Bell P-39 L Airacobra 1942.pdf

(11707 KB) Pobierz
USA
Technika lotnicza
BROŃ
1942
Samolot myśliwski
Bell P-39L Airacobra
P-39L. Długość:
9,20
m.
Rozpiętość:
10,37 m.
Wy-
sokość:
3,78 m.
Powierzch-
2
nia nośna:
19,76 m .
Masa
własna:
2583 kg.
Masa cał-
kowita:
3350 kg.
Masa mak-
symalna:
3440 kg.
Napęd:
12-
cylindrowy silnik widlasty chło-
dzony cieczą Allison V-1710-
63 o mocy 1325 KM i śmigło
Curtiss Electric.
Prędkość
maksymalna:
580
km/h.
Prędkość lądowania:
132
km/h.
Pułap:
10600 m.
Zasięg:
885 km.
Czas wznoszenia:
5,7 min. na wysokość 4600 m.
Uzbrojenie:
1 działko kal. 37
mm montowane w osi śmigła, 2 zsynchronizowane k.m. kal. 12,7 mm w kadłubie, 4 k.m. kal. 7,62 mm umieszczone w
płacie.
2
25
sierpnia
1941
roku Bell Aircraft
Co. podpisał kontrakt na
dostawę największej jak
dotąd partii samolotów.
Zamówienie opiewało na
1800
sztuk wersji ozna-
czonej jako
P-39G,
o
symbolu fabrycznym Mo-
del 26. Oprócz zastoso-
wania innego modelu
śmigła samoloty miały
być identyczne z wersją
D-2. Nie doszło jednak
do realizacji tak zawartej
umowy. W miejsce jed-
nej wersji wyprodukowa-
no i dostarczono sa-
moloty zbudowane we-
dług czterech kolejnych
specyfikacji, a oznaczo-
ne jako
K, L, M
i
N.
W
następujących po sobie
nazwach pominięto litery
H oraz I. Drugą z nich
opuszczono nie chcąc
ryzykować mylenia jej z
cyfrą rzymską I.
Dostawy
wersji
L
rozpoczęły się równo-
cześnie z początkiem
produkcji wersji K, a
pierwsze maszyny do-
starczono w lipcu 1942
roku. Podstawową różni-
cą było zastosowanie
śmigła Curtiss Electric
o średnicy 3,15 m. Z
tego powodu dokonano
zmiany w instalacji ole-
jowej dochodzącej do
śmigła. Drugą dokonaną
zmianą było przekon-
struowanie
podwozia
przedniego oraz zasto-
sowanie w nim nowych
nisko profilowych opon w
miejsce
oryginalnych
opon balonowych. Do-
dano trójkątne wyloty
gazów w nosie maszyny
pochodzących z uzbro-
jenia podczas strzelania,
tak aby nie przedostawa-
ły się do kabiny pilota.
Przekonstruowano
też
kołpak śmigła by stawiał
mniejszy opór i pod
skrzydłami dodano prowadnice dla pocisków rakietowych.
Do napędu
250
wyprodukowanych maszyn tej wersji wykorzy-
stano ten sam silnik, co w produkowanych równolegle samolotach wersji
K. Stosowano dla nich oznaczenie
P-39L-1. Jedenaście
maszyn otrzy-
mało oznaczenie
P-39L-2
po zainstalowaniu w nich aparatów fotogra-
ficznych. Samoloty te przeznaczone były do prowadzenia rozpoznania
taktycznego.
3
Zgłoś jeśli naruszono regulamin