Żydowscy mordercy Polaków, oto oni
Komentarz: materiał pochodzi ze nieistniejącej już dzisiaj strony amerykańskiej polonii, polonica.net. Jej kopia zapasowa znajduje się pod linkiem:
http://web.archive.org/web/20071027054055/http://polonica.net/
Więcej zdjęć w źródle:
http://web.archive.org/web/20071027123954/http://www.polonica.net/mordercy_Polakow.htm
Żydowscy mordercy Polaków
Żydowscy komuniści – spis zwyrodnialców, zbrodniarzy w stalinowskim aparacie represji, terroru i ludobójstwa PRL – przeciwko narodowi polskiemu.
Zanim pójdziesz na jakiekolwiek wybory, glosowanie, poszukaj tych katów POLSKI oraz ich potomstwa u siebie w rejonie zamieszkania.
Aparat terroru i ludobójstwa:
Resort Bezpieczeństwa Publicznego Polskiego Komitetu Wyzwolenia Narodowego
Ministerstwo Bezpieczeństwa Publicznego MBP
Urząd Bezpieczeństwa UB
Państwowa Komisja Bezpieczeństwa PKB
Komisja Bezpieczeństwa KB
Komitet ds Bezpieczeństwa Publicznego KBP
Milicja Obywatelska MO
Zwiad Wojsk Ochrony Pogranicza
Główny Zarząd Informacji Wojska Polskiego BZIWP
Korpus Bezpieczeństwa Wewnętrznego KBW
Zarząd II Sztabu Generalnego Wojska Polskiego
Ludowe Wojsko Polskie
Sądownictwo i prokuratura
I. Organy
Ministerstwo Bezpieczeństwa Publicznego – utworzone w lipcu 1944 w celu ochrony komunistycznych władz okupacyjnych oraz pacyfikacji oporu cywilnego i zbrojnego. Do 31 grudnia 1944 stanowiło resort bezpieczeństwa publicznego PKWN. Organ stworzony przez sowieckie służby bezpieczeństwa państwowego i przez nie dowodzony. Oficjalnie nadzorowane przez Politbiuro KC PPR, następnie PZPR od 1949 przez Komisję Bezpieczeństwa Publicznego. MBP podlegały wojewódzkie i powiatowe urzędy bezpieczeństwa publicznego (WUBP, PUBP) oraz Milicja Obywatelska, Korpus Bezpieczeństwa Wewnętrznego, więzienia i obozy pracy.
Funkcję ministra pełnił Stanisław Radkiewicz. MBP prowadziło wywiad, kontrwywiad, kontrolę wszystkich organizacji i instytucji społecznych, politycznych, gospodarczych. Organizowało ludobójczy terror wobec Polaków, w szczególności podziemia niepodległościowego 1944-56 i Kościoła, którego ofiarami padło ok. 100 tysięcy osób. W grudniu 1954 przekształcone w Ministerstwo Spraw Wewnętrznych i Komitet ds. Bezpieczeństwa Publicznego. Jednostką wykonawczą ministerstwa był Urząd Bezpieczeństwa.
Państwowa Komisja Bezpieczeństwa – została powołana w marcu 1946 na podstawie decyzji Politbiura KC PPR w celu koordynacji działań jednostek Wojska Polskiego, Korpusu Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Wojsk Oochrony Pogranicza, UB, MO, ORMO w walce z podziemiem niepodległościowym i UPA. Przewodniczącym został minister obrony narodowej M. Żymierski, w skład wchodzili S. Radkiewicz, komendant główny MO F. Jóźwiak, dowódca KBW B. Kieniewicz. Obszar państwa podzielono na 14 stref bezpieczeństwa i powołano w nich wojewódzkie komisje bezpieczeństwa (przedstawiciel okręgu WP, szef WUBP, komendant MO oraz dowódca jednostki KBW). Do walki z podziemiem wydzielono siły liczące 150-180 tysięcy żołnierzy i milicjantów. Ich działania wspierało ponad 50 tysięcy członków ORMO. Od końca 1947 stopniowo wycofywano z działań wojsko i rozwiązywano wojewódzkie komisje bezpieczeństwa.
Komisja Bezpieczeństwa (Komisja Biura Politycznego KC PZPR ds. Bezpieczeństwa Publicznego) – powołana w 1949 w celu kontroli i koordynacji działalności Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego (MBP) oraz Głównego Zarządu Informacji Wojska Polskiego (GZI WP) przez ścisłe kierownictwo PZPR.
W jej obradach uczestniczyli Bolesław Bierut jako przewodniczący, Jakub Berman, Hilary Minc, Stanisław Radkiewicz, Mieczysław Mietkowski, Roman Romkowski, K. Świetlik, dyrektor X Departamentu MBP A. Fejgin. W 1954 r. KB rozwiązana wraz z MBP.
Milicja Obywatelska (MO) – początkowo podlegała resortowi bezpieczeństwa publicznego PKWN, w latach 1945-1954 MBP, następnie ministerstwu spraw wewnętrznych. Pełniła rolę pomocniczą w organizacji terroru i zwalczaniu podziemia niepodległościowego.
Główny Zarząd Informacji Wojska Polskiego (GZI WP) – kierowniczy organ kontrwywiadu wojskowego, faktycznie policja polityczna organizująca terror w wojsku w latach 1945-57, odpowiednik Smiersza na Polskę. Organy informacji wojskowej powstawały wraz z tworzącymi się w ZSRR 1943-1944 komunistycznymi jednostkami wojskowymi. We wrześniu 1944 powołano Zarząd Informacji Naczelnego Dowództwa WP, w listopadzie 1944 przemianowany na Kierownictwo Informacyjne WP, a w marcu 1945 – na GZI WP. Podlegały mu zarządy informacji przy dowództwach okręgów wojskowych i rodzajów sił zbrojnych. Szefami GZI WP byli pułkownicy: w 1945 P. Kożuszko, 1945-1947 J. Rutkowski, 1947-1950 S. Kuhl, 1950-1953 D. Wozniesienski, 1953-57 K. Bąkowski. Sądy wojskowe wydawały wyroki zgodnie z żądaniami kierownictwa GZI WP (szczególnie płka Wozniesienskiego i jego zastępcy ds. śledczych, płka A. Skulbaszewskiego).
Korpus Bezpieczeństwa Wewnętrznego (KBW) – specjalna formacja wojskowa, powołana 1945 do walki z niepodległościowym podziemiem oraz zbrojnymi organizacjami ukraińskimi i niemieckimi i do zapewnienia porządku wewnętrznego. Podlegał MBP (1945-54), następnie ministerstwu spraw wewnętrznych.
II. Kierownictwo aparatu terroru – MBP
Jakub Berman (1901-84) – w Politbiurze kierował terrorem przez podporządkowane sobie MBP. 1949-1954 członek Komisji Biura Politycznego KC PZPR ds. Bezpieczeństwa Publicznego, odpowiedzialny za działalność Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego
Gen. Stanisław Radkiewicz – w latach 1944-1954 ministrem bezpieczeństwa publicznego. W latach 1949-1954 członek Komisji Biura Politycznego KC PZPR ds. bezpieczeństwa publicznego, jeden z głównych stalinizatorów Polski, współodpowiedzialny za zbrodnie
Gen. Mieczysław Mietkowski – Mojżesz Bobrowicki – w 1944 zastępca kierownika resortu bezpieczeństwa publicznego PKWN, wiceminister bezpieczeństwa publicznego 1945-1954
Mieczysław Mietkowski – Mojżesz Bobrowicki
Gen. Roman Romkowski – Natan Grunsapan-Kikiel – wiceminister bezpieczeństwa publicznego 1946-1954
Gen. Konrad Świetlik – 1946-1948 dowódca KBW, 1948-1954 wiceminister bezpieczeństwa publicznego
Edmund Pszczółkowski (ur. 1904) – członek KPP, PPR, PZPR. Przewodniczący Komitetu ds. Bezpieczeństwa Publicznego od 30 marca 1956. Odwołany 13 listopada 1956
Gen. Antoni Alster – Nachum Alster – wiceminister bezpieczeństwa publicznego, pierwszy zastępca przewodniczącego Komitetu ds. Bezpieczeństwa Publicznego i wiceminister MSW
Gen. Bukojemski – wiceminister bezpieczeństwa publicznego
Gen. Jan Ptasiński – wiceminister bezpieczeństwa publicznego
Ppłk. Gajewski – doradca ministra bezpieczeństwa publicznegogen. Konrad Świetlik
Płk. Mikołaj Orechwa – dyrektor Departamentu Kadr MBP
Płk. Słuczek – dyrektor Departamentu Łączności i Podsłuchu MBP
Płk. Faustyn Grzybowski – dyrektor Departamentu Ochrony Rządu MBP, szef WUBP w Lublinie i Wrocławiu
Płk. Kisielew – dyrektor Departamentu Finansów MBP
wysocy funkcjonariusze MBP / UB
Gen. Milewski,
płk. Eugeniusz Gruber,
Antoni Gutowski,
płk. Jarczewski,
płk. Maksymilian Darewski,
ppłk. Ryszard Nazarewicz,
płk. Józef Jurkowski – morderca Polaków w Bydgoszczy (1945-48), Gdańsku (1948-50) i Katowicach (1951-55),
ppłk. Marian Stecki,
ppłk. Stefan Tewel,
ppłk. Henryk Zamorski,
płk. Modecki, płkKowalik,
gen. Józef Maria Różański (Rosenzweig),
płk. Marian Reniak (Strużyński),
J. Siedlecki,
płk. Szeryński – Szchenkman,
M. Fajdman,
płk. Rubinstein,
Sajewski,
Krupski,
Zabłudowski,
K. Krakowski,
płk. Orłowski – Kugelschwanz,
mjr. Fegman,
mjr Trochimowicz,
kpt. Branda,
kpt. Dąbrowski,
kpt. Grunblat (I sekretarz PPR w UB),
por. Tron,
por. Madalińska,
ostatnie 7 osób służyło w żydowskiej policji w gettach podczas okupacji hitlerowskiej
Płk. Hipolit Duliasz – dyrektor VI Departamentu MBP
Płk. Józef Różański – Goldberg – dyrektor Departamentu Śledczego MBP
Płk. Adam Humer – wicedyrektor Departamentu Śledczego MBP
płk. Adam Humer
Płk. Galczewski – dyrektor Departamentu IV MBP
Płk. Sienkiewicz – Lewi – dyrektor Departamentu VII MBP
Płk Zabawski – dyrektor VIII Departamentu MBP, do 1939 był rezydentem NKWD w Polsce
Płk. Górecki – Goldberg) – dyrektor IX Departamentu MBP
Leon Andrzejewski – Lejb Wolf Ajzen – dyrektor Gabinetu Ministra BP, p.o. dyrektora Departamentu III MBP, zastępca dyrektora Biura Personalnego MBP, zastępca Komendanta Centrum Wyszkolenia MBP, wicedyrektor IV, nastepnie III Departamentu MBP
Ryszard Matejewski – Kugelschwanc – wicedyrektor Departamentu Śledczego MBP
Julia Brystygier (pseudonimy Julia Prajs, Daria, Ksenia, Luna, Maria) – w latach 1945-1956 dyrektor V, a później III Departamentu MBP, odpowiedzialna za sprawy polityczno-społeczne i dotyczące Kościoła
Płk. Józef Czaplicki – dyrektor Departamentu VII, a później dyrektor Departamentu III MBP, jego zadaniem było prześladowanie Armii Krajowej. Ze względu na znęcanie się tego Żyda nad akowcami, przezwano go w bezpiece „Akower”, co było żydowską wersją inicjałów AK.(na zdjęciu) =>>
Płk. Anatol Fejgin – dyrektor Biura Specjalnego MBP, a następnie Departamentu X MBP
Płk. Józef Światło – Izaak Fleischfarb – wicedyrektor Departamentu X MBP
Julian Konar – wicedyrektor Departamentu I MBP, naczelnik Wydziału II w tym Departamencie
Józef Kratko – dyrektor Departamentu IV MBP, szef MO w Katowicach i Krakowie, dyrektor Departamentu Szkoleniowego MBP
Leon Rubinstein – dyrektor Departamentu II MBP
Ludwik Szenborn – oficer V Departamentu MBP, kierownik obiektu w Miedzeszynie, szef UB na miasto stołeczne Warszawę, szef WUBP Bydgoszcz
Aleksander Wolski-Dyszko – dyrektor Departamentu IV MBP
Zygmunt Braude – p.o. dyrektora Gabinetu Ministra BP
Mieczysław Broniatowski – dyrektor Centralnej Szkoły MBP w Łodzi, później dyrektor Departamentu Społeczno-Administracyjnego MSW
Juliusz Burgin – dyrektor Gabinetu Ministra BP
Michał Drzewiecki – dyrektor Gabinetu Ministra BP (na zdjęciu) =>>
Michał Hakman – dyrektor Departamentu Organizacji i Planowania MBP
Maria Kamińska – dyrektor Departamentu Szkolenia MBP
Dagobert Jerzy Łańcut – dyrektor Departamentu Więziennictwa MBP, 1944-1945 oficer tzw. Ludowego Wojska Polskiego
Michał Taboryski – p.o. dyrektor Departamentu II MBP, były policjant w getcie
Dr. med. Leon Gangel – dyrektor Departamentu Służby Zdrowia MBP
Feliks Goldsztajn – dyrektor Centralnych Konsumów MBP
Edward Kalecki – wicedyrektor Departamentu Finansowego MBP
Ludwik Przysuski – dyrektor Departamentu Służby Zdrowia MBP
Leon Stach – wicedyrektor Departamentu Służby Zdrowia MBP
Marek Fink – wicedyrektor Departamentu VII MBP
Helena Gruda – wicedyrektor Departamentu Szkolenia MBP
Bernard Konieczny – wicedyrektor Departamentu IV MBP
Czesław Ringer – wicedyrektor Departamentu III MBP
Józef Tymiński – wicedyrektor Departamentu V MBP
Zygmunt Okręt – dyrektor Centralnego Archiwum MBP, odpowiadał za nagrania i teczki osobowe
Zygmunt Okręt
Ppłk. Wiktor...
witmat1