BEZPIECZEŃSTWO PRODUKTU (1-10)
1. Jakie znasz prawa konsumenta?
· prawo do bezpieczeństwa i ochrony zdrowia-oznacza, że towary i usługi oferowane konsumentom nie mogą stwarzać zagrożenia dla ich zdrowia i życia. W praktyce oznacza to wymóg określenia cech bezpieczeństwa produktów, a także stworzenia mechanizmów zapobiegających przedostawaniu się do obrotu wyrobów niebezpiecznych. Oznacza to również stosowanie procedur szybkiego ostrzegania i wycofywania wyrobów "niebezpiecznych" z rynku w przypadku zaistnienia zagrożenia.
· prawo do ochrony interesów ekonomicznych-oznacza konieczność ochrony konsumentów przed działaniami przedsiębiorców (zwłaszcza o dominującej pozycji na rynku lub monopolistów), którzy mogą naruszyć ich interesy ekonomiczne przez narzucenie niekorzystnych warunków umów, nieuczciwą konkurencję, stosowanie nadmiernie wygórowanych cen i innych nierzetelnych praktyk handlowych.
· prawo do edukacji i informacji-konsumenci powinni mieć zapewnioną możliwość świadomego podejmowania decyzji i dokonywania wyborów dóbr i usług. Podstawą dokonywania przez konsumentów racjonalnych wyborów musi być rzetelna informacja o cechach oferowanych towarów i usług, warunkach bezpiecznego ich użytkowania, a także procedurach reklamacyjnych w przypadku ujawnienia ich niewłaściwej jakości
· prawo do efektywnego sytemu dochodzenia roszczeń-procedury dochodzenia roszczeń przez konsumentów wobec przedsiębiorców naruszających ich interesy powinny być szybie, tanie i łatwo dostępne. Konsumenci muszą mieć zapewnioną pomoc w egzekwowaniu swoich praw.
· prawo do zrzeszania się i reprezentacji-konsumenci powinni mieć zapewnione warunki do zrzeszania się i prezentowania swojego stanowiska we wszystkich sprawach, które ich dotyczą
2. W jaki sposób realizuje się prawa konsumenta w Polsce? Struktura organizacyjna.
W Polsce problematyka związana z ochroną praw konsumentów jest realizowana przez Urząd Ochrony Konkurencji i Konsumentów oraz podporządkowaniem prezesowi tej instytucji Państwowej Inspekcji Handlowej (PIH). Przyjęcie przez Polskę prawa konsumenckiego spowodowało m.in.
•ograniczenie zagrożeń wynikających z wprowadzania do obrotu niebezpiecznych produktów
•zmniejszenie wypadków konsumenckich i związanych z tym społecznych i indywidualnych kosztów leczenia
•wzrost międzynarodowej konkurencyjności produktów krajowych w wyniku podniesienia ich standardów jakościowych i norm bezpieczeństwa
•racjonalizacje konsumpcji i upowszechnienie wzorców racjonalnego żywienia
•poprawę sytuacji polskich rodzin poprzez skuteczniejszą ochronę ich interesów ekonomicznych.
3. Wymień zasady odpowiedzialności producenta za produkt wadliwy
W dyrektywie o odpowiedzialności za wadliwy (niebezpieczny) wyrób przyjęto następujące zasady:
1.producent jest bezwarunkowo odpowiedzialny za szkodę spowodowaną przez wadliwy produkt
2.nie ma potrzeby udowadniania winy producenta
3.producent odpowiada za szkodę również wówczas, gdy wynika ona z działania lub zaniechania osób trzecich
4.wszystkie osoby odpowiedzialne za szkodę (hurtownik, sprzedawca) odpowiadają za nią solidarnie
.
4. Na czym polega różnica odpowiedzialności producenta, importera oraz sprzedawcy za wadliwy produkt
Odpowiedzialność producentów za szkodę wyrządzoną przez produkt niebezpieczny
Zgodnie z polskimi przepisami za szkodę wyrządzoną przez produkt niebezpieczny odpowiada producent lub inne osoby mające istotny wpływ na pojawienie się produktu w obrocie. Należą do nich importer, osoba podająca się za importera poprzez umieszczenie swojego oznaczenia na produkcie oraz wytwórca materiałów i części składowych, z których produkt finalny został wytworzony. Sprzedawca produktu również może zostać pociągnięty do odpowiedzialności, ale jedynie w przypadkach szczególnych, jeżeli nie można stwierdzić, kto jest producentem.
5. Podaj definicję produktu niebezpiecznego.
Produkt wadliwy (niebezpieczny):
produkt, który nie zapewnia oczekiwanego bezpieczeństwa z uwzględnieniem sposobu jego prezentacji w czasie normalnego użytkowania oraz czasu wprowadzenia do obrotu.
6. Zasady oceny produktu bezpiecznego.
Oceny bezpieczeństwa produktu dokonują właściwe organy państwowe i sami producenci. Powinni oni brać pod uwagę:
· Kategorie konsumentów, do których adresowany jest produkt, ze szczególnym uwzględnieniem konsumentów narażonych na zwiększone niebezpieczeństwo, takich jak dzieci,
· Cechy samego produktu, w tym jego skład, konstrukcję, wykończenie, opakowanie, wygląd, prezentację, sposób właściwego przechowywania itp.
· Informacje towarzyszące produktowi, takie jak instrukcje obsługi, montażu i konserwacji.
7. Wymień niedozwolone postanowienia umowne w relacji przedsiębiorca – konsument.
Zgodnie z artykułem 3851kodeksu cywilnego, nieuzgodnione z konsumentem postanowienia umowy, kształtujące w sposób sprzeczny z dobrymi obyczajami jego prawa i obowiązki, nie są dla niego wiążące. Za nieuzgodnione indywidualnie uważa się te postanowienia, na których treść konsument nie miał rzeczywistego wpływu. Mogą one być zawarte w samej umowie, jak również w dołączonych do niej wzorcach, regulaminach, ogólnych warunkach umów itp.
W kodeksie cywilnym znajduje się przykładowa lista niedozwolonych postanowień umownych. Za niedozwolone uznaje się takie postanowienia, które:
· Wyłączają lub ograniczają odpowiedzialność przedsiębiorcy za uszkodzenie ciała lub śmierć konsumenta, a także za niewykonanie lub nienależyte wykonanie zobowiązania (chodzi o wszelkie sformułowania typu: "Sprzedawca nie ponosi odpowiedzialności za wady sprzedawanej rzeczy..." czy "W razie wypadku spowodowanego zgodnym z instrukcją używaniem produktu producent nie ponosi odpowiedzialności..."),
· wyłączają lub istotnie ograniczają potrącenie wierzytelności konsumenta z wierzytelnościami przedsiębiorcy (konsument może być wierzycielem producenta na przykład z tytułu odpowiedzialności za wadę rzeczy),
· postanowienia, z którymi konsument nie miał możliwości zapoznać się przed zawarciem umowy (na przykład postanowienia spisane w regulaminie, którego konsument nie miał czasu przeczytać),
· zezwalają przedsiębiorcy, bez zgody konsumenta, na przeniesienie praw i przekazanie obowiązków wynikających z umowy na innego przedsiębiorcę (na przykład telewizja kablowa przekazuje "swoich"
klientów innej sieci bez umożliwienia im odstąpienia od umowy)
· uzależniają zawarcie umowy od przyrzeczenia przez konsumenta zawierania w przyszłości dalszych umów podobnego rodzaju lub od zawarcia innej umowy nie mającej bezpośredniego związku z poprzednią umową, zawierającą oceniane postanowienie (chodzi tu o tzw. umowy wiązane, np. warunkiem kupna danego przedmiotu jest zaprenumerowanie czasopisma,
· przyznają przedsiębiorcy uprawnienia do dokonywania wiążącej interpretacji umowy lub jej jednostronnej zmiany bez ważnej przyczyny w niej wskazanej (np. przedsiębiorca dostarcza konsumentowi inny produkt niż ten, który konsument zamówił, uzasadniając, że zamówiony
produkt się skończył),
· przyznają tylko przedsiębiorcy uprawnienie do stwierdzania zgodności świadczenia z umową(postanowienia takie pozbawiają konsumenta de facto możliwości dochodzenia uprawnień z tytułu gwarancji i rękojmi),
· wyłączają obowiązek zwrotu konsumentowi uiszczonej zapłaty za świadczenie niespełnione w całości lub w części, jeżeli konsument zrezygnuje z zawarcia umowy lub jej wykonania (chodzi tu o wszelkie postanowienia, które powodują przepadek przedpłat w przypadku odstąpienia od umowy),
· przewidują utratę przez konsumenta prawa żądania zwrotu świadczenia spełnionego wcześniej niż świadczenie kontrahenta, gdy strony wypowiadają, rozwiązują umowę lub odstępują od niej,
· pozbawiają konsumenta uprawnienia do rozwiązania umowy, odstąpienia od niej lub jej wypowiedzenia (takie postanowienie jest zakazane, jeżeli prawo do odstąpienia od umowy zachowuje przedsiębiorca),
· ostrzegają dla przedsiębiorcy uprawnienie wypowiedzenia umowy zawartej na czas nieoznaczony, bez wskazania ważnych przyczyn i stosownego terminu wypowiedzenia,
· nakładają na konsumenta obowiązek zapłaty ustalonej sumy tytułem odstępnego na wypadek rezygnacji z zawarcia lub wykonania umowy, a także gdy konsument nie wykonał zobowiązania lub odstąpił od umowy,
· przewidują rażąco krótki termin na złożenie oświadczenia o odstąpieniu od umowy,
· Przewidują wyłącznie dla przedsiębiorcy uprawnienie do zmiany(bez ważnych przyczyn) istotnych cech świadczenia, jakie ma wykonać,
· przewidują uprawnienie przedsiębiorcy do określenia lub podwyższenia ceny wynagrodzenia po zawarciu umowy bez przyznania konsumentowi prawa do odstąpienia od umowy,
· uzależniają odpowiedzialność przedsiębiorcy od wykonania zobowiązań przez osoby, za pośrednictwem których jest zawierana umowa lub przy których pomocy wykonuje on swoje zobowiązanie (przedsiębiorca zawierający umowę z konsumentem jest odpowiedzialny za działania swoich podwykonawców i pośredników, z których usług korzysta),
· przewidują obowiązek wykonania zobowiązania przez konsumenta mimo niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania przez jego kontrahenta,
· wyłączają jurysdykcję sądów polskich lub poddają sprawę pod rozstrzygnięcie sądu polubownego polskiego lub zagranicznego albo innego organu, a także narzucają rozpoznanie sprawy przez sąd, który wedle ustawy nie jest właściwy (postanowienia takie utrudniają lub uniemożliwiają dochodzenie przez konsumenta swoich praw przed sądem).
8. W jakich przypadkach producent nie jest odpowiedzialny za wprowadzenie do obrotu produktu niebezpiecznego?
Osoby odpowiedzialne za szkodę wyrządzoną przez produkt niebezpieczny mogą uniknąć odpowiedzialności wykazując że:
•produktu nie wprowadził do obrotu,
•wprowadzenie do obrotu nastąpiło ...
maciusq