Oddechy 03. Biorąc oddech - Rebecca Donovan.pdf

(1404 KB) Pobierz

Tytuł oryginału: Out of Breath

Przekład: Robert Kędzierski

Redakcja: Katarzyna Nawrocka

Korekta: Maria Zalasa

Zdjęcie na okładce: © Arcangel Images

The cover illustration first published in Great Britain in the English language by Puffin Books Ltd, 2013.

Wszelkie prawa zastrzeżone. Żadna część tej publikacji nie może być powielana ani rozpowszechniana za pomocą

urządzeń elektronicznych, mechanicznych, kopiujących, nagrywających i innych bez uprzedniego wyrażenia zgody

przez właściciela praw.

ISBN 978-83-7229-487-6

Wydanie I, Łódź 2015

Wydawnictwo JK,

ul. Krokusowa 1-3 92-101 Łódź

tel. 42 676 49 69

fax 42 646 49 69 w. 44

www.wydawnictwofeeria.pl

Konwersję do wersji elektronicznej wykonano w systemie Zecer.

Mojej

ukochanej przyjaciółce i życiowej siostrze, Emily

Jesteś

moim

szczęściem i wyborem, którego nigdy nie musiałam dokonać.

Prolog

ie wiem nawet, po co to zaczynałam. Może kiedyś pogadamy o tym, jak

przestaniesz się tak głupio zachowywać.

Stałam u szczytu schodów, balansując ciężkim pudłem z podręcznikami. Z pełnego

frustracji jęku Sary wywnioskowałam, że właśnie się rozłączyła. Umyślnie narobiłam

trochę hałasu, zbliżając się do drzwi. Chciałam, by wiedziała, że zaraz wejdę,

i zdążyła nad sobą zapanować.

Sara opowiedziała mi o swojej decyzji zerwania z Jaredem. Wysłuchałam jej, ale

nie potrafiłam dać żadnej rady. Ostatnio Sara nie zwierzała mi się za często. Bała się,

że coś mnie może zdenerwować. Co prawda nie byłam jakoś szczególnie

przewrażliwiona. Po prostu nie miałam ochoty mówić… o czymkolwiek.

– To już wszystko? – spytała Sara, uśmiechając się szerzej niż zwykle, jakby chciała

złagodzić to poirytowanie, które było widać w jej oczach.

– Wiesz, możesz mi powiedzieć – zaproponowałam tonem przyjaciółki, której tak

teraz potrzebowała.

– Nie, nie mogę – odparła, skupiając uwagę na kartonach zajmujących cały pokój. –

Za mało tu miejsca. Ten pokój jest strasznie mały.

Pozwoliłam jej zmienić temat, tak jak wolała.

– Niczego więcej mi nie trzeba. Naprawdę. Nie rób sobie kłopotu.

– Wiedziałam, że tak powiesz – odparła Sara z niewyraźnym uśmiechem. – Dlatego

przyniosłam tylko jedną rzecz do upiększenia twojego pokoju. – Sięgnęła po torebkę

tak wielką, że można by ją nazwać marynarskim workiem, i wyciągnęła ramkę.

Obróciła ją i uniosła rozradowana. To było nasze zdjęcie, zrobione w domu Sary,

przed wielkim wykuszowym oknem wychodzącym na widoczne w tle podwórze. Anna,

jej matka, zrobiła je tego lata, gdy z nimi mieszkałam. Błysk widoczny w naszych

oczach mówił, że za chwilę wybuchniemy śmiechem.

– O rany – powiedziała Sara z udawaną powagą, co wywołało zamęt w mojej

głowie. – Czyżbym widziała uśmiech na twojej twarzy, Emmo Thomas? Zastanawiałam

Oddechy 03. Biorąc oddech - Rebecca Donovan.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: