01 - Centrum Rewolucji Swiatowej - 120 Broadway NYC.pdf

(362 KB) Pobierz
Centrum Rewolucji Światowej - 120 Broadway
Nowy Jork - Equitable Trust Building - budynek przy 120 Broadway - widok z 1915 roku - ( [1] str.139) .
W swoich doskonale udokumentowanych, acz starannie przemilczanych książkach profesor Antony C.Sutton podaje wiele
interesujących informacji na temat lokalizacji firm i banków , które były i są często nadal zaangażowane w budowanie Nowego
Porządku Świata. Co ciekawe większość z nich posiadała swe siedziby skoncentrowane w Nowym Jorku przy Wall Street i 120
Broadway. Wspomniane firmy i banki, pozostające w rękach międzynarodowej finansjery, brały także udział we wspieraniu i
utrzymaniu między innymi:
rewolucji bolszewickiej
w Rosji w 1917 roku, potęgi gospodarczej i militarnej
hitlerowskich Niemiec
i
Związku Sowieckiego, a także obu wojen światowych. A.C.Sutton  udowodnił po latach poszukiwań, w oparciu o
dokumenty rządowe i inne źródła, że  odbudowie niemieckiego przemysłu po I wojnie światowej cały
czas towarzyszyła  ogromna zagraniczna pomoc ze strony międzynarodowych bankierów i
przemysłowców spod znaku Wall Street. Wyniki swoich dociekań w tej kwestii zawarł on w  książce
pt.
"Wall Street and the rise of Hitler".  A.C.Sutton będąc pracownikiem naukowym  "Hoover Institute
for War, Revolution and Peace"  opublikował także pracę "Wall
Street and the Bolshevik Revolution"
oraz   monumentalne trzytomowe dzieło pt. "Western Technology and Soviet Economic
Development"
dowodzące, że również potęga przemysłowa ZSRR została zbudowana przy wydatnej pomocy sfer finansowych
USA. Choć prace te były dużym wydarzeniem w kołach uniwersyteckich, to główne media, nie próbowały nawet ich krytykować i
zareagowały całkowitym milczeniem
.
Jak przypomniał A.C.Sutton w latach 1900-1914 wysuwają się na czoło w Ameryce i na świecie
dwie potęgi finansowe: Rockefellerów i Morganów. Rockefellerowie poczynając od swego imperium naftowego "Sandard Oil",
przejmują kontrolę nad rynkami miedzi , stali , tytoniu oraz centrów bankowych, w szczególności "National City Bank" i "U.S. Trust
Company" jak też jedno z największych przedsiębiorstw ubezpieczeniowych na świecie "Equitable Life and Mutual " w Nowym Jorku
([3] str. 65). Z kolei Morganowie rządzą przemysłem stoczniowym, elektrycznością, kauczukiem, jak również centrami bankowymi -
http://w.kki.com.pl/piojar/polemiki/novus/centrum/centrum.html[2016-02-11 14:56:23]
Centrum Rewolucji Swiatowej
"National Bank of Commerce" i "Chase National Bank" oraz firmami ubezpieczeniowymi. Klejnotami ich fortuny są "General Electric"
oraz "Guaranty Trust Company". Z grupą Morgana jest także zrzeszona poprzez "American International Corporation" (AIC) firma
Kuhn, Loeb & Co. ([3] str. 123).
Wędrówkę po okolicach Wall Street można zacząć od drapacza chmur przy 120 Broadway, gdzie w 1917 roku instaluje się "American
International Corporation" (AIC). Głównym celem tej korporacji, założonej przez J.P.Morgana, J.A.Stillmana i zięcia Stillmana - Percy A.
Rockefellera - było uratowanie bolszewików przed porażką, do której niemal doszło w 1918 roku
(
[5] str. 43).
Budynek ten przybrał
nazwę "Equitable Life Building" od imienia międzynarodowej spółki ubezpieczeniowej , zależnej od Rockefellerów, stając się niejako
centralą skąd inspirowano wydarzenia rewolucyjne tak w Rosji jak i na świecie ([3]
str. 76). Urzędują tutaj między innymi: prezes,
należącego do Rockefellerów, "National City Bank" F.A.Vanderlip, syn Johna Rockefellera - Percy, Robert Dollar -
"magnat czarterów
morskich, który w 1920 roku usiłował oszukańczo negocjować na rachunek Sowietów złote carskie ruble"
([3]
str. 78) oraz G.J.Baldwin -
jeden z dyrektorów firmy "Amsinck", pełniący jednocześnie obowiązki jednego z administratorów Fundacji Carnegiego. Firma
"Amsinck" związana była z finansowaniem działalności niemieckich socjalistów oraz rewolucjonisty Trockiego-Bronsteina, który w
czasie swego pobytu w 1917 roku w USA zajmował wraz z żoną wspaniały apartament z telefonem i lodówką (wtedy niezwykłą
rzadkością) i jeździł po mieście limuzyną z własnym szoferem
([2]
str. 22). Z budynkiem tym jest związany także William Schacht,
dyrektor firmy ubezpieczeniowej "Equitable Life" na obszar Niemiec, który powrócił do tego kraju po okresie emigracji w USA w 1876
roku , ale już z paszportem amerykańskim. Mieszkał on w Berlinie wraz ze swoim synem Hjalmarem Horace Schachtem, przyszłym
"czarnoksiężnikiem" hitlerowskich finansów. Tenże Hjalmar w 1918 roku w wieku czterdziestu lat przyłączył się do rady robotniczej i
żołnierskiej Berlin-Zehlendorf, co dowodzi, że w istocie międzynarodowy kapitał nie zna barw ani "niedorzecznych" podziałów na
"prawicę " i "lewicę". Po tym krótkim "epizodzie" Hjalmar wszedł pomiędzy dyrektorów niemieckiego Banku Narodowego, kopii
amerykańskiego Banku Federalnego
([3]
str. 78). Innym przykładem potwierdzającym powyższą prawdę jest rodzina Lamontów.
Thomas W.Lamont będąc jednym z dyrektorów w "Guaranty Trust" J.P.Morgana, wspierał jednocześnie włoski faszyzm. W 1926
roku zabezpieczył on pożyczkę w wysokości 100 milionów dolarów dla Mussoliniego, w krytycznym dla włoskiego dyktatora
momencie
([2]
str. 174). W tym czasie jego syn Corliss Lamont był komunistą i przewodniczącym stowarzyszenia "Przyjaciele Rosji
Sowieckiej" oraz "Amerykańskiej Rady do Spraw Sowieckich"
([6]
str. 85). Przyglądając się dalej budynkowi przy 120 Broadway
można zauważyć, że na jego trzydziestym czwartym piętrze mieścił się tzw. "Bankers Club" (Klub Bankierów), a dokładnie pod nim
firma Johna MacGregor Granta
-
"dziecko" - "Guaranty Trust" J.P.Morgana i "Nya Bank" ze Sztokholmu. Jak pisze P.Vilemarest
([3]
str. 80):
"Grant był w Stanach Zjednoczonych pełnomocnikiem Dymitra Rubensteina , dyrektora "Banku Francusko-Rosyjskiego" w Petersburgu i
osobistego przyjaciela Rasputina. W 1917 roku był on wysłannikiem "Banku Rosyjsko-Azjatyckiego" z Petersburga, zaś jego "czułkiem"
pani Sumenson, krewna pewnego Haneckiego, zwanego Ganeckim, naprawdę nazywającego się Jakub Furstenberg, ważnego agenta
bolszewickiego. Grant działa w powiązaniu z Olofem Aschbergiem (Nya Bank) i Rubensteinem, który instaluje się w Sztokholmie w roku
1916 ."
Zarówno Aschberg jak i Rubenstein współpracowali z innym bankierem posiadającym swój prywatny bank w Kijowie - Abrahamem
Giwatowco (Giwotowskim ?) , który był kuzynem Lwa Trockiego-Bronsteina i zięciem Kamieniewa-Rosenfelda ([3]
str. 80 i 99, [2] str.
122).
Jak się później okazało "Bank Rosyjsko-Azjatycki" wraz z "Nya Bank" służył również do przekazywania funduszy od bankierów
rezydujących w Niemczech dla siatek bolszewickich, z Aleksandrem Izraelem Gelfondem-Parvusem jako dysponentem i jego zastępcą
Jakubem Furstenberg-Haneckim-Ganeckim.
Olof Aschberg był dyrektorem założonego w 1912 roku sztokholmskiego "Nya Banken",
potem w 1915 wespół z J.P.Morganem opracowywał plan zdobycia rosyjskich bogactw naturalnych, będąc także negocjatorem
http://w.kki.com.pl/piojar/polemiki/novus/centrum/centrum.html[2016-02-11 14:56:23]
Centrum Rewolucji Swiatowej
rosyjskich długów. Do chwili wybuchu rewolucji Aschberg reprezentował finanse carskiego rządu, potem jednak nagle zmienił front i
zaopiekował się finansami bolszewickimi. W 1918 roku alianci wpisali "Nya Banken" na czarną listę za wspieranie pieniędzmi
kajzerowskich Niemiec. Wtedy "Nya Banken" przekształcił się w "Svensk Ekonomiebolaget" i nadal wspierał tworzenie nowego
światowego porządku. Później Aschberg kierował także RusKomBankiem, czyli pierwszym sowieckim bankiem, który został założony
w 1922 roku ([5] str. 40). Głównym środkiem płatniczym używanym przez bolszewików było carskie złoto i diamenty. Carskie ruble i
sztaby złota były przewożone do Norwegii, gdzie w imieniu bolszewików działał niejaki Michaił Gruzenberg alias Jakub Borodin ([9]
str. 380) oraz do Szwecji gdzie służył im wspomniany już Olof Aschberg
([5]
str. 39). Ze Skandynawii złoto było przewożone statkami
do Niemiec i USA, a dla przykładu można podać, że jeden kurs zwierał przeciętnie dwieście skrzyń, co dawało około 10 ton złota. Co
więcej tenże Gruzenberg, który tym razem występując jako Alexander Gumberg działał również w charakterze bolszewickiego
agenta na terenie Skandynawii. Był on jednocześnie tajnym doradcą w należącym do Rockefellerów "Chase National Bank" w
Nowym Jorku
([2]
str. 36). Po wydaleniu z Norwegii przeniósł się do Nowego Jorku i tam pracował w bankowości. Nie jest to koniec
ciekawych powiązań rodzinno-finansowych między wspomnianymi osobami. Otóż córka bankiera Olofa Aschberga z "Nya Bank" w
Sztokholmie , wyszła za Trockiego
([4]
str. 386).
/ Wedle innych źródeł Trocki ożenił się z córką Abrahama Giwatowco
([8]
str. 90) / , a sam
Trocki był wspierany finansowo także przez innego międzynarodowego bankiera - Jakuba Schiffa,
który jeszcze w latach 70-tych XIX
wieku
przybył
z Frankfurtu do Nowego Jorku. Tenże Schiff, jak przypuszczają niektórzy,
z
polecenia Rothschilda,
miał przejąć kontrolę
nad amerykańskim systemem pieniężnym, lokując swoich ludzi w rządzie federalnym i rządach stanowych oraz organizując ruch
ateistyczny i antagonizując obywateli , szczególnie białych i czarnych. Jakub H.Schiff ożenił się z córką Loeba - Teresą , przez co stał się
współpartnerem spółki bankierskiej Kuhn, Loeb & Co. W 1907 roku ze sprzymierzonej z Rotschildami, firmy bankierskiej - Domu
Warburga, wysłano Paula Moritza Warburga , aby został wspólnikiem
w najpotężniejszej firmie bankowej Ameryki
"Kuhn,
Loeb & Co"
oraz ożenił się ze szwagierką Jakuba Schiffa ([4]
str. 385) . Drugi
z braci Paula, Max pozostał we Frankfurcie by zarządzać rodzinnym
bankiem
"Max Warburg & Co",
zaś trzeci -
Felix ożenił się z córką Jakuba Schiffa - Fredą.
Wymienieni bracia
Warburgowie wraz
z J.Schiffem z "Kuhn, Loeb & Co."  tworzyli  finansową grupę, która aż do wydania wojny przez
Amerykę, to jest do kwietnia 1917 r., "była
najpotężniejszym łącznikiem między politycznymi sferami
Berlina i Waszyngtonu. Ten potężny syndykat działał najenergiczniej przeciwko Entencie między 1914
a 1917 rokiem".
([7]
str. 97) .
Idąc dalej tropem instytucji związanych z 120 Broadway można stwierdzić , że w 1917 roku ma tutaj swoją siedzibę także firma
"Weinberg and Posner" , której wiceprezesem był wówczas Ludwig Martens. Co więcej tegoż "kapitalistę" Martensa, Lenin
desygnował na szefa "Biura Sowieckiego" w Nowym Jorku , na którego otwarcie Waszyngton wyraził zgodę w 1918 roku. Pełniło ono
funkcję ambasady, ale jednocześnie zajmowało się wymianą carskiego złota na amerykańskie dolary, ignorując przy tym oficjalne
embargo na na jakiekolwiek dostawy dla bolszewików
([5]
str. 39). Siedziba owego "biura", które w 1920 roku zatrudniało ponad
trzydzieści osób, była zlokalizowana w bliskim sąsiedztwie 120 Broadway. Znajdujące się w nim departamenty handlu, nauczania,
informacji itd. były w istocie parawanem skrywającym działalność szpiegowską, która została później zdemaskowana. W zespole tym
figurował także John Reed , współpracownik organu komunistycznego "Masses" , będący jednocześnie współpracownikiem
magazynu "Metropolitan", zależnego od grupy Morgana
([3]
str. 82). W 1916 roku w Nowym Jorku przy 44 Whitehall Street zostaje
założona spółka "Russian-American Publication Society" , finansowana przez Maxa Warburga i przemysłowca Stinnesa, która
zajmowała się wydawaniem i drukowaniem antycarskich broszur i wywrotowych pamfletów w języku rosyjskim. Jednym z jej
produktów była wydana w 1918 roku publikacja "Prawda o Rosji i bolszewikach" , gloryfikująca Lenina. Co ciekawe była ona
sygnowana przez Williama Boyce Thompsona , od 1914 roku
pełnił funkcję  dyrektora  nowojorskiego "Banku
Rezerwy Federalnej". Bank ten wchodził w skład tzw. Systemu Rezerwy Federalnej w USA - "Federal
Reserve System"
, czyli ogółu
banków rządowych, inspiratorem powstania których był Paul Moritz Warburg
([3]
str. 72). Nieco później ten sam W.B.Thomson,
http://w.kki.com.pl/piojar/polemiki/novus/centrum/centrum.html[2016-02-11 14:56:23]
Centrum Rewolucji Swiatowej
przebywający w 1917 roku w Petersburgu za parawanem misji amerykańskiego "Czerwonego Krzyża", osobiście przekazał
bolszewikom milion dolarów na rozwój ich propagandy w Niemczech i Austrii. Pieniądze te zostały przelane przez firmę J.P.Morgana
na osobiste konto W.B.Thomsona w "National City Bank". Jak się okazuje oddział "National City Bank" w Petersburgu do którego
wpłynęły te pieniądze był jedynym zagranicznym i krajowym bankiem, który jakoś dziwnie ominęła nacjonalizacja
([2]
str. 83).
Jednocześnie na terenie USA probolszewicką propagandę prowadzili Grigorij Weinstein i Miszka Hillkowicz, który kazał siebie nazywać
Morris Hillquit
([5]
str. 39). Tenże Hillquit-Hillkowicz został w 1917 roku przywódcą partii socjalistycznej w Nowym Jorku, co wcale
nie przeszkodziło mu w latach 1920-tych zostać dyrektorem "International Union Bank"
([2]
str. 24). Ze środowiskiem Wall Street był
także ściśle związany Franklin Delano Roosevelt, który w latach 1921-1923 odniósł ogromne korzyści z pierwszych spekulacji
niemiecką marką . Jak przypomniał A.C.Sutton, w swojej kolejnej książce poświęconej Wall Street, Roosevelt założył w Kanadzie
spółkę "United Europeen Investors" (UEI) wyspecjalizowaną w inwestycjach w Niemczech. Co więcej siedziba jego własnej fundacji
"Warm Spring Foundation" oraz jego wspólników z UEI był znowu słynny biurowiec przy 120 Broadway. Do owych wspólników
Roosevelta należeli między innymi Max Warburg , oraz Wilhelm Cuno, ówczesny prezes "Hamburg-America Line" (HAPAG), a od 1921
roku kanclerz Weimaru
([3]
str. 196). Kontynuując tą niepełną wyliczankę firm związanych ze 120 Broadway należy wspomnieć
jeszcze o mieszczącej się tutaj siedzibie "Federal Reserve Bank of New York" oraz "Guaranty Securities Co." Z kolei w sąsiednim
budynku przy 140 Broadway zlokalizowana była siedziba korporacji "Guaranty Trust Company" Morgana ( [2] str. 172).
Jeśli chodzi o wspieranie ruchów rewolucyjnych na świecie to międzynarodowa finansjera spod znaku Wall Street nie ograniczała się
tylko do terenu Europy. Przykładem tego może być zaangażowanie firmy prawniczej "Sullivan & Cromwell" z Wall Street w sprawie
Kanału Panamskiego. Podczas przesłuchań w Kongresie w 1913 roku kongresmen Rainey stwierdził wprost, że jest w stanie
przedstawić dowody na to, iż deklaracja niepodległości, która została ogłoszona w Panamie 3 listopada 1903 roku została wcześniej
przygotowana w biurze Nelsona Cromwella w Nowym Jorku ( [2] str. 50). Ponadto okazuje się, że o zbliżającej się rewolucji wiedziało
zaledwie 12 czołowych panamskich rewolucjonistów oraz grupa wyższych urzędników z "Panama Railroad & Steamship Co.", którzy
byli pod kontrolą Williama Nelsona Cromwella z Nowego Jorku i przedstawicieli Departamentu Stanu z Waszyngtonu. Celem tej
spreparowanej na zamówienie elit z Wall Street "rewolucji" było pozbawienie Kolumbii, której Panama była wtedy częścią, 40
milionów dolarów i zdobycie kontroli nad Kanałem Panamskim. Innym dobrze udokumentowanym przykładem tego typu interwencji
może być rewolucja chińska 1912 roku prowadzona przez Sun Yat-Sena, którą wspierał finansowo bankierski syndykat z Nowego
Jorku. W jego składzie znajdował się Charles B.Hill z firmą prawniczą "Hunt, Hill & Betts", mającą w 1912 roku siedzibę przy 165
Broadway, a po przeprowadzce w 1917 roku, oczywiście przy 120 Broadway. Tenże Hill był jednocześnie dyrektorem kilku
przedstawicielstw firmy "Westinghouse Electric", której nowojorskie biuro było także zlokalizowane przy 120 Broadway. Jak wynika z
zachowanych w Instytucie Hoovera dokumentów, w zamian za pomoc finansową, Sun Yat-Sen obiecywał oddać w posiadanie temu
syndykatowi koncesje w zakresie kolejnictwa, bankowości i handlu w nowych "porewolucyjnych" Chinach. Dokumenty te zawierają
także szczegółowe dane na temat wysokości przekazanych funduszy, ilości wysłanej broni oraz informacje na temat działalności
chińskich tajnych stowarzyszeń ( [2] str. 51). Podobna pomoc dotyczyła Meksyku w latach 1915-1916. Płatności za amunicję
dostarczaną z USA dla meksykańskiego rewolucjonisty Pancho Villi były dokonywane poprzez "Guaranty Trust Company".
Przykładowo w połowie 1915 roku doradca niemieckiego agenta w USA Franza Rintelena, Sommerfeld, zapłacił poprzez "Guranty
Trust and Mississippi Valley Trust Co." 380 000 dolarów firmie "Western Cartige Company" za amunicję wysłaną do El Paso dla Pancho
Villi. Co ciekawe nieco później tegoż von Rintelena można będzie odnaleźć jako jednego z współdyrektorów (wraz z Hjalmarem
Schachtem i Emilem Wittenbergiem) "Nationalbank fur Deutschland". Brzmi to jak paradoks, ale broń sprzedawana meksykańskim
rewolucjonistom za pośrednictwem elity bankowej z Wall Street , służyła między innymi do zabijania obywateli Stanów
Zjednoczonych mieszkających na pograniczu z Meksykiem. Przykładowo 10 stycznia 1916 Pancho Villa wraz ze swoimi ludźmi
http://w.kki.com.pl/piojar/polemiki/novus/centrum/centrum.html[2016-02-11 14:56:23]
Centrum Rewolucji Swiatowej
zamordował 17 amerykańskich górników w miejscowości Santa Isabel, zaś 9 marca 1916 w Columbus w stanie Nowy Meksyk zabił
kolejnych 18 ludzi. Nie przeszkadzało to jednak sferom rządzącym w USA nadal udzielać swego wsparcia dla rewolucyjnego rządu w
Meksyku. Bez takiej pomocy rewolucja Carranzy prawdopodobnie nie utrzymała by się zbyt długo, a i on sam nie pozostałby u władzy.
Karykatura Roberta Minora w "St. Louis Post-Dispach" z 1911 roku.
Karol Marks otoczony przez pełne szacunku audytorium finansistów z Wall Street:
Johna D.Rockefellera, J.P.Morgana, Johna D.Ryana, z National City Bank oraz partnera Morgana
George'a W.Perkinsa. Tuż za K.Marksem - Teddy Roosevelt , lider "Partii Postępu"
(
[2] str.2) .
Firmy i instytucje zlokalizowane w okolicy Wall Street i 120 Broadway w 1917 r. ( [2] str. 133) :
American International Corporation 120 Broadway
J.P.Morgan Firm 23 Wall Street
W.A.Harriman Company 59 Broadway
National City Bank 55 Wall Street
Bankers Trust Co Bldg 14 Wall Street
New York Stock Exchange 13 Wall Street/12Broad
http://w.kki.com.pl/piojar/polemiki/novus/centrum/centrum.html[2016-02-11 14:56:23]

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika:

Zgłoś jeśli naruszono regulamin