Wołanie_grobu_By_Simon_Beckett.pdf

(1425 KB) Pobierz

Korekta

Jolanta Kucharska

Elżbieta Steglińska

Projekt graficzny okładki

Małgorzata Cebo-Foniok

Zdjęcie na okładce

Zdjęcie autora

Tytuł oryginału

The Calling of the Grave

For the Polish edition

ISBN 978-83-241-3964-4

Warszawa 2011. Wydanie I

Wydawnictwo AMBER Sp. z o.o.

02-952 Warszawa, ul. Wiertnicza 63

tel. 620 40 13, 620 81 62

www.wydawnictwoamber.pl

Skład wersji elektronicznej:

Virtualo Sp. z o.o.

Hilary dedykuję

Prolog

eden. Dwa. Osiem.

Liczby rozkładu. Określają, jak szybko rozpadają się wszystkie organizmy, duże i małe. W wodzie,

w powietrzu, w ziemi. W takich samych warunkach klimatycznych ciało zanurzone w cieczy rozkłada się

dwukrotnie dłużej niż pozostawione na powierzchni. Pod ziemią – osiem razy dłużej. Jeden, dwa, osiem.

Prosta wyliczanka, niezaprzeczalna prawda.

Im coś jest głębiej, tym dłużej przetrwa.

Zakop zwłoki, a ukryjesz je przed padlinożernymi owadami pasącymi się na martwym ciele. Bez

powietrza mikroorganizmy nie mogą rozkładać tkanek miękkich, postęp rozkładu hamuje też chłodna

otulina ziemi. Niska temperatura opóźnia reakcje biochemiczne, które w zwyczajnych warunkach

prowadzą do samozniszczenia komórek. Proces, jaki w innych okolicznościach zająłby dni albo tygodnie,

trwa miesiącami. Czasem latami.

Czasem jeszcze dłużej.

Martwe ciało odcięte od światła, powietrza i ciepła może trwać prawie wiecznie. Schowane

w kokonie chłodnej jamy niemal się nie zmienia, obojętne na mijające pory roku.

Jednak tak jak wszędzie i tu obowiązuje zasada przyczyny oraz skutku. W naturze nic naprawdę nie

ginie i nic też nie pozostaje całkiem ukryte. Martwe ciało zawsze może się jakoś objawić, nieważne jak

głęboko leży.

Jeden. Dwa. Osiem.

Nic nie pozostaje ukryte na zawsze.