemnym tle.
Mikroskopowanie w ciemnym polu umożliwia dostrzeżenie cząstek o wymiarach poniżej zdolności rozdzielczej układu.
Metodę ciemnego pola stosuje się głównie do obserwacji żywych preparatów oraz w metalografii.

Mikroskop kontrastowo-fazowy.
Siatkówka oka reaguje na długość fali świetlnej – barwę – i amplitudę (jasność).
Nie reaguje zaś na fazę światła.
Różne struktury obecne w preparacie powodują odmienne przesunięcie fazy.
W mikroskopie kontrastowym zstosowano specjalny układ, który przesunięcie fazy przekształca w zmianę amplitudy.
Sturktury obecne w preparacie dostrzegane są w postaci skontrastowanej – jako ciemniejsze i jaśniejsze.
Technika stosowana do badania hodowli komórkowych (komórek niebarwionych) oraz w preparatach słabo zabarwionych do wzmocnienia kontrastu (metody histochemiczne).

Mikroskop interferencyjny.
- Przekształca różnicę faz świetlnych w różnicę ich amplitudy.
- Służy do kontrastowania obrazu, analizy ilościowej suchej masy badanych struktur i określania grubości skrawków.
Mikroskop polaryzacyjny.
- Wbudowane dwa pryzmaty (polaryzator i analizator) lub siatki polaryzacyjne powodujące polaryzację światła.
- Obiekty widoczne jako jasne na ciemnym tle – do analizy preparatów histopatologicznych.

Optyka Nomarskiego.
- Specjalne systemy optyczne, które sa modyfikacją mikroskopii kontrastowo-fazowej i interferencyjnej.
- Pozwala na wzmocnienie kontrastu niebarwionych struktur komórkowych i uzyskanie ich plastycznego, prawie trójwymiarowego obrazu.

Konfokalny.
Scanningowy mikroskop świetlny przepuszcza promienie świetlne wyłącznie z płaszczyzny formowania obrazu, eliminując światło pochodzące z warstw poniżej i powyżej preparatu. Umożliwia obserwację optycznych przekrojów preparatu w określonej płaszczyźnie.
Źródłem światła laser emitujący wąski promień tworzący plamkę o średnicy 0,1 mikrometra (teoretyczna zdolność rozdzielcza).

Odwrócony.
Niektóre preparaty biologiczne wymagają mikroskopowania od dołu, np. Hodowle w płaskich naczyniach szklanych, w których komórki osiadają na dnie.
Układ optyczny odwrócony o 180 st. - źródło światła i kondensor w górze mikroskopu, obiektyw i okular w dolnej.

(Zasada działania autoklawu może być na egz. Trzeba koniecznie znaleźć schemat.)

(Schemat anaerostatu i rodzaje filtrów bakteriologicznych. Zasada działania pompki wodnej na podciśnienie.)

Skuteczniejsza sterylizacja jest w atmosferze odpowietrzonej. Skuteczniejsza obróbka jest gorącą parą wodną niż elektrycznie.

Co powinno posiadać każde urządzenie ciśnieniowe?
(Urząd dozoru techniczego – UDT – dokładnie pilnuje, by nie eksploatowano urządzeń ciśnieniowych, które posiadają defekty.)
1. Zawory bezpieczeństwa – otworzą się samoczynnie, jeśli włączy się ciśnienie zbyt wysokie niż to, na które jest przeznaczone dane urządzenie. Może być ciężarkowy lub sprężynowy i lepiej znać oba typy              ;
2. Płynowskaz – wskazuje poziom cieczy.
3. Manometr
4. Termometr lub inny system mierzenia temperatury
5. Zawór zwrotny (przy dużych instalacjach szczególnie – autoklaw niekoniecznie musi taki mieć).

1 Ba ~ 0,1 Mpa
Dawniej 1 Ba to 1 atmosfera fizyczna.

Niektóre drobnoustroje przeżyją nawet ciśnienie rzędu 1000 MPa. Pod ciśnieniem rzędu 300-400 MPa rozwijać się mogą nawet niektóre rośliny. Niektóre nawet szczególniej.

Ziarniaki są odporniejsze od laseczek i pałeczek. Bakterie w ogóle są odporniejsze od drożdży i grzybów.

Gniazdo zaworu – wolna przestrzeń w komorze, zamykana przez grzybek zaworu. Grzybek, osadzony na mechanizmie, blokuje przepływ.
W zaworze ciężarkowym umieszczony jest na cięgle, pracujące przeguby po drodze, zaś na drugim końcu cięgła są ciężarki. Jeśli wpływająca substancja pokona ciężar ciężarków, zawór zostaje otwarty i następuje odpływ.

W sprężynowym siłę ścisku daje pokrętło na sprężynie. Jeśli ciśnienie pokona siłę sprężystości sprężyny, zawór się otworzy i nastąpi wypływ.

Minimalny poziom grzewczy to 100 mm powyżej linii ogniowej.

Bezpieczeństwo pracy z drobnoustrojami (ryzyko mikrobiologiczne).
- Laboratoria w obszarze gospodarki żywnościowej
- Laboratoria mikrobiologiczne i biotechnologiczne szkół wyższych, instytutów naukowych i badawczych
- Laboratoria służby zdrowia, jednostek kontrolnych, wojskowe.

Konieczna znajomość zasad postępowania z drobnoustorjami celem zachowania bezpiecznej pracy dla ludzi i środowiska.
Skutki działania drobnoustrojów są funkcją:
- Gęstości populacji
- Wrażliwości osób i stanu fizjologicznego organizmu
- Warunków środowiskowych.

Bezpieczeństwem pracy z mikroorganizmami zajmują się między innymi:
- WHO
- Międzynarowodowa Unia Towarzystw Mikrobiologicznych (JUMS)
- Federacja Europejskich Towarzystw Mikrobiologicznych (FEMS)
- Europejska Federacja Biotechnologów (EFB)
- Europejska Wspólnota Gospodarcza (EWG)
Obszary zainteresowań:
- Patogenność mikrobów
- Efekty toksyczne i uczuleniowe ich działania
- Skażenie środowisk naturalnych
- Inne zagrożenia

Grupy ryzyka mikrobiologicznego:
- Ryzyko mikrobiologiczne jest powodowane przeniknięciem mikrobów do otoczenia i jego zakażeniem bezpośrednim lub pośrendim.
- Ważne w jego ograncizaniu jest przestrzeganie zasad Dobrej Techniki Mikrobiologicznej (DTM)
- Wyróżnia się grupy ryzyka w zależności od patogennośći mikroorganizmów dla ludzi, zwierząt i roślin, szybkość rozprzestrzeniania się w środowisku oraz dostępnych metod leczenia.

Wirusy to CZĄSTKI INFEKCYJNE...

Grupa I – mikroby nie powodują chorób u ludzi, ale są potencjalnym zagrożeniem.
Grupa II – mogą być przyczyną zachorować, ale nie rozprzestrzeniają się w społeczeństwie, środowisku, zagrożenie potencjalne.
Grupa III – mikroby mogą powodować cieżkie schorzenia i stanowią istotne zagrożenie przez rozprzestrzenianie się, np. Bacillus anthracis, psuedomonas, yersinia pestis (dżuma), brucella sp. (brucelowa) czy też wirus pryszczycy.
Grupa IV – powoduje bardzo ciężkie schorzenia i zagrożenie życia, rozprzestrzeniające się w środowisku, trudno poddające się leczeniu (brak antidotum?): Ebola, Lassa, Marburg (gorączka krwotoczna), Clostridium botulinum (toksyna botulinowa), Ricinum communis (toksyna rycynowa).

Klasyfikacja laboratoriów:
 

Zarys kursu podstawowego dla DTM:
*Problemy ogólne
1. Źródła zagrożeń
2. Zagrożenia laboratoryjne: biologiczne, chemiczne, fizyczne, a także pożarowe i elektryczne
3. Obowiązki i prawa obowiązków w zakresie DTM
*Czynności przygotowawcze:
1. Wyposażenie laboratoriów
2. Higiena osobista
3. Odzież ochronna
*Czynności przy prowadzeniu doświadczeń
1. Stosowanie pipet automatycznych lub wspomaganych mechanicznie;
2. Minimalizowanie tworzenia aerozoli
3. Właściwe korzystanie z boksów do prac mikrobiologicznych
4. Właściwa obsługa autoklawów i urządzeń sterylizujących
*Czynności ratunkowe
1. Pierwsza pomoc
2. Likwidowanie materiału, lokalne procesy, odkażania
3. Wypadki i przeciwdziałanie
*Ogólne przepisy laboratoryjne
1. Przechowywanie materiału stanowiącego zagrożenie
2. Transport materiału stanowiącego ryzyko mikrobiologiczne
3. Operowanie i opiekowanie się zwierzętami laboratoryjnymi
4. Kontrola występowania i przeciwdziałania obecnośći roztoczy, insektów, stawonogów itp.
*Procedura kontrolna
1. Dotycząca gospodarki odpadami: a) sterylizacji, b) spalania.
2. Procedura odkażania.

Polskie kolekcje mikroorganizmów – PCM.

Dwie firmy opanowały utrzymywanie szczepów aktywnymi przez długi czas: Novonordis i jakaś druga.

Instytut Immunologii i Terapii Doświadczalnej PAN we Wrocławiu zawiera największą polską kolekcję mikroorganizmów.

Zbiór szczepów bakteryjnych oraz bakteriofagów.
Zarejestrowana w Światowej Federacji Kolekcji Drobnoustrojów (WFCC, nr 106) oraz w Europejskiej Organizacji Kolekcji Drobnoustrojów.

Światowa Organizacja Własności Intelektualnej (WIPO – World Intellectual Property Organization).
W oparciu o istniejącą bazę kolekcji, kadrę naukową i możliwości techniczne, przyznała kolekcji PCM status międzynarodowego ośrodka depozytowego do celów postępowania patentowego (IDA – International Deposity Authority).
- Status krajowego organu deopzytowego.
- Ma w swoich zbiorach około 3000 szczepów bakteryjnych, szczególnie o charakterze medycznym, należących do 83 rodzajów i 298 gatunków, oraz szczepy patentowe.

Kolekcja zawiera szczepy do testowania aktywności antybiotyków, środków dezynfekcyjnych, mutagenów, lizozymyu, fagocytów, do testowania cytozyny, uracylu, witamin, do wiązania haptoglobin, szczepy wytwarzające antybiotyki, enzymy, białko A, etanol, substancje immunologicznie czynne, toksyny, witaminy, szczepy degradujące fenol, toluen, cyjanki i inne.

Szczepy w kolekcji weryfkuje się w zależności od potrzeb, na żywotność, stałość cech morfologicznych, fizjologicznych, genetycznych.
Materiał jest zabezpieczany przez liofilizację i głębokie zamrożenie. Inwentaryzacja jest prowadzona komputerowo i w rejestrze pisemnym.

Minimalna liczba próbek bakterii jaką powinien dostarczyć deponujący wynosi 10 próbek zliofilizowanych, na podłożu hodowlanym lub zamrożonych (po 0,5 ml), a w przypadku bakteriofagów co najmniej 10^9 pfu/ml, 10 x 1,0 ml lub 2 x 5 ml lizatu wolnego od komórek. Bakteriofagi należy dostarczać wraz z odpowiednim szczepem gospodarza.

Szczepy stosowane w produkcji preparatów farmaceutycznych"
Lactobacillus rhamnosus, streptococcus equisimilis.

Laboratoryjne szczepy bakterii patogennych:
Staphylococcus aureus

Zbiór szczepów bakterii mlekowych:
Bacillus subtilis ok. 100
Bifidobacterium longum
Enterococcus faecalis
Escherichia coli ok. 1000


Kolekcja szczepów bakteryjnych Narodowego Instytutu Leków w Warszawie.

Znaczenie kolekcji.
Jest unikatowym zbiorem tego typu nie tylko w skali kraju, ale i regionu Centralnej i Wschodniej Europy.
To jedyna kolekcja o takiej skali prowadzona na tym obszarze, w której znaczna część szczepów jest scharakteryzowana pod względem oporności na antybiotyki i chemioterapeutyki, a także zbadana metodami biologii molekularnej pod względem wzajemnego pokrewieństwa, posiadanych mechanizmów zjadliwości i oporności na leki.

Kolekcja liczy blisko 30000 izolatów.
- Międzynarodowe szczepy referencyjne (np do kontroli podłoży, antybiogramów, mechanizmów oporności, cech biologicznych);
- Szczepy pozyskiwane w ramach krajowych i międzynarodowych programów monitorowania tzw. Drobnoustrojów alarmowych tj. Szczególnie niebezpiecznych dla zdrowia publicznego.
- Szczepy izolowane z epidemii szpitalnych i pozaszpitalnych
- Szczepy z zakażeń bakteryjnych...

- Bezpieczństwo kolekcji zapewniane przez utrzymywanie kolekcji w głębokim zamrożeniu (-70 st. C), bankowanie szczepów w 2, a w części w 4 powtórzeniach (każde w innej zamrażarce), liofilizację szczepów najwrażliwszych i najcenniejszych, klimatyzację pomieszczenia zamrażarek, wykorzystanie systemów podtrzymywania temperatury poprzez rozprężanie CO2, monitorowanie zasilania, temperatury pomieszczenia oraz pracy zamrażarek przez system alarmowy powiadamiający pracowników o awarii.

Kolekcja drobnoustrojów przemysłowych Instytutu Technologii Fermentacji i Mikrobiologii Politechniki Łódzkiej ŁOCK 105. (Macierzysty wydział profesora.)

Na zbiory Kolekcji składają się szczepy drożdży (280), grzybów strzępkowych (200) oraz bakterii (151). Zasoby te są sukcesywnie wzbogacane w nowe odmiany izolowane ze środowisk naturalnych.
Kolekcja ŁOCK 105 współpracuje z ośrodkami badawczymi, zakładami przemysłowymi i wyższymi uczelniami dostarcając je dla ich potrzeb technologicznych, badawczych i dydaktycznych.

Ostatnia: Kolekcja Kultur Drobnoustrojów Przemysłowych Instytutu Biotechnologii Przemysłu Rolno-Spożywczego w Warszawie.

Kolekcja Kultur Drobnoustrojów Przemysłowych powstała w 1950 r.
2500 kultur drobnoustrojów, głównie o znaczeniu przemysłowym.
Rolą kolekcji jest przechowywanie drobnoustrojó w warunkach zapewniających im wysoką przeżywalność i zachowanie właściwości metabolicznych, za które są cenione.
Kolekcja przechowuje drożdże winiarskie, piwowarskie, gorzelnicze, piekarskie i paszowe, grzyby strzępkowe wytwarzające m. in. enzymy proteolityczne, lipolityczne, pektynolityczne, celulolityczne, glukoamylazę i inne.
Bakterie fermentacji mlekowej, octowej, dekstranotwórcze, izolaty środowiskowe, mikroorganizmy zakażające żywność.

Wszystkie 2500 zidentyfikowano metodami mikrobiologii klasycznej. Identyfikacja powinna być potwierdzona metodami molekularnymi. Na identyfikację i włączenie do kolekcji czeka ponad 500 liofilizatów.

Kolekcja IBPRS na mocy porozumienia z Urzędem Patentowym z 1993 posiada uprawnienia Krajowego Organu Depozytowego, ale nie chorobotwórczych.

Biotechnolodzy i mikrobiolodzy zobowiązani są do stosowania sprawdzonego materiału biologicznego, jakim są szczepy mikroorganizmów przechowywane w odpowiednich warunkach.
Wartością są nie tylko sczepy przechowywane w kolekcji, ale również informacje o ich dostępności.

Globalna Sieć Informacji o Bioróżnorodności GBIF – Global Biodiversity Information Facility.

Podstawowe cele:
- Zgromadzenie istniejących na świecie danych o bioróżnorodności w jednym spójnym ogólnoświatowym systemie
- Opracowanie i wdrożenie standardów dotyczących danych o bioróżnorodności oraz sposobów ich prezentacji
- Udostępnienie światowych danych o bioróżnorodności wszystkim zainteresowanym odbiorcom (w tym przede wszystkim placówkom naukowym).
- Portal internetowy GBIF (http://www.gbif.net) umożliwia przeszukanie niemal 126 milionów rekordów danych pochodzących z 201 źródeł informacji.
- Obecnie w GBIF uczestniczy 47 krajów i 35 organizacji, które we wspólnej deklaracji zobowiązały się udostępniać dane o bioróżnorodności.
- Polska przystąpiła do GBIF w marcu 2001 jako Członek Stowarzyszony.

Krajowa Sieć Informacji o Bioróżnorodności KSIB.
- Struktura otwarta, tzn. Może do niej należeć każda organizacja...