Jawne tajemnice - Alice Munro.pdf

(1235 KB) Pobierz

Książkę tę dedykuję moim zawsze wiernym przyjaciółkom –

Daphne i Deirdre, Audrey, Sally, Julie,

Mildred, Anne, Ginger i Mary.

Za daleko

Listy

W jadalni Hotelu Kupieckiego Louisa otworzyła list, który właśnie

przyszedł do niej zza morza. Zjadła, jak zawsze, stek z kartoflami

i popiła kieliszkiem wina. W sali było kilku podróżnych i

dentysta, który tu jadał co wieczór, bo był wdowcem. Najpierw

jakby się nią trochę interesował, ale powiedział, że nigdy w życiu

nie widział, żeby kobieta piła wino czy coś mocniejszego.

– To ze względu na zdrowie – powiedziała poważnie Louisa.

Na białych obrusach, zmienianych co tydzień, leżały dodatkowo

ochronne ceratowe podkładki. W zimie jadalnię wypełniał zapach

ceraty przeciąganej mokrą szmatą, oparów z węglowego pieca i

sosu z wołowiny oraz suszonych pomidorów z cebulą – zapach

wcale przyjemny dla kogoś, kto wchodził przemarznięty, głodny.

Na każdym stole stała mała podstawka na przyprawy, w niej

buteleczka sosu brązowego, sosu pomidorowego i słoiczek

chrzanu.

List był adresowany do „Bibliotekarki M iejskiej Biblioteki

Publicznej w Carstairs, Ontario”. Datowany przed sześcioma

tygodniami – 4 stycznia 1917 roku.

Pewno się Pani zdziwi, że dostaje list od kogoś, kogo Pani nie

zna i kto nie pamięta, jak się Pani nazywa. Mam nadzieję, że Pani

jest ciągle tą samą Bibliotekarką, chociaż minęło już sporo czasu i