Fredro Aleksander - Cudzoziemczyzna.pdf

(374 KB) Pobierz
Cudzoziemczyzna
Aleksander Fredro
Gebethner i Wolff, Warszawa, 1880
Pobrano z Wikiźródeł dnia 20.06.2016
CUDZOZIEMCZYZNA.
KOMEDYJA
W E T R Z E C H A K TA C H
W I E R S Z E M.
Kto wielu naśladuje cudzego nie dojdzie,
 a
swoje pomiesza.
And. Max. Fredro.
O S O B Y:
RADOST.
ZOFIA, córka Radosta.
HRABINA JULIA, wdowa w średnim wieku.
ZDZISŁAW. brat młodszy Hrabiny.
ASTOLF.
ETIENNE, kamerdyner Astolfa.
JAKUB, stary sługa w domu Radosta.
EKONOM i KILKU SŁUŻĄCYCH Radosta.
Scena na wsi, w domu Radosta.
CUDZOZIEMCZYZNA.
AKT I.
Scena wystawia pokój dobrze umeblowany; po prawej
stronie stół, na którym leżą damskie robótki; kilka
krzeseł.
SCENA I.
J u lia , Zd zisła w.
Julia.
(kładąc robotę i wstając od stołu).
Nie, nie, Panie Zdzisławie, nie będę milczała,
Dzisiaj wydać się musi tajemnica cała.
Zdzisław.
Ależ, kochana siostro...
Julia.
 Nie,
ścierpieć nie mogę,
Ażeby kto do szczęścia sam utrudniał drogę,
I to przez jakieś śmieszne, niedorzeczne myśli.
Zdzisław.
Każdy sobie inaczej drogę szczęścia kréśli.
Julia.
Dopókim zostawała w niezachwianej wierze,
Ze prawdziwej swobody chcesz i szukasz szczerze,
Chociaż zawsze otwartość w każdej sprawie wolę,
Przybyłam tu w sąsiedztwo, wzięłam daną rolę.
Lecz dziś widząć, że właśnie, co kryjesz w uporze,
Zyskać rękę Zofii, zjednać ojca może,
Mamże milczeć? sam rozważ.
Zdzisław.
 Lecz
powtarzam jeszcze,
W dotrwaniu tajemnicy szczęście moje mieszczę.
Julia.
Zgłoś jeśli naruszono regulamin