Funky #016.pdf

(253 KB) Pobierz
Funky #16 ­ Podsumowanie
"Funky"
Krzysztof Inglik
W marcu minął już rok od czasu, gdy w "Gitarzyście" zaczęły się
pojawiać warsztaty "Funky"
Czas więc na podsumowanie tego, co pojawiło się w tych dwunastu odcinkach. A zatem wyciągnijcie z szafy archiwalne numery
naszego pisma, gitary z futerału ­ zapraszam bowiem do wspólnego przypomnienia sobie i podsumowania tego materiału.
Postarajcie się zagrać każde z ćwiczeń przynajmniej raz, a potem je przeanalizować.
Funky 1 (marzec 2006) ­ krótkie wprowadzenie w historię stylu i pierwsze ćwiczenia. Głównym ich celem jest uwewnętrznienie
pulsu szesnastkowego oraz umiejętności tłumienia strun lewą ręką i grania akordu na dowolnej szesnastce w takcie. Pierwszy
układ akordu D9 opakowany x­5­4­5­5­5 (najwyższe trzy struny trzeba zagrać pół­barre trzecim 
palcem
). Jest to chwyt
wywodzący się z jazzu, ale powszechnie używany też w funky i bluesie. W zestawieniu obok akordy te wrzucone są do jednej
tonacji, tak aby łatwiej było porównać opalcowania.
Funky 2 (kwiecień 2006) ­ pochodzenie słowa funky oraz kontynuacja ćwiczeń z marca. W każdym z ćwiczeń starałem się
przemycić nowe opalcowania akordów, dzięki czemu wzbogaca się Wasz słownik muzyczny. Pojawia się tutaj E7 (x­7­6­7­5­x),
inny układ E7 (x­x­2­4­3­4), Hendriksowski E7#9 (x­7­6­7­8­x). wersja bez prymy akordu nonowego z marcowych warsztatów: E9
(x­x­6­7­7­7). W ćwiczeniu 4 ciekawy układ akordu dominantowego wywodzący się z jazzu: E13 (x­x­6­7­7­9). Ponieważ mamy
tylko cztery palce do wykorzystania, wybrane są tu tylko najważniejsze składniki. To, co jeszcze ważne w kwietniowej lekcji ­
można zagrać dowolną część każdego z tych akordów. Nie trzeba grać pełnych układów. Pokazują to ćwiczenia 5­8.
Funky 3 (maj 2006) ­ sześć przykładów na zagranie riffu funkowego do prostej progresji (Im7­VII7­bVI7­V7). Jedyną stałą, oprócz
harmonii, jest tu rytm, w którym osadzone jest każde ćwiczenie. Znów brak pełnych układów akordów ­ podkład można zagrać
nawet dwudźwiękami lub wręcz pojedynczymi dźwiękami i nadal będzie w nim słychać harmonię. To kwestia doboru
odpowiednich składników. Warto to sobie przeanalizować. Jeśli chodzi o akordy, to z majowych warsztatów do słownika
włączamy układ A13 (x­x­5­6­ 7­7), z którego wykorzystane są tam tylko trzy najwyższe dźwięki.
Funky 4 (czerwiec 2006) ­ trochę teorii, na którą warto zwrócić uwagę (dźwięki sąsiednie i przejściowe). Ten typ podkładów, gdzie
dużą część nut gitara i bas grają razem, zakłada ścisłą współpracę z sekcją rytmiczną. Historycznie taki rodzaj akompaniamentu
kojarzy mi się z zespołem The Meters (szczególnie w ćw. 4). Ćwiczenie 3 z tych warsztatów jest moim ulubionym, gdyż jest tam
zarówno granie akordami, pseudo walking basowy, jak i solowe wstawki. Bardzo efektywnie sprawdza się ono w roli rozgrzewki.
Funky 5 (lipiec/sierpień 2006) ­ kontynuacja pomysłu z maja. Typowy zwrot harmoniczny (II­V) i kilka różnych sposobów na
zagranie do niego akompaniamentu. Przykład na inteligentne podkreślanie harmonii, tak aby pomimo unikania pełnych akordów
było je słychać. Dokładna analiza w tekście warsztatów. 
Funky 6 (wrzesień 2006) ­ pierwsza część rytmicznego fitnessu. Ćwiczenia te należy wykonywać jako kontynuację warsztatów z
marca. Powinny się one znaleźć w każdej Waszej sesji. Dają bardzo solidny fundament rytmiczny.
Funky 7 (październik 2006) ­ wprowadzenie pulsu triolowego (shuffle). W drugim ćwiczeniu przykład niezależnego prowadzenia
basu i akordów. Wprowadzone zostały też nowe układy akordów: Em7 (x­x­5­7­5­7), Am9 (x­x­5­5­5­7), F#7ałt (x­x­8­9­10­10)
oraz B7alt (x­x­7­8­8­10). Przyjrzyjcie się dwóm ostatnim akordom, bo kryje się tutaj trochę pożytecznej wiedzy. Jeśli zagracie
F#7alt. to zauważycie, że jego układ został wykorzystany dla akordu A13 z warsztatów "Funky" 3 (oczywiście od innej prymki).
Natomiast opakowanie B7alt zostało wykorzystane dla akordu E13 z warsztatów "Funky" 2. Zależność jest tutaj oparta na
substytucie trytonowym ­ każde opalcowanie akordu dominantowego diatonicznego możecie przesunąć o tryton, aby uzyskać
opalcowanie akordu dominantowego alterowanego. Przykładowo: F#7alt (x­x­8­9­10­10) przesuwamy o tryton w dół i uzyskujemy
F13 (x­x­1­2­3­3). Bardzo przydatny trick!
Funky 8 (listopad 2006) druga część rytmicznego fitnessu. Tym razem na warsztat wzięte są synkopy. Ćwiczenia te to prawdziwy
booster pomysłów i wyobraźni rytmicznej. Pograjcie je trochę, a gwarantuję, że wkrótce będziecie sypać riffami jak z rękawa!
Funky 9 (grudzień 2006) ­ garść riffów wykorzystujących puste (otwarte) struny.
Funky 10 (styczeń 2007) kontynuacja warsztatów "Funky" 3 i 5 ­ prosty zwrot harmoniczny (Im­Vsus) i kilka przykładów na
zagranic na nim akompaniamentu.
Funky 11 (luty 2007) ­ hołd dla Jamesa Browna. Ćwiczenia 1 i 2 to idealny przykład na to. że w funtowym podkładzie wystarczy
czasem zagrać kilka prostych dźwięków. Szczególnie kiedy na basie gra "Bootsy".
Funky 12 (marzec 2007) ­ kilka kolejnych cytatów z funtowej literatury. Perełką wśród nich jest ćwiczenie 2 oparte na utworze
"Squids" Brecker Brothers. Z tego przykładu zaczerpniemy kolejne opakowania: akord Bsus (x­x­9­9­7­7) i Bm11 (x­x­9­9­10­l0).
Na sąsiedniej stronie znajdują się nuty akordów, które pojawiły się w warsztatach przez ten rok oraz kilka innych, równie
przydatnych do konstruowania funtowych (i nie tylko) akompaniamentów. Dla ułatwienia nauki wszystkie podciągnięte zostały
pod jedną prymkę: E. Dzięki temu łatwo jest na gitarze usłyszeć ich charakter ­ wystarczy zagrać pustą szóstą strunę i
analizowany nad nią akord.
Nie można załadować wtyczki.
                                            
Za miesiąc rozpoczynamy kolejny cykl warsztatowy. Starajcie się co jakiś czas powtarzać materiał, tak jak to zrobiliśmy wspólnie
teraz. Jak zwykle zapraszam do korespondencji ­ jeśli macie jakieś pytania, problemy, pomysły, sugestie, itp., to nie wahajcie się
pisać (adres e­mail znajduje się na górze). Powodzenia!

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika:

Zgłoś jeśli naruszono regulamin