I2C.pdf

(267 KB) Pobierz
Programowanie mikrokontrolerów
magistrala I
2
C
Marcin Engel
Marcin Peczarski
9 grudnia 2008
Magistrala I
2
C
Jest akronimem
Inter-Intergrated Circuit.
Została opracowana w latach osiemdziesiątych przez Philipsa.
Magistrala I
2
C składa się z dwóch dwukierunkowych linii:
linii danych, SDA,
linii zegara, SCL.
Transmisja danych odbywa się szeregowo i synchronicznie.
Do szyny może być przyłączonych wiele układów.
Identyfikacja układu odbywa się za pomocą jego
adresu
sprzętowego.
Warianty magistrali I
2
C
Powstały cztery wersje I
2
C:
wersja podstawowa z prędkością do 100 kb/s i 7-mio bitowymi
adresami sprzętowymi,
wersja 1.0 (fast mode) z prędkością do 400 kb/s
i 10-cio bitową przestrzenią adresową,
wersja 2.0 (high speed mode) z prędkością do 3,4 Mb/s
i rozszerzonym zakresem napięć,
wersja 2.1 (2000 r).
Skupimy się na wersji podstawowej.
Podłączenia elektryczne
Układ 1
SDA
SCL
Układ 2
...
Układ
n
Podłączenie układów do obu linii jest typu
otwarty kolektor.
Stan niskiego napięcia na linii oznacza zero.
Stan
wysokiej rezystancji
na linii oznacza jedynkę.
Stan linii jest
iloczynem logicznym
stanów odpowiednich nóg
poszczególnych układów.
Podłączenia elektryczne
Vcc
Układ 1
SDA
SCL
Układ 2
...
Układ
n
Podłączenie układów do obu linii jest typu
otwarty kolektor.
Stan niskiego napięcia na linii oznacza zero.
Stan
wysokiej rezystancji
na linii oznacza jedynkę.
Stan linii jest
iloczynem logicznym
stanów odpowiednich nóg
poszczególnych układów.
Aby linie nie „wisiały w powietrzu” dołącza się zewnętrzne
rezystory podciągające.
Ich wartości zależą od liczby przyłączonych układów, szybkości
transmisji i innych parametrów.

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika:

Zgłoś jeśli naruszono regulamin