Przykurcz Dpuytrena.doc

(778 KB) Pobierz
Przykurcz Düpuytrena

Przykurcz Düpuytrena.

 

 

Przykurcz rozcięgna dłoniowego - choroba Düpuytrena - zbliznowacenie rozcięgna dłoniowego prowadzące do postępowego przykurczu zgięciowego palców.

 

 

 

 

Rozcięgno dłoniowe prawe ( aponeurosis palmaris)

 

 

 

 

 

Opis Kliniczny:

 

- przebieg choroby – długotrwały, około 49 – 54 roku życia,

- 8-10 razy częściej u mężczyzn niż u kobiet.

- występowanie  przykurczu Düpuytrena łaczy się  ze złamaniem Collesa,

- na początku delikatne zgrubienie lub drobny guzek w obrębie dłoni,

- w 6 miesięcy do 1 roku pojawiają się przykurczenia palców, najczęściej serdecznego i małego.

W dalszej kolejności: zajęcie palców strony promieniowej lub spoidła kciuk wskaziciel,  przykurcz jednego palca.

Długotrwałe utrzymywanie się przykurczu prowadzi do utrwalenia zmian w aparacie więzadłowo- stawowym.

często zmiany towarzyszące:

-         zmniejszenie czucia w obrębie poduszek palców;

-         parestezje;

-         zaburzenia ukrwienia.

 

Podział kliniczny przykurczu wg M.Iselina:

 

I° - guzki na dłoniowej powierzchni ręki lub na grzbietach palców bez ich przykurczu,

 

II° -   przykurcze palców w stawach śródręczno- paliczkowych,

 

III° -  zmiany jak w stopniu I i II z dodatkowym przykurczem w bliższych stawach międzypaliczkowych,

 

IV° -  rozległe przykurcze palców z przeprostem w stawach międzypaliczkowych dalszych oraz znacznym zwłóknieniem miękkich tkanek ręki.

 

 

 

 

 

 

Różne fazy przykurczu Düpuytrena

 

 

 

 

 

 

Podział wg. Tubiany, Dickanna i Iselina.

 

Stadium 0 – Faza proliferacji - wciągnięcie skóry, wyczuwalne pasmo podskórne, brak przykurczu palców.

 

Stadium I – Faza inwolucji ( czyli przerost rozcięgna), - zajęte włókna podłużne rozcięgna – przykurcz w stawie śródręczno- paliczkowym do 30%.  Stawy międzypaliczkowe wolne.

 

Stadium II – zgięciowy przykurcz w stawach śródręczno- paliczkowych i międzypaliczkowych bliższych. Suma kątów przykurczu mniejsza niż 90%.

 

Stadium III – przykurcz warstw głębszych rozcięgna. Suma kątów powyżej 90%. Ręka zwężona, ograniczenie odwodzenia palców.

 

Stadium IV – Faza rezydualna (końcowa, czyli zbliznowacenia) – przykurcze, objawy zajęcia procesem bliznowatym więzadła Landsmera oraz rozcięgna prostowników, przeprost w stawie międzypaliczkowym dalszym.

 

 

 

Etiologia

 

Teoria genetycznego uwarunkowania

rodzinne występowanie tej choroby w 25% - 60 % przypadkach,

 

Teoria powinowactwa nerwowego

zmiany w obrębie palca małego i serdecznego mają związek z nerwem łokciowym.

- choroby w ośrodkowym układzie nerwowym,

- zmiany w korzeniach C8 –Th1,

- duże ciałka Vater-Pacciniego,

 

Teoria urazowa

- urazu zawodowego.

- przeciążenia i mikrourazy w czasie pracy,

- wylewy krwawe do rozcięgna,

     - w 60% przypadków związek między przykurczami a rodzajem wykonywanej

       pracy.

Teoria niedotlenienia tkanek

   znaczny wzrost zawartości kwasów tłuszczowych  prowadzący do niedotlenienia tkanek rozcięgna dłoniowego,

- bezpośrednim uszkodzeniem naczyń,

- zaburzeniami ukrwienia pochodzenia neurowegetatywnego,

Teoria czynników toksycznych

-  działania substancji toksycznych: alkohol, leki  przeciwdrgawkowe,

 

 

 

Teoria immunologiczna

- teorią „zakazanego klonu”,  poliferacja niedojrzałej tkanki łącznej jest wynikiem autoagresji immunologicznej, wywołanej przez zmutowane limfocyty,

- podwyższony poziom immunoglobulin w surowicy pacjentów z przykurczem Düpuytrena,

Czynniki ryzyka zachorowań.

-         cukrzyca,

-         nikotyna,

-         epilepsja,

-         alkoholizm,

-         wiek,

-         płeć,

             

 

 

 

 

Rzadkie przypadki przykurczu Düpuytrena :

-         obustronne występowanie przykurczu rozcięgna dłoniowego i podeszwowego, 

-         przykurcz dłoniowy u dzieci poniżej 13 roku życia,

 

 

Diagnostyka:

 

- wywiad,

- objawy:  ból, upośledzenie sprawności ręki, zaburzenia czucia,

     - badanie  ręki: skóry, paznokci, układu naczyniowego,  powięzi, mięśni zewnętrznych i wewnętrznych, ścięgien, nerwów czuciowych i ruchowych,  kości i stawów.

- badanie palpacyjne  guzków,

- badanie USG,

 

Metody leczenia

 

Najskuteczniejszy sposób - leczenie operacyjne, uzupełnione jest postępowaniem usprawniającym (leczeniem rehabilitacyjnym).

LECZENIE OPERACYJNE

 

1)    fascjotomia podskórną,

2)    fascjektomia częściową,

3)    fascjektomia całkowita,

4)    fascjektomia połączoną ze stosowaniem przeszczepiania skóry,

5)    amputacje palców.

 

Fascjotomia przecięcia zbliznowaciałego rozcięgna.

Fascjektomia - całkowite wycięcie rozcięgna.

 

Powikłania zabiegu:

 

-         krwiak,

-         infekcja,

-         usztywnienie stawów,

-         odruchowa dystrofia współczulna (przyczyny: nerwiak, wtórny zespół cieśni nadgarstka, wtórny palec trzaskający),

-         nawrót schorzenia,

 

LECZENIE USPRAWNIAJĄCE

 

Rehabilitacja przedoperacyjna – zachowawcza

 

Cel:

 

-  poprawa ruchomości, ukrwienia,  ustawienia palców i nadgarstka.

- rozluźnienie przykurczonych tkanek,

- rozluźnienie i zmiękczenie blizny,

-  poprawa siły chwytu ręki,

- poprawa sprawności manualnej ręki,

         - poprawa unaczynienia ręki,

         - pielęgnację skóry ręki,

 

 

Fizykoterapia:

 

Hydroterapia:

- masaż wodno-wirowy

 

Przygotowanie do masażu, kinezyterapii, ultradźwięków i zabiegów z zastosowaniem prądu.

Czas zabiegu: od 15-20 minut.

 

 

Światłolecznictwo:

- promieniowanie podczerwone IR

-         lampa Sollux (filtr czerwony i niebieski).

 

Przygotowanie do masażu, kinezyterapii, ultradźwięków i zabiegów z zastosowaniem prądu.

Czas zabiegu: od 15-20 minut.

 

 

3. Ciepłolecznictwo:

a)     częściowe kąpiele parafinowe,

b)    okłady parafinowe,

c)     zawijania parafinowe,

d)    okłady parafango.

e)     rękawiczki parafinowe,

 

Przygotowanie do masażu, kinezyterapii, ultradźwięków i zabiegów z zastosowaniem prądu.

 

 

 

4. Ultradźwięki miejscowo i w kąpieli wodnej (temp. wody 36 – 38° C)

bezpośrednio na rozcięgno dłoniowe.

biernie wyprostować palce.

Czas zabiegu: 6-8 minut.

W wodzie dawka: 0,1 -  0,2 – 0,5 W/cm², czas: 3 – 4 min. co 2-gi dzień 10 – 15 zab. w serii

Miejscowo dawka: 0,8 – 1,0 W/cm², czas: 6 – 8 – 10 – 15 min. co 2-gi dzień 15 – 20 zab. w serii.

Przykręgosłupowo – segmentarnie C3 – Th1, dawka: 0,1 – 0,2 W/cm²,

czas: 3 min.

 

 

5. Fonoforeza.

Środkiem sprzęgającym może być: hylaza, hialuronidaza lub borowina (żel f...

Zgłoś jeśli naruszono regulamin