Junkers Ju-86D 1936.pdf

(7355 KB) Pobierz
NIEMCY
Technika lotnicza
BROŃ
1936
Średni samolot bombowy
Junkers Ju-86D
Dane taktyczno-techniczne
Junkers Ju-86D. Typ:
średni
samolot bombowy.
Rozpiętość:
22,50 m.
Długość:
17,60 m.
Wysokość:
4,70 m.
Powierzchnia nośna:
82,00 m
2
.
Rozstaw
kół podwozia:
3,40 m.
Masa własna:
5800 kg.
Masa startowa:
8000 kg.
Na-
pęd:
dwa silniki Junkers Jumo 205C-4
sześciocylindrowe, chłodzone wodą, wy-
sokoprężne o mocy startowej 441 kW (600
KM) każdy.
Zapas paliwa:
1140 l.
Pręd-
kość maksymalna:
325 km/h.
Prędkość
przelotowa:
275 km/h.
Prędkość wzno-
szenia:
176 km/h.
Pułap:
5900 m.
Zasięg:
1500 km.
Zasięg bojowy z maksymal-
nym ładunkiem bomb:
570 km.
Prędkość lądowania:
98 km/h.
Uzbrojenie:
3 karabiny maszynowe Rheinmetall-Borsig
MG 15 kalibru 7,92 mm z zapasem 1800 sztuk nabojów, bomby do 1000 kg.
Załoga:
4 osoby (pilot, nawigator, radiotele-
grafista-bombardier, strzelec pokładowy).
W pełni seryjne samoloty Ju-86 nosiły oznaczenie
Ju-86A-1, ale po zbudowaniu 30 egzemplarzy szybko oka-
zało się, że maszyny te są niestateczne podłużnie i w celu
wyeliminowania tej wady stało się konieczne przedłużenie
tylnej części kadłuba o 0,42 m.
Modyfikacja ta wiązała się ze zmianą oznaczenia
samolotu na
Ju-86D-1.
Produkcję seryjną tej odmiany
rozpoczęto latem 1936 roku. Po raz pierwszy zmodyfiko-
wany
Ju-86D-1
był publicznie prezentowany w
paździer-
niku 1936
roku. W zakładach Junkersa w latach 1936-
1937 zbudowano 215 Ju-86A/D. Dodatkowo na podstawie
licencji powstało kolejnych 261 Ju-86D, z tego w zakładach
ATG - 92, w zakładach Henschel - 94, w zakładach Blohm
& Voss - 75. Łącznie zbudowano więc
476 bombowców Ju-86D.
2
Na początku 1937 roku
w celu przeprowadzenia badań w
warunkach bojowych do Hiszpa-
nii wysłano cztery Ju-86D-1,
które weszły w skład dywizjonu
bombowego Kampfgruppe 88.
Już
23 lutego 1937
r. maszyna o
kodzie 26-1 została zestrzelona
przez republikański myśliwiec I-
15, przy czym z czteroosobowej
załogi uratował się jedynie strze-
lec pokładowy. W ramach uzu-
pełnienia do Hiszpanii dostarczo-
no piątego Ju-86. Samolot o
kodzie 26-3 Legion Condor utra-
cił latem w wyniku wypadku, a
inny został uszkodzony. Z uwagi
na problemy sprawiane przez
wysokoprężne jednostki napę-
dowe oraz przewagę, jaką wyka-
zały bombowce He-111B, pozo-
stałe dwa Ju-86D-1 zostały latem
1937 roku sprzedane lotnictwu
hiszpańskiemu.
Początkowo
użyto ich do przeszkolenia załóg,
a następnie operowały one w
składzie Grupo Mixo 86-70. Po
zakończeniu wojny maszyny te
były używane do zadań transpor-
towych, a ich wycofanie z linii
nastąpiło w 1942 r.
Także podczas eksplo-
atacji w Niemczech samoloty Ju-
86A/D nie okazały się konstruk-
cjami udanymi, gdyż bardzo za-
wodny był ich napęd. Loty w
Hiszpanii ujawniły niewystarcza-
jący pułap bombowca wynoszący
tylko 5900 metrów, zbyt mały
podczas lotów w górach. Ponad-
to silniki Jumo-205 były podatne
na usterki wymagające obsługi
przez niezwykle wyszkolony i
doświadczony personel, o co w
warunkach polowych mogło być
bardzo trudno. Ponadto silniki
wysokoprężne nie umożliwiały
szybkiego wzrostu mocy silni-
ków, potrzebnego w warunkach
bojowych. Silniki Jumo 205 prze-
grzewały się, były dręczone za-
cięciami tłoków, szybko korodo-
wał też ich układ wydechowy.
Junkers z jednej strony
szukał rynków umożliwiających
eksport, a z drugiej zamierzał
prowadzić modyfikację płatowca,
polegającą głównie na zmianie
silników Jumo-205C na inne. Jak
się niebawem okazało zapotrze-
bowanie na nowoczesny bom-
bowiec było dość duże i kilka
krajów zakupiło Ju-86. Natomiast
zmiana jednostek napędowych nie przyczyniła się do ponownego zainteresowania się Ju-86 ze strony Luftwaffe.
W 1937 planowano w Junkersy wyposażyć 12 dywizjonów bombowych (Kampfgruppe) po 36 samolotów, zatem
łącznie były potrzebne 432 samoloty. Kłopoty z silnikami Jumo spowodowały, że zamówienie zostało dość poważnie
ograniczone.
Zgłoś jeśli naruszono regulamin