1. WSTĘP TEORETYCZNY
Wytrzymałość gruntu na ścinanie τf jest to maksymalny opór, jaki stawia ośrodek gruntowy naprężeniom ścinającym występującym w rozpatrywanym punkcie ośrodka po powierzchni zwanej powierzchnią poślizgu.
Zgodnie z hipotezą Coulomba - Mohra wytrzymałość gruntów na ścinanie wyraża równanie:
τf = σn ⋅ tg φ + c
gdzie: τf – wytrzymałość gruntu na ścinanie [kPa],
σn - naprężenie normalne do płaszczyzny ścięcia [kPa],
φ - kąt tarcia wewnętrznego [º],
c – spójność gruntu (kohezja) [kPa].
W przypadku gruntów niespoistych, gdzie kohezja c = 0 wzór przybiera postać:
τf = σn ⋅ tg φ
Znajomość parametrów charakteryzujących wytrzymałość gruntów na ścianie jest niezbędna przy projektowaniu fundamentów, obliczaniu parcia na konstrukcje oporowe, sprawdzaniu stateczności skarp i zboczy, projektowaniu zakotwień, itp.
Wartości te można wyznaczać dwiema metodami:- w aparacie bezpośredniego ścinania (aparacie skrzynkowym), - w aparacie trójosiowego ściskania.
Zasadniczą częścią aparatu jest dwudzielna skrzynka, której części górna i dolna mogą się wzajemnie przemieszczać. W celu zabezpieczenia próbki przed ślizganiem się po powierzchniach kontaktowych i przenoszenia siły ścinającej zaopatrzona jest ona od dołu i od góry w płytki oporowe. Badanie polega na eksperymentalnym określeniu siły T, przy pomocy której staramy się przesunąć górną część skrzynki po dolnej. Ruchowi temu przeciwstawia się mobilizujący się, w wymuszonej płaszczyźnie ścinania, opór gruntu na ścinanie. Siła T nie może wzrosnąć ponad wartość ogólnej wytrzymałości na ścinanie badanego gruntu. Maksymalna siła zarejestrowana na dynamometrze jest wielkością poszukiwaną. Wartość siły T dla danego gruntu zależy od wartości siły pionowej P. Przynajmniej pięciokrotne poszukiwanie siły T dla różnych wartości siły P pozwoli wyznaczyć prostą Coulomba, a tym samym określić wartości szukanych parametrów.Zakładamy, że siła P przyłożona do próbki poprzez sztywną pokrywę rozkłada się na powierzchni próbki na tyle równomiernie, że w wymuszonej płaszczyźnie ścinania panuje naprężenie normalne .
Podobnie uważamy, że siła T podzielona przez powierzchnię skrzynki A określa, stałą w całym przekroju ścinania, wartość naprężenia ścinającego.
Przyłożyć obciążenie pionowe równe 50 kPa. Do kontroli obciążenia pionowego służy dynamometr pionowy. Żądane odkształcenie dynamometru dla zadanego obciążenia pionowego obliczyć wzorem:
w którym:s - zadawane obciążenie pionowe [kPa],A - powierzchnia ścięcia [m2],c2 - stała dynamometru pionowego [kN/mm].
Usunąć luzy w poziomym systemie ścinającym. Wykonać ścięcie obserwując zachowanie czujnika odkształceń dynamometru poziomego. Za moment ścięcia przyjmuje się chwilę, w której następuje jedno z poniższych: - wyraźne zwolnienie tempa wzrostu siły ścinającej, - zatrzymanie wzrostu siły ścinającej, - zmniejszenie się siły ścinającej, - przesunięcie górnej części skrzynki o 10% długości jej boku.
Zatrzymać i cofnąć poziomy napęd ścinający, zdjąć obciążenie pionowe. Wyrównać obie części skrzynki aparatu. Wykonać następne ścięcia dla kolejnych wartości obciążenia pionowego: 100; 150; 200 i 300 kPa
maly_smok