Grzechy_kardynalne_-_Andrew_M._Greeley.pdf

(844 KB) Pobierz
ANDREW M GREELEY
GRZECHY KARDYNALNE
Z angielskiego przełożył Piotr Kuś
2012-08-30 20:02:27
ŚWIAT KSIĄŻKI
Tytuł oryginału THE CARDINAL SINS
Obwolutę, okładkę i strony tytułowe projektowała Cecylia Staniszewska Redaktor Justyna Grzegorczyk
Licencyjne wydanie klubu „Świat Książki" za zgodą Wydawnictwa REBIS
Copyright © 1981 by Andrew M. Greeley
Copyright © for the Polish translation by REBIS Publishing House Ltd., Poznań 1994
Ali rights reserved
„B.M." Sp. z o.o. VI O/Warszawa - Świat Książki Warszawa 1994
Druk i oprawa:
Drukarnia Naukowo-Techniczna Warszawa, ul. Mińska 65
ISBN 83-7129-058-6 Nr 1061
TLR
Strona 1 z 215
2012-08-30 20:02:28
Pamięci Hildy Lindley
TLR
Strona 2 z 215
2012-08-30 20:02:28
...bo jak śmierć potężna jest miłość,
a zazdrość jej nieprzejednana jak Szeol, żar jej to żar ognia,
płomień Pański.
Wody wielkie nie zdołają ugasić miłości, nie zatopią jej rzeki.
Pieśń nad pieśniami 8, 6-7
TLR
Strona 3 z 215
2012-08-30 20:02:28
Nota o grzechach kardynalnych
Grzechy „kardynalne" (zwane „śmiertelnymi" czy „głównymi") wcale grze-chami nie są. Jest to natomiast
siedem niepożądanych skłonności osobowości ludzkiej, wiodących do grzesznego zachowania. Pycha,
chciwość, nieczystość, gniew, nieumiarkowanie w jedzeniu i piciu, zazdrość i lenistwo wypierają czyste
i zdrowe ludzkie cechy: szacunek wobec siebie i bliźniego, powściągliwość, poczucie łączności z innym
człowiekiem, umiejętność swobodnego myślenia, okazywanie radości. Grzechy kardynalne nie są
rezultatem fundamentalnego zła, lecz fundamentalnego dobra, które wymknęło się spod kontroli, są
rezultatem miłości pogmatwanej, obarczonej poczuciem winy i niewiary w nią. Grzechy kardynalne nie
mają nic wspólnego, oczywiście, z członkami Świętego Kolegium, którzy, jak wszyscy dobrze wiemy,
grzechów niemalże nie popełniają.
Tradycyjna wiara katolicka przyjmuje, że każdy z nas przychodzi na świat ze TLR
szczególną indywidualną skłonnością do jakiegoś grzechu — z grzechem kardynalnym, silniejszym w
danej osobowości od wszystkich innych. Gdyby ktoś zechciał zastanowić się nad „szczególnymi
skłonnościami" czterech głównych postaci tej historii, mógłby dojść do wniosku, że słabością Kevina jest
pycha, Patricka — chciwość, Ellen — gniew (z wybijającym się od czasu do czasu ob-
żarstwem), a Maureen — lenistwo (czasami nazywane apatią). Wszystkich ich gnębi, jak — przyznajmy
— każdego z nas, całkiem spora dawka zazdrości.
A. M. G.
Strona 4 z 215
2012-08-30 20:02:29
Od autora
Niestety, nie istnieje człowiek, który byłby rzeczywistym odpowiednikiem wymyślonego przeze mnie
Patricka kardynała Donahue. Mimo wszystkich swoich wad i słabości, Patrick jest o wiele bardziej
skuteczny w działaniu niż wielu purpurowych książąt Kościoła, których w ostatnim czasie aż tylu się
namnożyło. Ktoś, kto uważnie zbadałby historię Świętego Kolegium, z całą pewnością doszedłby do
wniosku, że przez ostatni tysiąc lat w skład tego grona wchodziło całe mnóstwo znacznie mniej od niego
godnych osobistości.
Patrick jest wytworem mojej wyobraźni, człowiekiem, który w rzeczywisto-
ści nigdy nie istniał, jak zresztą wszyscy bohaterowie tej książki (z wyjątkiem tych, których nazwisk nie
oznaczono gwiazdkami w spisie postaci duchownych, znajdującym się na następnych dwóch stronach).
TLR
Podobnie wymyślone są wydarzenia w archidiecezji chicagowskiej po roku 1965.
Książka niniejsza, co bardzo ważne, jest tylko powieścią, a nie autentyczną historią, biografią czy
(stwierdzam to z pewnym smutkiem) autobiografią. A jednak jest bardzo prawdziwa.
ANDREW M. GREELEY
Chicago wiosna 1981
Strona 5 z 215
2012-08-30 20:02:29
Lista postaci duchownych występujących na kartach powieści
(Gwiazdka przy nazwisku oznacza
postać fikcyjną) monsinior Adolpho, hiszpański kurialista*
Sebastiano Baggio, przewodniczący Kongregacji do Spraw Biskupów,
„umiarkowany" kandydat na tron papieski Giovanni Benelli, szef rady papieskiej, później arcybiskup
Florencji ojciec Carter, amerykański jezuita nauczający w Rzymie*
Agostino Casaroli, watykański oficjał zajmujący się sprawami Europy Wschodniej, później sekretarz
stanu
Raffaelo Crespi, delegat apostolski*
Richard Cushing, arcybiskup Bostonu
Partick Henry Donahue, siódmy arcybiskup Chicago*
TLR
Pericle Felici, sekretarz generalny Rady Watykańskiej, lider konserwatystów w kurii
Marcel Flambeau, arcybiskup Luksemburga*
John Król, arcybiskup Filadelfii
Hans Kiing, szwajcarski teolog
Albino Luciani, Salvatore Pappalardo, Giovanni Colombo, Ugo Poletti, Cor-rado Ursi; włoscy
arcybiskupi, „kompromisowi" kandydaci na tron papieski Antonio Martinelli, arcybiskup Perugii* (z
Piacenzy) Albert Gregory Meyer, piąty arcybiskup Chicago Dermot McCarthy, irlandzki kurialista*
Strona 6 z 215
2012-08-30 20:02:29
John Courtney Murray, amerykański teolog i ekspert w sprawach wolności religijnej
Daniel O'Neil, szósty arcybiskup Chicago*
Alfredo Ottaviani, starszy wiekiem reakcyjny kurialista Sergio Pignedoli, „umiarkowany" kandydat na
tron papieski John Quinn, prawnik z Chicago, specjalizujący się w prawie kanonicznym Opilio Rossi,
Sylvio Oddi, konserwatywni kurialiści (z Piacenzy) Giuseppe Siri, arcybiskup Genui, „konserwatywny"
Zgłoś jeśli naruszono regulamin