Przemysłowa impregnacja drewna.pdf

(232 KB) Pobierz
www.lech-bud.org
Przemysłowa impregnacja drewna
fot.1. Właściwe - pod wiatą sezonowanie zaimpregnowanego drewna.
Termin "przemysłowa impregnacja drewna" zarezerwowany jest dla metod próżniowo-
ciśnieniowych, choć przecież zakłady impregnujące konstrukcje dachowe aplikacją
zanurzeniową również robią to w sposób przemysłowy
- www.krokiew.republika.pl ,
http://www.lech-bud.org
W zależności od planowanego użytkowania impregnowanego drewna nadawana jest
odpowiednia klasa jego zabezpieczenia. W nowych, europejskich normach nasycania drewna
wyodrębnionych zostało pięć klas zabezpieczenia. Dwie pierwsze dotyczą drewna
użytkowanego pod dachem, z czego druga - drewna narażonego na zawilgocenie. Klasa
zagrożenia 3 zarezerwowana jest dla drewna użytkowanego na zewnątrz bez kontaktu z
gruntem. Klasa 4 dotyczy drewna na zewnątrz w kontakcie z gruntem i /lub wodą a klasa 5 z
wodą morską. Zdefiniowanie klas zagrożenia było niezbędne przy omawianiu przemysłowej
impregnacji drewna. Istnieją bowiem impregnaty rekomendowane zarówno do metody
zanurzeniowej, jak i próżniowo--ciśnieniowej. Wówczas metodą kąpieli można impregnować
drewno przeznaczone do użytkowania w klasach 1-3, klasa 4 wymaga już przy zastosowaniu
tego samego środka ochrony drewna nasycania metodą próżniowo--ciśnieniową.
Wilgotność drewna przeznaczonego do nasycania metodami próżniowo-ciśnieniowymi
powinna znajdować się poniżej punktu nasycenia włókien. W praktyce przyjmuje się 25%
jako graniczną wilgotność drewna impregnowanego metodami próżniowo--ciśnieniowymi.
Roztwór impregnacyjny w sposób wymuszony wtłoczony zostaje do kapilar drewna. Nie
może więc znajdować się tam woda wolna. Przeciwnie przy nasycaniu solnymi roztworami
impregnacyjnymi metodą kąpieli preparaty wnikają do mokrego drewna dyfuzyjnie.
Wówczas większa wilgotność drewna przy długotrwałej kąpieli pozwala na większą
penetrację impregnatu.
Najczęściej drewno impregnuje się metodą próżniowo-ciśnieniową wodnymi roztworami
impregnatów. Urządzenia, w których dokonywana jest impregnacja drewna składają się z
cylindrycznego, szczelnie zamykanego autoklawu, zbiornika magazynowego, często z
wyodrębnioną częścią mieszającą, pomp: próżniowej i ciśnieniowej, zaworów i jednostki
sterującej. Średnice najczęściej stosowanych autoklawów wahają się od 1.4 do 2.8 m, a
długość to zazwyczaj kilkanaście metrów . Niekiedy autoklawy otwierane są na dwie strony,
co skraca proces za- i wyładunku. Zbiornik na roztwór impregnacyjny bywa umieszczony
poniżej, obok, lub ponad autoklawem. Jeśli znajduje się obok, lub powyżej, jest to
cylindryczny zbiornik o pojemności przekraczającej pojemność autoklawu. Najlepszym
rozwiązaniem jest, gdy zbiornik znajduje się poniżej autoklawu, gdyż wówczas faza
opróżniania kotła przebiega grawitacyjnie. Dobrym rozwiązaniem jest oddzielenie części
zbiornika, wyposażenie w mieszadło i stworzenie odcinka mieszającego, w który uzupełniany
jest impregnat. Wiodące firmy produkujące impregnaty wyposażają swoich klientów w
automatyczne systemy dozujące i wówczas mieszalnik jest zbyteczny.
fot.2. Załadowane drewno za chwilę wjedzie do autoklawu.
Oprogramowanie jednostki sterującej przewiduje kilka cykli uzależnionych od
przewidywanej klasy zabezpieczenia, gatunku drewna i jego wilgotności. Pełnokomorowa
metoda impregnacji drewna obejmuje następujące fazy: próżnia początkowa, napełnianie,
faza ciśnieniowa, opróżnianie, próżnia końcowa, zwana osuszającą i końcowe opróżnianie.
Fazy przejściowe, jak napełnianie, opróżnianie i opróżnianie końcowe przy sprawnych,
dobrze zaprojektowanych urządzeniach o odpowiednio dużych przekrojach rur trwają kilka
minut. Jakość impregnacji, czyli ilość wchłoniętego przez drewno roztworu impregnacyjnego
zależy w dużej mierze od próżni początkowej, przy założeniu, że wilgotność drewna nie
przekracza 25%. Zadaniem próżni początkowej jest usunięcie z drewna powietrza, jeśli jest w
nim woda faza próżni początkowej mija się z celem. Wysokość podciśnienia uzależniona jest
od sprawności pompy próżniowej, nie powinna być mniejsza od 750 hPa, a utrzymywać je
należy 30 do 60 minut. Po otwarciu zaworów następuje napełnienie autoklawu, a następnie
pompa ciśnieniowa wtłacza roztwór impregnacyjny podnosząc ciśnienie do 0,9 MPa. Po
uzyskaniu żądanego ciśnienia pompa wyłącza się automatycznie, by ponownie włączyć się,
gdy ciśnienie spadnie do ok. 0,6 MPa . I tak przez 90 do 180 min w zależności od tego jakie
drewno i jakim stopniu chcemy zabezpieczyć. Po wyrównaniu ciśnienia i opróżnieniu
autoklawu ma miejsce próżnia końcowa utrzymywana ok. 30 minut. Zadaniem tej fazy jest
usunięcie nadmiaru impregnatu. Chodzi też o to, by po likwidacji próżni, końcowym
opróżnieniu autoklawu z wyładowywanego drewna nie wyciekał roztwór impregnacyjny.
Poza ekonomicznym uzasadnieniem jest to również wymóg służb stojących na straży ochrony
środowiska.
fot.3. Zamknięta pokrywa. W autoklawie odbywa się proces impregnacji.
Jeśli nie ma możliwości przesuszenia drewna i istnieje konieczność impregnowania drewna o
wilgotności przekraczającej 30% można zastosować metodę oscylacyjną, zwaną też
Hamburską. Metoda ta została opracowana w Bundesforschungsanstalt für Forst- und
Holzwirtschaft w Hamburgu dla trudnonasycalnego drewna świerkowego. W Polsce metoda
ta została adoptowana do wilgotnego drewna sosnowego. Próżnię początkową stosuje się przy
oscylacyjnym impregnowaniu tylko wówczas, gdy zbiornik magazynowy znajduje się pod
autoklawem, by napełnić kocioł. Metoda ta polega na powtarzających się po sobie
pięciominutowych fazach ciśnieniowych i fazach ciśnienia atmosferycznego. W
załadowanym drewnem i napełnionym impregnatem autoklawie podnosi się ciśnienie do 0,9
MPa, po pięciu minutach wyrównuje się ciśnienie do ciśnienia atmosferycznego by po pięciu
minutach podnieść ponownie ciśnienie. Takich cykli należy powtórzyć od kilkunastu do
kilkudziesięciu, empirycznie określając skuteczność nasycania.
Poważnym działem przemysłowej impregnacji drewna było nasycanie podkładów kolejowych
i słupów teletechnicznych. Jest to zupełnie inny proces, gdzie gorący olej kreozotowy
wtłaczany jest metodą Bethella, Ruepinga, lub Lowry. Wobec bardzo ograniczonych
zamówień kolejnictwa, zakłady impregnujące podkłady adoptują urządzenia do stosowania
wodorozpuszczalnych środków ochrony drewna.
fot.4. Autoklaw firmy Sharp.
Drewno znajdujące zastosowanie w stolarce budowlanej impregnowane jest metodą
podwójnej próżnie. Środki ochrony drewna stosowane w tej impregnacji rozpuszczane są w
rozpuszczalnikach organicznych. Impregnuje się drewno suche i po kilku dniach sezonowania
zaimpregnowane drewno można kleić, malować itp.
Szczególny rozkwit przemysłowej impregnacji drewna obserwuje się w ostaniem
dziesięcioleciu. Związane jest to przede wszystkim z rozwinięciem produkcji, głównie
eksportowej, drewnianej architektury ogrodowej.
materiały pochodzą ze strony
www.szkielet.com.pl
www.krokiew.republika.pl

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika:

Zgłoś jeśli naruszono regulamin