BILANSOWY-I-PODATKOWY-POMIAR-KOSZTÓW.pdf

(207 KB) Pobierz
BILANSOWY I
PODATKOWY
POMIAR KOSZTÓW
Dr Cyryl Kotyla
Zakres tematyczny:
1.
Prawo bilansowe a prawo podatkowe.
2.
Wynik bilansowy a podatkowy.
3.
Pojęcie kosztu w prawie bilansowym i podatkowym.
4.
Pojęcie przychodu w prawie bilansowym i podatkowym.
Literatura:
1.
UoR
2.
UoPD
3.
„Rachunkowość” wyd. Rachunkowość Sp. z o.o.
4.
„Monitor podatkowy” C.H. Beck
5.
Litwińczuk „Prawo podatkowe przedsiębiorców” Wolters 2005
6.
Felis „Podatki i składki w działalności przedsiębiorstw”
Zaliczenie:
(test + zadania)
18.04.2015 godz. 9.30-11.00 sala C-20
PRAWO PODATKOWE A BILANSOWE.
PODOBIEŃSTWA I RÓŻNICE.
Rachunkowość finansowa opiera się przede wszystkim na przepisach Ustawy o
Rachunkowości.
Rachunkowość podatkowa prowadzona jest dla celów podatkowych i opiera się na
przepisach prawa podatkowego.
Przyczyny rozbieżności prawa bilansowego i podatkowego.
Rozbieżności wynikają z odmiennych zadań jakie ma do spełnienia rachunkowość i
system podatkowy. Zadania rachunkowości wyrażają się w odzwierciedlaniu sytuacji
majątkowej, finansowej i wyniku finansowego adresatom zewnętrznym sprawozdań
finansowych (true
and fair view)
(odzwierciedlenie aktywów i pasywów oraz wyniku
finansowego). Cele prawa podatkowego są inne – chodzi przede wszystkim o ustalenie
zobowiązania wobec budżetu z uwzględnieniem preferencji podatkowych państwa w zakresie
polityki fiskalnej i społeczno – gospodarczej. Te różne cele, wynikające z przepisów
podatkowych, skutkują tym, że obraz ekonomiczny jednostki gospodarczej, a szczególnie jej
wynik, jest kształtowany przez te prawa według odmiennych reguł.
Różnice w traktowaniu tych dwóch pojęć ekonomicznych są przede wszystkim
następstwem i konsekwencją tego, iż ustalane przez prawo bilansowe reguły kwalifikowania
kosztów, przychodów, zasad amortyzacji, tworzonych rezerw oraz różnic kursowych,
stanowiących podstawę ustalania wyniku finansowego, nie są akceptowane przez akty prawa
podatkowego. Wyrazem skali różnic jest również to, że znajdują one odzwierciedlenie nawet
w podstawowych określeniach, charakteryzujących etapy ustalania nadwyżki przychodów nad
kosztami. Zrealizowaną nadwyżkę w prawie bilansowym określa się jako wynik finansowy
brutto lub też zysk brutto, natomiast w prawie podatkowym jako podstawę ustalenia
zobowiązania w podatku dochodowym lub dochód podatkowy.
WYNIK BILANSOWY A PODATKOWY.
Zysk brutto a dochód wynika z odmiennego traktowania niektórych przychodów i kosztów.
Schemat ustalania podstawy opodatkowania na podstawie wyniku brutto
Przychody księgowe nie
zaliczane do podatkowych
KUP nie będące
księgowymi
Koszty księgowe nie
uznawane za KUP
Przychody podatkowe nie
zaliczane do księgowych
WYNIK BRUTTO
DOCHÓD
Różnice trwałe i przejściowe:
różnice trwałe:
pomiędzy przychodami i kosztami wg prawa bilansowego i podatkowego są
nieodwracalne np. zapłacone odsetki budżetowe (rachunkowo są kosztem,
podatkowo nie stanowią kosztu, nie są to tzw. KUP).
różnice przejściowe
w odniesieniu do przychodów i kosztów spowodowane są odmiennością
momentu uznania przychodu za osiągnięty i kosztu za poniesiony w myśl UoR
i przepisów podatkowych, np. naliczone odsetki od uzyskanych pożyczek,
które rachunkowo są kosztem w momencie ich naliczenia, a podatkowo- wg
metody kasowej- w momencie faktycznej zapłaty.
CELE I ZADANIA
PRZEPISÓW USTAWY
O RACHUNKOWOŚCI
Prawidłowe ustalenie aktywów i pasywów oraz
wyniku finansowego firmy.
Narzędzia:
zasady rachunkowości,
zasada ekonomicznego i wiernego obrazu,
odzwierciedlenie i notowanie faktów
gospodarczych,
prowadzenie ksiąg rachunkowych,
unifikacja ponadpaństwowa poprzez MSR-y,
Dyrektywy itp.,
uznanie w pełni rozwiązań z innych dziedzin,
stworzenie własnych narzędzi ich
odnotowania, w tym również podatkowych
(np. odroczony podatek dochodowy).
PRZEPISÓW USTAWY
O PODATKU DOCHODOWYM
Prawidłowe ustalenie zobowiązania podatkowego.
Narzędzia:
realizowanie zasady fiskalnej,
ulgi i obciążenia,
działania interwencyjne, zmieniające reguły
obciążeń,
prowadzenie ksiąg podatkowych,
polityka fiskalna kieruje się bieżącymi
potrzebami budżetu,
szeroko traktowana autonomiczność
rozwiązań, wyjątkowe uznawanie reguł z
innych dziedzin prawa.
PODSTAWOWE OBSZARY DZIELĄCE POJĘCIA
obszary
konstrukcja
formalna
WYNIK FINANSOWY
Konstrukcja bardziej złożona.
Oprócz przychodów i kosztów
wynik jest korygowany o
przychody i koszty finansowe oraz
skutki zdarzeń nadzwyczajnych.
Wynik finansowy jednostki jest
ustalany w wielkości „netto”, tj. po
pomniejszeniu o obciążenia
podatkiem dochodowym i
płatności z nim zrównanych.
DOCHÓD PODATKOWY
Konstrukcja formalnie prostsza.
Stanowi on różnicę pomiędzy
przychodami a kosztami ich
uzyskania.
Dochód nie jest pomniejszany o
podatek dochodowy, gdyż sam
stanowi podstawę
konstrukcja
ekonomiczna
Wynik finansowy to pojęcie z zakresu rachunkowości, właściwe prawu bilansowemu,
dla którego podstawowym aktem jest ustawa o rachunkowości. Kategoria wyniku
finansowego nie znajduje odbicia w prawie podatkowym. Przepisy ustawy o rachunkowości
w zasadzie nie definiują pojęcia wyniku finansowego. Jedynie w art. 42 ustawy,
precyzującym elementy składowe wyniku finansowego netto, określa się, że jest on
rozumiany jako „wynik na działalności operacyjnej, operacjach finansowych i operacjach
nadzwyczajnych, skorygowany o obowiązkowe obciążenia z tytułu podatku dochodowego i
płatności z nim zrównanych”. Prawa podatkowe nie zawiera pojęcia wynik finansowy, lecz
posługuje się pojęciem dochodu, stanowiącym podstawę ustalenia zobowiązania w podatku
dochodowym.
Wnioski.
Różnice w prawie bilansowym i podatkowym są nie do uniknięcia z powodu różnych
celów ustalania wyniku finansowego i dochodu
Różnice przejściowe wynikają ze stosowania zasady memoriałowej przez
rachunkowość finansową i zasady kasowej przez prawo podatkowe.
Podmiot prowadzący rachunkowość zmuszony jest prowadzić dodatkową ewidencję
(również pozabilansową) przychodów i kosztów podatkowych albo rozbieżności w
przychodach i kosztach księgowych i podatkowych dla ustalenia podstawy opodatkowania.
Potrzeba uwzględnienia w dodatkowej ewidencji różnic trwałych i przejściowych
wynika z faktu, iż kategorie te mają wpływ na wynik finansowy netto.
POJĘCIE KOSZTU W PRAWIE BILANSOWYM I
PODATKOWYM.
Koszt bilansowy a KUP.
Koszt w rozumieniu rachunkowości.
Przez koszty rozumie się uprawdopodobnione zmniejszenia w okresie
sprawozdawczym korzyści ekonomicznych, o wiarygodnie określonej wartości w formie
zmniejszenia wartości aktywów albo zwiększenia zobowiązań i rezerw, które doprowadzą do
zmniejszenia kapitału własnego lub zwiększenia jego niedoboru w inny sposób niż wycofanie
środków przez udziałowców lub właścicieli (UoR art.3 ust.1 pkt.3)
Koszt w rozumieniu podatkowym.
KUP są wielkością wpływającą na podstawę opodatkowania. Podstawą
opodatkowania jest bowiem dochód, a dochodem jest nadwyżka sumy przychodów nad
kosztami ich uzyskania. (art.18 ust.1 i art. 7 ust.1 CIT).
KUP nie należy utożsamiać z kosztami w znaczeniu rachunkowym.
W szczególności jak najbardziej możliwa i nierzadka jest sytuacja, że dany wydatek
jest kosztem rachunkowym, ale ze względu na jakieś ustawowe ograniczenia nie może być
uznawany za koszt podatkowy.
KUP
( CIT art.15 lub PIT art.22)
są to koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub
zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów z wyjątkiem kosztów wymienionych w
art.16, gdzie znajdują się wyłączenia z KUP, tzn. koszty, które :
albo nigdy nie stanowią KUP,
albo w określonym momencie mogą być zaliczane do KUP.
Ogólne warunki uznania wydatku za KUP.
A zatem zgodnie z ogólnym ustawowym określeniem KUP, kosztem uzyskania przychodu
jest koszt spełniający łącznie dwa warunki:
został poniesiony w celu uzyskania przychodu albo w celu zachowania lub
zabezpieczenia źródła przychodów (np. impreza integracyjna pracowników nie może
być KUP),
nie znajduje się na liście wydatków wyłączonych z KUP określonej w art.16 ust.1
CIT.
dodatkowo poza tymi dwoma warunkami :
wydatek powinien być właściwie udokumentowany.
Jest to warunek konieczny uznania wydatku za KUP , gdyż nawet gdy dany wydatek
jest celowy i nie znajduje się na negatywnej liście wydatków, to organ podatkowy
Zgłoś jeśli naruszono regulamin