NOWY CZŁOWIEK - CZŁOWIEK ZWYCIĘZCA - Szrenica 2014.pdf

(1054 KB) Pobierz

Nowy człowiek

Człowiek

zwycięzca

Szrenica 2014

Fragmenty wykładów

Spis treści:



Część 1

Część 2

Część 3

Część 4

Część 5

Część 6

Część 7

Część 8

Część 9

Część 10

Część 11

Część 12

Część 13

Część 14

Część 15

Część 16

Część 17

Część 18

Część 19

Część 20

Część 21

Część 22

Część 23

Część 24

……………………………………………………………………

100

107

114

122

Indeks skrótów:

Ew. – Ewangelia

Ps. – Psalm

Duch Św. – Duch Święty

św. – święty

Mt – Ewangelia wg świętego Mateusza

Mk - Ewangelia wg świętego Marka

Łk – Ewangelia wg świętego Łukasza

J-

Ewangelia wg świętego Jana

Kor – List do Koryntian

Rz – List do Rzymian

Ga – List do Galatów

Szrenica 2014 – fragmenty

Część 1

Rozpoczniemy nasze spotkanie na Szrenicy.

Strona

W ostatnim czasie dużo mówimy o owocach Ducha Św. i na temat Modlitwy Pańskiej. Owoce

Ducha Św. są największą tajemnicą, która jest w dalszym ciągu obca człowiekowi, bo głównie

skupia się on na darach Ducha Św. jako tym co powinniśmy otrzymać.

Zgłębianie owoców Ducha Św. jest to prawdziwe odkrywanie samego siebie a jednocześnie

natury Ducha Św. (bo owoce to natura Ducha Św.), Jego osobowości.

W grudniu 2013 w Murzasichle została ukazana nowa przestrzeń owoców Ducha Św. czyli

opanowanie ale nie jako samokontrola.

Ale z samokontroli musimy przejść do oddania się Duchowi Św. który nas opanowuje czyli

przenika i kształtuje nas Swoją osobowością. By to nastąpiło musimy uświadomić sobie czym

jest łaska i zdanie się na nią.

Zdać się na łaskę, to poddać, oddać się całkowicie temu, który tą łaską nas

obdarowuje.

Często jest opór w tej przestrzeni. Dlaczego mamy to robić? Przecież jesteśmy samodzielni. Ale

nie jest to do końca prawda.

Samodzielność człowieka wynika z prawa ziemskiego i jest w opozycji do prawa nieba.

Samodzielność skutkuje nieustannym upadkiem, cofaniem się, forowaniem swojej cielesnej

natury i zmysłowości jako wartości nadrzędnej i zmuszanie części duchowej do tego, aby

rozszerzała się w nas ta przestrzeń zmysłowego panowania.

Z tego powodu są wszystkie problemy, choroby, stany zakłóceń emocjonalnych, stany

rozdarcia uczuciowego, emocjonalnego, psychicznego. Rozdarcie to pogłębia się wtedy, gdy

chcemy dostrzegać tylko tą naturę ziemskiego postrzegania.

Spotykamy się tutaj z procederem (przestępstwem) -

Ps.51 - Skrusz moje kości i spraw aby były radosne ze swojego skruszenia. Wybiel mnie jak

hizop, stwórz we mnie serce żywe daj mi ducha nieśmiertelnego(...) Odwróć oblicze swe od

moich grzechów i wymaż wszystkie moje przewinienia!

Ukazane jest tu, że drogi ziemskie są obce drogom Bożym, aby Bóg objawił drogę wysokości

tym, którzy są na niskości aby chodzili drogami na wysokości.

Ew. - Moje drogi są na wysokości wasze są na niskości. Ja już muszę odejść, a wy będziecie

mnie szukali, ale Mnie nie znajdziecie bo wasze drogi są z niskości, Moje z wysokości (J).

Drogi z wysokości to są myśli związane tylko z naturą Bożą w człowieku, która nieustannie

oczekuje aby została odkryta. Mowa o tym w Ew. Dobrej Nowinie o nowym człowieku -człowiek

jest pełnią i cierpi z braku pełni. Więc my musimy poszukiwać tej pełni w sobie, aby przestać

cierpieć z braku pełni. Bo wszystkie choroby, problemy, które występują u człowieka, wszystkie

rozdarcia emocjonalne są wynikiem braku łączności z tą pełnią.

W Ew. ludzie pytają Jezusa - mówisz nam o Bogu Ojcu i że jest wszędzie, ale my Go nie

widzimy.

Szrenica 2014 – fragmenty

Strona

Jezus odpowiada - nie widzicie Go bo jesteście jak ryby, które żyją w wodach, oceanach i też

poszukują wody i nie mogą jej znaleźć. Oglądałem taki program przyrodniczy i pewien

naukowiec powiedział, że ryby prawdopodobnie też nie mają świadomości wody, ponieważ są

nią cały czas otoczone.

Wiemy, że człowiek jest potęgą i siłą i został stworzony na podobieństwo Boże, ale człowiek nie

widzi tej potęgi. Dostrzega tylko swoją słabość, trudności i nie wie jak znaleźć tą część w

sobie, która jest w nim tą potęgą. Ta część w nim nie jest tą częścią cielesną, ale cielesność

sama w sobie też posiada swoją duchowość.

Jak dowiadujemy się np. z różnych filozofii i religii, że ciało jest więzieniem, do niczego nie jest

potrzebne, i oczekiwaniem aż się człowiek stąd wyrwie i będzie miał już spokój.

Ale ciało ma swoją duchowość, ono ma swoją naturę doskonałą, którą Bóg umieścił w ciele,

która jest ukryta poza zwyczajnym poszukiwaniem. To poszukiwanie może być tylko mocą

Ducha Św. ale żeby poszukiwanie było mocą Ducha Św. muszą być owoce Ducha Św.

Znamy owoce Ducha Św. to jest opanowanie, łagodność, wierność, dobroć, uprzejmość,

cierpliwość, pokój, radość, miłość.

Wszyscy w szkole uczą się o opanowaniu, łagodności itd. ale nie chodzi o tą zmysłową,

psychiczną, abstrakcyjną część tych aspektów. Aby abstrakcyjnie zrozumieć czym jest

łagodność można napisać ogromnie dużo o łagodności, ale stać się nią to jest druga część, inna

przestrzeń.

To jest jak z ziarnem, które wkładamy do ziemi z zamiarem by wyrosło. Jak ono nie wyrośnie

to wiemy, że ktoś nas naciągnął na nieurodzajne ziarno, albo trafiliśmy na ziarno, które nie

jest urodzajne i jesteśmy niezadowoleni z tego, że nie urosło.

Ale z punktu widzenia ziarna ono nie umarło - do tego aby ono mogło dać plon, musi umrzeć.

W Liście do Kor 15 pytają się uczniowie - czy, gdy umrzemy będziemy w tych ciałach. Św.

Paweł odpowiada - o wy niemądrzy czyż nie wiecie, że gdy ziarno zasadzone do ziemi, gdy nie

obumrze nie wyda tysiąckrotnie większego plonu. To właściwie ten nowy plon jest tym nowym

ziarnem, które ma nową wartość istnienia.

Pascha jako przejście.

Wielu

ludziom

Pascha

kojarzy

się

cierpieniem.

Jeśli

odniesiemy

się

chrześcijaństwa to jest dzień Zmartwychwstania, dzień przejścia kiedy Jezus

Chrystus Zmartwychwstaje i ukazuje się uczniom.

Pascha czyli przejście do nowego istnienia - śmierć jest paschą.

Można powiedzieć, że istnieją dwie śmierci. Śmierć, która nie jest paschą i śmierć, która jest

paschą. Czyli śmierć, która powoduje pociągnięcie za sobą całej natury duchowej, lub śmierć,

która pociąga za sobą całe ciało do duchowego wymiaru istnienia i ta duchowość jest ukryta w

ciele i pociąga za sobą całe ciało.

Ona jest ukryta przed zmysłami i oczami człowieka, ale owoce Ducha Św. ją wydobywają. By

owoce mogły to wydobyć nie mogą istnieć jako pewnego rodzaju sztuka dla sztuki. To musi

być rzeczywiste i autentyczne ich istnienie tzn. ofiarne.

Czym jest bycie ofiarnym - w łagodności, w wierności, w dobroci, w pokoju, w miłości ?

Szrenica 2014 – fragmenty

Strona

- To dawać z samej głębi, być całkowicie autentycznym w tym co robimy , myślimy, czujemy,

rozumiemy.

Bo ludzie funkcjonują w taki sposób, że myślą co innego, robią co innego, mówią co innego.

Święci to Ci, którzy mówią to co myślą i dlatego mało mówią bo prawie w ogóle nie

myślą, tylko wykonują wolę Bożą.

Jest drugi kraniec tego stanu. Jest człowiek, który całkowicie poddaje się upadkowi ,

degeneruje się, on także jest prawdziwy to co myśli to i mówi. Przez każde słowo słyszy się

przekleństwa i trudno zrozumieć co on chce powiedzieć. To są tzw. słowa emocjonalne, które

ten człowiek wypowiada i jest prawdziwy bo jak patrzymy na niego to jego słowo odzwierciedla

rzeczywisty jego wygląd i naturę. Święty też jest prawdziwy, to są dwa krańcowe przypadki.

Święty natomiast nieustannie jest ofiarny w łagodności, opanowaniu. On jest

opanowany przez dobro, a właściwie przez Ducha Św.

który czyni z niego miejsce Jego

istnienia. Przenika go, staje się jego myślami, uczuciami, jego rozumem, jego naturą, staje się

też jego osobowością. I ten Święty jest całkowicie kierowany przez Ducha Św.

SĄ TO DWA PRZECIWSTAWNE STANY-KIEROWANE PRZEZ DUCHA ŚW. I KIEROWANE

PRZEZ ZŁEGO DUCHA.

Ludzie najczęściej żyją pomiędzy światem nieba i ziemi, piekła.

Ziemia jest takim miejscem z którego można zdążać albo do nieba albo do piekła, jest między

światem doskonałym a światem ostatecznego upadku.

I człowiek przez bycie w tym miejscu nawiązuje relacje między niebem czy piekłem, to są jego

myśli, uczucia, jego potrzeby względem drugiego człowieka i dla drugiego człowieka, jego

potrzeba wyrażanie się i obecności w drugim człowieku.

Pewnego razu Duch Boży ukazał tajemnicę to jest pragnienie.

Z naszego punktu widzenia pragnienie to jest to co chcemy otrzymać. Ale przecież Bóg też ma

pragnienie swoje, Bóg pragnie obdarowywać sobą człowieka.

Czyli pragnienie to jest dawać siebie, życie, doskonałość. A najdoskonalszy człowiek

to taki, w którym pragnienie Boże znajduje swoje miejsce, aby w nim pragnąć.

Pragnienie Boże jest w pełni objawieniem pierwszych dwóch przykazań, które są całą naturą

człowieczeństwa.

MIŁUJ PANA BOGA SWEGO Z CAŁEGO SWEGO SERCA I BLIŹNIEGO SWEGO JAK SIEBIE

SAMEGO

Czyli to jest cała natura człowieka, która niezmiernie głęboko ukryta pod zwaliskiem jego

przyzwyczajeń, ograniczeń, trudów, które sam sobie zadaje. Bo wydaje mu się, że są one mu

potrzebne do tego by otrzymać to czy tamto.

Poszukiwanie tych trudów to jest pokonywanie swojej osobowości, która jest bardzo często

okropnie kostropata, mająca dużo problemów ze sobą.

I gdy człowiek spotyka się z własnym problemem nie dlatego, że chce, ale dlatego że zgadza

się z Bogiem, czyli chce spotkać się z własnym problemem, wtedy też możemy się tego

problemu pozbyć (przez wybór prawa Bożego).

Plik z chomika:

aygora

Inne pliki z tego folderu:

Murzasichle 03.2018.pdf (2244 KB)
Powrót do Życia Wiecznego Szrenica 2018.pdf (2744 KB)
Powrót do Pierwszej Miłości Krasnobrod2018.pdf (2477 KB)
Powstaja Synowie Jutrzenki 18.08.2018.pdf (1334 KB)
Dzieciectwo Boze 1.06.2018.pdf (1107 KB)

NOWY CZŁOWIEK - CZŁOWIEK ZWYCIĘZCA - Szrenica 2014.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: