Sprawozdanie_1.doc

SPRAWOZDANIE – GRUNTOZNAWSTWO

1.      Cel: Wyznaczenie podstawowych właściwości gruntów.

2.      Problematyka:

a)      Makroskopową analizę gruntów przeprowadza się w terenie lub w laboratorium, dla wstępnego oznaczenia właściwości badanego gruntu.

b)     Wyznacza się następujące cechy gruntów:

-       rodzaj gruntu – dla gruntów kamienistych dokonuje się pomiaru największych ziarn, stopnia ich obtoczenia oraz sprawdza zawartość spoiwa ilastego. Wyróżniamy następujące stopnie obtoczenia ziarn: ostrokrawędziste, kanciaste, słabo obtoczone, obtoczone i dobrze obtoczone. Przy opisie makroskopowym należy również określić z jakich minerałów składają się poszczególne ziarna. W obrębie gruntów grubo- i drobnoziarnistych wyróżnia się grunty spoiste  - jeśli po wyschnięciu tworzy zwarte grudki, i niespoiste – gdy po wyschnięciu stanowi niezwiązane ze sobą grudki rozpadające się pod wpływem lekkiego nacisku.

-       nazwa gruntu – dla gruntów niespoistych stosuje się nazwy: grunty drobnoziarniste niespoiste oraz grunty gruboziarniste zawierające do 2% frakcji iłowej, które są stosowane w zależności od wzrokowej oceny wielkości i ilości ziarn poszczególnych frakcji.
Dla gruntów spoistych stosuje się następujące nazwy (rodzaje): grunty mało spoiste, średnio spoiste, zwięzło spoiste, bardzo spoiste, w zależności od zawartości w nich frakcji iłowej, pyłowej i piaskowej.

-       stan gruntu – jest to określenie pewnej zawartości układu cząstek tego gruntu, zależnej od zawartości wody oraz fizycznego stanu tych cząstek. Wyróżnia się następujące stany gruntu: zwarty, półzwarty, twardoplastyczny, plastyczny, miękkoplastyczny, płynny.

-       barwa – jest to cecha która często ułatwia makroskopowe oddzielenie różnych rodzajów gruntów, ponadto w niektórych przypadkach wskazuje na określony skład mineralny oraz zawartość domieszek. Barwę gruntu określa się dla próbki w stanie naturalnej wilgotności, określając najpierw intensywność i odcień barwy, a następnie barwę podstawową, np. barwa ciemnożółto-brązowa.

-       wilgotność – określa się ją za pomocą pięciostopniowej skali wilgotności gruntów spoistych. Badany grunt spoisty może być suchy, mało wilgotny, wilgotny, mokry lub nawodniony. Grunt sypki może być: suchy, wilgotny, nawodniony.

-       zawartość węglanu wapnia CaCO3 – mierzy się ją poddając grunt reakcji
z  20-procentowym roztworem kwasu solnego. Przebieg reakcji może wskazywać na to, że grunt jest: silnie wapnisty, wapnisty, słabo wapnisty, bezwapnisty.

3.      Opis wykonywanych badań: (dotyczy każdego z pięciu różnych materiałów)

a)      Określenie barwy gruntu.

b)     Określenie spoistości gruntu (spoisty, gdy tworzy zwarte grudki; niespoisty, gdy stanowi niezwiązane ze sobą cząstki lub grudki rozpadające się pod wpływem lekkiego nacisku palcem).

c)      Określenie wilgotności gruntu.

d)     Przeprowadzenie próby wałeczkowania – pobranie próbki gruntu i utworzenie z niego kulki o średnicy ok. 7mm, a następnie formowanie z niej wałeczka aż do momentu, gdy zacznie on pękać, rozsypywać się, lub uzyska grubość ok. 3mm. Gdy nie wykazuje żadnych spękań, ponowne wałeczkowanie.

e)      Określenie stanu gruntu na podstawie liczby wałeczkowań – stan zwarty, gdy nie można uformować kulki, stan półzwarty, gdy wałeczek pęka podczas pierwszej próby (liczba wałeczkowa = 0). Następne stany odczytywane są z tabeli.

f)       Przeprowadzenie próby rozcierania w wodzie – uformowanie kulki i rozcieranie pod palcami w misce z wodą. Określenie ilości frakcji piaskowej – I, gdy między palcami pozostaje dużo piasku, II – gdy wyczuwa się pojedyncze drobne ziarna piasku, III – gdy ziarn piasku nie wyczuwa się.

g)     Określenie czasu rozmakania gruntu na podstawie tabeli.

h)     Wypisanie dodatkowych cech określających badany grunt.

4.      Wyniki: