Amfibia LVT(A)-1 Amtank 1943.pdf

(15889 KB) Pobierz
USA
Technika lądowa
BROŃ
Amfibie
1943
Amfibia gąsienicowa opancerzona typu LVT(A)-1 Amtank
Landing Vehicle Tracked (Armored) LVT(A)-1 Amtank
Dane taktyczno-techniczne LVT(A)-1 Amtank
Typ:
amfibia gąsienicowa.
Producent:
Food Machinery Corp.
Lata produkcji:
1944-
1945.
Wyprodukowano:
510 egzemplarzy.
Długość:
7,95 m.
Szerokość:
3,25 m.
Wyso-
kość:
3,07 m.
Prześwit:
46 cm.
Masa bojowa:
14900 kg.
Silnik:
7-cylindrowy gwiazdowy chło-
dzony powietrzem (dmuchawa) Continental W-
670-9A o mocy 184 kW (250 KM).
Transmisja:
zsynchronizowana, 5 biegów do przodu i 1 do
tyłu.
Układ jezdny:
11 par małych kół jezdnych z
gumowym bandażem zawieszonych na waha-
czach, pary rolek podtrzymujących oraz 2 pary
zębatych kół napędzających i napinających.
Gąsienica metalowa z 73 podwójnych ogniw o
podziałce 203 mm i szerokości 362 mm. Każde
podwójne ogniwo składało się z segmentów o podziałce 100 mm połączonych sworzniem.
Prędkość maksymalna:
32
km/h na lądzie; 12 km/h na wodzie.
Zasięg:
200 km na lądzie; 120 km na wodzie.
Pancerz:
wieża 67 mm; kadłub 12,7
mm z przodu i 6,35 mm z boku.
Pokonywane przeszkody:
rów 1,50 m; ściana pionowa 0,92 m; nachylenie stoku 35°.
Uzbrojenie:
armata 37 mm M6 w jarzmie M44 (104 naboje) sprzężona z karabinem maszynowym 7,62 mm M1919A5
(2000 nabojów), 2 karabiny maszynowe 7,62 mm M1919A4 lub A5 w tylnych stanowiskach (4000 nabojów).
Załoga:
6
osób (dowódca, kierowca, pomocnik kierowcy, 3 strzelców).
W FMC wykorzystano
do budowy pływającego wozu
bojowego
wieżę od czołgu
lekkiego M5A1
wraz z napę-
dem obrotu i stabilizowanym
żyroskopowe w pionie uzbro-
jeniem. Pozbawiono ją jednak
tylnej niszy z wyposażeniem
radiowym/które standardowo
dla LVT umieszczono w ka-
dłubie, gdzie dysponowano
znacznym nadmiarem wolnej
przestrzeni. Duże znaczenie
miało zastosowanie stabili-
zowanego uzbrojenia, dzięki któremu możliwe było prowadzenie celnego ognia już w czasie podchodzenia do plaż.
2
Nowy
pojazd
otrzymał
oznaczenie
LVT(A)-1
(Landing
Vehic-
le Tracked
(Armored) -1).
Modelem wyjściowym do
budowy był
LVT-2.
Całość
konstrukcji wykonano z
blach pancernych
o gru-
bości od 6 do 13 mm, łą-
czonych w większości
spawaniem. Nad dawnym
przedziałem
transporto-
wym zamontowano strop,
na którym ustawiono wie-
żę. Za nią, na lewej i pra-
wej burcie, umieszczono
dodatkowe stanowiska
karabinów
maszyno-
wych Browning kalibru
7.62 mm
do bliskiej obro-
ny czołgu. Załogę stanowi-
ło teraz
6 żołnierzy,
a
dostęp do wnętrza maszy-
ny zapewniało łącznie
sześć włazów:
kierowcy i
jego
pomocni-
ka/radiooperatora w stro-
pie kabiny kierowców,
każdy z peryskopem obro-
towym (kierowca dodat-
kowo posiadał otwierany
luk obserwacyjny w przed-
niej płycie, a niektóre wozy
miały zamykaną szczelinę
obserwacyjną dla radio-
operatora), dwa boczne
włazy do przedziału bojo-
wego oraz dwa włazy w
wieży
-
dowód-
cy/ładowniczego i celowni-
czego. Oprócz przyrządów
celowniczych uzbrojenia
na wieży umieszczono
dwa obrotowe i jeden stały
peryskop.
Mechanicznie
Amtank był identyczny z LVT-2.
Produkcja
seryjna
Amtanków
ruszyła w zakła-
dach FMC w
grudniu 1943
roku i pierwsze seryjne czołgi
zjechały z linii montażowych
na początku
1944
roku. Pro-
dukcję zatrzymano pod koniec
tego roku po zmontowaniu
510
maszyn,
z których 328 przeję-
ła US Army, a 182 USMC. W
toku produkcji
LVT(A)-1
został
poddany kilku modyfikacjom
wynikającym z doświadczeń
bojowych.
Radiooperator
został wyposażony w
karabin
maszynowy Browning kali-
bru 7.62 mm
w jarzmie kuli-
stym w przedniej płycie. Górną
płytę silnika osłonięte dodat-
kowymi blachami pancernymi przed granatami i odłamkami, a boczne stanowiska strzeleckie karabinów maszynowych
osłonięte wysokimi płytami chroniącymi plecy i ramiona strzelca.
3
Chrztem bojowym dla Amtanków były wal-
ki w
lutym 1944
roku o Kwajalein i Roi-Namur w
archipelagu wysp Marschalla. Później użyto ich na
Marianach i Filipinach, a niektóre przetrwały jesz-
cze do czasu desantu na Okinawie. W czasie
służby szybko okazało się, że uzbrojenie czołgu
armata 37 mm M6
z jednostką ognia
104 nabo-
jów
- jest za słabe. Jego wyboru dokonano ze
względów technicznych oraz w obawie przed ja-
pońskimi czołgami, które mogły operować na pla-
żach. Armata 37 mm miała wystarczająco dobre
dane balistyczne pocisków przeciwpancernych.
Przewidywania takie okazały się jednak błędne, a
skuteczność armaty przeciw solidnym, japońskim
schronom bojowym minimalna. Brakowało odpowiednio potężnego pocisku odłamkowo-burzącego. Dodatkowo czołg nie
sprawdzał się zbyt dobrze w roli bezpośredniego wsparcia piechoty ze względu na cienki pancerz, zbyt wysoką sylwetkę,
przy której 10
0
wychylenie armaty w dół okazywało się często niewystarczające (czołg mógł operować na stokach o na-
chyleniu do 30
0
). Dlatego już
latem 1944
roku podjęto decyzję o wstrzymaniu produkcji
LVT(A)-1.
4
Zgłoś jeśli naruszono regulamin