Żydowscy mordercy Polaków.pdf

(493 KB) Pobierz
Żydowscy mordercy Polaków, oto oni
27 Czerwiec 2011 — Admin
Za:
http://blogspot.com.nowyekran.pl/post/15368,mordercy-polakow-oto-oni
żydowscy komuniści – spis zwyrodnialców, zbrodniarzy w stalinowskim aparacie represji, terroru i
ludobójstwa PRL – przeciwko narodowi polskiemu
Zanim pójdziesz na jakiekolwiek wybory, glosowanie, poszukaj tych katów POLSKI oraz ich
potomstwa u siebie w rejonie zamieszkania.
Aparat terroru i ludobójstwa:
Resort Bezpieczeństwa Publicznego Polskiego Komitetu Wyzwolenia Narodowego
Ministerstwo Bezpieczeństwa Publicznego MBP
Urząd Bezpieczeństwa UB
Państwowa Komisja Bezpieczeństwa PKB
Komisja Bezpieczeństwa KB
Komitet ds Bezpieczeństwa Publicznego KBP
Milicja Obywatelska
MO
Zwiad Wojsk Ochrony Pogranicza
Główny Zarząd Informacji Wojska Polskiego
BZIWP
Korpus Bezpieczeństwa Wewnętrznego KBW
Zarząd II Sztabu Generalnego Wojska Polskiego
Ludowe Wojsko Polskie
Sądownictwo i prokuratura
I. Organy
Ministerstwo Bezpieczeństwa Publicznego – utworzone w lipcu 1944 w celu ochrony
komunistycznych władz okupacyjnych oraz pacyfikacji oporu cywilnego i zbrojnego. Do 31 grudnia
1944 stanowiło resort bezpieczeństwa publicznego PKWN. Organ stworzony przez sowieckie służby
bezpieczeństwa państwowego i przez nie dowodzony. Oficjalnie nadzorowane przez Politbiuro KC
PPR, następnie PZPR od 1949 przez Komisję Bezpieczeństwa Publicznego. MBP podlegały
wojewódzkie i powiatowe urzędy bezpieczeństwa publicznego (WUBP, PUBP) oraz Milicja
Obywatelska, Korpus Bezpieczeństwa Wewnętrznego, więzienia i obozy pracy.
Funkcję ministra pełnił Stanisław Radkiewicz. MBP prowadziło wywiad, kontrwywiad, kontrolę
wszystkich organizacji i instytucji społecznych, politycznych, gospodarczych. Organizowało
ludobójczy terror wobec Polaków, w szczególności podziemia niepodległościowego 1944-56 i
Kościoła, którego ofiarami padło ok. 100 tysięcy osób. W grudniu 1954 przekształcone w
Ministerstwo Spraw Wewnętrznych i Komitet ds. Bezpieczeństwa Publicznego. Jednostką
wykonawczą ministerstwa był Urząd Bezpieczeństwa.
Państwowa Komisja Bezpieczeństwa – została powołana w marcu 1946 na podstawie decyzji
Politbiura KC PPR w celu koordynacji działań jednostek Wojska Polskiego, Korpusu Bezpieczeństwa
Wewnętrznego, Wojsk Ochrony Pogranicza, UB, MO, ORMO w walce z podziemiem
niepodległościowym i UPA. Przewodniczącym został minister obrony narodowej M. Żymierski, w
skład wchodzili S. Radkiewicz, komendant główny MO F. Jóźwiak, dowódca KBW B. Kieniewicz.
Obszar państwa podzielono na 14 stref bezpieczeństwa i powołano w nich wojewódzkie komisje
bezpieczeństwa (przedstawiciel okręgu WP, szef WUBP, komendant MO oraz dowódca jednostki
KBW). Do walki z podziemiem wydzielono siły liczące 150-180 tysięcy żołnierzy i milicjantów. Ich
działania wspierało ponad 50 tysięcy członków ORMO. Od końca 1947 stopniowo wycofywano z
działań wojsko i rozwiązywano wojewódzkie komisje bezpieczeństwa.
Komisja Bezpieczeństwa (Komisja Biura Politycznego KC PZPR ds. Bezpieczeństwa Publicznego) –
powołana w 1949 w celu kontroli i koordynacji działalności Ministerstwa Bezpieczeństwa
Publicznego (MBP) oraz Głównego Zarządu Informacji Wojska Polskiego (GZI WP) przez ścisłe
kierownictwo PZPR.
W jej obradach uczestniczyli Bolesław Bierut jako przewodniczący, Jakub Berman, Hilary Minc,
Stanisław Radkiewicz, Mieczysław Mietkowski, Roman Romkowski, K. Świetlik, dyrektor X
Departamentu MBP A. Fejgin. W 1954 r. KB rozwiązana wraz z MBP.
Milicja Obywatelska (MO) – początkowo podlegała resortowi bezpieczeństwa publicznego PKWN, w
latach 1945-1954 MBP, następnie ministerstwu spraw wewnętrznych. Pełniła rolę pomocniczą w
organizacji terroru i zwalczaniu podziemia niepodległościowego.
Główny Zarząd Informacji Wojska Polskiego (GZI WP) – kierowniczy organ kontrwywiadu
wojskowego, faktycznie policja polityczna organizująca terror w wojsku w latach 1945-57,
odpowiednik Smiersza na Polskę. Organy informacji wojskowej powstawały wraz z tworzącymi się
w ZSRR 1943-1944 komunistycznymi jednostkami wojskowymi. We wrześniu 1944 powołano
Zarząd Informacji Naczelnego Dowództwa WP, w listopadzie 1944 przemianowany na Kierownictwo
Informacyjne WP, a w marcu 1945 – na GZI WP. Podlegały mu zarządy informacji przy
dowództwach okręgów wojskowych i rodzajów sił zbrojnych. Szefami GZI WP byli pułkownicy: w
1945 P. Kożuszko, 1945-1947 J. Rutkowski, 1947-1950 S. Kuhl, 1950-1953 D. Wozniesienski,
1953-57 K. Bąkowski. Sądy wojskowe wydawały wyroki zgodnie z żądaniami kierownictwa GZI WP
(szczególnie płka Wozniesienskiego i jego zastępcy ds. śledczych, płk A. Skulbaszewskiego).
Korpus Bezpieczeństwa Wewnętrznego (KBW) – specjalna formacja wojskowa, powołana 1945 do
walki z niepodległościowym podziemiem oraz zbrojnymi organizacjami ukraińskimi i niemieckimi i
do zapewnienia porządku wewnętrznego. Podlegał MBP (1945-54), następnie ministerstwu spraw
wewnętrznych.
II. Kierownictwo aparatu terroru – MBP
Jakub Berman (1901-84) – w Politbiurze kierował terrorem przez podporządkowane sobie MBP.
1949-1954 członek Komisji Biura Politycznego KC PZPR ds. Bezpieczeństwa Publicznego,
odpowiedzialny za działalność Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego
Gen. Stanisław Radkiewicz – w latach 1944-1954 ministrem bezpieczeństwa publicznego. W
latach 1949-1954 członek Komisji Biura Politycznego KC PZPR ds. bezpieczeństwa publicznego,
jeden z głównych stalinizatorów Polski, współodpowiedzialny za zbrodnie
Gen. Mieczysław Mietkowski – Mojżesz Bobrowicki – w 1944 zastępca kierownika resortu
bezpieczeństwa publicznego PKWN, wiceminister bezpieczeństwa publicznego 1945-1954
Mieczysław Mietkowski – Mojżesz Bobrowicki
Gen. Roman Romkowski – Natan Grunsapan-Kikiel – wiceminister bezpieczeństwa publicznego
1946-1954
Gen. Konrad Świetlik – 1946-1948 dowódca KBW, 1948-1954 wiceminister bezpieczeństwa
publicznego
Edmund Pszczółkowski (ur. 1904) – członek KPP, PPR, PZPR. Przewodniczący Komitetu ds.
Bezpieczeństwa Publicznego od 30 marca 1956. Odwołany 13 listopada 1956
Gen. Antoni Alster – Nachum Alster – wiceminister bezpieczeństwa publicznego, pierwszy
zastępca przewodniczącego Komitetu ds. Bezpieczeństwa Publicznego i wiceminister MSW
Gen. Bukojemski – wiceminister bezpieczeństwa publicznego
Gen. Jan Ptasiński – wiceminister bezpieczeństwa publicznego
Ppłk. Gajewski – doradca ministra bezpieczeństwa publicznegogen. Konrad Świetlik
Płk. Mikołaj Orechwa – dyrektor Departamentu Kadr MBP
Płk. Słuczek – dyrektor Departamentu Łączności i Podsłuchu MBP
Płk. Faustyn Grzybowski – dyrektor Departamentu Ochrony Rządu MBP, szef WUBP w Lublinie i
Wrocławiu
Płk. Kisielew – dyrektor Departamentu Finansów MBP
wysocy funkcjonariusze MBP / UB
Gen. Milewski,
płk. Eugeniusz Gruber,
Antoni Gutowski,
płk. Jarczewski,
płk. Maksymilian Darewski,
ppłk. Ryszard Nazarewicz,
płk. Józef Jurkowski – morderca Polaków w Bydgoszczy (1945-48), Gdańsku (1948-50) i
Katowicach (1951-55),
ppłk. Marian Stecki,
ppłk. Stefan Tewel,
ppłk. Henryk Zamorski,
płk. Modecki, płk Kowalik,
gen. Józef Maria Różański (Rosenzweig),
płk. Marian Reniak (Strużyński),
J. Siedlecki,
płk. Szeryński – Szchenkman,
M. Fajdman,
płk. Rubinstein,
Sajewski,
Krupski,
Zabłudowski,
K. Krakowski,
płk. Orłowski – Kugelschwanz,
mjr. Fegman,
mjr Trochimowicz,
kpt. Branda,
kpt. Dąbrowski,
kpt. Grunblat (I sekretarz PPR w UB),
por. Tron,
por. Madalińska,
ostatnie 7 osób służyło w żydowskiej policji w gettach podczas okupacji hitlerowskiej
Płk. Hipolit Duliasz – dyrektor VI Departamentu MBP
Płk. Józef Różański – Goldberg – dyrektor Departamentu Śledczego MBP
Płk. Adam Humer – wicedyrektor Departamentu Śledczego MBP
płk. Adam Humer
Płk. Galczewski – dyrektor Departamentu IV MBP
Płk. Sienkiewicz – Lewi – dyrektor Departamentu VII MBP
Płk Zabawski – dyrektor VIII Departamentu MBP, do 1939 był rezydentem NKWD w Polsce
Płk. Górecki – Goldberg) – dyrektor IX Departamentu MBP
Leon Andrzejewski – Lejb Wolf Ajzen – dyrektor Gabinetu Ministra BP, p.o. dyrektora
Departamentu III MBP, zastępca dyrektora Biura Personalnego MBP, zastępca
Komendanta Centrum Wyszkolenia MBP, wicedyrektor IV, nastepnie III Departamentu MBP
Ryszard Matejewski – Kugelschwanc – wicedyrektor Departamentu Śledczego MBP
Julia Brystygier (pseudonimy Julia Prajs, Daria, Ksenia, Luna, Maria) – w latach 1945-1956
dyrektor V, a później III Departamentu MBP, odpowiedzialna za sprawy polityczno-społeczne i
dotyczące Kościoła
Płk. Józef Czaplicki – dyrektor Departamentu VII, a później dyrektor Departamentu III MBP, jego
zadaniem było prześladowanie Armii Krajowej. Ze względu na znęcanie się tego Żyda nad
akowcami, przezwano go w bezpiece „Akower”, co było żydowską wersją inicjałów AK.
(na zdjęciu) =>>
Płk. Anatol Fejgin – dyrektor Biura Specjalnego MBP, a następnie Departamentu X MBP
Płk. Józef Światło – Izaak Fleischfarb – wicedyrektor Departamentu X MBP
Julian Konar – wicedyrektor Departamentu I MBP, naczelnik Wydziału II w tym Departamencie
Józef Kratko – dyrektor Departamentu IV MBP, szef MO w Katowicach i Krakowie, dyrektor
Departamentu Szkoleniowego MBP
Leon Rubinstein – dyrektor Departamentu II MBP
Ludwik Szenborn – oficer V Departamentu MBP, kierownik obiektu w Miedzeszynie, szef UB na
miasto stołeczne Warszawę, szef WUBP Bydgoszcz
Aleksander Wolski-Dyszko – dyrektor Departamentu IV MBP
Zygmunt Braude – p.o. dyrektora Gabinetu Ministra BP
Mieczysław Broniatowski – dyrektor Centralnej Szkoły MBP w Łodzi, później dyrektor Departamentu
Społeczno-Administracyjnego MSW
Juliusz Burgin – dyrektor Gabinetu Ministra BP
Michał Drzewiecki – dyrektor Gabinetu Ministra BP
(na zdjęciu) =>>
Michał Hakman – dyrektor Departamentu Organizacji i Planowania MBP
Maria Kamińska – dyrektor Departamentu Szkolenia MBP
Dagobert Jerzy Łańcut – dyrektor Departamentu Więziennictwa MBP, 1944-1945 oficer tzw.
Ludowego Wojska Polskiego
Michał Taboryski – p.o. dyrektor Departamentu II MBP, były policjant w getcie
Dr. med. Leon Gangel – dyrektor Departamentu Służby Zdrowia MBP
Feliks Goldsztajn – dyrektor Centralnych Konsumów MBP
Edward Kalecki – wicedyrektor Departamentu Finansowego MBP
Ludwik Przysuski – dyrektor Departamentu Służby Zdrowia MBP
Leon Stach – wicedyrektor Departamentu Służby Zdrowia MBP
Marek Fink – wicedyrektor Departamentu VII MBP
Helena Gruda – wicedyrektor Departamentu Szkolenia MBP
Bernard Konieczny – wicedyrektor Departamentu IV MBP
Czesław Ringer – wicedyrektor Departamentu III MBP
Józef Tymiński – wicedyrektor Departamentu V MBP
Zygmunt Okręt – dyrektor Centralnego Archiwum MBP, odpowiadał za nagrania i teczki osobowe
Zygmunt Okręt
Ppłk. Wiktor Herer – naczelnik w V Departamencie MBP, wysoki funkcjonariusz UB, który miał
powiedzieć w śledztwie w 1948 r. do jednego z więźniów: „zadaniem naszym jest nie tylko
zniszczyć was fizycznie, ale my musimy zniszczyć was moralnie w oczach społeczeństwa”
Ppłk. lekarz med. Kamil Warman – szef Centralny Szpital Kliniczny MSWiA w Warszawie
Płk. dr. med. Henryk Rotter – pierwszy kierownik CSK
Anatol Akerman – tłumacz, następnie cenzor Wydziału Cenzury MBP. W latach 1945-1946
funkcjonariusz Sekcji Szkolenia Zarządu Personalnego MBP, 1946-1947 funkcjonariusz Sekcji I
Wydziału II Zarządu Personalnego MBP, 1947-1950 funkcjonariusz Wydziału Polityczno-
Wychowowczego Departamentu Więziennictwa MBP, 1950-1951 kierownik sekcji szkoleniowej
Wydziału Polityczno-Wychowawczego Departamentu Więziennictwa MBP.
Michał (Mojżesz) Fajgman – 1945-1946 naczelnik Wydziału Zakupów Departamentu Zaopatrzenia
MBP, 1946 naczelnik Wydziału Żywnościowego Szefostwa Zaopatrzenia MBP. Pełnomocnik rządu
ds. przejęcia sowieckich obozów jenieckich w Polsce. Kierownik Centralnego Zarządu Obozów
Jeńców Wojennych w Żaganiu.
Mjr. Helena Altenberg – oficer śledczy MBP
mjr. Barbara Biller (Basza Lea) – oficer śledczy MBP
Ferber – przedstawiciel Przedsiębiorstwa Budowlanego MBP
Józef Gabryelski – naczelnik Wydziału Szkoleniowego WUBP w Bydgoszczy
Jakub Hammerszmidt – naczelnik Wydziału Więziennictwa WUBP w Krakowie
Teofil Hazelmajer – 1945 zastępca naczelnika ds. polityczno-wychowawczych więzienia w
Sieradzu, 1945-1946 naczelnik więzienia w Radomiu, 1947-1948 naczelnik więzienia we Wrocławiu,
1948-1949 naczelnik COP w Jaworznie, 1949 naczelnik więzienia w Sanoku.
O. Rozenberg – naczelnik COP w Potulicach
Bronisław Nechamkis – 1945 funkcjonariusz Wydziału Pracy Departamentu Więziennictwa i
Obozów MBP, 1949-1950 zastępca naczelnika Wydziału Polityczno-Wychowawczego Departamentu
Więziennictwa MBP. 1950-1951 oficer ds. specjalnych w Departamencie III MBP.
Marceli Stauber – 1946-1948 zastępca i p.o. naczelnika Wydziału Lekarskiego Departamentu
Więziennictwa MBP, 1948-1950 naczelnik Wydziału Zdrowia Departamentu Więziennictwa MBP,
1950-1951 inspektor ds. więziennictwa Szefostwa Służby Zdrowia.
Leonard Sztejman – inspektor w Wydziale IV Departamentu Więziennictwa MBP
Julian Teitel – 1946 inspektor Departamentu Więziennictwa MBP, 1946-1947 zastępca naczelnika
Wydziału Inspekcji Departamentu Więziennictwa MBP, 1947 zastępca i p.o. naczelnika Wydziału IV
Departamentu Więziennictwa MBP. W latach 1947-1950 naczelnik Wydziału IV Departamentu
Więziennictwa MBP.
Salomon Morel – komendant obozu koncentracyjnego w Świętochłowicach i Jaworznie. (uciekł do
Izraela)
Anna Madalińska – w 1944 kierownik Kancelarii Resortu BP PKWN, 1945-1946 p.o. kierownika
Sekretariatu Gabinetu Ministra BP, 1947-1948 naczelnik Sekretariatu Departamentu I MBP
(Kontrwywiad), 1948-1951 zastępczyni naczelnika Wydziału Ogólnego Departamentu I MBP.
Zdzisław Szymczak – wicedyrektor Departamentu IV MBP
Stanisław Pizło – 1944 politruk w LWP, następnie przeniesiony do pracy w PKWN, 1945-1946
wicedyrektor Departamentu Więziennictwa i Obozów MBP, 1946-1947 p.o. dyrektora Departamentu
Więziennictwa MBP, 1947-1951 szef Departamentu Więziennictwa MBP.
Henryk Chmielewski – wicedyrektor Departamentu V MBP
Jan Kwiatkowski – inspektor ORMO
Karol Grabski – zastępca naczelnika Wydziału V w Departamencie IV
Jerzy Nowicki – naczelnik Wydziału II w Departamencie IV
Stefan Sobczak – naczelnik wydziału ds. funkcjonariuszy MBP
Mjr. Josef Jurkowski – szef Urzędu Bezpieczeństwa Publicznego na obszar Śląska
Pinek Mąka – sekretarz Bezpieczeństwa Publicznego na obszar Śląska. Stwierdził, że w podległym
mu regionie liczba żydowskich oficerów bezpieczeństwa wynosiła od 150 do 225. Powołując się na
te dane, żydowski autor John Sack ustalił, że 70 do 75% oficerów bezpieczeństwa na tym terenie
było Żydami.
Płk. Rubinstein – szef KBW we Wrocławiu
Pinek Piekanowski – szef MO w Katowicach
Mieczysław (Szmul) Gross – szef MO we Lublinie i Wrocławiu. John Sack, powołując się na niego,
stwierdza, że 80% oficerów milicji w Lublinie i 50% tamtejszych milicjantów było Żydami.
Płk. Alef Bolkowiak – Gutman – dowódca oddziału partyzanckiego Armii Ludowej; pułkownik MO,
kierownik Wydziału Personalnego Komendy Głównej Milicji Obywatelskiej; twórca tzw. band
pozorowanych używanych do rozbijania polskiego podziemia; prezes Związku Partyzantów
Żydowskich, attache wojskowy w Waszyngtonie.
Jechiel Grynszpan – szef MO w Hrubieszowie
Ajzer Mąka – szef MO w Bielsku-Białej
Marian Konwizor – pierwszego komendant wojewódzki MO w Gdańsku
Stefan Finkel – szef więziennictwa MBP w Krakowie
Schumacher – szef więziennictwa MBP na obszarze Dolnego Śląska
Alojzy Grabicki – szef więzienia mokotowskiego
Lola Potok – naczelnik więzienia w Gliwicach
kliknij poniżej na mapę jeśli chcesz zobaczyć większą [uwaga: 9 MB - może się wolno ładować]
http://web.archive.org/web/20071126205133/http://www.polonica.net/imag/obozy_pracy_PRL.jpg
mordercy UB w systemie więzienno-obozowym:
Adam Krawecki
Berek Eisenstein
Szlomo Singer
Ichak Klein
Adela Glickman
Mojżesz Grossman
Szymon Nunberg
Salek Zucker
Dawid Feuerstein
Ajzer Mąka
Aaron Lehrman
Jadwiga Gutman-Sapirstein
Hanna Tinkpulwer
Efraim Lewin (Nysa)
Mojżesz Mąka
Major Frydman (Bytom)
Jakubowicz
Mordechaj Kac
Mojżesz Kalmewicki
Józef Kluger
Nahum Solowic
Mojżesz Szajnwald
Szmul Kleinhaut (Mysłowice)
Berek Eisenstein Adam Krawecki Pinek Mąka
Henryk Studencki Studniberg Szlomo Singer Lola Potok
Henryk Studencki – Chaim Studniberg – naczelnik Wydziału Więziennictwa WUBP w Katowicach,
dyrektor Wydziału Więzień i Obozów na obszarze Śląska.
Andrzej Kornecki – Dawid Kornhendler (1917-1986) – szef Wojewódzkiego Urzędu
Bezpieczeństwa Publicznego w Kielcach. W latach 1946-1948 pełnił stanowisko szefa
Wojewódzkiego Urzędu Bezpieczeństwa Publicznego w Poznaniu, a od 1948 do 1949 roku we
Wrocławiu.
Kpt. Marceli Reich-Ranicki – cenzor Cenzury Wojennej Resortu BP, kierownik Grupy Operacyjnej
WUBP w Katowicach w 1945 r.
Ignacy Szlajfer – oficer UB we Wrocławiu w latach 1947-1952, a następnie cenzor w Głównym
Urzędzie Kontroli Prasy, Publikacji i Widowisk Regina Okręt – działaczka KPP, w latach 1946-1949
UB w Łodzi, dyrektor Biura Kadr Radiokomitetu.
Krystyna Poznańska-Gebert – chorąży UB, organizatorka w latach 1944-1945 WUBP w Rzeszowie
Płk. Ryszard Nazarewicz – zastępca szefa Wojewódzkiego Urzędu Bezpieczeństwa Publicznego w
Warszawie, następnie pracownik Instytutu Historii Ruchu Robotniczego partyjnej Akademii Nauk
Społecznych.
Albert Grunbaum – zastępca szefa PUBP w Kielcach
Eta Lewkowicz-Ajzenman – szef Sekretariatu WUBP w Kielcach
Baumgarten – wiceszef PUBP w Jeleniej Górze
Kwaśniewski – szef wydziału personalnego WUBP w Kielcach
Jan Tataj – szef WUBP w Kielcach
Tadeusz Paszta – szef WUBP w Warszawie

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika:

Zgłoś jeśli naruszono regulamin