2. Współczesne tendencje budowy obiektów w środowisku przyrodniczym.
Rys 2.2. Rzut parteru Muzeum Wsi Opolskiej / / Źr. www.architektura.muratorplus.pl
Rys2. 1.Zdjęcie Muzeum Wsi Opolskiej od frontu / Źr. http://architektura.muratorplus.pl/
Budynek administracyjno - recepcyjny Muzeum Wsi Opolskiej jest zlokalizowany w Opolu przy ulicy Wrocławskiej 174, około 6 km od centrum miasta. Obiekt jest usytuowany równolegle do ruchliwej drogi, chroniąc przed hałasem położony za nim skansen. Projekt wykonany przez architektów z pracowni „db2” został zrealizowany w 2008 roku. Budynek usługowy jest przykładem połączenia tradycji z nowoczesnością pod względem kompozycji i proporcji bryły, rozplanowania funkcjonalnego wnętrz oraz użytych materiałów. Obiekt opiera się na dwóch prostopadłych do siebie osiach. Kierunek wschód-zachód w koncepcji symbolizuje tradycję i nawiązanie do historycznego charakteru muzeum. Z kolei na osi północ-południe oparte są nowe elementy zagospodarowania terenu. Plac przed budynkiem,wydzielony parking, wewnętrzne podwórze i podziały posadzki są wyznaczone przez linie kontynuujące podziały na elewacji.Rys.2.1.
Forma budynku odnosi się do wiejskiej chaty z rejonu Śląska Opolskiego co można zauważyć zarówno z zewnątrz jak i w środku budynku. Wnętrze jest odwzorowaniem podstawowego układu pomieszczeń tradycyjnych domostw, w którym sień stanowi hol wejściowy, oddzielający „izbę białą”, czyli przestrzeń ogólnodostępną, od przeznaczonej tylko dla pracowników „ izby czarnej”. Sala narad oraz sala wystawienniczo - konferencyjna symbolizują „komory” czyli miejsca służące do przechowywania rzeczy cennych, w tym wypadku wiedzy. Rys. 2.2.
Komunikacja przeznaczona dla zwiedzających jest wydzielona szerokim korytarzem, który znajduje się tuż przy elewacji frontowej, dzięki czemu można podziwiać wystawy tymczasowe również z zewnątrz budynku. Osobny korytarz stanowi komunikacja dla personelu, który jednocześnie izoluje sale konferencyjną od pomieszczeń biurowych. Oba korytarze spotykają się w wysokim holu głównym, którego ściany są pokryte rzędem dębowych listewek mających za zadanie wygłuszyć pomieszczenie.
Analizując elewacje muzeum można zauważyć wiele odniesień do klasycznej śląskiej stodoły. Konstrukcja budynku jest uzupełniona dużymi przeszkleniami, z których największe znajdujące się nad głównym wejściem symbolizuje szerokie wrota dawnej stodoły. Następną warstwę tworzą rzędy wąskich szczelin przepuszczających światło do wnętrza- niczym porozsychane deski w ścianach stodoły. Niektóre z drewnianych żaluzji są ruchome, dzięki czemu jeszcze bardziej doświetlają pomieszczenia oraz stanowią ''żywy'' element elewacji, która zmienia się w ciągu dnia. Rys. 2. 3.
Rys.2.3. Elewacja Muzeum Wsi Opolskiej. / Źr. www.architektura.muratorplus.pl
Dwuspadowy dach oraz fragment elewacji pokryto gontem, który nawiązuje do pozostałych budynków znajdujących się na terenie parku etnograficznego Muzeum Wsi Opolskiej. Zarówno wertykalnie ułożone żaluzje jak i gont zostały wykonane z drewna akacjowego, który jest niezwykle twardy i trudny w obróbce. Jedynym elementem wychodzącym poza obrys ponad pięćdziesięcio metrowego budynku jest przeszklony kubik, przylegający do tylnej części muzeum. Budynek administracyjno - recepcyjny Muzeum Wsi Opolskiej stanowi 'przedsmak' tego co można zobaczyć zwiedzając cały skansen. Architekci ze studia db2 zintegrowali nowy obiekt z wymagającym otoczeniem, oddając szacunek zastanej kulturze i tradycji oraz jednocześnie wprowadzając nowe pomysły i rozwiązania idące z duchem czasu.
2.2. Juvet Landscape Hotel
Rys 2.4. Sytuacja Juvet Landscape hotel / Źr. www.archdaily.com
Juvet Landscape hotel jest położony w miejscowości Gudbrandsjuvet w pobliżu przełomu na rzece Valldola w Norwegii. Został zaprojektowany przez pracownie Jensen & Skodvin Arkitektkontor i zrealizowany w 2010 roku.
Obiekt znajduje się na farmie o powierzchni 300 hektarów. Jest usytuowany na stromym nabrzeżu rzeki, otoczony lasem i malowniczym krajobrazem górskich szczytów w oddali. Rys. 2. 4.
Zanim powstał tu Juvet Landscape hotel jedynymi budynkami w okolicy był dom farmera z 1870 roku, młyn oraz stodoła (obecnie jadłodalnia) . Wszystkie budynki zostały odrestaurowane i oddane do użytku gościom hotelowym.
Głównym założeniem projektantów było stworzenie miejsca, które łączyłoby wiejskie zabudowania oraz okolice eksploatowaną przez turystów ze współczesną architekturą. Minimalistyczna, wręcz surowa forma budynków ma podkreślać piękno zastanej przyrody i być dla niej tłem. Rys. 2. 5.
Obiekt składa się z dziewięciu wolnostojących budynków, które pełnią rolę pokojów hotelowych. Początkowo wybudowano siedem dwuosobowych ''kabin''. Zgodnie z ideą architektów, każdy z kubików jest usytuowany w innym miejscu, tak aby zapewnić gościom hotelowym różnorodność widoków. Szkielet budynku stanowią masywne drewniane belki, pozbawione zewnętrznej izolacji, dlatego mogą być użytkowane tylko latem. Elewacje są pokryte drewnem oraz ogromnymi przeszkleniami. Rezultatem jest siedem niepowtarzalnych pomieszczeń, w których proporcje ścian do okien to 1:1. Ciemne ,ascetyczne wnętrza są celowo wypełnione prostym, wręcz podstawowym umeblowaniem ,aby nie odwracać uwagi od krajobrazu za oknem.
2. 5.Wnętrze pokoju Juvet Landscape hotel 2.6. Jeden z budynków Juvet Landscape hotel. /Źr.www.archdaily.com/ /Źr.www.archdaily.com/„ W pewnym sensie takie rozwiązanie daje wrażenie podobne do patrzenia przez obiektyw aparatu fotograficznego, gdzie w tym przypadku obiektywem staje się okno, a aparatem obserwator. Reszta to podstawowe minimum potrzebne do życia”- mówi pomysłodawca całego założenia Knut Slinning. W 2014 roku dobudowano jeszcze dwa jednoosobowe budynki z pokojami dla gości, które są współczesną interpretacją norweskiego spichlerza. Nowe obiekty zostały wzniesione na stalowych palach fundamentowych w najbardziej problematycznych topograficznie miejscach tej 300 hektarowej działki( w niektórych miejscach pochylenie zbocza dochodzi nawet do 60 stopni). Podłogi, ściany i sufit są zbudowane z tego samego drewna i tworzą na elewacji monotonne tło dla okien o różnych rozmiarach. Pokoje są nie większe niż osiem metrów kwadratowych i podobnie jak ich poprzednicy wypełnione podstawowymi meblami. Dopełnieniem całego założenia jest SPA położone przy samej rzece z dala od farmy. Wewnątrz znajdują się małe
2.7. Widok z Juvet Landscape hotel na dolinę rzeki / Źr. www.archdaily.com/
pomieszczenia pomalowane na różne kolory, które w zamierzeniu miały wywołać wrażenie przebywania w jaskini. Fasada budynku to 15 metrowe szkło, które otwiera niesamowity widok na płynącą u podnóża budynku rzekę oraz podobnie do pozostałych zabudowań Juvet Landscape hotel eksponuje krajobraz i naturę ,która zmieniając się każdego dnia stanowi żywy obraz dla obserwatorów znajdujących się we wnątrz. Rys 2.7.
Rys.8.Okno wykuszowe od strony południowej willi w Lumezzane Rys. 9. Widok od strony północnej willi w Lumezzane j/ Źr. www. archdaily.com /Źr. www. archdaily.com
2.3.Górska willa w Lumezzane Górska willa zaprojektowana przez architekta Camillo Botticini jest zlokalizowana we włoskiej miejscowości Lumezzane. Budynek został wybudowany w 2014 roku na działce o powierzchni 360 metrów kwadratowych. Dom jest usytuowany na stromym zboczu góry, 700 metrów nad powierzchnią morza oraz blisko drogi łączącej dwie doliny. Od strony północnej roztacza się widok na szczyty Dolomitów oraz las pomiędzy którym częściowo znajdujesię dom natomiast od strony południowej widok na całą dolinę. Rzut budynku jest podobny do nieregularnej litery w kształcie C, otaczającej patio od strony północnej. Od strony południowej dom jest wyeksponowany poprzez przeszklenie wysunięte w kierunku doliny. Krajobraz otaczający obiekt kształtuje jego formę, która charakteryzuje się różnymi wysokościami, obniżając się w stronę północnego-zachodu, gdzie budynek sprawia wrażenie jakby wsuwał się pod ziemię. Wnętrze budynku można podzielić na trzy sekcje ze względu na funkcje pomieszczeń oraz ich usytuowanie. W pierwszej części znajdują się sypialnie, z czego dwie z nich sąsiadują z patio. Główna sypialnia znajduje się w południowo- zachodniej części budynku. W centralnej sekcji domu o wysokości 3,50 metra do 4,50 metra ,znajduje się pokój dzienny połączony z jadalnią. Światło wpadające do salonu przez okna wykuszowe przedostaje się do umieszczonego od północnej strony patio.
Rys. 10.Salon willi w Lumezzane / Źr. www. archdaily.com Rys. 11.Rzut parteru willi w Lumezzane / Źr. www. archdaily.com
Otwarta przestrzeń łączy się z trzecią częścią domu znajdującą się po wschodniej stronie. Zaprojektowano tu kuchnie doświetloną przez okna wychodzące na patio oraz antresolę, która znajduje się poziom wyżej i spełnia rolę przestrzeni do pracy i nauki. Garaż z zakrytym podjazdem znajduje się poziom niżej, skąd można się dostać windą do głównej części domu.
Rys.12. Widok od strony południowej willi w Lumezzane / Źr. www. archdaily.com
Pomieszczenia gospodarcze i techniczne są umieszczone w piwnicy. System geotermalny, pompa ciepła, wentylowane ściany tworzą naturalną wentylację nawet przy grubych, 65 centymetrowych ścianach, które chronią budynek przed nadmiernym ochłodzeniem i przegrzaniem pomieszczeń. Dzięki powyższym zastosowaniom budynek nie zanieczyszcza środowiska, a koszty utrzymania są o wiele niższe niż przy konwencjonalnym budownictwie. Łąka i las tworzą oprawę dla zewnętrza budynku, który koegzystuje z przyrodą m.in. poprzez użycie naturalnych materiałów. Elewacje są pokryte żłobioną blachą miedzianą, która została wcześniej utleniona ,drewnem Accoya (opatentowane z nieodkształcającego się drewna nowo zelandzkiej sosny) , natomiast szyby obramowano żelazem. Podłogi wewnątrz domu są pokryte posadzką żywiczną o piaskowym odcieniu, ściany z płyty gipsowo-kartonowej pomalowane na biało, a balustrady wykonane ze szkła. Charakterystycznym elementem obiektu są stalowe schody, które biegną wzdłuż stoku i wyznaczają drogę do wejścia. Drewno, miedź i potrójnie przeszklone okna stanowią kontrapunkt dla otaczającej przyrody.Żłobienia w miedzianej blasze oraz matowa powierzchnia wywołują złudzenie migotania w promieniach słońca, podczas gdy zestawione pod kątem drewniane ściany odbijają południowe światło.
Rys.13. Widok od południowego-zachodu willi w Lumezzane / Źr. www. archdaily.com
Ekspresyjna i modernistyczna forma budynku nie przekreśla jego zintegrowania z naturą, wręcz przeciwnie wychodząc poza przyjęte ramy pokazuje, że współczesna architektura może współistnieć z krajobrazem, który do tej pory kojarzył się głównie z tradycyjną zabudową.
Bibliografia:1. A. Rumińska , 101 najciekawszych polskich budynków dekady, AGORA, Warszawa 2011, s. 161.2. T. Malkowski , Budynek administracyjno - recepcyjny Muzeum Wsi Opolskiej „Architektura” , 2008 nr 10, s. 64-73.3. Redakcja A&B, Nowy budynek muzeum wsi opolskiej, „Architektura & Biznes” , 2007 nr 03 , s. 24 4. K. Slinning, The Hotel, www.juvet.com5 O. Laugsh, Juvet Landscape hotel, www.welcomebeyond.com6. Privacy Policy, Alps Villa, www.archdaily.com , [03.02.2015]7. R. Pinter, Copper architecture forum, „The Architectural review”, 2016 nr 1428, s. 12-17.
brd44441