Fakty o Unii Europejskiej
Basics on the European Union
Phillip Mericle
Cz. 1 - Jak i dlaczego ustanowiono Unię Europejską
How & Why the European Union Was Born
Europa: wiele języków, jeden głos Wieża Babel Parlament UE Strasburg
W 1923, Count Kalergi (Richard von Coudenhove-Kalergi) opublikował dokument zatytuło-wany Pan-Europa Manifesto wzywający narody europejskie do połączenia się i utworzenia federacji. Ta federacja powinna wznieść się nad nacjonalizmy, zjednoczyć interesy ekono-miczne i polityczne wielu krajów Europy, utworzyć wspólną obronę przed zagrożeniami zewnętrznymi, i odejść od krajowych przemysłów obronnych na rzecz pokojowego boga-cenia się wszystkich ludzi Europy.
Tę utopijną konglomerację krajów powinno się prosto nazwać "Europa", tym manife-stem hrabia Kalergi wysiał nasiona, co w rezultacie doprowadzi do utworzenia dzi-siejszego pan-europejskiego ponadnaro-dowego bytu: Unii Europejskiej.
Po prawej: Mason hrabia Kalergi napisał Manifesto żeby utworzyć anty-chrześcijańską Europę
UE w obecnej postaci jest jednym z najważniejszych bytów polityczno-gospodarczych na świecie. Jeśli uważa się ją jako pojedynczy byt polityczny, to rywalizuje z USA, Rosją i Chinami o pozycję jako potęga światowa. Prawa unijne mają wpływ na życie setek milionów Europejczyków (w tej chwili ponad 740 mln), a jej polityka handlowa wpływa na cały świat.
Z kulturowego punktu widzenia UE jest również ważna bo jest bytem który przewodniczy wcześniej chrześcijańskim narodom Europy. W jej granicach UE ma najwspanialsze katedry i pałace świata. Duch, energia i etos Europy istnieją teraz pod flagą UE.
Skoro UE jest ważnym graczem w dzisiejszym świecie, ta seria artykułów zamierza jako pierwsza pomóc w zrozumieniu historii, importu i kontekstu UE, jak również jako rolę jaką taka ponadnarodowa organizacja odgrywa w wielkim planie historii, chrześcijaństwa i rewolucji.
Narodziny UE
Mimo że Kalergi ogłosił swoje ogólnoeuropejskie idee już w latach 1920, to dopiero po spustoszeniu po II wojnie światowej szefowie państw Europy zachodniej zaczęli poważnie o nich myśleć. Widząc zniszczenia wywołane przez szalejący nacjonalizm Niemiec i Włoch, zwycięzcy alianci zaczęli szukać długoterminowego rozwiązania by zapobiec powtórzeniu się takiej katastrofy.
W tym celu utworzyli Europejską Wspólnotę Węgla i Stali [ECSC], integrację przemysłów między Niemcami Zachodnimi, Francją i kilku innymi krajami europejskimi, co uniemożli-wiłoby któremukolwiek krajowi produkować własną broń.
Budując na tym, kraje założycielskie później podpiszą Traktat Rzymski (1957), formalnie ustanawiając wspólny i wolny rynek między członkami. Dzięki temu traktatowi ludzie, towary i usługi mogły swobodnie podróżować między strefami krajów-członków (wtedy Francja, Niemcy Zachodnie, Włochy i Holandia). Nazwali to Unią Europy Zachodniej [WEU], by przeciwstawić go komunistycznej Europie wschodniej.
W latach 1989-1991 upadł Związek Sowiecki i komunizm zmienił swoją taktykę. Zachód był zachwycony pozornym fiaskiem "imperium zła". Czas wydawał się dojrzeć żeby zaktualizo-wać Unię Europy Zachodniej i przyjąć byłe satelickie kraje ZSRR. Dlatego 7 lutego 1989 podpisano Traktat w Maastricht, wprowadzający do grupy nowe zjednoczone Niemcy i ustawiający scenę dla późniejszej ekspansji kilku innych byłych satelitów, albo byłych sowieckich krajów.
W 2004 UE przypominała to co wiemy dzisiaj, z tylko kilku krajami przyłączonymi do Unii w kolejnej dekadzie. W ten sposób UE zaczęła reprezentować jeden z największych bytów polityczno-ekonomicznych na świecie.Istota Maastricht
Europejscy liderzy spotykają się by podpisać Traktat Maastricht 7 lutego 1992
Traktat z Maastricht ustalił cel UE wzdłuż pięciu głównych linii:
1. Wzmocnienie demokratycznej legalności instytucji
2. Polepszenie skuteczności instytucji
3. Ustanowienie unii gospodarczej i monetarnej
4. Opracowanie wymiarów społecznych wspólnoty
5. Ustanowienie wspólnej polityki zagranicznej i bezpieczeństwa.
Wewnętrzne funkcjonowanie UE
UE ustanowiła swoją stolicę w Brukseli. To tu UE proponuje legislację Parlamentowi Europejskiemu i ją głosuje. Członków Parlamentu UE wybiera ich kraj. Politykę uchwaloną przez ten Parlament wprowa-dza Komisja. Dlatego Komisja Europejska jest szefem i władcą UE.
Żeby osiągnąć większą integrację gospodarczą, w 1999 UE wprowadziła euro jako wspólną walutę zamierzającą zastąpić waluty narodowe. Teraz euro stosowany jest w 19 z 28 krajów członkowskich.
Euro banknoty i monety jedna walutą
Porządku Jednego Świata
Traktatem z Maastricht UE chce ustanowić też pojedynczy rynek, czyli strefę gospodarczą gdzie towary, ludzie, usługi i kapitał mogą podróżować swobodnie między krajami członkowskimi, i są przedmiotem niemal identycznych regulacji, takich jak wolny handel istnieje w różnym stopniu między członkami.
Żeby dalej wprowadzać europejską jedność, ustanowiono obszar swobodnych podróży znany jako "strefa Schengen", pozwalającą na przemieszczanie się ludności bez paszportów przez granice krajów członków, np. z Belgii do Francji bez żadnej kontroli granicznej. Tę politykę dopiero niedawno zakwestionowano z uwagi na ostatnie ataki terrorystyczne.
Centralizacja, globalizacja Choć Maastricht doprowadził UE do formalnego istnienia, integracja i centralizacja Europy zachodniej już miała miejsce pod egidą Unii Europy Zachodniej.
Zimna stalowa siedziba UE w Brukseli
UE była po prostu kolejnym krokiem po upadku ZSRR. Zasadniczo UE tylko pokazuje europejski przejaw światowego trendu, który już widzi zintegrowane państwa i narody. Mimo że te idee już występowały przez jakiś czas, to dopiero po II wojnie światowej wprowadzano globalizację na większą skalę.
Ten ruch skłania się ku globalnemu zjednoczeniu krajów pod jednym ponadnarodowym rządem. Jest to ten sprzeczny z naturą cel, ten perwersyjny federalizm, który jest kamieniem milowym Unii do osiągnięcia celu ewolucji.
Jest to, słowami dr Plinio Corrêa de Oliveira, "świat którego kraje, zjednoczone w uniwer-salną republikę, są tylko nazwami geograficznymi, świat bez nierówności społecznych czy politycznych, rządzony nauką i technologią, propagandą i psychologią, żeby osiągnąć, bez nadprzyrodzonego, zdecydowane szczęście człowieka. W takim świecie nie ma miejsca dla naszego Pana Jezusa Chrystusa".
http://www.traditioninaction.org/HotTopics/j074_EU_1.htm
Franciszek, agent Porządku Jednego Świata
Jako byt geopolityczny określający UE jest to byt ponadnarodowy. Członkowie Parlamentu i Komisji UE złożyli przysięgę dbania o interesy Europy jako całości nad interesami swoich poszczególnych krajów. Oni nie ukrywają swojej opinii, że w przyszłości Europa będzie zwiększać integrację krajów europejskich w jedną większą unię pozbawioną tożsamości narodowej. To jest globalizm, bezbłędny szablon rozwoju politycznego w ostatnich 70 latach.
Śmierć społeczeństwa organicznego
Historycznie mówiąc, regionalizacja, antyteza globalizmu, panowała przez większość historii ludzkości. Najbardziej rozwinięte imperia zezwalały na różne regiony na swoich ziemiach żeby zacho-wywały swoją tożsamość, wnoszących wkład w poczucie godności i kultury. Narody miały swoje prawa i tradycje, i własne sposoby uczestniczenia w całości.
Pod Krzyżem i orłem Świetego Cesarstwa Rzymskiego było godło każdego narodu ->
Święte Rzymskie Cestarstwo Niemieckie – założone przez Karola Wielkiego - było zespo-łem królestw i księstw w Europie środkowej wszystkich zjednoczonych pod wspólnym cesa-rzem dla wzajemnej obrony. Jest to wspaniały historyczny przykład rodzaju organicznego społeczeństwa opowiadającego się za autonomią regionalną. Funkcjonalna pomocniczość pozwalała na zajmowanie się sprawami najniższego właściwego organu: tylko kiedy niższa władza nie mogłaby poradzić sobie z problemem, przechodziłby na kolejną wyższą władzę. W tym systemie rząd cesarski lub królewski rzadko wtrącał się w życie ludzi.
Porównaj tę historię z działaniami UE. Tam gdzie kiedyś dominowały tradycje, dyktują teraz przepisy socjalistyczne; tam gdzie kiedyś panowały lokalne zwyczaje, teraz biurokraci na-rzucają zgodność z najnowszymi żądaniami UE. Dziś portugalski rybak musi zmniejszyć wielkość swojego połowu, aby dostosować się do ekologicznych przepisów uchwalonych w Brukseli i przegłosowanych w krajach takich jak Austria.
Jest to system ignorujący tradycje historyczne i prawa narodu, maszerujący z poczuciem słuszności w kierunku celu globalistycznego. Żadne oburzenie nie podważy opinii "my wie-my lepiej" oligarchii UE. Brukselscy eurokraci są dobrze znani z lekceważenia każdego nie-
zadowolenia jako nieważnych opinii "nieoświeconych".Marchewka i kij
W celu wymuszenia posłuszeństwa krajów -członków, UE stosuje metody najtrafniej określone przez stare polityczne powie-dzenie: marchewka i kij.
Dołączając do UE, kraj otrzymuje wiele korzyści gospodarczych. Porozumienia handlowe, dotacje i pomoc kryzysowa sprawiają, że członkostwo jest pożądane dla dzisiejszych zorientowanych na pie-niądze polityków. Ale pieniądze zawsze mają swoją cenę. Wkrótce kraje te uza-leżniają się od korzyści, a groźba utraty tego przepływu pieniędzy staje się coraz bardziej nie do zniesienia. Podczas gdy ekonomiczna potęga Niemiec generuje fundusze dla UE, biedniejsze kraje stają się coraz bardziej uzależnione od pomocy.
Szef UE Juncker, po lewej, popiera francuskiego republikańskiego kandydata Fillona, ale nie bezinteresownie
Obecnie Niemcy i ich liberalne satelity trzymają sznurki gospodarcze w UE. Tymczasem konserwatywne narody wschodnioeuropejskie znajdują się pod coraz większą presją, by dostosować się do nowych dyktatur tolerancji wobec wszelkiego celebrowanego zła nowo-czesności. I wtedy naród stoi przed dylematem: stosuj się do żądań lewicowej UE i ciesz się sztucznym bogactwem i pochwałą, albo odmów i zmierz się z potężnymi sankcjami ekono-micznymi i międzynarodową krytyką.
Poprzez tę strategię marchewki i kija UE stopniowo zmusza kraje członkowskie do przyjmo-wania socjalistycznej polityki. Wkrótce kraj przyzwyczaja się do swojej nowej pozycji i dojrze-wa do kolejnego kroku. Kreuje się nowy kryzys, i jedynym rozwiązaniem, długo- czy krótko-terminowym, jest uległość wobec żądań presji globalistów. W ten sposób narody podążają równią pochyłą gradualizmu Gramsciego [1] i kończą dostosowując się do podstawowych zasad marksizmu.
Obecne trendy oporu
W 2016 tylko Węgry sprzeciwiły się nowo uchwalonemu przez UE prawu homoseksualnemu, (wcześniej katolicka Polska w końcu się poddała, pozostawiając Węgry jedynym opozycjo-nistą). UE niechętnie uznała stanowisko Wegier, pomimo żądań polityków i mediów, żeby UE wymusiła do pominięcie jedynego państwa członkowskiego, które stanęło na drodze "równości". Teraz krąży opinia, że państwom członkowskim należy odmówić prawa do blokowania marszu w takiej polityki "praw człowieka".
Węgry ignorują UE wznosząc ogrodzenia i kontrolując używane przez imigrantów przejścia
W lutym 2017 Węgry znowu znalazły się pod ostrzałem UE i mediów za odmowę przesiedlania migrantów. Osaczone przez kryzys imigrantów Węgry zbudowały mury graniczne i przyjęły tylko bardzo małą liczbę wnioskodawców. Eurokraci w Brukseli teraz grożą [now threatening] oszałamiającymi karami $270.000 za głowę niewpuszczonego imigranta, jeśli Węgry nie spełnią określonego przez UE kontyngentu do września 2017.
Również w lutym rząd węgierski poczynił kroki przeciwko paradzie gejowskiej w Budapeszcie i otrzymał takie ostrzeżenie [this warning] z Brukseli: "Kiedy państwa członkowskie wprowa-dzają nowe prawo, muszą szanować podstawowe prawa, łącznie z wolością wypowiedzi i gromadzenia, wymaganych przez własny porządek konstytucyjny i zobowiązania międzyna-rodowe".
Jeśli Węgry będą nadal stawiać opór, nie jest niemożliwe żeby stały się wyrzutkiem Europy, potępionym jako "państwo zacofane", które "plami" reputację i wizerunek UE na szczeblu międzynarodowym. Postawę Wegier przeciwko "równości" wykorzysta się jako kozła ofiar-nego dla UE, żeby dać sobie władzę narzucania prawa pomimo niezadowolenia tzw. suwe-rennych krajów-członków. Suwerenność narodowa umrze przy oklaskach światowych poli-
tyków i mediów.Federalna kontrola
Kiedy kraje członkowskie stają się coraz bardziej uzależnione od funduszy UE, sytuacja coraz bardziej przypomina rozwój Ameryki. Początkowo Ameryka taka była, unią stanów gdzie każdy stan miał zna-czny stopień autonomii. Z czasem – i po strasznej wojnie – ten system dał początek stanom zależnym od federalnego rządu w Waszyngtonie.
Obecnie, praktycznie mówiąc, nasze kraje są prowincjami tego federalnego rządu. Każde istotne niezadowolenie kraju kruszą skorumpowane precedensy prawne głośno lewicowe media i groźba wstrzy-mania funduszy federalnych. Dla wielu państw same fundusze federalne są kwestią życia i śmierci.
Plakat EU głosi swój zamiar kontynuacji
budowy Wieży Babel
Europa coraz bardziej idzie w tę stronę. Kraje dołączają do UE dla funduszy i korzyści gospodarczych. Wkrótce potem utrata tych korzyści staje się niewyobrażalna. Wkrótce kraj zostaje zredukowany do uzależnionej służalczości, kiedy nie może sobie pozwolić powie-dzieć "nie", skoro sznurki są przywiązane do funduszy UE, ani nie może spbie pozwolić na odejście i odcięcie od kręgu ekonomicznego innych krajów europejskich.
Brytania zagłosowała by opuścić UE, i nawet to zabierze wiele lat, ogromnych pieniędzy i dokumentów. Skoro wyjście jest tak kłopotliwe teraz, to łatwo wywnioskowac, że będzie jeszcze trudniej później. Tymczasem Bruksela odbiera niezależność krajom, albo wymusza-niem ekonomicznym, albo pod pozorem oskarżania państw-członków o "naruszanie praw człowieka" przez sprzeciw wobec małżeństw homoseksualnych albo przymusowego osie-dlania imigrantów.
Taka jest przyszłość UE. Jeśli kraje Europy będą działać teraz żeby przeszkodzić temu na-rastającemu zagrożeniu, to narażą się na realne ryzyko powolnego spadania w nieuchronne bagno służalczości kulturowej, politycznej i ekonomicznej względem socjalistycznego ideału Pan-Europy. Eurokraci, dumni z ponadnarodowego nacjonalizmu, tęsknią za dniem kiedy zobaczą narody europejskie poddane pojedynczej Europie, czyli bezbożnej Powszechnej Republice Człowieka.
http://www.traditioninaction.org/HotTopics/j075_EU_2.htm
W czwartek 23 czerwca 2016, naród brytyjski zagłosował w referendum z opuszczeniem UE. Brytania, która była członkiem UE w różnych jej postaciach od 1973, zdecydowała decyzją 52% do 48% wyjść z Unii. Brexit to powszechnie używane określenie dla planowanego przez Brytanię wyjścia. To referendum miało miejsce tylko w ubiegłym roku, a już uruchomiło serię wydarzeń, które mogą doprowadzić do rozpadu UE jako bytu ekonomiczno-politycznego.
Jak pisałem wcześniej [previously discussed], UE oryginalnie utworzono w celu powstrzymania krajów europejskich (głównie Niemiec) od utworzenia kolej-nego przemysłu wojennego, ale z biegiem lat to stopniowo się zmieniało. Po deka-dach wzrostu, konsolidacji i zmianach kształtu, formalnie pojawiła się w 1993 jako "Unia Europejska",ponadnarodowy byt poświęcony zorganizowaniu narodów Europy w jedną federację.
Czy Brytania będzie pierwszym z wielu krajów za wyjściem z UE?
Od tego czasu wyraźnie chciała skonsolidować dla siebie większą władzę osłabić poczucie tożsamości narodowej wśród Europejczyków, połączyć narody Europy w jeden blok ekono-miczno-polityczny, i stopniowo odbierać suwerenne prawa i indywidualności państwom członkowskim.
Co propagowano jako wielkie "europejskie marzenie" okazalo się być federalnym despo-tyzmem, gdzie państwa członkowskie zmuszane są do spełniania dyktatów rządu central-nego we wszystkich sprawach gospodarczych, politycznych i wojskowych. Co rozpoczęło się jako klub równości i dobrobytu kończy się jako nowa tyrania. W imię "jednej Europy", kiedyś dumne i autonomiczne narody europejskie redukuje się do coraz bardziej zależnych prowin-cji zobowiązanych do kłaniania się Brukseli, siedzibie UE.
Skutki społeczneBiorąc pod uwagę idealizm UE, po Brexicie pojawiło się ogromne choć nie nieoczekiwane oburzenie. Media wymyslały historie o Brytyjczykach uciekających przed rzekomą bigoterią, która teraz ogarnęła ich kraj.
The New Yorker przedstawia Brytanię jako
głupio schodzącą z urwiska
Kontynentalni Europejczycy tryskali współczuciem dla Brytyjczyków, którzy "już nie czuli się w domu" w grupie krajów – Anglia, Walia, Szkocja i Płn Irlandia – gdzie mogli podjąć taką niewyobrażalną decyzję.
Napisano wiele historii o Brytyjczykach, którzy zaczęli planować opuszczenie Brytanii na stałe na rzecz UE. Inni przepowiadali upadek gospodarczy dla narodu, który miał czelność odciąć związki z kolektywem całej Europy.
Takie fabrykacje pokazują, że media zapomniały ośmieszeniu, jakie wylewały na zakłopotanych amerykańskich konser-watystów, którzy kilka lat wcześniej opłakiwali wybory Obamy.
Pomimo wszelkiej negatywnej krytyki i sprzeciwu nawet ze strony brytyjskiego establishmen-tu politycznego, teraz szanuje się tam wyniki referendum. Art. 50 Traktatu Lizbońskiego gwa-rantuje każdemu państwu członkowskiemu prawo rezygnacji z członkostwa.
...
OlaGordon