Amfibia LVT(A)-4 1944.pdf

(19792 KB) Pobierz
USA
Technika lądowa
BROŃ
Amfibie
1944
Amfibia gąsienicowa opancerzona LVT(A)-4
Landing Vehicle Tracked (Armored) LVT(A)-4
Dane taktyczno-techniczne LVT(A)-4
Typ:
amfibia gąsienicowa.
Pro-
ducent:
Food Machinery Corp.
Lata
produkcji:
1944-1945.
Wyprodukowa-
no:
1890 egzemplarzy.
Długość:
7,95
m.
Szerokość:
3,25 m.
Wysokość:
3,11
m.
Prześwit:
46 cm.
Masa bojowa:
18600 kg.
Silnik:
7-cylindrowy gwiazdo-
wy chłodzony powietrzem (dmuchawa)
Continental W-670-9A o mocy 184 kW
(250 KM).
Transmisja:
zsynchronizowa-
na, 5 biegów do przodu i 1 do tyłu.
Układ jezdny:
11 par małych kół jezd-
nych z gumowym bandażem zawieszo-
nych na wahaczach, pary rolek podtrzy-
mujących oraz 2 pary zębatych kół na-
pędzających i napinających. Gąsienica metalowa z 73 podwójnych ogniw o podziałce 203 mm i szerokości 362 mm. Każ-
de podwójne ogniwo składało się z segmentów o podziałce 100 mm połączonych sworzniem.
Prędkość maksymalna:
32 km/h na lądzie; 12 km/h na wodzie.
Zasięg:
200 km na lądzie; 120 km na wodzie.
Pancerz:
wieża 67 mm; kadłub 12,7
mm z przodu i 6,35 mm z boku.
Pokonywane przeszkody:
rów 1,50 m; ściana pionowa 0,92 m; nachylenie stoku 35°.
Uzbrojenie:
haubica 75 mm M3 w wieży (100 nabojów), 1 karabin maszynowy kal. 12,7 mm M2HB (400 nabojów), 2-3
karabiny maszynowe 7,62 mm M1919A4 (6000 nabojów).
Załoga:
6 osób (dowódca, kierowca, pomocnik kierowcy, ce-
lowniczy, ładowniczy, strzelec).
W obliczu krytycznych
opinii o uzbrojeniu LVT(A)-1 już
na
wiosnę 1944
roku podjęto
decyzję o
wzmocnieniu uzbro-
jenia
czołgu. Wybór padł na
haubicę 75 mm M2
zamonto-
waną w wieży
lekkiego działa
samobieżnego M8,
przystoso-
waną także do prowadzenia
ognia pośredniego.
2
Ze względu na
większe wymiary wieży
konieczna była likwidacja
bocznych
stanowisk
karabinów
maszyno-
wych, przesunięcie sa-
mej wieży do tyłu i osa-
dzenie jej na pierścieniu
obrotowym o większej
średnicy.
Załogę
stano-
wiło nadal
6 żołnierzy.
Dzięki zwiększeniu prze-
działu bojowego powięk-
szono boczne włazy,
które ułatwiały załadunek
amunicji
(jednostka
ognia 100 nabojów).
Konstrukcyjnie i mecha-
nicznie nowy pojazd był
identyczny z LVT-2 i
L\/T(A)-1, ale jego masa
maksymalna wzrosła aż
do 1,6 t.
Mimo zalet hau-
bicy 75 mm M2 LVT(A)-
4, jak oznaczono nowy
czołg, miał kilka
wad
w
porównaniu ze swoim
poprzednikiem.
Brak
stabilizatora
właściwie
uniemożliwiał prowadze-
nie celnego ognia w ru-
chu czy to na lądzie, czy
z wody w czasie pod-
chodzenia
do
plaż.
Szczególnie w ostatnich
okolicznościach miało to
swoje znaczenie. Wymu-
szona kasacja dwóch
karabinów maszynowych
zmniejszyła siłę ognia i
możliwości samoobrony
załogi. Nie rekompenso-
wał tego
pojedynczy
karabin
maszynowy
Browning kalibru 12.7
mm
umieszczony na
wieży, gdzie strzelec był
wystawiony na ogień nieprzyjaciela. Brak stropu wieży ułatwiał zniszczenie LVT(A)-4.
Braki powyższe szybko zostały
zauważone w walkach toczonych od
lip-
ca 1944
roku na Marianach - Guam, Ti-
nian, Saipan. Warunki bojowe wymusiły
modyfikacje polowe: dodatkowe osłony
pancerne, zamianę Browninga 12.7 mm
na dwa kalibru 7.62 mm mocowane na
obu burtach wieży i łatwiejsze w obsłu-
dze, dodatkowy Browning 7.62 mm w
jarzmie kulistym dla radiooperatora. Za-
uważalna
skuteczność
powyższych
zmian ostatecznie doprowadziło do ich
akceptacji na liniach produkcyjnych
(zmodyfikowane w powyższy sposób
LVT(A)-4
określano jako
Marianas Mo-
del,
ale pojawiły się one dopiero w
1945
roku).
3
Produkcja LVT(A)-4 ruszyła na
przełomie wiosny i lata 1944 roku w
zakładach FMC i do końca roku zmon-
towano
1489
czołgów. W
1945
roku
dodano jeszcze
401
(łącznie
1890)
po-
jazdów przed przestawieniem produkcji
na wersję
LVT(A)-5.
533 maszyny trafiły
do US Marines, 1307 czołgów przejęta
US Army, a 50 sztuk wysłano Aliantom
w ramach Lend-Lease'u.
Wraz z pierwszymi walkami
LVT(A)-4 dały o sobie znać nowe pro-
blemy. Ze względu na otwartą od góry
konstrukcję wieży oraz charakterystyki
haubicy 75 mm M2 wóz pasował raczej
do roli
samobieżnej artylerii polowej
niż
czołgu bezpośredniego wsparcia.
Cała struktura, skład osobowy, szkolenie, infrastruktura zaopatrzeniowa oddziałów dostosowane były do zadań batalionu
czołgów. Brak było wyszkolonego personelu obserwacyjnego artylerii z odpowiednim sprzętem łączności do kontroli
ognia (artyleria posługiwała się radiostacjami SCR-609, czołgi aparatami serii 500). Wiedza oficerów na temat działań
artylerii polowej w czasie walki była nikła. Prowadzenie ognia bezpośredniego zostało opanowane gdyż większość żołnie-
rzy przeszła przeszkolenie w szkole pancernej w Fort Knox, ale zasady ognia pośredniego były nieznane. Dopiero po
zakończeniu lądowania na Leyte w październiku 1944 roku przeszkolono personel batalionów w prowadzeniu ognia ca-
łymi kompaniami, wcześniej strzelano plutonami.
Ostatecznie chociaż nazew-
nictwa nie zmieniono, bataliony
LVT(A)-4 stały się z czołgów
bata-
lionami
artylerii
samobieżnej.
LVT(A)-4 rozpoczynały strzelanie
jeszcze z morza w czasie podcho-
dzenia do plaż. Brak stabilizatora
zmuszał załogi do strzelania specjal-
ną metodą z grzbietu fali, aby uzy-
skać chociaż minimalną celność. Po
dotarciu do plaż Amtanki zaczynały
prowadzić ogień bezpośredni, typowy
dla czołgów wsparcia piechoty, ale
zaraz po rozszerzeniu przyczółka i
jego stabilizacji przechodziły do roli
klasycznej artylerii polowej.
4

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika:

Zgłoś jeśli naruszono regulamin