Katecheza 20
BÓG JEST KRÓLEM SPRAWIEDLIWYM I DOBRYM
Ogólne cele katechetyczne
Poznanie prawdy, że Bóg jest Królem dobrym i sprawiedliwym.
Kształtowanie uczynnej i życzliwej postawy wobec najbliższych.
Cele szczegółowe
Wiedza
Dziecko:
– pamięta, że Bóg jest Królem, który kocha i oczekuje miłości
– poda przykłady, w jaki sposób można sprawić radość najbliższym i Bogu.
Umiejętności
– potrafi odróżnić dobro od zła
– potrafi powiedzieć, w jaki sposób może pomóc innym.
Postawy
– wyraża swoją wiarę i ufność wobec Boga
– okazuje dobroć najbliższym.
–
Metody i techniki : rozmowa kierowana, opowiadanie, inscenizacja, modlitwa, zaba
wa.
Środki dydaktyczne: korona, berło, płaszcz królewski (wykonany z bibuły lub materiału), tron, rysunki przedstawiające np. dzieci grzecznie grające w piłkę, dziecko częstujące kolegów cukierkami, dzieci dzielące się kredkami przy rysowaniu itd.
I. WPROWADZENIE
K. wita dzieci, a następnie zaprasza grupę do wspólnej modlitwy.
Dobry Boże, cieszymy się, że jesteś z nami.
Chcemy być blisko Ciebie, bo jesteś dobry i bardzo nas kochasz.
Następnie K. wkłada królewską koronę i płaszcz, a do ręki bierze berło.
– Za kogo jestem przebrany? (za króla)
– Gdzie mieszka król?
– Jaki powinien być król, żeby poddani go kochali? (dobry, sprawiedliwy)
Dzisiaj będziemy mówić o wyjątkowym Królu i Jego wyjątkowym królestwie.
II. AKTYWIZACJA
1. Opowiadanie
Opowiadanie o dobrym królu
Dawno, dawno temu żył sobie król. Był bardzo dobrym królem. W jego królestwie panowała
dobroć i miłość. Wiele osób pragnęło tam zamieszkać, lecz nie było to takie łatwe. Żeby tam
się dostać, należało spełnić królewskie wymagania.
Pewnego razu do królestwa, gdzie rządził dobry król, przybyło trzech nowych śmiałków,
chętnych zrobić wszystko, co on im nakaże. Każdy z nich otrzymał kartę z wyznaczonym
zadaniem oraz złoto. 34
Pierwszy po odczytaniu tej karty nakarmił żebraka, kupił buty dziecku, które biegało boso,
i lekarstwa dla matki tego dziecka.
Drugi śmiałek odczytał swoje zadanie i wyszedł od króla zamyślony. Idąc zobaczył
otwarte okno w ubogiej chacie. Gdy zajrzał do środka, zobaczył chorą kobietę, która
leżała w łóżku. Wszedł tam i dowiedział się, że jest ona całkiem samotna. Postanowił się
nią zaopiekować.
Trzeci ze śmiałków udał się z kartą i złotem na targ. Po odczytaniu zadania oświadczył:
– Bardzo dobrze, zacznę wobec tego od siebie.
Potem wszystko wydał na piękne stroje oraz różne rzeczy do jedzenia i picia.
Po tygodniu król wezwał do siebie pierwszego, drugiego i trzeciego śmiałka. Gdy przybyli,
zapytał:
– Powiedzcie mi: co też każdy z was zrobił z otrzymanym złotem?
Po zapoznaniu się z trzema sprawozdaniami król stwierdził:
– Mimo że otrzymaliście to samo zadanie, tylko dwaj z was zrozumieli je we właściwy sposób. Oni od zaraz zamieszkają w moim królestwie. Zaś trzeci musi na nowo przemyśleć treść
zadania: „Kochaj bliźniego swego jak siebie samego”.
2. Rozmowa na temat opowiadania
– Dlaczego tylu ludzi chciało zamieszkać w królestwie dobrego króla?
– Co należało zrobić, aby zostać mieszkańcem tego królestwa?
– Ilu śmiałków przybyło do króla?
– Co otrzymali trzej śmiałkowie od króla?
– Co zrobił pierwszy śmiałek po przeczytaniu kartki?
– W jaki sposób zachował się drugi śmiałek?
– Na co wydał złoto trzeci ze śmiałków?
– Jakie czyny podobały się królowi?
– Dlaczego król powiedział, że tylko dwóch ludzi dobrze spełniło swoje zadanie?
– Kto jest naszym bliźnim?
3. Nowe pojęcie
Królem z tego opowiadania jest Bóg. Do Jego królestwa należymy od chwili chrztu. Wielka rodzina dzieci Bożych jest Bożym królestwem. Bóg, który jest dobry i sprawiedliwy, oczekuje od nas, że
będziemy sobie nawzajem pomagać i będziemy dla siebie dobrzy. Nasz Król cieszy się, kiedy dobrze postępujemy. Jednak gdy zrobimy coś złego, gdy sprawimy komuś przykrość, wtedy Boga zasmucamy i sami też jesteśmy smutni. Ale gdy przyznajemy się do winy i przepraszamy za zło, wtedy powraca uśmiech i zgoda, a Bóg, nasz dobry Król, znowu może być z nas zadowolony.
4. Inscenizacja
K. dzieli katechizowanych na grupy. Każdej z nich przydziela jedną scenkę do odegrania (może dać
dzieciom rysunek, który przedstawia daną sytuację, np. dzieci grzecznie grające w piłkę, dziecko
częstujące kolegów cukierkami, dzieci dzielące się kredkami przy rysowaniu itd.). K. przebiera się za króla i siada na tronie oraz zachęca po kolei poszczególne grupy do odegrania scen. Po każdej scence zadaniem króla będzie pokazać (poprzez uśmiech na twarzy i wypowiedziane zdanie), że podobało mu się takie postępowanie.
Królowi podobało się postępowanie dzieci. Starajmy się tak postępować, aby nie zasmucać dobrego
Króla. Naszym Królem jest Bóg
ZAKOŃCZENIE
1. Rymowanka
K. uczy dzieci rymowanki:
Bóg jest Królem, chcę mu służyć, choć nie jestem jeszcze duży.
2. Praca z podręcznikiem
K. poleca wykonanie zadań z podręcznika.
3. Modlitwa
K. odmawia z dziećmi modlitwę „Aniele Boży, stróżu mój”.
KĄCIK KATECHETY
1. Rozważanie
„W tym czasie uczniowie przystąpili do Jezusa z zapytaniem: «Kto właściwie jest największy
w królestwie niebieskim?» On przywołał dziecko, postawił je przed nimi i rzekł: «Zaprawdę, powiadam wam: Jeśli się nie odmienicie i nie staniecie jak dzieci, nie wejdziecie do królestwa niebieskiego. Kto się więc uniży jak to dziecko, ten jest największy w królestwie niebieskim. I kto by przyjął jedno takie dziecko w imię moje, Mnie przyjmuje”.(Mt 18,1-5)
. Okruch mądrości
„Szczęście to łza, którą się otarło, i uśmiech, który się wywołało”.
(Maxence van der Meersch)
„Aby zrozumieć ludzi, trzeba starać się usłyszeć to, czego nigdy nie mówią i być może nigdy nie
powiedzieliby”.
(autor nieznany)
3. Wiersz
Właśnie wtedy wybrał ciebie ktoś
Większy niż ty sam
Który stworzył świat tak dobry
Że niedoskonały
I ciebie tak niedoskonałego
Że dobrego
(ks. Jan Twardowski)
4. Warto przeczytać
H. Laarmann, Nasze życie jest piękne i kolorowe, Kielce 2002.
F.W. Niehl, A. Thommes, 212 metod do zastosowania na lekcjach religii, Kielce 2004
elcik