Nasuwa się przeto pytanie — czy istnieje jakiś logiczny sposób skutecznej walki z napięciami emocjonalnymi podczas zawodów?
Jak wiadomo, od 1950 roku rekordy światowe się podnoszą, nawet w tych wypadkach, kiedy się wydaje, że wyśrubowane rezultaty osiągnęły granice ludzkich możliwości. Systematyczny wzrost rekordów jest między innymi konsekwencją zniesienia zakazu ukrywania przed zawodnikiem rezultatów osiąganych przezeń w trakcie trwania zawodów. Dawniej strzelec-zawodnik, strzelając „na rekord” nie mógł znać nawet części rezultatów swoich strzałów, aby nie denerwował się o wynik i nie zepsuł kilku następnych strzałów.
Wprowadzenie jawności wyniku uzyskanego po każdym strzale jest bardzo słuszne. Sędziowie zaczęli pokazywać zawodnikowi każdy strzał, zmuszając go niejako do oceny własnych wyników. Takie postępowanie w dużej mierze przyczyniło się do wzrostu rezultatów i ich stabilizacji na wysokim poziomie, przekonało też strzelców o konieczności ciągłego doskonalenia umiejętności fachowych i wyrabiania odporności psychicznej (zwalczania zbytniej emocjonalności) oraz wyrobiło przeświadczenie, że tylko talent połączony z systematyczną i właściwą pracą daje wyniki,
^ 3. Zadania Strzelca na zawodach
Podstawowym zadaniem Strzelca na zawodach jest uzyskanie rezultatu, odpowiadaj ącego technicznej wartości zawodnika. Winien on przemyśleć co i jak należy robić i tak postępować w walce sportowej, by nie obniżać - swoich wyników.
Dzień zawodów strzeleckich nie powinien zasadniczo różnić się od normalnego dnia. Pamiętać trzeba, że nie należy strzelać bezpośrednio po śnie, ponieważ proces koordynacji nerwowo-mięśniowej może być przyhamowany, powodując spóźnione reakcje.
Jeżeli zawodnik strzela w godzinach rannych, powinien zawczasu wstać i jak zwykle wykonać gimnastykę poranną, a jeszcze lepiej niedługi szybki marsz lub wolny bieg. Dobrze także włączać do programu gimnastyki porannej suchą zaprawę.
Na strzelnicę należy przyjść przynajmniej około 30 minut przed rozpoczęciem strzelania, bo jeżeli przy kontroli wagi języka spustowego (broni) i ubioru strzeleckiego wynikną jakieś niezgodności, strzelec będzie mógł je skorygować bez denerwującego pośpiechu. Pozostały czas można ewentualnie przeznaczyć na okopcenie przyrządów celowniczych, przeanalizowanie wpływu istniejących warunków atmosferycznych na przebieg strzelania i oddanie serii strzałów na sucho celem przygotowania mięśni do mającego nastąpić wysiłku.
Nie należy siedzieć bezczynnie w oczekiwaniu ma swoją kolejność i prze« żywać zbliżający się moment startu.
Po wejściu na stanowisko ogniowe, do czasu wydania komendy wojskowej „ognia” lub cywilnej „można strzelać”, nie wolno ładować broni. Czas
stibons