Srebro koloidalne - rewolucja.pdf

(978 KB) Pobierz
Dr Josef Pies
SREBRO
KOLOIDALNE
Rewolucja w leczeniu
Praktyczny podręcznik
Dr Josef Pies - naukowiec, doktor biologii komórkowej i prezes firmy farmaceutycznej. Specjalista z dziedziny
chorób układu krążenia, skóry i układu nerwowego Autor licznych publikacji na temat zdrowia propagujący naturalne
metody leczenia.
Czy chciałbyś poznać antybiotyk inny niż wszystkie? A gdyby w dodatku działał bez skutków ubocznych, tak często
występujących w przypadku typowych leków? Ten środek jest na wyciągnięcie ręki i już wkrótce może stać się na-
jskuteczniejszym lekarstwem XXI wieku!
Przed Tobą pierwsza na polskim rynku publikacja poświęcona srebru koloidalnemu - najskuteczniejszemu środkowi
niszczącemu nie tylko wirusy, bakterie, ale i grzyby. Błyskawicznie unicestwia ponad 650 chorobotwórczych drobnous-
trojów nie uszkadzając przy tym dobroczynnej flory bakteryjnej Twojego organizmu. Dzięki niemu z łatwością uodpor-
nisz się na m.in zapalenie zatok, oskrzeli i płuc Nałożone bezpośrednio na skórę przyspieszy gojenie się ran, oparzeń
czy odmrożeń Regularnie stosowane będzie stanowiło Twój "drugi system odpornościowy". A na szczególną uwagę
zasługuje fakt, że jest całkowicie bezpieczne, zarówno dla osób dorosłych, jak i dzieci.
Czas na naturalne zdrowie!
Spis treści
Uwagi wstępne od wydawnictwa
Wstęp
Srebro koloidalne - co to takiego? Podstawy chemiczno-fizyczne
Od jak dawna znane jest srebro koloidalne? Informacje dotyczące zastosowania srebra w medycynie
W przypadku jakich schorzeń stosuje się srebro koloidalne?
Spostrzeżenia zaobserwowane podczas leczenia koloidem najróżniejszych chorób
Jak działa srebro koloidalne? Zabójca zarazków chorobotwórczych
Jakie zastosowanie ma srebro koloidalne? Metal o nie ograniczonych możliwościach
W jakich dawkach stosuje się srebro koloidalne? n Dawka powinna być dopasowana indywidualnie
Jak pozyskiwane jest srebro koloidalne? Nowoczesne metody gwarantują lepszą jakość
Gdzie można otrzymać srebro koloidalne? Zwracanie uwagi na jakość
Jakie kryteria dotyczące jakości są istotne w przypadku srebra koloidalnego? Czystość i wielkość drobinek
Czy srebro koloidalne jest pomocne także w przypadku zwierząt? Opinie i spostrzeżenia hodowców
Czy srebro koloidalne można stosować także w przypadku roślin? Zdrowsze warzywa dzięki srebru
Jakie działania uboczne ma srebro koloidalne? Uniwersalny środek: niemal bez działań niepożądanych
Po co ten cały zamęt? Opinie Instytutów Zdrowia
Odporność: tak czy nie? Rzadkie ujawnianie się odporności
Pył srebra i włókna srebra. Aktualne trendy
Często zadawane pytania
Na zakończenie
Słowniczek
O Autorze
1
2
2
2
4
6
6
12
13
14
16
16
19
20
21
21
23
24
25
27
29
30
30
Uwagi wstępne od wydawnictwa
Książka ta dostarcza informacji dotyczących metod związanych z zapobieganiem chorobom i samoleczeniem. Osoba,
która je wykorzystuje, czyni to na własną odpowiedzialność. Zamiarem autora oraz wydawnictwa nie jest stawianie diagnozy
czy też sugerowanie pewnych sposobów terapeutycznych. Opisanego tutaj postępowania nie należy rozumieć jako środka za-
stępczego dla profesjonalnego, konwencjonalnego leczenia w przypadku pojawienia się jakichkolwiek dolegliwości zdrowotnych.
Wstęp
W XIX oraz na początku XX wieku srebro koloidalne miało duże znaczenie, jeśli chodzi o jego zastosowanie w medycynie.
Jednakże w miarę upływu czasu zaczęto o nim zapominać. Na uwagę zasługuje jednak fakt, że mimo wszystko nadal stanowi
ono wyposażenie domowych apteczek. Określa się je mianem "drugiego układu immunologicznego" czy też "naturalnego an-
tybiotyku". Dzięki zastosowaniu srebra koloidalnego można wspaniale, w razie takiej konieczności, wzmocnić system obronny
naszego organizmu.
Niniejsza publikacja dostarcza informacji, zarówno jeśli chodzi o możliwości zastosowania, jak i zawiera opinie na temat
srebra koloidalnego oraz jego działania. Ma ona także pomóc w uświadomieniu sobie jego wartości w nowoczesnej medycynie
oraz poinformować czytelników o aktualnym stanie wiedzy na ten temat. Dużo miejsca poświęcono także na wyjaśnienie
związanych z tym chemicznych i fizycznych tajników.
W Stanach Zjednoczonych srebro koloidalne przeżyło swój renesans już przed paroma laty.Także w Niemczech wspomina
się coraz częściej o tej jakże ubogiej w działania niepożądane i efektywnej metodzie leczenia chorób infekcyjnych. Opisane
zostały możliwości jego zastosowania w przypadku chorób wywołanych przez bakterie, wirusy i grzyby, podczas gdy antybiotyk
(lek do walki z infekcją bakteryjną) czy antymykotyk (lek zwalczający grzyby) działa zwykle tylko na małą liczbę różnych
bakcyli. Musi być jednakjasne, że nasza wiedza dotycząca srebra koloidalnego bazuje głównie na wieloletnich doświadczeniach,
a jedynie po części na wynikach przeprowadzonych dotychczas badań. Osobie zajmującej się terapeutycznym zastosowaniem
srebra koloidalnego nieobce są także pozycje traktujące ten temat w sposób dość kontrowersyjny.
Kontrowersje te przyczyniły się w ostatnich latach do gorących dyskusji na temat zastosowania srebra koloidalnego. Jest
to niewątpliwie wynikiem dużego zaangażowania ze strony różnych środowisk. Cieszy fakt, że w ostatnim czasie pojawia się
coraz więcej rozpraw naukowych na temat skuteczności działania srebra (w różnych jego formach) i że potwierdzają one to, co
znane jest już od dłuższego czasu, a co jest wynikiem doświadczeń i spostrzeżeń. Tak więc nikt nie zakwestionuje dziś wspo-
magającego leczenie działania srebra, jeśli chodzi o rany. Nawet jeśli duża liczba prac naukowych nie jest bezpośrednio związana
z tematem srebra, to jednak jego działanie zostaje za każdym razem potwierdzone.
Coraz większe staje się także spektrumjego zastosowania, które obejmuje wiele obszarów; od pralek przez lodówki, pokryte
warstwą srebra muszle klozetowe, ubrania, opatrunki aż po plastry.
Ów szybki rozwój przyczynił się do dokonania zasadniczych zmian i uzupełnienia informacji zawartych we wcześniejszych
wydaniach tej publikacji. Starano się przy tym uwzględnić niewątpliwie wszystkie aspekty. Niektóre z nich z powodu zbyt dużej
ilości informacji zostały jednak pobieżnie omówione (w wyszukiwarce internetowej Google, wpisując treść "colloidal silver" bądź
"srebro koloidalne", znajdziemy prawie 150000 wyników).
Podczas dokonywania zmian w książce tej zamieszczono także spostrzeżenia czytelników. Tak więc nie wahajcie się
Państwo, jeśli chcecie podzielić się z nami swymi przemyśleniami. Napiszcie po prostu do wydawnictwa o swoich doświadczeni-
ach i pomysłach. Zamieście swoje pytania, wyraźcie krytykę.
Jeśli ktoś chce wypróbować działanie jakiegokolwiek środka leczniczego, co zresztą jest czymś zupełnie zrozumiałym, to
na początek chce wiedzieć, jaką substancję czynną zawiera ów preparat, czym się ona charakteryzuje i jak działa. Zacznijmy
zatem od pytania, czym jest srebro koloidalne, ponieważ pojęcie koloidu nie jest określeniem zbyt znanym, chociaż tak na dobrą
sprawę z koloidami mamy do czynienia na co dzień - tak, nawet nasze życie bazuje na układach koloidalnych. Zanim prze-
jdziemy do praktycznego zastosowania, postaramy się, w celu lepszego zrozumienia, przybliżyć ów temat od naukowej strony.
Ponieważ chemia koloidów obejmuje szeroki zakres wiedzy, dlatego też, aby lepiej zrozumieć jej tajniki, ograniczymy się tutaj
do najważniejszych informacji dotyczących srebra koloidalnego.
Pod pojęciem koloidu rozumiemy niejednorodną mieszaninę, której część składową stanowią po prostu drobinki. Te z
kolei składają się z mniej niż kilku tysięcy atomów i mogą mieć wielkość do 200 nanometrów. Nanometr odpowiada jednej mil-
iardowej metra. Porównanie wielkości zostało przedstawione w poniższej tabeli. Przykładowo średnica erytrocytu wynosi 7,5
mikrometra (= 7500 nanometrów), tak więc jest on czterdzieści razy większy niż drobinka koloidu o średnicy 200 nanometrów.
W celu lepszego zrozumienia zamieszczamy poniższą tabelę:
Srebro koloidalne - co to takiego?
Podstawy chemiczno-fizyczne
2
1m
= 1 000
= 1 000 000 µm
= 1 000 000 000 µm
= 10 000 000 000 A
metr
= tysiąc milimetrów
= milion mikrometrów
= miliard nanometrów
= dziesięć miliardów angstremów
Uzyskane przy pomocy generatora srebro koloidalne jest jeszcze o wiele mniejsze. Składa się ono bowiem tylko z kilku
atomów.Tak więc jest o wiele mniejsze niż erytrocyt czy też olbrzymia bakteria. Odpowiada to porównaniu ze sobą pod wzglę-
dem wielkości kota i Mount Everestu. W porównaniu do najmniejszej bakterii cząsteczka koloidu jest tak czy owak jeszcze
prawie 2000 razy mniejsza. Ma się to tak, jak dorosły człowiek do najwyższego szczytu Austrii.
Można tu użyć porównania, że kloid srebra jest 5 - 7 tysięcy razy mniejszy od czerwonego ciałka krwi.
Przedmiot
Jon srebra (AG+)
Atom srebra
Cząsteczka glukozy
Srebro koloidalne (ok 15 atomów)
Wirusy
Bakterie
Krwinka czerwona
Srednica włosa (człowieka)
Ludzka komórka jajowa
Uporządkowanie wielkości
0,115 nm = 1,15 angstremów
0,175 nm = 1,75 angstremów
0,7 nm = angstremów
1-5 nm = 10-50 angstremów
20-300 nm = 0,02-0,3 mikrometra
200-80 000 nm = 0,2-80 mikrometrów
7500 nm = 7,5 mikrometra
40 000-1 000 000 = 40-100 mikrometrów
150 000 nm= 150 mikrometrów
Jeśli spełnione zostaną poniższe trzy warunki, wtedy z naukowego punku widzenia mówi się o tzw. układzie koloidalnym:
1. Musimy mieć do czynienia z niejednorodną mieszaniną, np. srebra i wody.
2. Części składowe owej mieszaniny muszą mieć różne stany skupienia, np. ciecz/ciało stałe lub gaz/ciecz.
3. Drobinki, z których składa się mieszanina, nie są rozpuszczalne. Mówi się także o tak zwanych zolach liofobowych,
inaczej liozolach (lyein - rozpuszczać i phobos - strach).
Dlatego też koloidy są niejednorodne, zwykle dwufazowe i nie dają się wymieszać na poziomie pojedynczych cząsteczek.
Koloidalny to obok stanu stałego, ciekłego i gazowego czwarty stan skupienia materii. Czasami jest to definiowane w następujący
sposób:
Określenie
Wielkość drobinki
Roztwór
mniejsza niż 1 nanometr
Koloid
pomiędzy 1 a 1000 nanometrów
Mieszanina
większa niż 1000 nanometrów
Cząsteczki koloidu nie zmieniają - tak jak ma to miejsce w przypadku soli - określonych cech fizycznych mieszaniny
(temperatura topnienia czy temperatura wrzenia itp.).
Przede wszystkim ze względu na nierozpuszczalność dochodzi tutaj często do nieporozumień. Cząsteczki srebra w srebrze
koloidalnym nie są rozpuszczone, lecz wymieszane. Zatem nie chodzi tutaj o roztwór, lecz o mieszaninę. W przypadku dodania
do wody soli (mogą być to także sole srebra, takie jak azotan srebra czy chlorek srebra) zostaną w niej rozpuszczone. Oznacza
to, że mamy tutaj do czynienia ze zjawiskiem dysocjacji, czyli rozpadem cząsteczek związku chemicznego na jony; naładowane
dodatnio jony srebra (Ag+) i naładowane ujemnie jony chloru (Cl-). Nie chodzi tutaj jednak o cząsteczki elementarne tych pier-
wiastków!
Tak oto bardzo wyraźna staje się różnica pomiędzy koloidalnym, elementarnym srebrem a solą srebra. Niestety, nadal po-
jęcia te są ze sobą mylone i na dodatek stawiane na równi (patrz: Jakie działania uboczne ma srebro koloidalne?). Nawet jeśli
trudno jest uzyskać czyste koloidalne srebro, to mimo wszystko należy dążyć do tego, aby ilość srebra elementarnego była w
tym przypadku tak duża, jak tylko to możliwe. Przede wszystkim jednak należy unikać zanieczyszczenia srebra solami.
Niestety, komercyjna definicja srebra koloidalnego obejmuje wszystkie ciecze zawierające srebro, które wykorzystywane
są w leczniczych celach, czyli jony srebra, sole srebra, proteiny srebra oraz inne jego związki. Owo rozmycie się naukowej
definicji spowodowało, że srebro koloidalne spotkało się z ogromną krytyką (patrz: Jakie działania uboczne ma srebro koloidalne?
i Po co ten cały zamęt?).
3
W niniejszej publikacji chodzi głównie o srebro koloidalne zawierające możliwie dużo srebra elementarnego, czyli srebra
uzyskanego w sposób elektrochemiczny. Należy jednak pamiętać, że generator produkuje ok. 10 procent, a co najwyżej do 25
procent cząsteczek srebra i od 90 do 75 procent jonów (wg Jeffersona 2003).
Jeśli dodamy do mieszaniny jedno ziarenko soli (chlorek sodu), to otrzymamy w ten sposób sól srebra (chlorek srebra).
Drobinki koloidu są najmniejszymi cząsteczkami, które mogą zostać poddane rozkładowi, nie tracąc przy tym swoich
cech indywidualnych. Kolejny etap rozdrabniania dotyczyłby już samego atomu. Tak więc pod pojęciem srebra koloidalnego
rozumie się ekstremalnie małe drobinki srebra. W zależności od rodzaju ich pozyskiwania (chemicznie, poprzez mielenie bądź
elektrolizę) ich wielkość może wynosić od mniej niż jednego do ponad dziesięciu nanometrów. Drobinki te znajdują się w
wodzie destylowanej i posiadają ładunki elektryczne. Ponieważ te same ładunki się wzajemnie odpychają, dlatego też cząstki
te nie osadzają się na dnie naczynia. Jeśli zaś chodzi o ładunek, to, tak jak ma to miejsce w przypadku baterii, w miarę upływu
czasu, a przede wszystkim pod wpływem światła, słabnie. Dlatego też srebro koloidalne należy przechowywać w miejscach, gdzie
nie będzie narażone na ekspozycję słoneczną.
W wyniku rozdrobnienia na małe cząsteczki (nanodrobinki) widzialne jedynie pod mikroskopem, zwiększa się ich
całkowita objętość, w konsekwencji czego ich spektrum działania jest stosunkowo duże. Rozdrobnienie ułatwia ich przeniknięcie
do organizmu, a co za tym idzie, lepsze dotarcie do odpowiedniego miejsca.
W przypadku koloidu drobinki te mogą poruszać się z różną prędkością. Jeśli przemieszczają się one z trudem, wtedy
mamy do czynienia z żelem, w odwrotnym przypadku zaś z zolem.Te dwa stany skupienia mogą przechodzić z jednego w drugi,
a zmiana stanu przebiega bardzo płynnie. Jeśli chodzi o przyrodę, to koloidy odgrywają w niej bardzo dużą rolę. Bez nich po
prostu nie istniałoby życie, ponieważ wszystkie procesy życiowe zachodzące w komórkach, cegiełkach, z których składa się
istota żywa, bazują właśnie na koloidalnych stanach skupienia. Inne przykłady koloidów to: świeżo wyciśnięty sok z pomarańczy,
proszek do prania, warstwa pokrywająca kliszę, dym czy mgła. Im większe drobinki, tym większy ich ciężar, który w tym przy-
padku daje się rzeczywiście zauważyć. Drobinki te bowiem opadają na dno naczynia. Srebro koloidalne nie osadza się jednak
najego ściankach, ponieważ naładowane ładunkami elektrycznymi drobinki odpychają się nawzajem i znajdują się w ciągłym
ruchu.
W przypadku małych cząsteczek, tak jak w przypadku drobinek koloidu, istnieje jednak jeszcze inna siła, która uniemożli-
wia ich osadzanie się. Siłę tę określa się mianem molekularnego ruchu Browna. Robert Brown (1773-1858) zaobserwował mi-
anowicie, że najmniejsze cząsteczki w cieczy pozostają w ciągłym ruchu. Dlatego też napotykają na siebie i zderzają się ze sobą.
To uniemożliwia z kolei ich opadanie na dno i osadzanie się. Fenomen ten opisał jednak dopiero w 1827 roku. Ruch molekularny
Browna dotyczy cząstek, które są mniejsze niż mikrometr tj. tysięczna część milimetra.
Koloid to "substancja (składająca się z atomówi cząsteczek, tak jak agregat) , której drobinek, bezwzględu na stan skupienia,
nie da się zobaczyć pod tradycyjnym mikroskopem, gdyż są one po prostu zbyt małe. Drobinki, które rozproszone są w gazie,
cieczy czy specyfiku o stałym stanie skupienia, nie osadzają się bądź też czas ich osadzania się jest bardzo długi (tak jak ma to
miejsce w przypadku kropli cieczy podczas mgły, stałych drobinek w dymie, pęcherzy powietrza w pianie czy też drobinek
złota w przypadku rubinowego szkła)".
Pojęcie koloidalny zostało rozpowszechnione pod koniec XIX wieku przez brytyjskiego chemika omasa Grahama
(1805-1869). Wywiódł je on od greckiego słowa kolta, czyli klej. Było to związane z procesem agregacji. Graham użył takiego
określenia w przypadku drobinek, które w wyniku procesu filtracji pozostawały na pergaminie i nazwał je krystaloidami (np.
sól i cukier). Srebro koloidalne jest jednak o wiele delikatniejsze niż zol. Poza tym nie ma też nic wspólnego z klejem. Chociaż
dzięki swej publikacji w 1861 roku Graham został nazwany "ojcem chemii koloidów", to jednak słynny Michael Faraday (1791-
1867) już przynajmniej pięć lat wcześniej niż Graham zaobserwował i opisał inny koloid, a mianowicie złoto koloidalne. Ów-
czesna produkcja różniła się jednak bardzo od współczesnej formy jego pozyskiwania.
Jak zostało to już wcześniej wspomniane, srebro koloidalne przeżywa obecnie swój renesans. Jego lecznicza moc była
znana już naszym przodkom. Jednak, jak to często ma miejsce, wraz z upływem czasu zapomniano o tych doświadczeniach.
Zostały one zanegowane przez współczesną medycynę i jej rozwój. Jeśli chcemy jednak przypomnieć sobie doświadczenia
naszych przodków, to na początek powinniśmy zaznajomić się nieco z historią dotyczącą zastosowania srebra w medycynie.
Srebro to jeden z dziewięciu metali szlachetnych, z których najbardziej znane są jednak złoto i platyna. Białe, mieniące
się, miękkie srebro to najlepszy przewodnik i znajduje ono zastosowanie dwadzieścia razy częściej niż złoto. Zresztą zawsze było
obiektem pożądania i już od bardzo dawna używano go do wyrobu ozdób, naczyń stołowych czy monet. Homer wspomina
nawet o srebrnych zbrojach. W średniowieczu jednak to złoto było trzynaście razy bardziej wartościowe niż srebro.
Przed stu laty za kilogram złota można było otrzymać 28 kilogramów srebra. Dziś zaś stosunek wartości srebra do złota
wynosi 74:1, podczas gdy w roku 1999 było to 53:1.
Od jak dawna znane jest srebro koloidalne?
Informacje historyczne dotyczące zastosowania srebra w medycynie
4
Jednak także w medycynie srebro znalazło swoje zastosowanie. Srebro, nie tylko w postaci koloidu, używane jest w me-
dycynie już od stuleci. Chińczycy przed ponad 5500 laty odkryli akupunkturę i coraz bardziej ją udoskonalali. Na początku uży-
wali do nakłuwania, a tym samym do stymulowania pewnych punktów, drewna i kolców, które potem zastąpili igłami
wykonanymi z żelaza, a nieco później ze srebra i złota. Znalezione ostatnio srebrne igły pochodzą z grobu zmarłego przed
około 4000 lat członka rodziny cesarskiej (patrz: http:// de.geocities.com/akuptherapeut). Osoby zajmujące się akupunkturą
stwierdziły, że złoto w tym przypadku raczej stymuluje, zaś srebro wyraźnie uspokaja. Zatem można założyć, że na całym
świecie miliony osób zajmujących się akupunkturą stosują podczas terapii igły wykonane ze srebra.
W medycynie od około trzech tysiącleci znany jest fakt, że woda przechowywana w naczyniach ze srebra przez dłuższy
czas niż zwykle nadaje się do spożycia. Pierwsze pisemne informacje na temat znaczenia chlorku srebra w medycynie pochodzą
z dzieła autorstwa legendarnego Gabira ibn Haiyan as-Sufi, z drugiej połowy X wieku naszej ery. Także wykształcony w Bag-
dadzie lekarz i filozof Avicenna (980-1037) stosował w swej praktyce srebro i po raz pierwszy opisał przypadek argyrii (prze-
barwień na skórze wynikających z przedawkowania srebra, patrz:
Jakie działania uboczne ma srebro koloidalne?).
Także słynny
Paracelsus (1493-1541) przypisywał srebru leczniczą moc, zaś w alchemii "Argentum Potabile" zalicza się ono do "esencji"
produkowanych wedługjego własnej receptury.
Srebro znalazło także zastosowanie w odkrytej przed ok. 2000 lat medycynie ajurwedyjskiej. Używa się go tam w postaci
proszku oraz koloidu, w szczególności w przypadku leczenia chorób wątroby oraz stanów zapalnych.
Już przed 1800 rokiem azotan srebra stosowany był w przypadku leczenia padaczki, chorób wenerycznych, trądziku i
stanów zapalnych, a jeszcze wcześniej w celu zapobiegania infekcjom po operacjach używano folii pokrytej srebrem. Sztyfty za-
wierające azotan srebra (kamień piekielny) znajdują zastosowanie w przypadku leczenia brodawek i wrzodów.
Przeciwbakteryjne działanie srebra było wykorzystywane w praktyce także przez naszych przodków. Zanim pojawiły się
lodówki, utrzymanie przez dłuższy czas świeżej żywności w lecie było czymś niemal niemożliwym. Dlatego też nasze prababki
wkładały do mleka monetę wykonaną ze srebra, a wszystko po to, aby mleko tak szybko nie kwaśniało. Bardzo łatwo jest zrozu-
mieć tę metodę, ponieważ zewnętrzna powłoka atomów srebra takiej monety reaguje z tlenem znajdującym się w powietrzu i
w ten sposób powstaje tlenek srebra. Jeśli zaś włożymy monetę do mleka, wtedy niektóre jony srebra przenikną do cieczy, zabi-
jając przy tym bakterie kwasu mlekowego, które są odpowiedzialne za to, że mleko kwaśnieje.
Niektórzy rzeczywiście wykorzystywali tę metodę naszych przodków. Tak oto pisze James Harrison na jednym z inter-
netowych forów (http://www. colloidl-silver.com/food.htm):
“Tutaj w Teksasie mrożona herbata przez noc ulega zepsuciu. Dlatego też dodaję do niej od 1 do 1,5 łyżeczki (ok. 30-45
ml) srebra koloidalnego i herbata przez tydzień zachowuje swoją świeżość i nie trzeba jej wcale schładzać!".
Metoda ta została opisana już pół wieku temu (Rompp 1966): "Także w przypadku wody, lodu, lemoniady i oranżad
próbuje się jak najdłużej utrzymać ich świeżość poprzez dodawanie do nich odrobiny srebra koloidalnego" .
W 1869 roku naukowiec Ravelin udowodnił, że srebro podane w niewielkich ilościach wykazuje działanie niszczące
mikroorganizmy. Inny naukowiec, Carl von Nageli (1817-1891) nazwał tę cechę "oligodynamiczną", co oznacza, że już najm-
niejsze ilości owego specyfiku wykazują pożądane działanie". Odkrył on, że wystarczy zaledwie 0,0000001 procenta jonów
srebra, co odpowiada 9,2 x 10
9
mol (=9,2 nanomola bądź ok. 1 mikrograma) srebra na litr, aby zniszczyć znajdujące się w wodzie
skrętnice (algae spirogyra). W celu pozbycia się kropidlaka czarnego (Aspergillus niger) wystarczy zaledwie 0, 00006 procenta
jonów srebra, co odpowiada 5,5 x 10
-6
mol (=5,5 mikromola). Dlatego też na całym świecie w wielu szpitalach czy hotelach
używa się filtrów zawierających srebro. Także NASA zdecydowała się podczas budowy wahadłowca kosmicznego na skorzys-
tanie z systemu uzdatniąjącego wodę; a wszystko to oczywiście dzięki srebru. To samo poczynili Rosjanie, jeśli chodzi o stację
kosmiczną "Mir".
Podstawę, jeśli chodzi o wodę, stanowi rzeczywiście srebro. Metoda ta zwana katadynowaniem została odkryta ok. 1928
roku. Polega ona na filtrowaniu wody dzięki srebru (patrz: Jakie kryteria dotyczące jakości są istotne w przypadku srebra
koloidalnego?), które sprawia, że unieszkodliwione zostają zawarte w wodzie zarazki chorobotwórcze. Patent ten stał się niejako
podstawą do powstania istniejącego po dzień dzisiejszy jednego ze szwajcarskich przedsiębiorstw. Katadynowanie znajduje
także zastosowanie w przypadku niszczenia alg. Dotyczy to na przykład wody w basenach czy też wody przemysłowej.
Na początku XIX wieku srebro koloidalne odgrywało dużą rolę w medycynie. W końcu charakteryzuje się ono szerokim
spektrum działania i właściwie nie wykazuje przy tym żadnych działań ubocznych. Nie tylko Alfred Searle miał swój udział w
rozpowszechnianiu zastosowania srebra. Założyciel przedsiębiorstwa Searle Pharma (dziś Monsanto) dość intensywnie zaj-
mował się badaniem leczniczej mocy koloidów, w tym także srebra. W 1919 roku sformułował on tę oto wypowiedź (wg. Jeffer-
sona 2003):
"Zabijanie zarazków przez metale mające koloidalny stan skupienia zostało już naukowo udowodnione. Potrzebne są jed-
nak jeszcze możliwości ich zastosowania w praktyce, na ludziach. To z kolei w licznych przypadkach przyniosło niezwykle
zadziwiający, pozytywny rezultat. ( ... ) Metale te posiadają bowiem cechę, dzięki której niszczą bardzo szybko pasożyty -
bakterie i inne, bez wyrządzania przy tym szkody osobie, która zdecydowała się na terapię z ich wykorzystaniem". Searle za-
5

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika:

Zgłoś jeśli naruszono regulamin