Okulary_mam_o_wzrok_dbam.pdf

(453 KB) Pobierz
edukacja wieloobszarowa
Edyta Szpala
Okulary mam
– o wzrok dbam!
scenariusz zajęć dla pięcio-, sześciolatków
■
Cel ogólny:
●
uświadomienie dzieciom znaczenia zmysłu wzroku w życiu człowieka.
■
Cele szczegółowe
– dziecko:
●
poznaje budowę narządu wzroku;
●
wie, że nie należy się wyśmiewać z osób noszących okulary;
●
potrafi wymienić nazwy różnych typów okularów – zna ich przeznaczenie;
●
wie, co należy robić, żeby mieć zdrowe oczy i dobrze widzieć;
●
wie, co jest szkodliwe dla oczu.
■
Metody pracy: •
słowna
•
oglądowa
•
działania praktycznego
•
zabawowa.
■
Formy organizacji zajęć: •
indywidualna
•
zbiorowa.
■
Środki dydaktyczne:
fragment opowiadania B. Formy „Marta u okulisty” (www.rokwprzedsz-
kolu.pl); tekst rysowanego wierszyka „Okulary” według E.M. Skorek („Rysowane wierszyki”,
Kraków 2009); kartka i ołówek (dla każdego dziecka); materiałowy worek i ukryte w nim różne
rodzaje okularów (lub ich fotografie); sylwety okularów; ilustracja przedstawiająca budowę
ludzkiego oka; taka sama fotografia – wyraźna i zamazana; fotografie pokazujące, dlaczego
ludziom się psuje wzrok; przedmioty do zagadek (w różnych kolorach); CD z muzyką re-
laksacyjną; zielona kartka A4; ilustracja kolorowego pajaca; szablon okularów; kartki z bloku
technicznego; różnego rodzaju materiały plastyczne.
■
Przebieg zajęć:
● Powitanie.
Dzieci ustawiają się w kole. Nauczycielka wita tych, którzy np. mają ubranie w kolorze
niebieskim, mają psa, noszą okulary. Dzieci, które czują się powitane, machają rączką.
● Marta u okulisty.
Słuchanie fragmentu opowiadania B. Formy „Marta u okulisty” (patrz ramka
na stronie obok) z serii „Przygody Marty i Marcina”.
● W okularach.
Rozmowa dotycząca wysłuchanego opowiadania – zwrócenie uwagi na stosunek
dzieci do dziewczynki noszącej okulary. Nauczycielka pyta:
•
Jak  początkowo  dzieci  w  przed-
szkolu traktowały dziewczynkę noszącą okulary? 
•
Jak się czuła dziewczynka nosząca okulary?
(identyfikacja z bohaterką opowiadania).
•
W  jaki  sposób  powinny  się  zachować  dzieci  wobec 
dziewczynki z wadą wzroku?
•
W jaki sposób ty byś się zachował(a), gdybyś widział(a), że ktoś wy-
śmiewa się z osoby noszącej okulary?
(uwrażliwienie dzieci na chęć niesienia pomocy dzieciom/
dorosłym, którzy tego potrzebują ze względu na różne dysfunkcje organizmu)
•
Co spowodo-
wało,  że  dziewczynka  przestała  się  czuć  odtrącona  i  samotna?
(zwrócenie uwagi na właściwą
postawę jej koleżanki Kasi, wyjaśnienie znaczenia słowa „przyjaźń”).
54
nr 6.153
czerwiec 2014
edukacja wieloobszarowa
Marta u okulisty
Bożena Forma
Na dworze wiał porywisty wiatr. Nagle poczułam silne ukłucie pod
powieką.
– Oj, boli, boli! – głośno wołałam. Ból dawał się coraz mocnej we znaki.
– Nie pocieraj oka, zaraz będziemy w domu – babcia przyśpieszyła kroku.
Niestety żadne zabiegi nie pomogły. Coś wpadło mi do oka i koniecz-
na była wizyta u okulisty. W poczekalni zauważyłam Kasię. Siedziała
obok mamy. Jak zwykle w swoich okularach. Od czasu, jak zaczęła je
nosić, coś się zmieniło. Chłopcy często naśmiewali się z niej, wołając na
nią okularnica. Kasia stroniła od nas, a przecież dawniej spędzałyśmy
wiele czasu razem.
– Cześć, Kasiu, co tutaj robisz? – zapytałam, siadając obok na ławce.
Kasia poprawiła swoje okulary.
– Jestem tutaj co drugi dzień. Mam poważną wadę wzroku. Jedno oko
musi być naświetlane laserem.
– Czy to boli? – zapytałam, spoglądając z niepokojem na Kasię. Było mi
przykro. Właściwie, dlaczego te okulary spowodawały, że nie jeste-
śmy dobrymi koleżankami? Tymczasem drzwi gabinetu otworzyły
się. – Następny proszę – weszłyśmy z babcią do środka.
– Co się stało? – sympatyczny pan doktor zaprowadził mnie do od-
dzielnego pomieszczenia. Usiadłam na wysokim krześle przed dziw-
nym przyrządem.
– Widzisz to okienko? Popatrz do niego przez chwilę, staraj się nie
mrugać – trochę się bałam, ale postanowiłam być dzielna.
– Widzę tutaj obce ciało, jeszcze chwileczkę nie ruszaj się – długą pen-
setą delikatnie dotknął oka. – Już po wszystkim, teraz oko zakropimy
i założymy opatrunek.
– Przestało boleć, bardzo dziękuję – szybko stanęłam obok babci.
Wieczorem, leżąc w łóżku, rozmyślałam o Kasi i jej okularach. Na dru-
gi dzień zaraz po przyjściu do przedszkola podeszłam do pani.
– Mam ważną sprawę – zaczęłam nieśmiało.
– Słucham uważnie – odpowiedziała, spoglądając na mnie z zacieka-
wieniem. Jej miły głos dodał mi odwagi i opowiedziałam o spotkaniu
z Kasią.
– Myślę, że należy wytłumaczyć dzieciom, że okulary nie zmieniają
człowieka – dodałam na zakończenie.
– Masz rację, coś wymyślimy, teraz siadaj do stolika.
(Źródło: B. Forma, „Marta u okulisty”, www.rokwprzedszkolu.pl)
55
nr 6.153
czerwiec 2014
edukacja wieloobszarowa
● Okulary.
Zabawa grafomotoryczna – rysowanie kilku sztuk okularów w czasie recytowania przez
nauczycielkę rymowanki:
Koło, koło w środku kreseczka,
jedna laseczka, druga laseczka. 
Widzi młody, widzi stary,
że narysowałyśmy okulary
(Źródło: E.M. Skorek, „Rysowane wierszyki”, Kraków 2009)
● Czarodziejski worek.
Nauczycielka wyjmuje „czarodziejski worek”, w którym jest niespodzianka
(okulary lub ich fotografie: lecznicze, przeciwsłoneczne, pływackie, narciarskie – gogle, do czy-
tania, ochronne). Wybrane dziecko wyjmuje z worka okulary i omawia ich zastosowanie. Jeśli ma
kłopot, inne dzieci mu pomagają. Nauczycielka uzupełnia wypowiedzi. Ważne jest ukierunkowa-
nie myślenia dzieci na to, że okulary chronią i leczą oczy.
prenumerata
!
PLUS
wydrukowane pomoce dydaktyczne
(6 kart A5) zostały
dołączone do miesięcznika –
szczegóły na str. 7
56
● Czary-mary, okulary.
Zabawa ruchowa – dzieci przy dźwiękach tamburyna przeskakują z nogi
na nogę. Gdy nauczycielka podniesie do góry obrazek:
•
okularów przeciwsłonecznych – dzieci kładą się na dywanie i się opalają;
•
okularów narciarskich – dzieci naśladują jazdę na nartach;
•
okularów pływackich – dzieci naśladują pływanie w basenie;
•
okularów korekcyjnych – dzieci spacerują swobodnie po sali, machając do siebie;
•
okularów do czytania – dzieci siadają w siadzie skrzyżnym i udają czytanie książki;
•
okularów ochronnych – dzieci wykonują dowolną czynność, która wymaga użycia okula-
rów ochronnych.
ilustrację schematu oka
możesz pobrać
ze strony
www.dopobrania.blizejprzedszkola.pl
● Oko.
Poznanie budowy oka. Nauczycielka przypina na tablicy ilustrację obrazującą prostą bu-
dowę ludzkiego oka. Objaśnia, że oko składa się z gałki ocznej, tęczówki, źrenicy, rzęs, powie-
ki. Dodaje, że oczy dostarczają najwięcej informacji o otaczającym świecie – widzimy kształty,
kolory, wielkości, osoby, rzeczy, przedmioty. Nie wszyscy jednak widzą jednakowo wyraźnie.
Czasem wzrok się psuje. Wtedy widzi się niewyraźnie. Tu nauczycielka pokazuje dwie identyczne
ilustracje – jedną o mocnych, wyraźnych konturach, drugą – zamazaną, niewyraźną. Wyjaśnia,
że tak widzi osoba, która ma chory wzrok i nie nosi okularów (ilustracja zamazana). Osoba, która
ma chore oczy i nosi okulary, widzi wyraźnie (ilustracja o mocno zaznaczonych konturach). Na-
stępnie nauczycielka zadaje pytania:
•
Jak nazywa się lekarz, który bada i leczy wzrok?
(okulista)
•
Dlaczego ludziom psuje się wzrok?
(rozmowa w oparciu o fotografie)
•
Co należy robić, aby mieć 
zdrowe oczy i dobrze widzieć?
(rozmowa na podstawie ilustracji).
prenumerata
!
PLUS
wydrukowane pomoce dydaktyczne
(8 kart A5) zostały
dołączone do miesięcznika –
szczegóły na str. 7
nr 6.153
czerwiec 2014
edukacja wieloobszarowa
● Ile mam okularów?
Ćwiczenia matematyczne – wskazane przez nauczycielkę dziecko losuje
kartonik, na którym są narysowane kropeczki. Następnie na tablicy magnetycznej przypina tyle
sylwet okularów, ile jest kropeczek na kartoniku (przeliczać może tylko w myślach). Później zadaje
zagadkę:
Ile okularów mam? Policz sam!
i wskazuje na inne dziecko. Wybrane dziecko głośno
przelicza, podając wynik. Liczba sylwet okularów porównywana jest z liczbą kropeczek na wylo-
sowanym kartoniku.
gotowe karty pracy
możesz pobrać
ze strony
www.dopobrania.blizejprzedszkola.pl
● Moje oko pyta: co to?
Do tej zabawy potrzebne są przedmioty w różnych kolorach. Dziecko
losuje przedmiot z nieprzezroczystego worka, nie pokazując go pozostałym dzieciom i zadaje
zagadkę. Gdy dziecko wylosowało np. cytrynę, mówi:
Moje oko pyta: co to? To jest żółte.
Tu pada-
ją odpowiedzi ze strony pozostałych dzieci. Jeśli nikt nie odpowie poprawnie, dziecko zadające
zagadkę daje kolejną podpowiedź:
Moje oko pyta: co to? To jest żółte i ma skórkę;
kolejna podpo-
wiedź:
Jest żółte, ma skórkę i jest kwaśne.
Po odgadnięciu zagadki dziecko pokazuje wszystkim
przedmiot. Następnie kolejne dziecko przystępuje do losowania.
● Gimnastyka oczu.
Dzieci siadają po turecku na dywanie. W tle gra muzyka relaksacyjna. Na-
uczycielka mówi, a dzieci wykonują polecenia:
weźcie kilka głębszych oddechów, zamknijcie oczy;
otwórzcie oczy, trzepoczcie rzęsami jak motyl skrzydłami;
ponownie zamknijcie oczy – policzcie do 10, otwórzcie oczy (dzieci kilkakrotnie zamykają
oczy i liczą do 10);
niech wasze oczy patrzą na moją rękę – dzieci wzrokiem śledzą kierunek, jaki pokazuje
ręka nauczycielki;
znajdźcie jakiś punkt daleko za oknem i spróbujcie się przez chwilę w niego wpatrywać;
zamknijcie oczy i bardzo powoli je otwórzcie.
Nauczycielka bierze do ręki zieloną kartkę i przesuwa ją kilka razy z góry na dół, z dołu do
góry, na boki – dzieci wodzą za kartką wzrokiem (zielona kartka dlatego, że zielony kolor
wpływa pozytywnie na wzrok). Następnie nauczycielka pokazuje ilustrację kolorowego pa-
jaca. Dzieci przez chwilę patrzą na ilustrację i zamykają oczy (w tle słychać muzykę relaksa-
cyjną). Wówczas nauczycielka zadaje pytania dotyczące wyglądu pajaca, np. jakiego koloru
miał czapkę, buty. Dzieci mają odpowiedzieć, nie otwierając oczu. Gdy muzyka cichnie,
dzieci otwierają oczy i sprawdzają, czy dobrze zapamiętały wygląd pajaca. Ćwiczenie to ma
za zadanie uświadomienie dzieciom, jak ważny jest zmysł wzroku w postrzeganiu świata.
● Superokulary.
Praca plastyczna – obrysowywanie od szablonu okularów, ozdabianie ich według
własnego pomysłu. Wykorzystanie różnorodnych materiałów plastycznych: kredek, papieru ko-
lorowego, folii samoprzylepnej, folii piankowej, cekinów, brokatu, koralików. Przyklejanie do wy-
ciętych okularów przezroczystej folii, np. do kserowania (jako szkła).
▪
57
ilustacja kolorowego pajaca
została dołączona
do miesięcznika –
szczegóły na str. 7
prenumerata
!
PLUS
Edyta Szpala
– nauczyciel mianowany, pracuje w Publicznym
Przedszkolu nr 38 w Rzeszowie. Ukończyła kurs kwalifikacyjny
z zakresu terapii pedagogicznej. W pracy często wykorzystuje
bajki terapeutyczne i stosuje twórcze metody nauczania.
scenariusz został wyróżniony w konkursie
Ty opracuj
scenariusz zajęć,
a my...
gotowy szablon okularów
znajdziesz
na
www.dopobrania.blizejprzedszkola.pl
nr 6.153
czerwiec 2014

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika:

Zgłoś jeśli naruszono regulamin