Dlaczego nowy ryt święceń księży jest nieważny
Nowy ryt wprowadzony 19 kwietnia 1968
The New Rite of Ordination
Michael Davies: "... każda modlitwa w tradycyjnym rycie [ordynacji], która specyficznie potwierdzała istotną rolę księdza jako człowieka wyświęconego do składania ofiary przebłagalnej za żywych i umarłych została usunięta [z nowego rytu Pawła VI]. W więk-szości przypadków były to dokładnie te modlitwy które usunęli protestanccy reforma-torzy, albo jeśli nie dokładnie te same, to bardzo podobne". [1]
Oprócz dokonania unieważniających zmian we Mszy, szatan wiedział, że musiał pomajstro-wać przy nowym rycie orydancji, żeby księża nowego kościoła byli także nieważni.
Nowy ryt ordynacji (biskupów, księży, diakonów) został aprobowany i narzucony przez Pawła VI w dniu 18 czerwca 1968. Poniższa informacja jest kluczowa dla wszystkich kato-lików, bo dotyczy ważności zasadniczo każdego "kapłana" wyświęconego w strukturach die-cezjalnych od około 1968, i w konsekwencji dotyczy ważności niezliczonych spowiedzi, nie-ważnych [indultowych] Mszy itd.
30 listopada 1947 papież Pius XII wydał konstytucję apostolską zatytułowaną Sacramentum Ordinis. W tej konstytucji Pius XII zadeklarował, z mocą swojej najwyższej władzy apostols-kiej, słowa które są konieczne dla ważności ordynacji kapłańskiej.
TRADYCYJNA FORMA ORDYNACJI KSIĘŻY
Papież Pius XII, Sacramentum Ordinis, 30.11.1947: "Co do materii i formy przy udzielaniu poszczególnych święceń tą samą Najwyższą Powagą Apostolską postanawiamy i orzekamy: … Przy święceniach kapłańskich materię stanowi pierwsze włożenie rąk przez biskupa bez wypowiedzenia żadnych słów… Forma składa się ze słów prefacji, z których nastę-pujące są istotne i konieczne do ważności:
"Da, qusumus, omnipotens Pater, in hunc famulum tuum Presbyterii dignitatem, innova in visceribus eius spiritum sanctitatis, ut acceptum a Te, Deus, secundi meriti munus obtineat censuramque morum exemplo suć conversatianis insinuet".
►Daj, prosimy Cię, Ojcze Wszechmogący, tym Twoim sługom, godność kapłaństwa, odnów w nich ducha świętości, po to by otrzymali od Ciebie, Boże, urząd drugiego stopnia w Twojej służbie, a przykład ich zachowania był wzorcem świętego życia. [2]
NOWA FORMA ORDYNACJI
Poniżej forma nowego rytu ordynacji księży:
●Daj, prosimy Cię, Ojcze Wszechmogący, tym Twoim sługom, godność kapłaństwa, odnów w nich ducha świętości. Niech przyjmą od Ciebie urząd drugiego stopnia w Twojej służbie, a przykład ich zachowania był wzorcem świętego życia. [3]
Różnicą w obu formach jest to, że łacińskie słowo "ut" (oznaczające "po to by/żeby") zostało usunięte w nowym rycie. To może być nieistotne, ale w Sacramentum Ordinis Pius XII zadeklarował, że to słowo było zasadnicze dla ważności. Dalej, usunięcie "żeby" powoduje złagodzenie nazewnictwa skutku sakramentalnego (przyznanie urzędu drugiego stopnia). Inaczej mówiąc, usunięcie "po to by" zakłada ordynację która już się odbyła, a nie odbywa się w chwili wymawiania tych słów.
Skoro nowy ryt uważa się za ryt rzymski, to usunięcie "ut" (po to by/ żeby) czyni nowy ryt wątpliwej ważności. Ale jest dużo większy problem który pokazuje, że nowy ryt jest nieważny.
NAJWIĘKSZYM PROBLEMEM W NOWYM RYCIE ORDYNACJI NIE JEST FORMA, A OTACZAJĄCE JĄ CEREMONIE, KTÓRE ZOSTAŁY USUNIĘTE
Zmiana zasadniczej formy nie jest jedynym problemem w nowym rycie ordynacji ogłoszonej przez Pawła VI. Równie ważne są następujące punkty, bo Sakrament Święceń, mimo że ustanowiony przez Pana naszego Jezusa Chrystusa, nie został ustanowiony przez naszego Pana w specyficznej formie sakramentalnej – odwrotnie do sakramentów Eucharystii i Chrztu, które nasz Pan ustanowił w specyficznej sakramentalnej formie – po to by forma słów w ordynacji dostała znaczenie i istotę poprzez otaczający ryt i ceremonie.
W słynnej bulli Apostolicae Curae z 13 września 1896, papież Leon XIII uroczyście zadekla-rował, że anglikańskie ordynacje są nieważne. To oznacza, że anglikańska sekta nie ma ważnych księży czy biskupów.
Papież Leon XIII, Apostolicae Curae, 13.09.1896: "… z naszej inicjatywy, jako pewną opinię, ogłaszamy i deklarujemy: święcenia dokonane w rycie anglikańskim, były i są nieważne i w każdym wypadku są niebyłe." [4]
Dokonując tej uroczystej deklaracji, należy rozumieć, że papież Leon XIII nie czynił anglikańskiej ordynacji nieważną, a deklarował, że była nieważna z powodu jej wad.
A jakie to były wady czy problemy, które w anglikańskim rycie widział Leon XIII, które przyczyniły się do ich nieważności? Papież Leon XIII, Apostolicae Curae, 13.09.1896:
"Rzeczywiście jeśli ktoś sprawuje sakrament i wymaganą materię i formę poważnie i zgodnie z rytem zachowuje, o nim samym sądzi się, że bez wątpienia zamierza czynić to co czyni Kościół. Na której to zdrowej zasadzie opiera się nauka, która utrzymuje że jest prawdziwym sakrament [chrztu] czyli to, co posługą ludzką heretyków albo nie ochrzczonych, byleby tylko zgodnie z rytem katolickim było wykonane.
Przeciwnie jeżeli ryt zostałby zmieniony taką decyzją, tak że wprowadzony byłby inny, w Kościele nie przyjęty, tak iżby to było przeciwne temu co czyni Kościół i temu co z ustanowienia Chrystusa dotyczy natury sakramentu, wówczas jest jawne, że nie tylko pozbawiony jest intencji wymaganej do sakramentu, ale intencję posiadałby sakramentowi wrogą i przeciwną". [5]
Tutaj widzimy, papież Leon XIII nauczał, że jeśli minister stosuje katolicki ryt w udzielaniu Sakramentu Święceń, z prawidłową materią i formą, to uważa się z tego samego powodu, że zamierzał robić to co robi Kościół - zamiar zrobienia tego co robi Kościół jest konieczne dla ważności każdego sakramentu. Z drugiej strony mówi nam, jeśli zmienia się ryt z oczywi-stym zamiarem wprowadzenia nowego rytu nie zatwierdzonego przez Kościół, i odrzu-ca to co Kościół czyni, to zamiar jest nie tylko niewystarczający, ale jest destrukcyjny dla sakramentu.
Jakie to były rzeczy które Leon XIII opisał jako mające destrukcyjny zamiar anglikańskiego rytu ordynacji?
Papież Leon XIII, Apostolicae Curae, 13.09.1896:
"Stąd, też, zresztą zaniechano w rycie anglikańskim posługiwania się tą niewystarczającą, jak to już zostało powiedziane formułą, jeden był przeważający argument, mianowicie na podstawie przez nich samych przeprowadzonych konsultacji stwierdzono, że zostało pominięte coś co szczególnie określa godność i obowiązki kapłana w rycie katolickim. Nie jest to więc forma odpowiednia i nie może być wystarczająca do urzeczywistnienia sakramentu, ponieważ to właśnie pomija milczeniem co powinno decydować o jego znaczeniu". [6]
"Natomiast bez wątpienia sam ten urząd, z ustanowienia Chrystusa, dotyczy święceń ka-płańskich, i przewyższa pierwszeństwem prezbiterat, co wyrażone jest w sformułowaniu świętych Ojców zwyczajowo przyjętym w naszym rytuale, określanym terminem “summum sacerdotium, sacri ministerii summa” (pełnia kapłaństwa, pełnia udziału w świętej posłudze). Stąd, ponieważ sakrament święceń kapłańskich i prawdziwe kapłaństwo Chrystusa w rycie anglikańskim zostało wewnętrznie usunięte, także i w udzielaniu święceń biskupich w tym rycie w żaden sposób kapłaństwo nie jest udzielane, w żaden sposób też nie jest rze-czywiście i prawnie udzielane biskupstwo, a tym bardziej to co jest najważniejsze w urzędzie biskupim to jest, wyświęcanie szafarzy do sprawowania i ofiarowania najświętszej Eucha-rystii". [7]
"Nade wszystko wiedząc że przekraczają konieczność zachowania ścisłego związku między wiarą a kultem, między lex credendi et lex supplicandi, w szczególności na wiele sposobów zniekształciwszy obrzędy liturgiczne z zamiarem przywrócenia ich do pierwotnej formy, po-padli w błędy nowatorów.
Dlatego też, w całym Rytuale prawie wcale nie ma otwarcie wymienionej ofiary, kon-sekracji, kapłaństwa, władzy składania i ofiarowania ofiary, a wszystkie tego rodzaju ślady, które przeważają w modlitwach rytu katolickiego nie tylko zostały po prostu pominięte, ale wręcz zostały usunięte ze szczególnym zamysłem, na co zwrócimy da-lej uwagę. Tak więc przez to ukazuje się od początku zawarty w Rytuale charakter i duch, jak zwykło się mówić. Tutaj od samego początku wprowadzono fałsz, i chociaż jak najmniej miał on pomóc w udzielaniu święceń, to z biegiem czasu, w takiej samej postaci pozostał aby w przyszłości mieć duże znaczenie". [8]
Drogi Czytelniku, te rzeczy opisane powyżej przez papieża Leona XIII jako upadek anglikańskiego rytu ordynacji – systematyczne usuwanie każdego nawiązania do ofiary Mszy, wyświęcania i prawdziwego poświęcenia kapłaństwa – to dokładnie rzeczy jakie wydarzyły się w nowym rycie ordynacji głoszonym przez Pawła VI! W książce Zakon Melchizedeka [The Order of Melchisedech], pomimo jego fałszywych wniosków w tej kwestii i innych, Michael Davies jest zmuszony potwierdzić następujące zdumiewające fakty:
Michael Davies: "Jak wykazała poprzednia część, każdą modlitwę w tradycyjnym rycie [ordynacji], która specyficznie określała istotną rolę księdza jako człowieka wyświę-conego do składania przebłagalnej ofiary za żywych i umarłych usunięto [z nowego rytu Pawła VI]. W większości przypadków były to dokładnie modlitwy usunięte przez reformatorów protestanckich, lub, jeśli nie dokładnie te same to bardzo podobne". [9]
Michael Davies: "… W nowym rycie nie ma ani jednej obowiązkowej modlitwy, co po-kazuje wyraźnie, że istotą katolickiego kapłaństwa jest przyznanie uprawnień skła-dania ofiary Mszy i rozgrzeszania ludzi, i że sakrament nadaje charakteru, który od-różnia kapłana nie tylko w stopniu, ale w istocie od laika… Nie ma w tym ani słowa niekompatybilnego z wiarą protestancką". [10]
Poniżej niektóre ze specyficznych modlitw i ceremonii pokazujących prawdziwy charakter kapłaństwa w rycie tradycyjnym, które usunięto z nowego rytu ordynacji Pawła VI. Informacje te pochodzą z Zakonu Melchizedeka Michaela Davisa, s. 79.
W tradycyjnym rycie biskup zwraca się do ordynowanych i mówi:
► "Bo obowiązkiem księdza jest składanie ofiary, błogosławienie, kierowanie, głoszenie i chrzczenie".
To usunięto.
W tradycyjnym rycie wtedy odmawia się Litanię do Wszystkich Świętych, usunietą w nowym. Nowy ryt usuwa następujące nieekumeniczne zapewnienie:
► "Byś przywołał wszystkich którzy odeszli od jedności Kościoła, i przyprowadził wszystkich wiernych do światła Ewangelii".
Następnie w tradycyjnym rycie, po wygłoszeniu istotnej formy, którą zmieniono w nowym (zob. powyżej), biskup odmawia inną modlitwę, w skład której wchodzi:
► "Ich zadaniem jest zmiana nieskalanym błogosławieństwem, w służbie twojego ludu, chleb i wino na Ciało i Krew Twojego Syna".
Tę modlitwę usunię...
OlaGordon