Akustyk #031.pdf

(231 KB) Pobierz

Akustyk #31 Podstawy kostkowania

"Akustyk"

Piotr Słapa

Odpocznijmy na chwilę od gry pazurkiem oraz palcami. Czas

popracować nad kostkowaniem... Tym razem omówimy jeden z

podstawowych

sposobów

wydobywania dźwięku na gitarze

akustycznej. Popularna kostka ma kilka nazw, z którymi pewnie się

spotkaliście...

Mam na myśli określenia "piórko" oraz "plektron". Ta mała płytka może być wykonana z różnych materiałów. Najczęściej jest to

plastik oraz metal. Rzadziej drewno, kamień lub kość. Kształt piórka to przeważnie wariacje wokół trójkąta z zaokrąglonymi

rogami.

Pierwsza plastikowa

kostka

powstała już w 1922 roku. Zaprojektowali ją Luigi & Tony D’Andrea. Pewnie zastanawiacie się, co

jest w kostce takiego wyjątkowego. Na pewno jej charakterystyczny sound. Jest on ostry i głośny, jeśli zestawimy go z tradycyjną

techniką grania palcami. Warto także wziąć pod uwagę, iż niektóre utwory czy partie są praktycznie niemożliwe do zagrania

innym sposobem niż

kostką

Omówmy teraz krótko, czym należy się kierować, wybierając kostkę dla siebie. W polskich sklepach muzycznych najczęściej

znajdziemy piórka wykonane z plastiku. Właśnie taką kostkę polecam na początek. Do eksperymentów z innymi materiałami

możemy powrócić później. Następnie trzeba zdecydować, jak grube ma być nasze piórko. Podział wygląda następująco extra

light/ thin ( 1.50mm). Osobiście polecam używać kostek o grubości powyżej 1mm ze względu na dobre brzmienie. W kolejnym

kroku musimy zdecydować, jaki kształt oraz wielkość będzie miało nasze piórko.

Przejdźmy teraz do strony technicznej. Musimy zastanowić się, w jaki sposób będziemy trzymać kostkę, oraz pod jakim kątem

będziemy uderzać strunę. Typowy chwyt kostki to trzymanie jej pomiędzy palcem wskazującym a kciukiem. Niektórzy znani

gitarzyści łapią ją w inny sposób. Eddie Van Halen trzyma kostkę palcem środkowym i kciukiem. James Hetfield, Pat

Metheny czy Steve Morse używają do tego celu jednocześnie palca wskazującego, środkowego i kciuka. Grać możemy ostrym

lub okrągłym końcem. Wszystkie elementy, które opisałem, to sprawa indywidualna. Nie ma jednego, najlepszego rozwiązania.

Zachęcam więc do eksperymentowania.

Przejdźmy teraz do części praktycznej. W dzisiejszym odcinku warsztatów omówimy wszystkie możliwe kierunki kostkowania oraz

zagramy fragment utworu T. Emmanuela "Drivetime". Niektóre ćwiczenia sprawią więcej trudności, a inne mniej. Wynika to z

faktu, iż nie jesteśmy przyzwyczajeni do każdego sposobu kostkowania. Warto poćwiczyć te elementy, które sprawiają nam

najwięcej problemu.

Przykład 1 został podzielony na cztery części. W każdej omówimy inny sposób kostkowania. Zanim przystąpimy do ćwiczeń,

przestrójmy gitarę do stroju Dropped D (D A D G B E). Opiszę teraz, w jaki sposób prowadzimy kostkę:

a) Kostkowanie dółgóra

Zaczynamy od pustej struny basowej E nastrojonej do D (kostkowanie w dół), następnie pusta struna A (góra), ponownie struna

basowa E (dół), pusta struna D (góra), struna basowa E (dół), dźwięk A na strunie G (góra), struna basowa E (dół), dźwięk D na

strunie B (góra), struna basowa E (dół) oraz dźwięk Gb na strunie wiolinowej E (góra). Teraz musimy wrócić. Gramy strunę

basową E (dół), dźwięk D na strunie B (góra), struna basowa E (dół), dźwięk A na strunie G (góra), struna basowa E (dół), pusta

struna D (góra), struna basowa E (dół), pusta struna A (góra) i na koniec pusta struna basowa E (dół).

Zauważcie, że kostkowanie w dół zawsze występuje na strunie basowej E, a na pozostałych dźwiękach uderzamy do góry.

Pamiętając o tym, ułatwimy sobie pracę. Prawdopodobnie to ćwiczenie sprawi nam najmniej problemów. Jesteśmy

przyzwyczajeni do takiego kostkowania i gramy w ten sposób w większości sytuacji.

b) Kostkowanie góradół

Schemat wygląda podobnie do poprzedniego ćwiczenia. Gramy te same dźwięki, opalcowanie lewej ręki pozostaje bez zmian.

Wystarczy zapamiętać, że w tym przypadku kostkowanie do góry występuje zawsze na strunie basowej E, a pozostałe dźwięki

uderzamy w dół. Zauważcie, że prawa ręka ma większe trudności z wykonaniem tego ćwiczenia. Początkowo będzie poruszać

się trochę chaotycznie, dlatego powinniśmy popracować nad precyzją. Jako eksperyment zachęcam pograć w ten właśnie

sposób inne rzeczy, które dobrze znacie.

c) Kostkowanie dółdół

Tutaj wystarczy zapamiętać, że wszystkie dźwięki kostkujemy w dół. Ćwiczenie to powinno sprawić mniej trudności niż

poprzednie. Granie w ten sposób wydaje się bardziej naturalne niż według schematu góradół.

d) Kostkowanie góragóra

Jest to po prostu odwrotność poprzedniego ćwiczenia. Skala trudności rośnie. W moim odczuciu jest to najtrudniejsze ćwiczenie z

przykładu 1.

Nie można załadować wtyczki.

Przykład 2 to fragment utworu Tommy’ego Emmanuela "Drivetime". Myślę, że będzie to doskonała okazja, aby wykorzystać

umiejętności zdobyte w poprzednich ćwiczeniach. Przypominam, że kierunek kostkowania został oznaczony w nutach/

tabulaturze.

Nie można załadować wtyczki.

Zacznijmy od omówienia pierwszego akordu E (add9) łapiemy za pomocą palca środkowego, wskazującego oraz serdecznego

lewej ręki. Jest to ważne, ponieważ zmiana opalcowania utrudni nam przejście do kolejnego akordu. Kostkowanie tutaj wygląda

następująco góra, dół, dół, dół.

Dźwięki akordu Dbm (add9) kostkujemy według kolejności dół, dół, dół, góra.

Kolejny akord, Gb7 (tercja tego akordu "opóźniona" jest przez kwartę), możemy złapać na dwa sposoby. Tradycyjnie, czyli

stosując poprzeczkę, lub używając kciuka lewej ręki do złapania basu (2 próg na strunie basowej E). Pierwsze dwa dźwięki

kostkujemy w dół. Kolejny dźwięk kostkujemy do góry, a następnie wykonujemy slide z 4 progu struny G na 3 próg tej samej

struny.

Ogrywanie akordu B7sus zaczynamy od kostkowania do góry (kwinta tego akordu "opóźniona" jest przez górną sekundę). Tym

razem musimy zagrać dwa dźwięki jednocześnie (dźwięk A na strunie G oraz dźwięk E na strunie D). W dalszym kroku gramy

dźwięk B na strunie A, kostkując w dół, a następnie wykonujemy pulloff na strunie wiolinowej E z dźwięku Ab na Gb. W tym

momencie powracamy do początku zagrywki. Całość powtarzamy, pamiętając o małej zmianie przy pierwszym akordzie

zaczynamy od pustej struny wiolinowej E oraz pomijamy dźwięk B na strunie A.

Zagrywkę kończymy akordem E add9, pozwalając mu wybrzmieć.

W ten sposób omówiliśmy różne sposoby kostkowania. W przyszłym miesiącu poruszymy temat kostkowania hybrydowego.

Akustyk #031.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: