Verhalen van rouw-dutch.pdf

(17562 KB) Pobierz
Verhalen van rouw
De betekenis van steun op school
voor jongeren met een verlieservaring
Riet Fiddelaers-Jaspers
Verhalen van rouw
De betekenis van steun op school
voor jongeren met een verlieservaring
Stories of loss
The importance of school support for bereaved adolescents
Een wetenschappelijke proeve op het gebied van de Sociale Wetenschappen
PROEFSCHRIFT
ter verkrijging van de graad van doctor
aan de Katholieke Universiteit Nijmegen
op gezag van de Rector Magnificus, prof. dr. C.W.P.M. Blom,
volgens besluit van het College van Decanen
in het openbaar te verdedigen op maandag 23 juni 2003
des namiddags om 1.30 uur precies
door
Maria Josina Martina Jaspers
geboren op 19 juli 1953 te Budel
2003
Promotores:
Prof. dr. H.J.M. Hermans
Prof. dr. J. van den Bout
Universiteit Utrecht
Manuscriptcommissie:
Prof. dr. C.P.F. van der Staak (voorzitter)
Prof. dr. M.A.C. de Haardt
Dr. J. de Keijser, GGZ-Friesland, Leeuwarden
Dit onderzoek is mede mogelijk gemaakt door KPC Groep te ’s-Hertogenbosch.
De uitgave van dit boek is financieel ondersteund door KPC Groep te ’s-Hertogen-
bosch, de Landelijke Stichting Rouwbegeleiding (LSR) te Utrecht en de NUVU te
’s-Gravenhage.
Colofon
Vormgeving en omslagontwerp: Tonny Teuwisse
Tekening omslag:
©
Yvonne van Meteren
Druk: Drukkerij Giethoorn ten Brink, Meppel
©
In de Wolken, Heeze, 2003
ISBN 90-77179-01-1
NUR 749
Alle rechten voorbehouden. Behoudens de uitdrukkelijk bij wet bepaalde uitzon-
deringen mag niets uit deze uitgave worden vermenigvuldigd en/of openbaar
gemaakt door middel van druk, fotokopie, microfilm of op welke andere wijze dan
ook zonder de uitdrukkelijke voorafgaande en schriftelijke toestemming van de
auteur en de uitgever.
DE WERELD IN MIJN HART
Mijn opa was er de man niet naar om je te troosten met het soort sprookjes waar de
meeste volwassenen mee aankwamen.
“Je hart is als de wereld”, zei hij. “In je hart zijn veel landen en ieder land is anders.
Er groeien andere bomen en planten. Er vliegen andere vogels. Er wordt een andere
taal gesproken. Ieder land heeft maar één bewoner. En jou natuurlijk, want jij woont
in alle landen tegelijk. In het ene land woon je liever dan in het andere. Misschien
woont daar iemand met wie je om dezelfde dingen kunt lachen, of met wie je om
dezelfde dingen bedroefd wordt. In sommige landen woont misschien iemand die
lekkere bitterkoekjespudding kan maken of prachtig piano kan spelen. Daar ben
je misschien ook graag. Het langst woon je met je vader en moeder. Zo is het voor
iedereen.”
“O”, zei ik. Tot nu toe dacht ik dat ík het was die in het land van mijn vader en
moeder woonde. Maar blijkbaar hadden zij ook bij mij gewoond. “Ieder mens heeft
een hart vol met landen”, zei hij. “Kinderen net zo goed als volwassenen.”
“Wat gebeurt er nu met mammies land?”, vroeg ik.
“Dat blijft zoals het is”, zei hij. “In sommige landen kun je wel weer eens iemand
anders laten wonen, maar niet overal. Landen van mensen van wie je veel gehouden
hebt, blijven onbewoond. Jij bent de enige die daar kunt komen.”
Dat vond ik wel een geruststellende gedachte.
“Eén ding spreken we af”, zei hij. Hij legde zijn hand op mijn hoofd en ik rook de
geur van sigaren die uit zijn snor opsteeg.
“Goed”, zei ik alvast.
“Je mag het lege land niet afsluiten”, zei hij.
Hij keek me aan. Ik knikte nog maar eens. Ik had geen idee wat hij bedoelde.
“Eerst is het een woestijn, dat land”, zei hij. “Een reuze kale boel. Daar moet je aan
wennen. Maar je moet geduld hebben. Na drie jaar groeit daar gras. Na vier jaar
staan er bloemen en struiken. Na vijf jaar staat er een lucht boven die blauwer is
dan andere luchten, de vogels vliegen er sneller en fluiten harder, de wind blaast er
met grote tederheid. Het water is er koud en schoon, de stilte is dieper en de nacht
zaait geen losse sterren, maar een sterrenhemel die jouw wereld zal verbinden met
die van alle anderen.”
Hij schoof het bandje van een sigaar en gaf het me. Verstopt in een grijze wolk
zei hij: “Als je daar eenmaal bent, zul je merken dat het lege land vruchtbaarder is
dan je andere landen. Het is een bron, een sleutel. Je mag het niet afsluiten. Blijf er
wonen.”
Dat was vijfendertig jaar geleden. Het land waar mijn opa leefde is al vele jaren
leeg. Nog vaak doe ik het hek open dat piept en knarst omdat het nodig gesmeerd
moet worden. Het staat op een kier, want ik sluit het niet af. Er hangt nog vaag de
geur van het rozenhout van lege sigarenkistjes. Alles liet ik zoals het was. De tegels
verzakten en braken in stukken. De wind floot tussen de pilaren van de huizen
die hij gebouwd had. Na een tijdje stortten ze in. Toen bestond het land alleen

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika:

Zgłoś jeśli naruszono regulamin