Indywidualny program edukacyjny dla uczennicy upośledzonej w stopniu głębokim.

Mgr Bogumiła Kaczmarek

Zespół Szkół W Ostrowie Wielkopolskim

   ul. Kościuszki 5

Forma zajęć - nauczanie indywidualne :

Cel główny:

§        Zapewnienie możliwości najpełniejszego komunikowania się z otoczeniem w sposób werbalny i pozawerbalny

§         

§        kompleksowy rozwój zmysłów w celu jak najpełniejszego zrozumienia znaczenia i sensu otaczającego świata.

Cele podstawowe :

§        Tworzenie niezbędnych warunków do zapewnienia uczniowi komfortu psychicznego.

§        Rozwijanie poczucia akceptacji i bezpieczeństwa.

§        Nawiązywanie pozytywnego kontaktu emocjonalnego nauczyciela z uczniem.

§        Wspieranie rozwoju sprawności psychofizycznej

§        Umożliwianie i tworzenie sytuacji ,w których poznaje najbliższe otoczenie

§        Stymulowanie rozwoju zgodnie z indywidualnymi możliwościami i potrzebami podopiecznych.

1.Charakterystyka uczennicy.

Opisywany przypadek podopiecznej uwzględnia dane z wywiadu  z matką dziewczynki, informacje zawarte w książeczce zdrowia ,kartach pobytu szpitalnego oraz orzeczeń Poradni Psychologiczno-Pedagogicznych. Dziewczyna ma 21 lat , od  7 roku życia  uczestniczy w zajęciach rewalidacyjnych. Stwierdzono dziecięce porażenie mózgowe. Poziom umysłowy na poziomie głębokiego niedorozwoju z porażeniem spastycznym kończyn dolnych. Podopieczna leżąca , potrafi także siedzieć w fotelu z oparciem, posiada obniżoną sprawność kończyny górnej -prawej.

Rozwój emocjonalny odpowiada poziomowi znacznego upośledzenia. Rodzina pełna , rodzeństwo rozwijające się normalnie. Sytuacja materialna zadawalająca. Kontakt matki dobry, nastawiony na zapewnienie i zaspokojenie potrzeb zarówno psychicznych,  jak i stymulacji jej rozwoju . Matka chętnie podejmuje działania rewalidacyjne, współuczestniczy w zajęciach.  Dziewczyna chwyta znane przedmioty z otoczenia , rozpoznając je i uwzględniając pojęcia twarde – miękkie. Chwyta przedmioty , rozpoznając ich nazwy wypowiadane przez nauczyciela .Reaguje na naśladowane przez nauczyciela dźwięki z najbliższego otoczenia i głosy zwierząt, chętnie słucha piosenek. Dobrze odbiera bodźce smakowe i węchowe. Żywo reaguje na zapachy kuchenne i znanych owoców np. pomarańczy.

Na widok ulubionego wafla wyciąga rękę, wzmacniając koncentracje poprzez wydawanie dźwięku ,,wafla,,. Odczuwa wzmożone napięcie podczas siadania. Bardzo lubi ćwiczenia manualne z wykorzystaniem masy solnej. Potrafi żuć i pić z kubka.

Poddawana kilkakrotnie badaniom psychologicznym , pierwsze badanie  w 1988, ostatnie w 2000 roku.

2.Geneza , uwarunkowania medyczne i dynamika dotychczasowego  rozwoju podopiecznej.

Urodziła się w 8 miesiącu z ciąży bliźniaczej. Drugie dziecko zmarło zaraz po urodzeniu. Chorób zakaźnych nie przechodziła.  Rozwój mowy rozpoczął się od gurzenia w normalnym czasie, później przyblokowany przez trzeci migdał. Przez pierwsze lata życia próbowała się komunikować z otoczeniem mówiąc niewyraźnie . Rozwój mowy został całkowicie zablokowany w okresie dojrzewania. Pierwsze symptomy niedorozwoju zostały stwierdzone przez neurologa w 10 miesiącu życia, potwierdzone później podczas badania EEG.W 2 roku życia  podejmowała próby chwytania i stania. Wymaga pomocy w karmieniu i innych czynnościach samoobsługowych. Kontakt słowny nawiązuje tylko w obecności osób znanych, używa prostych pojedynczych słów. Rozumie i reaguje na zakaz ,,nie,,. Rozpoznaje domowników, cieszy się z obecności dzieci. Umie skupiać uwagę na zabawce lub obrazku. Lubi słuchać muzyki, bajek. Rozpoznaje znane dźwięki, chwyta przedmioty będące źródłem dźwięku.. Koncentracja uwagi krótkotrwała, łatwo odwracalna, duża męczliwość. Pomimo  niskiego poziomu rozwoju umysłowego i ograniczeń ruchowych przejawia  dużą ciekawość poznawczą do najbliższego otoczenia społeczno-przyrodniczego. Sygnalizuje potrzebę głodu. Reaguje na bodźce wzrokowe np. telewizję. Silnie związana emocjonalnie z matką , jednak reaguje na przejawy zainteresowania jej osobą , a zwłaszcza na przytulanie , głaskanie , mówienie do niej.

3.Działania wspierające realizacje programu.

Podejmowane  zajęcia rehabilitacji indywidualnej oraz wykonywanie stałych zabiegów  związanych z hydromasażem i masażem całego ciała i kończyn dolnych i górnych. Pozwala to na osiągnięcie lepszej dużej motoryki ciała.

4. Metody i formy pracy

W pracy z dziewczynką należy stosować możliwie największą ilość bodźców wzrokowych , słuchowych , dotykowych , smakowych i węchowych. W dalszym ciągu stymulować ogólny rozwój poprzez usprawnianie motoryki przy jednoczesnym  prowadzeniu rehabilitacji ruchowej / poprzez masaże i hydromasaże , zalecany masaż Shantala/. Należy prowadzić  rewalidację metodą CH. Knilla/ szczególnie przy nauce orientacji własnego ciała/  i  M. Kwiatkowskiej .  Posługiwać się muzykoterapią i chromoterapią. Stosować terapie zapachami i smakami. Z uwagi na niską koncentrację dostosowywać codzienne zajęcia do samopoczucia dziewczynki i możliwości . Wykorzystując duża ciekawość  poznawczą dziecka stosować także metodę ,,ośrodków pracy,,

5.Sposoby komunikacji , charakterystyka i opis   podejmowanych działań.

Program zakłada nawiązywanie kontaktu poprzez dotyk , słowo mówione i śpiewane. Podstawą jest nawiązanie pozytywnego kontaktu emocjonalnego z nauczycielem, akceptacja jego głosu , chętnie słucha piosenek, pozwala się dotykać i masować. Dobre efekty przynosi metoda ciepło – zimno, wzmacnianie kontaktu werbalnego mimiką lub gestem.

6. Zakres tematyczny i zakładane umiejętności uczennicy

Tematyka zajęć rewalidacyjnych opiera się głównie na rozwijaniu procesu komunikacji z otoczeniem i rozwijaniem samodzielności / szczególnie czynności samoobsługowych , w takim stopniu na ile pozwala rozwój psychofizyczny. Uwzględniono także wycieczki po okolicy jako najlepszą możliwość poznania przedmiotów i zjawisk w naturalnym środowisku oraz kształtowanie nawyków higienicznych.