1. Barwienie cytologiczne. Celem tych metod jest szczegółowe badanie struktur wewnątrzkomórkowych, jak np. Mitochondriów, jądra komórkowego, aparatu golgiego i in.2. Barwienie topograficzne. Celem tych metod jest uwidocznienie wzajemnego stosunku poszczególnych struktur komórkowych oraz tkanek tworzących określony narząd.3. Barwienie struktur zrębowych. Celem tych metod jest dokładne badanie podłoża łącznotkankowego (włókien klejodajnych, sprężystych, kratkowych) w poszczególnych narządach.4. Barwienie specjalne. Dotyczy ono określonych tkanek lub na-rządów. Są to np. Metody barwienia krwi, barwienia tkanki nerwowej i glejowej itp. Celem tych metod jest jak najdokładniejsze i jak najwszechstronniejsze badanie tych tkanek zarówno pod względem cytologicznym, jak i topograficznym.5. Barwienie cyto- i histochemiczne. Są to metody uwidoczniania w komórkach i tkankach określonych substancji chemicznych, jak np. Glikogenu, tłuszczu, dna, rna itp.6. Barwienie progresywne i regresywne. Poszczególne metody barwienia mogą być proste i złożone. Niektóre barwniki barwią progresywnie, tj. Skrawki umieszczone w barwniku trzyma się tak długo, aż się odpowiednio wybarwią (np. Jądra — hematoksyliną). Inne barwniki barwią regresywnie (wstecznie), tzn. Że skrawki barwione należy najpierw przebarwić danym barwnikiem, a następnie różnicować siłę zabarwienia w odpowiednim płynie różnicującym (np. Hematoksyliną żelazistą wg heidenhaina).7. Różnicowanie. Różnicowanie przebarwionych skrawków po-lega na stopniowym odbarwieniu tkanki przy barwieniu regresywnym. Ma ono na celu wybiórcze wykazanie tylko określonych struktur w komórce lub tkance (np. Mitochondriów w metodzie altman- na). Zaznaczyć przy tym należy, że za pomocą różnicowania można całkowicie odbarwić skrawek, jeżeli czas różnicowania będzie zbyt długi.8. Barwienie bezpośrednie i pośrednie. Niektóre tkanki barwią się bezpośrednio po zetknięciu się z określonymi barwnikami, np. Barwienie tkanki nerwowej na obecność tigroidu (ciałek nissla) błękitem metylenowym. Inne tkanki łub ich części składowe barwią się za pomocą niektórych barwników dopiero po uprzednim zastosowaniu pewnych substancji. Nazywamy taki sposób barwieniem pośrednim.9. Bejcowanie tkanek. Proces przepajania tkanek określonymi substancjami ułatwiającymi barwienie pewnych struktur poszczególnymi barwnikami nazywa się bejcowaniem. Polega on na przy-gotowaniu tkanki w ten sposób, aby barwiona odpowiednim barwnikiem mogła zatrzymać ten barwnik tylko w określonych strukturach, np. W metodzie massona bejcą jest kwas fosforomołibdenowy. Ważne jest, że bejcowanie skrawków nie wyklucza możliwości ich różnicowania.10. Impregnowanie. Niektóre części składowe komórek mają zdolność impregnowania się solami srebra. Impregnacja polega na odkładaniu się srebra metalicznego (in statu nascendi) na określonych strukturach komórkowych np. W aparacie golgiego.11. Adsorpcja. Pewne struktury komórkowe, np. Presubstancje aparatu golgiego, lizosomy lub mitochondria mają właściwość ad-sorpcji barwników przyżyciowych, np. Błękitu trypanu, zieleni janusowej lub czerwieni obojętnej.12. Metachromazja. Podczas barwienia skrawków niektórymi barwnikami występuje czasem zjawisko metachromazji. Polega ono na tym, że pewne składniki tkanki barwią się na inny kolor niż użyty barwnik, np. Zmiany skrobiowate w tkankach barwią się na kolor czerwony fioletem goryczki.
takethebox123