Od 50 lat nie ma ważnych księży.docx

Od 50 lat nie ma ważnych księży…

No valid priests or bishops in 50 years…

Nie-święte święcenia: 50 lat nieważnych święceń w Kościele Novus Ordo

Unholy Orders:
50 Years of Invalid Ordinations in the Novus Ordo Church

Dokładnie 50 lat temu, 18 czerwca 1968, szef sekty II SW – "papież" Paweł VI /  “Pope” Paul VI, bp Giovanni Battista Montini – podpisał "konstytucję apostolską" zmieniającą rzymskokatolicki ryt święceń. Zmiany które wprowadził dotykały nie tylko niektórych z bardziej peryferyjnych ceremonii, ale istotę samego sakramentu. Słowa które papież Pius XII, w 1947, zdecydowanie zadekretował, były konieczne dla ważności sakramentu święceń, zostały zmienione przez Pawła VI w taki sposób, że ordynację święceń kapłańskich uczyniły wątpliwymi, a poświęcenie biskupów zdecydowanie nieważnym (mimo że nawet wątpliwy ryt, w każdym razie, trzeba uważać za nieważny w praktyce, według nauki katolickiej).

Skoro wszystkie sakramenty poza chrztem i małżeństwem ostatecznie zależą od ważnych biskupów, unieważnienie rytu konsekracji biskupiej było wszystkim czego potrzebowali moderniści by zagwarantować to, że w dłuższej perspektywie katolicy zostaną pozbawieni większości sakramentów, a zwłaszcza Najświętszej Eucharystii / Mszy, oraz rozgrzeszenia w konfesjonale.

Wydany przez Pawła VI dokument zmieniający sakrament  święceń dla rytu rzymskiego nazywa się Pontificalis Romani i podobno jest konstytucją apostolską. Pełny tekst tutaj:

·         Antypapież Paweł VI, “Apostolic Constitution” Pontificalis Romani (1968), po łacinie

·         Antypapież Paweł VI, “Apostolic Constitution” Pontificalis Romani (1968), po angielsku.

W celu wykazania nieważności rytu święceń Pawła VI, zamieszczamy linki poniżej, żeby pokazać szybki przegląd, żebyście sami zobaczyli jak źle Montini zarżnął istotną formę święceń biskupów, a zatem całkowicie niszcząc ten sakrament:

Tradycyjna rzymskokatolicka forma, według papieża Piusa XII (1947):

·         “Comple in Sacerdote tuo ministerii tui summam, et ornamentis totius glorificationis instructum coelestis unguenti rore santifica.“
[Przekład:] "Udoskonal w Twoim kapłanie pełnię Twojej posługi, i ubierając go we wszystkie ornamenty gloryfikacji duchowej, uświęć go niebiańskim namaszczeniem".

Modernistyczna forma Novus Ordo, według antypapieża Pawła VI (1968):

·         “Et nunc effunde super hunc Electum eam virtutem, quae a te est, Spiritum principalem, quem dedisti dilecto Filio Tuo Iesu Christo, quem Ipse donavit sanctis Apostolis, qui constituerunt Ecclesiam per singula loca, ut sanctuarium tuum, in gloriam et laudem indeficientem nominis tui.“
[Przekład:] "Więc teraz wylej na tego wybranego tę moc, która pochodzi od ciebie, rządzącego Ducha, którego dałeś swemu ukochanemu Synowi, Jezusowi Chrystusowi, Ducha danego przez Niego świętym apostołom, którzy założyli Kościół w każdym miejscu, żeby był twoją świątynią dla nieustającej chwały i uwielbienia twojego imienia".

Fałszywa forma Novus Ordo nie tylko zastępuje słowa zadekretowane przez Piusa XII jako kluczowe dla ważności, one nawet w żaden sposób nie wyrażają tego co ma miejsce - konsekracja biskupa! One nawet nie proszą Ducha Świętego aby uczynił z ordynariusza biskupa! Zamiast tego, nawet gdyby ktoś powiedział, że to całkowicie absurdalne wyrażenie "Spiritum principalem" ("Rządzący Duch") jest wyraźnym odniesieniem do Ducha Świętego, prawdą pozostaje, że nie mówi się co ten Duch Święty ma rzekomo robić. Boga Ojca prosi się o "wylanie" Ducha Świętego (albo przynajmniej "Rządzącego Ducha") – ale żeby zrobił co? W jakim celu? Tego się nie mówi. Duch Święty zostaje wylany też np. podczas chrztu, bierzmowania, i w święceniach diakonów i księży.

Opinia Pawła VI, że te zmiany wprowadzał "żeby przywrócić teksty do formy jaką miały w starożytności, wyjaśnić wyrażenia, albo jaśniej pokazać skutki sakramentów" (Pontificalis Romani) przechodzi wszelką śmieszność, to naprawdę ubliża inteligencji poinformowanego czytelnika. W każdym razie, tylko 20 lat wcześniej, papież Pius XII zauważył, że "liturgia dawnych wieków jest niewątpliwie godna szacunku. Nie należy jednak mniemać, iż dawny zwyczaj, dlatego tylko że tchnie starożytnością, jest przydatniejszy i lepszy, czy to sam przez się, czy to w odniesieniu do późniejszych czasów i nowych warunków". (Encyclical Mediator Dei, n. 61)

Forma sakramentalna, która nie wyraża tego, co powinna osiągnąć, jest zdecydowanie nieważna, o czym świadczą zamieszczone poniżej artykuły o nieważności święceń Novus Ordo.

Oprócz zmiany sakramentalnej formy święceń kapłańskich i biskupich, w swym nakazie Pontificalis Romani Paweł VI zlikwidował również główny porządek subdiakonu i wszystkich mniejszych święceń (akolita, egzorcysta, lektor i porter/nosiciel?), z których żaden nie jest sakramentem, ale których zaprzeczenie zostało potępione przez Sobór Trydencki i otwarcie przeciwstawia się ulubionemu kłamstwu modernistów, by starać się przywrócić rzeczy do "starożytności":

… Od samego początku Kościoła znane są i stosowane nazwy następujących święceń i obowiązki właściwe każdemu, a mianowicie subdiakon, akolita, egzorcysta, lektor i porter, choć nie w jednakowej randze; ponieważ subdiakonat zaliczany jest do głównych święceń przez Ojców i święte sobory, w których również bardzo często czytamy o innych niższych święceniach.

Kan. 2. Jeśli ktoś mówi, że oprócz kapłaństwa w Kościele Katolickim, nie ma innych święceń, ani większych, ani mniejszych, przez które, jak przez pewne stopnie dochodzi się do kapłaństwa: niech będzie wyklęty. (Sobór Trydencki, Sesja 23; Denz. 958, 962)

Rzym przemówił; sprawa zamknięta.
 

Zanim jednak ktoś zasugeruje, że w jakiś sposób konstytucja Pawła VI "nie jest wiążąca", to musimy pokazać, że w niej wyraźnie powołuje się na jego domniemaną (ale nieistniejącą) "władzę apostolską" i wymaga, aby ten nowy ryt używano zamiast wcześniejszego, katolickiego:

Naszą Apostolską władzą zatwierdzamy, aby odtąd był używany przy udzielaniu wspomnianych święceń, zamiast obrzędu zamieszczonego dotychczas w Pontyfikale Rzymskim.

Chcemy, aby te Nasze postanowienia i przepisy miały moc obowiązującą i skuteczność teraz i w przyszłości, bez względu - o ile jest to aktualne - na przeciwne Konstytucje i Zarządzenia Apostolskie wydane przez Naszych Poprzedników oraz inne przepisy godne nawet specjalnej wzmianki lub odwołania.

(Antypapież Paweł VI, "Konstytucja Apostolska" Pontificalis Romani; podkreślenia dodane.)

Zgodnie z dekretem Świętej Kongregacji Novus Ordo ds. Rytuałów z 15 sierpnia 1968, nowy ryt święceń Montiniego stał się obowiązkowy dla całego kościoła łacińskiego w Niedzielę Wielkanocną, 6 kwietnia 1969. Dlatego wiemy na pewno, że od co najmniej tej daty, kościół Novus Ordo nie wyświęcił ważnie ani jednego biskupa w rycie rzymskim, i prawdopodobnie nie wyświęcił ani jednego ważnego księdza.

Skutki są niezgłębione - ale wyjaśniają wiele o stanie Nowego Kościoła. Sakramenty w znacznej mierze zniknęły, więc po prostu nie ma tam łaski i to widać.

Ale prawdziwy Kościół katolicki nie może udzielać swoim wiernym złych, szkodliwych, albo nieważnych rytów sakramentalnych. Taki pomysł byłby sprzeczny z obietnicą nieomylności i niezniszczalności danej przez naszego Najświętszego Pana. To, że Paweł VI mógł unieważnić ryt sakramentalny, jest kolejnym dowodem na to, że nie był prawdziwym papieżem, a Sekta II SW, której był szefem, nie jest Kościołem Katolickim papieża Piusa XII i jego poprzedników.

Rozważmy następujące wyraźne nauki:

Jeśli ktoś twierdzi. że obrzędy, szaty i zewnętrzne znaki, jakich używa Kościół katolicki przy odprawianiu Mszy św., są raczej podnietą do bezbożności niż objawem pobożności – niech będzie wyklęty.

(Sobór Trydencki, Sesja 22, Kanon 7; Denz. 954)

Z pewnością kochająca Matka [Kościół] jest nieskazitelna w sakramentach, przez które rodzi i karmi swoje dzieci; w wierze, którą zawsze zachowuje nienaruszoną; w jej świętych prawach nałożonych na wszystkich; w radach ewangelicznych które poleca; w tych niebiańskich darach i nadzwyczajnych łaskach, dzięki którym, z niewyczerpaną płodnością, generuje zastępy męczenników, dziewic i spowiedników.

(Papież Pius XII, Encyclical Mediator Dei, n. 66)

Kościół jest nieomylny w swojej ogólnej dyscyplinie. Pod pojęciem ogólnej dyscypliny rozumie się prawa i praktyki należące do zewnętrznego porządku całego Kościoła. Takie rzeczy miałyby dotyczyć zarówno zewnętrznego kultu, takiego jak liturgia i rubryki, czy udzielanie sakramentów .... Gdyby on [Kościół] mógł przepisać lub nakazać albo tolerować w swojej dyscyplinie coś przeciwko wierze i moralności, lub coś co powodowałoby uszczerbek dla Kościoła lub krzywdzić wiernych, odwróciłby się od swojej boskiej misji, co byłoby niemożliwe.

(Jean Herrmann, Institutiones Theologiae Dogmaticae, Vol. 1, s. 258)

Spróbuj zastosować to do Kościoła Novus Ordo, i bardzo szybko zrozumiesz, że prowadzi to do ab-surdu. Nie można zaprzeczyć, że Kościół II SW zdradził, przyniósł zło, zniszczył sakramenty i był skandalem dla wiernych, a nie misją zbawienia. Ale w Kościele Katolickim papież jest jednak "cytadelą i przedmurzem wiary katolickiej".

(Papież Pius IX, Encyclical Qui Nuper, n. 3).

Nikt nie może poważnie powiedzieć tego o antypapieżach Kościoła II SW. Dlatego z logicznej konieczności wynika, że Paweł VI nie był prawdziwym papieżem, lecz oszustem, podobnie jak jego poprzednik Jan XXIII, który założył fałszywy kościół, oraz jego następcy Jan Paweł I, Jan Paweł II, Benedykt XVI, a teraz Franciszek I.

Niekiedy cytuje się nieżyjącego już ks. Carla Pulvermachera, OFM Cap., który powiedział: "Kiedy nie będzie już ważnych księży, oni zezwolą na Mszę Łacińską". Pomyśl o tym!

Poniżej zamieszczamy linki które mogą pomóc ci w badaniach tych spraw.

Nieważne: nie-święte święcenia Kościoła II SW

·         Absolutely Null and Utterly Void: The 1968 Rite of Episcopal Consecration / Absolutnie nieważny ryt święceń biskupów 1968 – ks. Anthony Cekada
Bada kryteria i ważność, formuły Rytu Wschodniego, starożytne teksty chrześcijanskie, wczesne wątpliwości co do ważności, "rządzący Duch" vs. "Pełnia kapłaństwa", istotne zmiany, argumenty z kontekstu, papieska aprobata. Odpowiedź na SSPX / Angelus i Sel de la Terre artykuły ks. Pierre-Marie sprzyjające ważności. Obszerna bibliografia.

·         Why the New Bishops are Not True Bishops / Dlaczego nowi biskupi nie są prawdziwymi biskupami – ks. Anthony Cekada
2-stronicowe podsumowanie wymienionego wyżej badania "Absolutnie nieważny..."

·         Still Null and Still Void: Replies to Objections / Dalej nieważny: odpowiedzi na sprzeciw – ks. Anthony Cekada
Odpowiedzi na sprzeciw ze strony Br. Ansgar Santogrossi, OSB, Fr. Pierre-Marie de Kergorlay, OP, i Fr. Alvaro Calderon, SSPX, vs. wymienione badanie "Absolutnie nieważny…"

·         New Bishops, Empty Tabernacle / Nowi biskupi, puste tabernakulum – ks. Anthony Cekada
Odpowiedź na artykuł redakcyjny Abbé Grégoire Celier, który wykorzystuje pewne nowe i dziwaczne zasady w obronie ważności rytu konsekracji biskupów z 1968.

·         Saved by Context? The ’68 Rite of Episcopal Consecration / Uratowany przez kontekst? Ryt konsekracji biskupów z 1968 – ks. Anthony Cekada
Odwołanie się do powszechnego sprzeciwu, że szerszy kontekst ustanowiony przez ryt święceń biskupich z 1968 daje wyraźny wyraz formie sakramentalnej, a zatem daje ważność.

·         The New Ordination Rite: Purging the Priesthood in the Conciliar Church / Nowy ryt święceń: pozbywanie się kapłaństwa w kościele posoborowym – ks. William Jenkins, SSPV
Odpowiedź na niektóre argumenty przedstawione przez Michaela Daviesa w książce Zakon Melchizedeka / The Order of Melchisedech, ten artykuł bada ryt Novus Ordo święceń kapłańskich w świetle teologii katolickiej, i wnioskuje, że jest wątpliwy, i dlatego należy go uważać za nieważny w praktyce. Zawiera szokujące info o tym jak doszło do "reformy" rytu.

·         The Validity of the 1968 Rite of Ordination / Ważność rytu święceń z 1968 - Mr. John S. Daly
Bezpośrednie obalenie argumentów Michaela Daviesa o ważności paulińskiego rytu święceń. Rozdz. 9, Sekcja (B) książki Daly’ego Michael Davies – An Evaluation, s. 355-395 (ściągnij za darmo pod tym linkiem).

Poniżej dokumenty które chcesz przeczytać dokładnie, jeśli sam chcesz zbadać tę ważną sprawę teologiczną. Mimo że temat jest nieco techniczny, nie jest zbyt trudny do zrozumienia. Materiały wydrukowane omawiające nowy ryt święceń są następujące (ostrożnie, nie wszystkie są autorstwa sedewakantystów):

·         Tumultuous Times: Vatican II and its Aftermath / Burzliwe czasy: II SW i jego następstwa - Fr. Francisco Radecki i Fr. Dominic Radecki, CMRI

·         The Problems with the Other Sacraments: Apart from the New Mass ...