PET- lepsza czułośc i rozdzielczość
Pracownicy zatrudnieni w warunkach narażenia na promieniowanie jonizujące zostali zaszeregowani do dwóch kategorii: „A” i „B”, ze względu na stopień narażenia (art. 17 Prawa Atomowego), a miejsca pracy podzielono na tereny kontrolowane i tereny nadzorowane (art. 18). Kategoria A obejmuje pracowników, którzy mogą być narażeni na dawkę skuteczną przekraczającą 6 mSv (milisiwertów) w ciągu roku lub na dawkę równoważną, przekraczającą trzy dziesiąte wartości dawek granicznych dla soczewek oczu, skóry i kończyn. Kategoria B obejmuje pracowników, którzy mogą być narażeni na dawkę skuteczną przekraczającą 1 mSv w ciągu roku lub na dawkę równoważną, równą jedną dziesiątą wartości dawek granicznych dla soczewek oczu, skóry i kończyn. Pracownicy są zaliczani do kategorii A lub B przez kierownika jednostki organizacyjnej, w zależności od przewidywanego poziomu narażenia. W celu dostosowania działań i środków ochrony radiologicznej pracowników do wielkości i rodzajów zagrożeń wprowadzono podział lokalizacji miejsc pracy na:
· tereny kontrolowane, na których istnieje możliwość otrzymania dawek określonych dla pracowników kategorii A, istnieje możliwość rozprzestrzeniania się skażeń promieniotwórczych lub mogą występować duże zmiany mocy dawki promieniowania jonizującego,
· tereny nadzorowane, na których istnieje możliwość otrzymania dawek określonych dla pracowników kategorii B i które nie zostały zaliczone do terenów kontrolowanych.
Ocena narażenia pracowników powinna być prowadzona na podstawie kontrolnych pomiarów dawek indywidualnych lub pomiarów dozymetrycznych w środowisku pracy. Pracownicy kategorii A podlegają ocenie narażenia prowadzonej na podstawie systematycznych pomiarów dawek indywidualnych, a jeżeli mogą być narażeni na skażenia wewnętrzne, mające wpływ na poziom dawki skutecznej dla tej kategorii pracowników, podlegają również pomiarom skażeń wewnętrznych. W przypadku gdy pomiar dawki indywidualnej jest niemożliwy lub niewystarczający, ocena dawki indywidualnej otrzymanej przez pracownika kategorii A może być dokonana na podstawie wyników pomiarów dawek indywidualnych przeprowadzonych dla innych narażonych pracowników tej kategorii albo na podstawie wyników pomiarów dozymetrycznych w środowisku pracy. Pracownicy kategorii B podlegają ocenie narażenia prowadzonej na podstawie pomiarów dozymetrycznych w środowisku pracy w sposób umożliwiający stwierdzenie prawidłowości zaliczenia ich do tej kategorii. Zezwolenie może zawierać warunek prowadzenia oceny narażenia pracowników kategorii B, wykonujących prace określone w tym zezwoleniu, na podstawie pomiarów dawek indywidualnych.
Tablica 3. Dawki graniczne promieniowania jonizującego
osoby
Dawka skuteczna (efektywna)(1),[mSv]
Przy zachowaniu ograniczeniadla dawki skutecznej dodatkowe ograniczenie dla dawki równoważnej(2) (w ciągu roku kalendarzowego), [mSv]
w ciągu roku kalendarzowego
dla soczewek oczu
dla skóry, jako średnia dla dowolnej powierzchni 1 cm2 napromienionej części skóry oraz dla dłoni, przedramion, stóp i podudzi
Pracownicy oraz osoby przyuczane do zawodu w wieku powyżej 18 lat
20
50 z ograniczeniem do 100 w ciągu kolejnych 5 lat
150
500
Osoby przyuczane do zawodu w wieku 16 – 18 lat
6
-
50
Osoby z „ogółu ludności” oraz osoby przyuczane do zawodu w wieku poniżej 16 lat
1
może nastąpić przekroczenie1 mSv pod warunkiem, że średnia z kolejnych 5 lat nie przekroczy 5 mSv
15
50wartość średnia określona dla 1 cm2 powierzchni skóry, brak limitu dla kończyn
Kobieta w ciąży Płód
Kobieta ciężarna nie może być zatrudniona w warunkach prowadzących do otrzymania przez płód dawki skutecznej przekraczającej 1 mSv.Karmiąca piersią nie może być narażona na skażenia wewnętrzne i zewnętrzne
Dawka skuteczna (efektywna) – suma dawek równoważnych pochłoniętych od zewnętrznego i wewnętrznego narażenia, wyznaczona z uwzględnieniem odpowiednich współczynników wagowych narządów lub tkanek, obrazująca narażenie całego ciała.
Dawka równoważna – dawka pochłonięta w tkance lub narządzie, wyznaczona z uwzględnieniem rodzaju i energii promieniowania jonizującego.
Ograniczenie narażenia zewnętrznego:
Odległość- zwiększanie odległości pomiędzy źródłem promieniowania a osobą narażoną – narażenie maleje z kwadratem odległości.
Redukcja czasu ekspozycji- narażenie jest wprost proporcjonalne do czasu ekspozycji.
Zastosowanie osłon:
-osłony dla promieniowania gamma powinny charakteryzować się dużą masą właściwą (ołów, beton, uran zubożony).
-osłony przed promieniowaniem beta powinny być wykonane z materiałów lekkich (szkło, tworzywa sztuczne, pleksi).
-osłony przed promieniowaniem neutronowym wykonuje są wielowarstwowe i składają się kolejno z warstwy spowalniającej neutrony, warstwy pochłaniającej neutrony i warstwy osłabiającej promieniowanie gamma.
Ograniczanie narażenia wewnętrznego:
•Kontrola i eliminowanie skażeń promieniotwórczych.
•Stosowanie odzieży roboczej i środków ochrony osobistej.
•Zakaz jedzenia, picia i palenia w strefie potencjalnych skażeń.
•Kontrola skażeń osobistych przy opuszczaniu skażonego terenu.
Anihilacja- połączenie elektronu z POZYTONEM!!!!!!!
MedycynaMaterialy