Górski K - Tekstologia i edytorstwo dzieł literackich. ver.pdf

(3124 KB) Pobierz
konrad górski
tekstologia
i edytorstwo
dzieł
literackich
wydawnictwo naukowe uniwersytetu mikołaja kopernika
toruń 2011
Redaktor tomu
Mirosław Strzyżewski
Korekty
Agnieszka Markuszewska
Projekt okładki
Tomasz Jaroszewski
Wydanie książki zostało dofinansowane przez
Ministerstwo Nauki i Szkolnictwa Wyższego
Printed in Poland
© Copyright by Towarzystwo Naukowe w Toruniu
and Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Mikołaja Kopernika
Toruń 2011
ISBN 978-83-231-xxx-x
WYDAWNICTWO NAUKOWE
UNIWERSYTETU MIKOŁAJA KOPERNIKA
Redakcja: ul. Gagarina 5, 87-100 Toruń
tel. +48 56 611 42 95, fax +48 56 611 47 05
e-mail: wydawnictwo@umk.pl
Dystrybucja: ul. Reja 25, 87-100 Toruń
tel./fax: +48 56 611 42 38, e-mail: books@umk.pl
www.wydawnictwoumk.pl
Wydanie trzecie, poprawione i uzupełnione
Druk: Wydawnictwo Naukowe UMK
spis treści
przedmowa
Książka niniejsza nie jest nowym wydaniem
Sztuki edytorskiej,
a raczej
nowym opracowaniem tej samej tematyki i problematyki. Oczywiście
wiele stronic dawniejszej publikacji przejdzie bez zmian do obecnego
ujęcia przedmiotu, ale to, co nowe, będzie górować w wielu istotnych
punktach nad tym, co było napisane przed 18 laty.
Już sam tytuł
Sztuki edytorskiej
zapowiadał, że wydawanie tekstów li-
terackich jest zagadnieniem naczelnym, któremu będą podporządkowane
wszystkie inne sprawy i które zadecyduje o kompozycji całości. Tekstologia
odgrywała tam rolę służebną wobec edytorstwa. Tym razem porządek
hierarchiczny zostanie odwrócony. Tekstologia jako osobna gałąź badań
filologicznych wysunie się na czoło; ujawni się jej charakter dyscypliny
naukowej, mającej swe własne cele, niezależne od edytorstwa, choć bez
jej wyników edytorstwo nie mogłoby spełnić należycie swoich zadań.
Można by to wyrazić formułą, że tekstolog nie musi się parać pracą edy-
torską, ale każdy edytor musi być jednocześnie tekstologiem.
Nowe stanowisko teoretyczne pociągnęło za sobą wszystkie różni-
ce między
Sztuką edytorską
i niniejszą książką. A więc: nowa kompozycja
całości, dodanie wielu bardzo ważnych rozdziałów (definicja tekstu, usta-
lenie pojęcia woli autorskiej, rozbudowanie problematyki aparatu krytycz-
nego, interpunkcja jako środek ekspresji artystycznej), wreszcie bardzo
istotne przeróbki i uzupełnienia w rozdziałach, które przeszły z książki po-
przedniej do nowej (m.in. rozbudowanie teoretycznych podstaw wyzyska-
nia autografu dzieł drukowanych, nowe opracowanie problematyki
Epi­
logu
do
Pana Tadeusza
z wyciągnięciem wniosków teoretycznych). W tym
ostatnim zakresie zdarzają się i takie zmiany, że to, co było dawniej po-
dawane jako rozwiązanie wzorowe, zostało teraz uznane za błąd, mogą-
cy służyć jako ostrzeżenie przed czyhającymi na nas niebezpieczeństwami.
Co wpłynęło na tak doniosłe zmiany w ujęciu tego samego tematu?
Można by powiedzieć, że wszystko było konsekwencją ogłoszenia
Sztuki
edytorskiej,
która doczekała się życzliwego przyjęcia w Związku Radzieckim
i Czechosłowacji (recenzje Wiery S. Nieczajewej i Josefa Hrabáka). Na
IV Międzynarodowy Kongres Slawistów, który miał obradować w Moskwie
w 1958 r., zgłosiłem referat pt.
Co rozumieć należy przez wolę autora przy

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika:

Zgłoś jeśli naruszono regulamin