astronawigacja.pdf

(3945 KB) Pobierz

Astronawigacja, nawigacja astronomiczna, astronomia morska lub żeglarska – to różne

nazwy działu nawigacji, w którym za pomocą pomiarów wysokości i azymutów słońca,

księżyca, czterech najjaśniejszych planet i około 50-60 najjaśniejszych gwiazd wyznacza

się położenie statku – pozycję obserwowaną.

Pojęcia podstawowe

Na kolejnych rysunkach patrzymy na niebo z zewnątrz, a płaszczyzną kartki będzie

płaszczyzna południka lokalnego (miejscowego).

Horyzont astronomiczny

to płaszczyzna prostopadła do osi pionu i przechodząca przez

środek ziemi

Wzniesienie oka (a)

to odległość na którą widzi oko nad poziomem widnokręgu

Horyzont Pozorny

to płaszczyzna równoległa do horyzontu astronomicznego i

przechodząca przez oczy obserwatora

Widnokrąg ziemski

to koło małe na ziemi utworzone przez linię widnokręgu jako obwiednia

stożka

Obniżenie widnokręgu (k)

to kąt jaki poniżej horyzontu pozornego leży widnokrąg

k=1,77√a

Na następnych rysunkach ziemia będzie punktem w środku świata. Horyzont pozorny

pokryje się z horyzontem astronomicznym i będziemy go opisywać jako horyzont.

Wszystkie ciała niebieskie znajdują się na niebie w takiej samej odległości od ziemi.

Koło wierzchołkowe

to koło wielkie przechodzące przez Zn, cn i Na, prostopadłe do

horyzontu.

Wysokość (h)

to łuk koła wierzchowego liczony od horyzontu w kierunku:

- Zn od 0 do +90 [0, 90]

- Na od 0 do -90 [0, -90]

Azymut (duża litera A)

to łuk horyzontu mierzony od wyróżnionego punktu do koła

wierzchowego ciała niebieskiego.