titelitury.pdf

(496 KB) Pobierz
Ta lektura,
podobnie jak tysiące innych, jest dostępna on-line na stronie
wolnelektury.pl.
Utwór opracowany został w ramach projektu
Wolne Lektury
przez
fun-
dację Nowoczesna Polska.
JACOB I WILHELM GRIMM
Titelitury
ł.  
Pewien ubogi młynarz miał piękną córkę. Otóż zdarzyło się pewnego razu, że młynarz
rozmawiał z królem, a chcąc przydać sobie znaczenia rzekł:
— Mam ci ja córkę, co potrafi prząść złoto ze słomy!
A król na to:
— Ta sztuka podoba mi się bardzo. Jeśli córka twoja jest tak zdolna, jak powiadasz,
przyprowadź ją jutro do zamku.
Kiedy dziewczyna przyszła do zamku, król zaprowadził ją do izby pełnej słomy, kazał
jej dać kołowrotek i rzekł:
— A teraz bierz się do roboty, jeśli zaś przez noc nie uprzędziesz ze wszystkiej tej
słomy złota, czeka cię śmierć.
Po czym zamknął drzwi i pozostawił dziewczynę samą. Biedna młynarzówna zamyśliła
się smutno, ale żadnego ratunku wymyślić nie mogła. Oczywiście nie umiała prząść złota
ze słomy, a lęk jej wzrósł tak, że poczęła rzewnie¹ płakać. Wtem otwarły się drzwi i ukazał
się w nich maleńki karzełek, który rzekł:
— Dobry wieczór, panno młynarzówno, czemu płaczesz tak żałośnie?
— Ach — odparła — kazano mi uprząść ze słomy złoto, a ja tego nie potrafię.
Karzełek zaś rzekł:
— Co mi dasz, jeżeli zrobię to za ciebie?
— Dam ci swój naszyjnik — odparła dziewczyna.
Karzełek wziął naszyjnik, siadł do kołowrotka i szur, szur, szur, raz, dwa, trzy, szpulka
już była pełna. Wsadził nową i szur, szur, szur, raz, dwa, trzy, druga też była pełna; tak
pracował aż do rana, a o wschodzie słońca cała słoma była wyprzędzona, szpulki pełne
złotych nici.
Wnet nadszedł król, a ujrzawszy złoto, zdziwił się i uradował bardzo. Ale sercem jego
owładnęła jeszcze większa chciwość. Kazał zaprowadzić młynarzównę do innej komnaty,
znacznie większej i również pełnej słomy, i pod groźbą śmierci rozkazał jej uprząść ze
wszystkiej słomy złoto.
Dziewczyna znowu zapłakała rzewnie, ale drzwi otworzyły się nagle i ukazał się w nich
karzełek mówiąc:
— Co mi dasz, jeśli z tej słomy uprzędę złoto?
— Pierścień swój ci dam — odparła dziewczyna.
Karzełek wziął pierścień i szur, szur, szur, raz, dwa, trzy, do rana uprządł ze wszystkiej
słomy piękne, złote nici. Król ucieszył się niezmiernie na widok złota, ale ciągle jeszcze
nie miał go dość, toteż zaprowadził dziewczynę do jeszcze większej komnaty, pełniutkiej
aż po pułap słomy.
— Jeśli w ciągu nocy ze wszystkiej tej słomy uprzędziesz złoto — rzekł — zostaniesz
moją małżonką.
Pomyślał przy tym:
— Chociaż jest to tylko córka biednego młynarza, na całym świecie nie znajdę bo-
gatszej żony.
Kiedy dziewczyna pozostała sama, karzełek zjawił się po raz trzeci i rzekł:
¹r
e
ie
— smutno, melancholijnie, z żalem.
— Co mi dasz, jeśli i tym razem wykonam twoją pracę?
Ale dziewczyna odparła:
— Nie mam już nic do oddania.
— Więc przyrzeknij mi — rzekł karzełek — że gdy zostaniesz królową, dasz mi swe
pierwsze dziecię.
„Kto wie, co z tego jeszcze będzie” — pomyślała młynarzówna i nie mając innego
wyjścia, przyrzekła karzełkowi, o co prosił, a on do rana uprządł ze wszystkiej słomy
złoto.
Gdy król przybył rano i ujrzał mnóstwo złotych nici, kazał zaraz wyprawić huczne
wesele i piękna młynarzówna została królową.
Po roku królowa powiła² ślicznego synka i nie myślała zupełnie o karzełku. Nagle
zjawił się on w jej pokoju i zawołał:
— Królowo, daj mi teraz, co przyrzekłaś!
Królowa przeraziła się bardzo i chciała oddać karzełkowi wszystkie bogactwa króle-
stwa, byle pozostawił jej ukochane dziecię, ale karzełek odparł:
— Nie, wolę żywą istotkę niż wszystkie skarby świata.
Królowa poczęła więc płakać i rozpaczać tak żałośnie, że karzełek ulitował się nad nią
i rzekł:
— Dam ci trzy dni. Jeżeli odgadniesz, jakie jest moje imię, pozostawię ci synka.
Królowa myślała całą noc i przypominała sobie wszystkie imiona, jakie kiedykolwiek
słyszała, rozesłała też gońców po kraju, aby się dowiedzieli, jakie imiona były w użyciu.
Kiedy nazajutrz zjawił się karzełek, królowa zaczęła od Kacpra, Melchiora i Baltazara,
i wymieniła po kolei wszystkie imiona, jakie znała, ale karzełek odpowiadał przy każdym:
— To nie jest moje imię!
Nazajutrz królowa kazała się rozpytać w sąsiedztwie o imiona ludzi i wymieniała mu
najdziwaczniejsze imiona:
— Może na imię ci Polikarp, albo Saturnin, albo Gracjan?
Ale karzełek odpowiadał ciągle:
— To nie jest moje imię!
Trzeciego dnia powrócili gońcy, ale nie znaleźli nowych imion, natomiast jeden z nich
rzekł:
— Kiedy przybyłem na wysoką górę, na skraj lasu, gdzie lis z zającem mówią sobie
dobranoc, ujrzałem maleńką chatkę, przed którą paliło się ognisko, a wokół ogniska skakał
i tańczył na jednej nodze śmieszny karzełek wołając:
Dzisiaj będę warzył, jutro będę smażył,
A pojutrze odda mi królowa dziecię!
Bo nikt nie wie o tym, żem jest Titelitury,
O tym nie wie nikt na całym świecie!
Możecie sobie wyobrazić, jak się królowa ucieszyła, gdy to usłyszała. Kiedy zaś przy-
szedł karzełek i zapytał:
— No, jakże mi na imię, królowo? — rzekła doń:
— Może ci na imię Kostek?
— Nie.
— A może Jasio?
— Nie.
— A może ci na imię Titelitury?
— To ci chyba sam diabeł powiedział, to ci chyba sam diabeł powiedział! — zawołał
karzełek i ze złości tupnął prawą nogą tak silnie, że wbił ją całą w ziemię, potem w szale
chwycił obiema rękami lewą nogę i sam się rozerwał na dwoje.
Szantaż, Przysięga
Imię
Gniew, Samobójstwo
²
i
(daw.) — urodzić.
    
Titelitury
Ten utwór nie jest objęty majątkowym prawem autorskim i znajduje się w domenie publicznej, co oznacza że
możesz go swobodnie wykorzystywać, publikować i rozpowszechniać. Jeśli utwór opatrzony jest dodatkowymi
materiałami (przypisy, motywy literackie etc.), które podlegają prawu autorskiemu, to te dodatkowe materiały
udostępnione są na licencji
Creative Commons Uznanie Autorstwa – Na Tych Samych Warunkach . PL.
Źródło:
http://wolnelektury.pl/katalog/lektura/titelitury
Tekst opracowany na podstawie: Hans Christian Andersen, Jacob i Wilhelm Grimm, Baśnie domowe. Naj-
piękniejsze baśnie Hansa Christiana Andersena i braci Grimm, Wydawnictwo E. Jarmołkiewicz.
Publikacja zrealizowana w ramach projektu Wolne Lektury (http://wolnelektury.pl). Reprodukcja cyowa
wykonana przez fundację Nowoczesna Polska.
Opracowanie redakcyjne i przypisy: Dorota Kowalska, Maciej Rajski, Paulina Choromańska, Weronika Trzeciak,
Wojciech Kotwica.
Publikację ufundowali i ufundowały: Kłoka i Kiciak, tomamisz, Mateusz Lewicki, sroczka, Marta, brjon, em-
patka, Matylda, Anonim, Jakub Pustelnik, Buszacz.
Okładka na podstawie:
Jeroen Kransen@Flickr, CC BY-SA .
e r y
l e e tury
Wolne Lektury to projekt fundacji Nowoczesna Polska – organizacji pożytku publicznego działającej na rzecz
wolności korzystania z dóbr kultury.
Co roku do domeny publicznej przechodzi twórczość kolejnych autorów. Dzięki Twojemu wsparciu będziemy
je mogli udostępnić wszystkim bezpłatnie.
e
Przekaż % podatku na rozwój Wolnych Lektur: Fundacja Nowoczesna Polska, KRS .
Pomóż uwolnić konkretną książkę, wspierając
zbiórkę na stronie wolnelektury.pl.
Przekaż darowiznę na konto:
szczegóły na stronie Fundacji.
    
Titelitury

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika:

Zgłoś jeśli naruszono regulamin