1. Twoja cześć, chwała, nasz wieczny Panie,
na wieczne czasy niech nie ustanie.
2. Tobie dziś dajem z rzeszą tych ludzi
pokłon i pienie, my Twoi słudzy.
3. Dziękując wielce Twej Wielmożności
za ten dar zacny Twej Wszechmocności.
4. Żeś się darował nam nic nie godnym.
W tym Sakramencie nam tu przytomny
5. Raczyłeś zostać w takiej postaci,
nie szczędząc Siebie dla nas, swych braci.
6. Tobie my, Boże, teraz śpiewamy,
przed Twą światłością kornie padamy.
7. Dałeś się potem z wielkiej miłości
na męki srogie bez wszej litości.
8. Dałeś swe Ciało, by krzyżowano,
i Krew Najświętszą, by ją przelano.
9. Wstępując zasię do chwały wiecznej,
zostawiłeś nam ten to dar zacny.
10. Na co my patrząc w tym Sakramencie,
Słowu Twojemu wierzymy święcie.
11. Tobie my, Boże, teraz śpiewamy,
12. Użycz nam łaski, Wszechmocny Boże,
bez Twej pomocy człek nic nie może
1. Jezusa ukrytego mam w Sakramencie czcić.
Wszystko oddać dla niego Jego miłością żyć.
On się nam daje cały, z nami zamieszkał tu.
Dla Jego boskiej chwały życie poświęćmy Mu.
Wiarą ukorzyć trzeba zmysły i rozum swój.
Bo tu już nie ma chleba, to Bóg, to Jezus mój.
2. Tu Mu ciągle Hosanna śpiewa anielski chór,
A ta cześć nieustanna, to dla nas biednych wzór.
Dzielić z nami wygnanie Jego rozkosze są:
Niechże z Nim przebywanie będzie radością mą!
On wie, co udręczenie, On zna, co smutku łzy;
Powiem Mu swe cierpienie, bo serce z bólu drży
1. Jeden chleb, co zmienia się w Chrystusa ciało, z wielu ziaren pszenicznych się rodzi. Jedno wino, co się Krwią Chrystusa stało,
z soku wielu winnych gron pochodzi. *Jak ten chleb, co złączył złote ziarna, tak niech miłość złączy nas ofiarna. Jak ten kielich łączy kropel wiele, Tak nas Chryste w swoim złącz Kościele.*
2. O Pasterzu zgromadź w jednej Swej owczarni zabłąkane owce, które giną. W jeden Kościół zbierz na nowo i przygarnij, byśmy jedną stali się rodziną. *Na ramiona Swoje weź o Panie, tych,
co sami wrócić już nie mogą. Niechaj zjednoczenia cud się stanie. Prowadź nas ku niebu wspólną drogą.*
1. Idzie, idzie Bóg prawdziwy, Idzie Sędzia sprawiedliwy:
Ref: Stańmy wszyscy pięknym kołem I uderzmy przed Nim czołem!
2. Idzie, idzie Bóg łaskawy, Idzie twórca wszego prawy.
3. Idzie, idzie Król przemożny, Idzie pan wielce wielmożny.
4. Idzie, idzie Światłość wieczna, Idzie ku nam moc przedwieczna.
1. Bądźże pozdrowiona Hostio żywa!
W której Jezus Chrystus, Bóstwo ukrywa.
Ref: Witaj, Jezu, Synu Maryi, Tyś jest Bóg prawdziwy w świętej Hostii
2. Bądźże pozdrowione, drzewo żywota!
Niech kwitnie niewinność, anielska cnota.
3. Bądźże pozdrowiony, Baranku Boży!
Zbaw nas, gdy miecz pański na złych się sroży!
4. Bądźże pozdrowiony, Anielski Chlebie!
W tym tu Sakramencie wielbimy Ciebie!
5. Bądźże pozdrowiona, święta Krynico!
Serce Przenajświętsze, łaski świątnico!
6. Bądźże pozdrowiony, Boski Kapłanie.
Przyjm nasze ofiary, usłysz Błaganie!
7. Bądźże pozdrowiona, żywa Ofiaro!
Broń nas przed doczesną i wieczną karą!
8. Bądźże pozdrowiony Dobry Pasterzu,
Tyś dał duszę swoją za nas na krzyżu.
9. Bądźże pozdrowiony, Wszechmogący Boże!
Już Cię kocham szczerze, jak serce może!
1. Zróbcie mu miejsce, Pan idzie z nieba,
Pod przymiotami ukryty chleba. *Zagrody nasze widzieć przychodzi.
I jak się dzieciom Jego powodzi.*
2. Otocz Go wkoło, rzeszo wybrana,
Przed Twoim Bogiem zginaj kolana! *Pieśń chwały Jego
śpiewaj z weselem. On Twoim Ojcem, On Przyjacielem.*
3. Nie dosyć było to dla człowieka, że na ołtarzu co dzień Go czeka: Sam ludu swego odwiedza ściany, bo pragnie bawić między ziemiany.
4. Zielem, kwiatami ścielcie Mu drogi, którędy Pańskie będą iść nogi!
I okrzyknijcie na wszystkie strony: „Pośród nas idzie błogosławiony”!
1. Kłaniam się Tobie, przedwieczny Boże, Którego niebo
objąć nie może; Ja, proch mizerny, przed Twą możnością
Z wojskiem Aniołów klękam z radością.
2. Tu, Stwórcę swego wiarą wyznaję, Kocham serdecznie,
pokłon oddaję; Cieszę się wielce z Twej Boskiej chwały,
Niech Ci się kłania z niebem świat cały.
3. Dziękuję za to, żeś się zostawił. W tym Sakramencie,
abyś nas zbawił. Za Swoje łaski tu wyświadczone
Odbieraj od nas serca skruszone.
Panie, dobry jak chleb bądź uwielbiony od Twego Kościoła.
Bo Tyś do końca nas umiłował, do końca nas umiłował.
1. Tyś na pustkowiu chleb rozmnożył Panie. Byśmy do nieba w drodze nie ustali. Tyś stał się manną wędrowców przez ziemię,
dla tych co dotąd przy Tobie wytrwali.
2. Ziarna zbierzemy, odrzucimy chwasty, bo łan dojrzewa, pachnie świeżym chlebem. Niech ziemia nasza stanie się ołtarzem,
a chleb komunią dla spragnionych Ciebie.
3. Ty nas nazwałeś swymi przyjaciółmi, jeśli spełnimy,
co nam przykazałeś. Cóż my bez Ciebie Panie uczynimy.
Tyś naszym życiem i oczekiwaniem.
4. Tyś za nas życie swe oddał na krzyżu, a w znaku chleba
w świątyniach zostałeś. I dla nas zawsze masz otwarte serce,
bo Ty do końca nas umiłowałeś.
1. Zbliżam się w pokorze i niskości swej.
Wielbię Twój majestat skryty w Hostii tej.
Tobie dziś w ofierze życie daję swe.
O utwierdzaj w wierze Jezu dzieci swe.
2. Mylą się, o Boże w Tobie wzrok i smak.
Kto się im poddaje, temu wiary brak.
Ja jedynie wierzyć twej nauce chcę,
że w postaci chleba utaiłeś się.
3. Bóstwo swe na krzyżu skryłeś wobec nas.
Tu ukryte z Bóstwem Człowieczeństwo wraz.
Lecz w Oboje wierząc, wiem że dojdę tam,
gdzieś przygarnął łotra, do Twych niebios bram
4. Jak niewierny Tomasz Twych nie szukam ran,
lecz wyznaję z wiarą, żeś mój Bóg i Pan,
Pomóż wierze mojej, Jezu, łaską swą,
ożyw mą nadzieję rozpal miłość mą.
1. Kochajmy Pana, bo Serce Jego Żąda i pragnie serca naszego. Dla nas Mu włócznią rana zadana; Kochajmy Pana, kochajmy Pana
2. O, pójdź do Niego, wszystko stworzenie, Sercu Jezusa złóż dziękczynienie, I twoje przed Nim zegnij kolana. Kochajmy Pana…
3. Pójdźcie do Niego, biedni grzesznicy, Zmyć grzechów zmazy
w czystej Krynicy; Nad śnieg zbieleje dusza zmazana. Kochajmy…
1. Jezu w Hostii utajony, Daj mi serce Twoje, daj.
Tyś mi jeden ulubiony, Tyś mojego serca raj.
2. Wszędzie dobrze mi, o Panie, Choćby krzyż me siły rwał,
Słodkie ziemskie me wygnanie, Byleś mi sam Siebie dał.
3. Wszystko, wszystko chętnie zniosę, Panie, dla miłości Twej,
Tylko błagam, tylko proszę: Ty mnie w sercu zawsze miej
1. U drzwi Twoich stoję, Panie, czekam na Twe zmiłowanie.
2. Który pod osłoną chleba Prawdziwy Bóg jesteś z nieba.
3. W tej Hostyi jest Bóg żywy, choć zakryty, lecz prawdziwy.
4. W tym Najświętszym Sakramencie z nieba stawa w tym
momencie.
5. Jak wielki cud Bóg uczynił, gdy chleb w Ciało swe przemienił.
6. A nam pożywać zostawił, Ażeby nas przez to zbawił.
7. Święty, Mocny, Nieśmiertelny, W majestacie swym niezmierny!
8. Aniołowie się lękają, gdy na Jego twarz patrzają.
9. Wszyscy niebiescy Duchowie lękają się i królowie.
10. Niebo, ziemia ani morze pojąć, co jest Bóg, nie może.
11. Żaden z wojska anielskiego nie dostąpi nigdy tego.
12. czego człowiek dostępuje, Ciało i Krew gdy przyjmuje.
13. Jam nie godzien, Panie, tego abyś wszedł do serca mego.
14. Rzeknij tylko słowo swoje, a w tym zbawisz duszę moją.
15 Kłaniam się Tobie samemu, bądź miłościw mnie grzesznemu.
16. Niechaj żyję z Tobą, Panem, aż na wieki wieków. Amen
1. Pójdź do Jezusa do niebios bram, w Nim tylko szukaj pociechy
tam. On cię napoi krwią swoich ran, On Ojciec, lekarz Pan.
Ref: Słuchaj Jezu jak Cię błaga lud. Słuchaj, słuchaj uczyń z nami
cud. Przemień o Jezu smutny ten czas, o Jezu pociesz nas.
2. Że z nami jesteś pozwól to czuć, nadzieję naszą omdlałą wzbudź.
Daj przetrwać mężnie prób ciężki czas, o Jezu pociesz nas.
1. O, niewysłowione szczęście zajaśniało,
Gdy Słowo wcielone Serce swe nam dało.
Ref: Cud Boskiej miłości, o duszo ludzka, głoś.
Ku wiecznej światłości dźwięki twej pieśni wznoś.
2. Jakież na tej ziemi skarby posiadamy!
Bóg mieszka z grzesznymi, Serce Jego mamy.
3. Miłość świat ten cały w niebo przemieniła,
Gdy w tej Hostii małej Serce Boże skryła.
1. Jezu, miłości Twej, Ukryty w Hostii tej Wielbimy cud:
*Żeś się pokarmem stał, Żeś nam swe Serce dał,
Żeś skarby łaski zlał na wierny lud.*
2. Dla biednych stworzeń Twych, Co ostrzem grzechów swych
Zraniły Cię. *...
chorbiezanow