Kontrola podatkowa i skarbowa.doc

Kontrola podatkowa i skarbowa

Kwestie kontroli podatkowej i skarbowej uregulowane są zasadniczo w dwóch aktach prawnych – w ustawie z dnia 28 września 1991 r. o kontroli skarbowej oraz w ustawie z dnia 29 sierpnia 1997 r. ordynacja podatkowa.

Z pewnością  spotkacie się z kontrolami przeprowadzanymi na podstawie ordynacji podatkowej, ale kontrola przeprowadzona na podstawie ustawy o kontroli skarbowej również może się zdarzyć.

CZYNNOŚCI SPRAWDZAJĄCE I KONTROLA PODATKOWA

Kontakty z urzędami skarbowymi nie kończą się wyłącznie na składaniu deklaracji i załatwianiu spraw bieżących w tzw. postępowaniach podatkowych. Niewątpliwie, prędzej czy później spotkacie się z czynnościami sprawdzającymi i kontrolą podatkową. Wbrew pozorom nie są to te same czynności.

Przedmiotem czynności sprawdzających (dokonywanych przez organy podatkowe pierwszej instancji) są:

- sprawdzenie terminowości składania deklaracji i wpłacania zadeklarowanych podatków, w tym również pobieranych przez płatników oraz inkasentów

- stwierdzenie formalnej poprawności deklaracji oraz

- ustalenie stanu faktycznego w zakresie niezbędnym do stwierdzenia zgodności z przedstawionymi dokumentami.

Celem kontroli podatkowej jest natomiast sprawdzenie wywiązywania się kontrolowanych z obowiązków wynikających z przepisów prawa podatkowego. Jak z tego wynika, zakres kontroli podatkowej może być bardzo szeroki.

Z czynnościami sprawdzającymi spotkacie się w przypadku złożenia deklaracji, w której stwierdzono błąd rachunkowy, w przypadku nie wpłacenia kwot wynikających z deklaracji w terminie (przed wydaniem tytułu wykonawczego urząd wykona czynności sprawdzające, w trakcie których zweryfikuje poprawność deklarowanych kwot i przeprowadzi tzw. rozmowę dyscyplinującą, w trakcie której spróbuje ustalić, z jakiego powodu pozostajemy w zwłoce).

Jeśli korzystamy z ulg (np. z dużej ulgi budowlanej), możemy spodziewać podjęcia czynności sprawdzających zmierzających do ustalenia, czy np. budynek będący przedmiotem ulgi fizycznie istnieje.

W takich przypadkach urzędnicy przeprowadzający czynności sprawdzające mają prawo do dokonywania oględzin lokalu. Kontrola podatkowa może być przeprowadzana równocześnie z kontrolą skarbową i czynnościami sprawdzającymi.

Rozpoczęcie kontroli podatkowej

Osoba prowadząca kontrolę obowiązana jest okazać kontrolowanemu upoważnienie do jej przeprowadzenia oraz legitymację służbową. Kopię upoważnienia pozostawia się kontrolowanemu.
Jeżeli kontrolowanym jest osoba prawna lub jednostka organizacyjna nie mająca osobowości prawnej, upoważnienie oraz legitymacja służbowa okazywane są członkowi zarządu, wspólnikowi lub innej osobie upoważnionej do reprezentowania lub prowadzenia spraw kontrolowanego.
W razie nieobecności osób wymienionych powyżej, upoważnienie oraz legitymacja służbowa okazywane są pracownikowi lub osobie obecnej w miejscu wszczęcia kontroli.

W przypadku prowadzenia działalności w lokalu mieszkalnym mamy prawo nie zgodzić się na wejście pracownika kontrolującego do mieszkania (to zasadnicza różnica w stosunku do kontroli skarbowej). Jednak w takim przypadku urząd skarbowy zwróci się do prokuratora (w razie konieczności – to nie jest automat) o wydanie nakazu umożliwiającego wejście do lokalu celem dokonania oględzin i zapoznania się z dokumentacją.

W praktyce współpraca z organem kontrolującym przynosi lepsze efekty niż stawanie okoniem.

Czynności w trakcie kontroli podatkowej

Kontrolujący, w zakresie wynikającym z upoważnienia, są w szczególności uprawnieni do:

- wstępu na grunt oraz do budynków, lokali lub innych pomieszczeń

- żądania okazania majątku podlegającego kontroli oraz do dokonania jego oględzin

- żądania przeprowadzenia remanentu

- żądania udostępnienia akt, ksiąg i wszelkiego rodzaju dokumentów związanych z przedmiotem kontroli oraz do dokonywania z nich odpisów, wyciągów i notatek.

Kontrolujący w toku kontroli podatkowej może również, za zgodą prokuratora rejonowego, dokonać przeszukania pomieszczeń lub rzeczy. Przeprowadzający kontrolę mogą zażądać wydania za pokwitowaniem próbek towarów, akt, ksiąg i dokumentów pozostających w związku z zakresem kontroli.

Czynności kontrolnych dokonuje się w obecności kontrolowanego lub osoby przez niego wskazanej, chyba że kontrolowany zrezygnuje z prawa uczestniczenia w czynnościach kontrolnych. W przypadku nieobecności kontrolowanego czynności kontrolne dokonywane są w obecności przywołanego świadka.

Świadek nie musi być obecny przy czynnościach kontrolnych dotyczących przeprowadzenia dowodu z ksiąg, ewidencji, zapisków lub innych dokumentów.

Zakończenie kontroli podatkowej

Ustalenia kontroli podatkowej zawarte są w protokóle kontroli podatkowej.

Protokół kontroli zawiera:

- wskazanie kontrolowanego

- wskazanie osób kontrolujących

- określenie przedmiotu i zakresu kontroli

- określenie miejsca i czasu przeprowadzenia kontroli

- opis dokonanych ustaleń

- przedstawienie dowodów

- pouczenie o prawie złożenia zastrzeżeń lub wyjaśnień.

Kontrolowany, który nie zgadza się z ustaleniami protokółu, może w terminie 21 dni od dnia jego doręczenia złożyć zastrzeżenia lub wyjaśnienia, wskazując równocześnie stosowne wnioski dowodowe.

Protokół sporządza się w trzech egzemplarzach, z czego jeden pozostawiany jest kontrolowanemu.
Po upływie terminu do złożenia wyjaśnień następuje tzw. zapoznanie z ustaleniami kontroli, na koniec wydaje zostaje decyzja, jeżeli kontrola stwierdziła nieprawidłowości.

KONTROLA SKARBOWA

Do zakresu kontroli skarbowej należy:

- kontrola rzetelności deklarowanych podstaw opodatkowania oraz prawidłowości obliczania i wpłacania podatków stanowiących dochód budżetu państwa, a także innych należności pieniężnych budżetu państwa lub państwowych funduszy celowych, ujawnianie i kontrola nie zgłoszonej do opodatkowania działalności gospodarczej, a także dochodów nie znajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach przychodów

- kontrola celowości i zgodności z prawem gospodarowania środkami pochodzącymi z budżetu państwa, środkami państwowych jednostek budżetowych i państwowych jednostek gospodarki pozabudżetowej oraz środkami państwowych funduszy celowych, zarówno u przekazujących, jak i otrzymujących te środki

- badanie celowości w czasie podejmowania decyzji i zgodności z prawem wykorzystania i rozporządzania mieniem państwowym, a w szczególności ujawnianie niedoborów, a także innych szkód w tym mieniu

- kontrola źródeł pochodzenia majątku, w przypadku niezgłoszenia do opodatkowania działalności gospodarczej, a także dochodów nie znajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach przychodów

- wykonywanie szczególnego nadzoru podatkowego. Kontroli skarbowej podlegają zobowiązani do świadczeń pieniężnych na rzecz Skarbu Państwa lub państwowych funduszy celowych, wydatkujący środki z budżetu państwa, władający i zarządzający mieniem państwowym oraz płatnicy i inkasenci podatków i innych należności Skarbu Państwa.

Obowiązki kontrolowanego

Na żądanie inspektora przeprowadzającego kontrolę kontrolowany jest zobowiązany:

- udostępnić obiekty, urządzenia i składniki majątkowe, których badanie wchodzi w zakres kontroli skarbowej

- zapewnić wgląd w dokumentację i prowadzone ewidencje objęte zakresem kontroli

- sporządzać kopie dokumentów określonych przez kontrolującego

- zapewnić warunki do pracy, w tym, w miarę możliwości, samodzielne pomieszczenie i miejsce do przechowywania dokumentów

- umożliwić filmowanie i fotografowanie oraz dokonywanie nagrań dźwiękowych, jeżeli film, fotografia lub nagranie może stanowić dowód lub przyczynić się do utrwalenia dowodu w sprawie będącej przedmiotem kontroli

- udostępnić środki łączności, a w przypadku gdy kontrolowanym jest przedsiębiorca - także inne konieczne środki techniczne, jakimi dysponuje w zakresie niezbędnym do wykonywania czynności kontrolnych

- przedstawić, na żądanie inspektora, tłumaczenie na język polski sporządzonej w języku obcym dokumentacji finansowo-księgowej

- przeprowadzić inwentaryzację na żądanie i w niezbędnym zakresie określonym przez inspektora.

Inspektor, w związku z prowadzonym u kontrolowanego postępowaniem kontrolnym, może po okazaniu legitymacji służbowej dokonać sprawdzenia prawidłowości i rzetelności badanych dokumentów u kontrahentów kontrolowanego prowadzących działalność gospodarczą, bez względu na ich siedzibę.

Do niedawna wszelkie czynności kontrolowany był zobowiązany wykonać nieodpłatnie, jednak Trybunał Konstytucyjny wydał w dniu 13.02.01 wyrok (sygn. Akt K 19/99) w brzmieniu:
"Artykuł w zakresie, w jakim nakłada na kontrolowanego obowiązek nieodpłatnego wykonania czynności w nich określonych, - jest niezgodny z art. 2 i art. 31 ust. 3 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej".

Oznacza to, że zakres żądań świadczeń nieodpłatnych uległ znacznemu ograniczeniu. Na żądanie inspektora kontrolowany ma obowiązek ujawnić swój stan majątkowy.

Prawa kontrolowanego

Kontrolowany ma prawo uczestniczyć we wszystkich czynnościach kontrolnych osobiście lub przez wyznaczoną osobę.

Kontrolowany powinien być również powiadomiony o miejscu i terminie przeprowadzania dowodu ze świadków, biegłych lub oględzin w sposób umożliwiający kontrolowanemu udział w przeprowadzeniu tych dowodów nie później niż przed podjęciem tych czynności. Jednak jeżeli jest nieobecny, a okoliczności wskazują na konieczność wykonania dowodu bez zwłoki, wymóg ten nie musi być zachowany.

Po podpisaniu protokołu kontrolowany ma prawo zgłosić do niego uwagi i zastrzeżenia, a inspektor sporządza do nich odpowiednie adnotacje. Kontrolowany ma prawo, w terminie 3 dni od dnia zapoznania się z dokumentacją i ustaleniami kontroli, zażądać na piśmie:

- uzupełnienia tej dokumentacji przez wskazanie czynności kontrolnych, które należałoby podjąć, i dokumentów, które należałoby włączyć do akt sprawy

- przeprowadzenia ponownej oceny zebranej dokumentacji z punktu widzenia możliwości weryfikacji ustaleń kontroli.

Zakończenie kontroli

Kontrola kończy się wydaniem decyzji, jeśli zostały stwierdzone nieprawidłowości lub sporządzeniem tzw. wyniku kontroli – jeśli nieprawidłowości nie stwierdzono. W decyzji określa się między innymi kwoty zobowiązań, które kontrolowany powinien wpłacić do budżetu.
W zależności od tego, kto kontrolował, od decyzji przysługuje odwołanie do:

- izby skarbowej właściwej dla podatnika, płatnika lub inkasenta, jeżeli decyzję wydał inspektor zatrudniony w urzędzie kontroli skarbowej

- Generalnego Inspektora Kontroli Skarbowej, jeżeli decyzję wydał inspektor zatrudniony w Ministerstwie Finansów.

Co robić przed kontrolą

Każdy, którego odwiedzają urzędnicy z urzędu skarbowego jest lekko przerażony.

Trudno się dziwić – przy obecnym prawie podatkowym trudno ustrzec się błędów. Można jednak zminimalizować ryzyko, pilnując, aby prowadzona dokumentacja była rzetelna i niewadliwa. Poniżej kilka uwag na ten temat.

Podatnik opłacający podatek w formie zryczałtowanej powinien prowadzić ewidencję przychodów rzetelnie i w sposób niewadliwy. Za niewadliwą uważa się ewidencję prowadzoną zgodnie z przepisami ustawy i rozporządzenia.

Za rzetelną uważa się ewidencję, w której dokonywane zapisy odzwierciedlają stan rzeczywisty. Ale nawet jeśli w ewidencji znajdą się drobne błędy, może być uznana za rzetelną i niewadliwą.

Dzieje się tak w przypadku, gdy:

- nie wpisane lub błednie wpisane kwoty przychodów łącznie nie przekraczają 0,5 proc. Przychodu wykazanego w ewidencji za dany rok podatkowy lub przychodu wykazanego w roku podatkowym do dnia, w którym Urząd Skarbowy lub organ kontroli skarbowej stwierdził te błędy, lub

- brak właściwych zapisów jest związany z nieszczęśliwym wypadkiem lub zdarzeniem losowym, które uniemożliwiło podatnikowi prowadzenie ewidencji, lub

- podatnik uzupełnił zapisy lub dokonał korekty błędnych zapisów w ewidencji przed rozpoczęciem kontroli przez Urząd Skarbowy lub organ kontroli skarbowej, lub

- błędne zapisy są skutkiem oczywistej pomyłki, a podatnik posiada odpowiednie dowody księgowe.

Wyrok z dnia 20 czerwca 1996 r. III ARN 11/96

Przy ocenie rzetelności podatkowej księgi przychodów i rozchodów, organy podatkowe obowiązane są brać pod rozwagę obok elementów obiektywnych stwierdzonego uchybienia w prowadzeniu księgi, również oczywisty usprawiedliwiony błąd w jej prowadzeniu przez podatnika.
W przypadku osób prowadzących podatkową księgę przychodów i rozchodów warunki uznania dokumentacji za rzetelną i niewadliwą są podobne.

Dochodzi jednak jeszcze jeden wyjątek – popełnione w zapisach błędy spowodowały podwyższenie kwoty podstawy  opodatkowania (choć z wyjątkiem błędów polegających na niewykazaniu lub zaniżeniu kosztów zakupu materiałów podstawowych, towarów handlowych oraz kosztów robocizny).

Wyrok z dnia 4 października 1996 r. III ARN 53/96.

Wpisanie do podatkowej księgi przychodów i rozchodów rzeczywiście poniesionych wydatków, które nie powinny być wpisane bądź nie zostały należycie udokumentowane albo wykraczały poza limit wydatków nie oznacza, że księga jest nieprawidłowa pod względem materialnym (nierzetelna).

Kontrola wewnętrzna

Wszelkie błędy znalezione i usunięte przed rozpoczęciem kontroli nie powodują negatywnych skutków, poza oczywiście koniecznością skorygowania podstaw opodatkowania i kwot podatku, który powinniśmy odprowadzić do Urzędu Skarbowego.

Należy liczyć się również z koniecznością sporządzenia i wysłanie korekt do właściwego urzędu. Dlatego warto raz na jakiś czas przeprowadzić własną, wewnętrzną kontrolę.

Przed przystąpieniem do tej czynności nie zaszkodzi przypomnieć sobie odpowiednie przepisy, czyli  Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 15 grudnia 2000 r.  w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów oraz Rozporządzenie Ministra Finansów z 18 grudnia 1998 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne.

Następnie proponujemy wykonać wszystkie czynności, jakie zwykle wykonują kontrolujący dokumentację:
1. Sprawdzenie zgodności zapisów w księdze (ewidencji) z odpowiednią ewidencją VAT.

2. Sprawdzenie sum miesięcznych wynikających z ewidencji z sumami miesięcznymi w ewidencjach VAT.

3. Sprawdzenie miesiąc po miesiącu wysokości podstawy opodatkowania i prawidłowości naliczonych zaliczek na podatek dochodowy.

4. Sprawdzenie prawidłowości formalnej dokumentów źródłowych służących do dokumentowania transakcji (jeśli występuje duża ilość dokumentów, można to zrobić losowo, dokumenty na większe kwoty należy sprawdzić w całości).

5. Sprawdzenie kompletności dokumentacji rachunkowej (ewidencje wymagane rozporządzeniami, w tym między innymi ewidencja wyposażenia, środków trwałych, przebiegu pojazdu, czasu pracy pracowników, wynagrodzeń, sprawdzenie kompletności zapisów).
6. Sprawdzenie zgodności zapisów w ewidencji (w szczególności dotyczących kosztów uzyskania przychodów i zakupu towarów handlowych) z dokumentami źródłowymi.
7. Sprawdzenie remanentu końcowego, a w szczególności podsumowania remanentu i prawidłowości wyceny poszczególnych składników remanentu.

8. Sprawdzenie kompletności deklaracji podatkowych i wydruków odpowiednich ewidencji.

9. Porównanie zapisów w okresowych deklaracjach podatkowych z sumami wynikającymi z dokumentacji księgowej.

10. Sprawdzenie kompletności dokumentacji dotyczącej podatku dochodowego pracowników, w szczególności należy zwrócić uwagę, czy zgromadzone są wszystkie oświadczenia PIT-2 (odliczanie od zaliczki kwoty wolnej), oświadczenia o dojeżdżaniu z poza miejsca zamieszkania (podwyższenie miesięcznej kwoty kosztów uzyskania przychodów), karty wynagrodzeń pracowników i czy karty te zgodne są w ujęciu rocznym z listami płac i informacjami PIT-11.

11. Sprawdzenie faktur VAT na których zastosowano  obniżoną stawką VAT pod kątem obecności numerów SWW.

NSA - wyrok z 16.01.1998 SA/Bk 93/97.

Nie wpisanie faktur do podatkowej księgi przychodów i rozchodów nie można uznać za błędny zapis będący skutkiem oczywistej omyłki, nie mający wpływu na ocenę rzetelności księgi.

Kontrola spisu z natury

Duży wpływ na ostateczną wysokość rocznego podatku ma remanent końcowy, sporządzany zwykle w ostatnim dniu roku obrotowego, w przepisach nazywany spisem z natury. Spis z natury wykonywany jest przez osoby prowadzące podatkową księgę przychodów i rozchodów.
Przypomnijmy, że spis z natury powinien być sporządzony w sposób staranny i trwały oraz zakończony i zaopatrzony w podpisy osób uczestniczących w spisie.

Spis z natury powinien zawierać co najmniej następujące dane:

- Imię i nazwisko właściciela zakładu (nazwę firmy),

- datę sporządzenia spisu, numer kolejny pozycji arkusza spisu z natury,

- szczegółowe określenie towaru i/lub innych składników majątku, jednostkę miary, ilość stwierdzoną w czasie spisu,

- cenę w złotych i groszach za jednostkę miary, wartość wynikającą z przemnożenia ilości towaru przez jego cenę jednostkową,

- łączną wartość spisu z natury oraz klauzulę "Spis zakończono na pozycji...",

- podpisy osób sporządzających spis oraz popis właściciela zakładu (wspólników).

Dodatkowo należy ująć składniki znajdujące się poza siedzibą przedsiębiorstwa. Jeśli na składzie znajdują się towary obce, należy je również ująć w spisie – ale nie trzeba ich wyceniać – wystarczy podać do kogo należą.

Pamiętajmy, aby spis z natury był przeprowadzony w sposób staranny – jego wadliwość może spowodować zakwestionowanie wysokości dochodu (przychodu) obliczonego przez nas w rozliczeniu rocznym.

Błędy w ewidencjach

Często zdarza się, że w ewidencjach powstają błędy. Są spowodowane pośpiechem, wadliwą interpretacją dokumentu lub jego błędnym odczytaniem. Czasami również nie potrafimy odnaleźć dokumentu źródłowego lub jest on wadliwy.

Co należy wtedy zrobić? Pamiętajmy – nie ma żadnych negatywnych konsekwencji, jeśli podatnik uzupełnił zapisy lub dokonał korekty błędnych zapisów w ewidencji przed rozpoczęciem kontroli przez Urząd Skarbowy lub organ kontroli skarbowej.

W przypadku stwierdzenia nieprawidłowości, należy je od razu skorygować. Powstałe w wyniku korekty różnice w deklaracjach okresowych należy poprawić za pomocą deklaracji korygujących (sporządzamy deklarację za dany miesiąc i na deklaracji wpisujemy słowo KOREKTA).
Jeśli w wyniku wprowadzonych poprawek okaże się, że w jakimś miesiącu zaniżyliśmy kwotę podatku, różnicę należy wpłacić wraz z należnymi odsetkami za zwłokę od należności podatkowych. Do wysyłanych deklaracji korygujących (korekty koniecznie trzeba wysłać listem poleconym do Urzędu Skarbowego lub złożyć w biurze podawczym) dobrze jest dołączyć pismo z opisem korygowanych pozycji i deklarowanych kwot.

I jeszcze jedna ważna informacja – poprawianie błędnych zapisów w ewidencjach musi następować w taki sposób, aby poprzedni zapis był całkowicie czytelny.

Pułapki
W przepisach czyha na nas kilka pułapek, zastawionych przez ustawodawców (zastawiono je zapewne nieumyślnie – teraz jednak stanowią pokaźne źródło dochodów fiskusa). Na pierwszą rafę możemy nadziać się tuż po rozpoczęciu działalności – chodzi o zgłoszenie VAT i wybór zwolnienia.

Jeżeli masz zamiar korzystać ze zwolnienia, musisz koniecznie wypełnić oba druki – zgłoszeniowy VAT-R i druk o wyborze zwolnienia VAT-6. W przeciwnym wypadku może okazać się, że mimo iż nie naliczałeś VAT-u klientom i nie wystawiałeś faktur VAT - musisz odprowadzić podatek od całego przychodu. Na dodatek nie będziesz miał prawa odliczyć podatku naliczonego przy zakupach towarów, materiałów, usług itp. i czeka Cię sankcja w wysokości 30 procent nie ujawnionego podatku.

Szczególnym, ale masowym przypadkiem jest przypadek osób wynajmujących lokale. Często nie wiedzą one, że usługa taka co do zasady jest obłożona obowiązkiem podatkowym w podatku od towarów i usług. Od tego obowiązku można się w prosty sposób uwolnić – składając dwa druki o których mowa powyżej. Jeśli wynajmujący zaniedba tej czynności, spowoduje to nałożenie zaległego podatku VAT i może spowodować wymierzenie dodatkowej sankcji w postaci 30% nie odprowadzonego podatku. Do tego należy oczywiście dołożyć odsetki za zwłokę.

Kopalnią złota dla budżetu są dwa artykuły w jednym z rozporządzeń wykonawczych do ustawy o ptu (Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 22 grudnia 1999 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym.).

Oto one:

§ 6. 1. Obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług powstaje z chwilą:
1) upływu terminu płatności, określonego w umowie właściwej dla rozliczeń z tytułu:

a) dostaw energii elektrycznej i cieplnej oraz gazu przewodowego,

b) świadczenia usług telekomunikacyjnych i radiokomunikacyjnych,

c) świadczenia usług wymienionych w poz. 84-86 załącznika nr 3 do ustawy,

a tu odpowiedni fragment załącznika numer 3.

" 84. Dostawa wody z sieci i beczkowozami 

85. Odprowadzanie i czyszczenie ścieków 

86. Oczyszczanie ulic i placów oraz usuwanie nieczystości z nieruchomości, z wyjątkiem usług szaletów publicznych  ..."

"§ 42. 1. W przypadkach określonych w § 6 ust. 1 pkt 1-4, 7, 9,  11 i 12, a także w przypadku umowy komisu fakturę wystawia się nie później niż z chwilą powstania obowiązku podatkowego.

2. Faktury, o których mowa w ust. 1, nie mogą być wystawiane wcześniej niż 30 dnia przed powstaniem obowiązku podatkowego, z zastrzeżeniem ust. 3.

3. Przepis ust. 2 nie dotyczy wystawiania faktur w zakresie dostaw energii elektrycznej i cieplnej, gazu przewodowego, usług telekomunikacyjnych i radiokomunikacyjnych oraz usług wymienionych w poz. 84-86 załącznika nr 3 do ustawy, jeżeli faktura zawiera informację, jakiego okresu rozliczeniowego dotyczy.

4. W przypadku, określonym w ust. 3 za miesiąc, w którym podatnik otrzymał fakturę, uważa się miesiąc, w którym przypada termin płatności określony w tej fakturze."

Pułapka polega na tym, że mniej doświadczeni podatnicy nie wiedzą, iż są takie wyjątki i postępują (zresztą w zgodzie ze zdrowym rozsądkiem) jak z pozostałymi fakturami. Skutki są dla nich fatalne.

Kwoty podatku należnego są korygowane w górę a jeżeli faktury są już kilkunastomiesięczne (a najczęściej tak właśnie jest) odsetki za zwłokę są niebagatelne.

Dodatkową sankcją jest to, że Urzędy nie zgadzają się, aby korygować deklaracje z następnego miesiąca poprzez „przeniesienie” kwestionowanych kwot podatku naliczonego - powołując się na przepis, który mówi, że podatnik ma ściśle określony czas na odliczenie kwot podatku naliczonego.

Podstawa prawna:

Ustawa z dnia 29 sierpnia 1997r. - ordynacja podatkowa
W artykułach 272 do 292 uregulowane są szczegółowe zasady przeprowadzania czynności  sprawdzających i kontroli podatkowej, ustawa z dnia 28 września 1991 r. o kontroli skarbowej. Ustawa omawia zakres kontroli, wymienia osoby upoważnione, omawia obowiązki i prawa osoby kontrolowanej

Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 7 grudnia 1998 r. w sprawie określenia siedzib i terytorialnego zasięgu działania urzędów kontroli skarbowej

Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 7 grudnia 1998 r. w sprawie terytorialnego zasięgu działania oraz siedzib urzędów skarbowych i izb skarbowych

Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 15 grudnia 2000 r.  w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów. Kryteria uznawania księgi za rzetelną i prowadzoną w sposób niewadliwy, instrukcja dotycząca sposobu zapisów

Rozporządzenie Ministra Finansów z 18 grudnia 1998 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne Kryteria uznawania ewidencji za rzetelną i prowadzoną w sposób niewadliwy, instrukcja dotycząca sposobu zapisów

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW z dnia 22 grudnia 1999 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym. Rozdział 3 Szczególne przypadki powstania obowiązku podatkowego Rozdział 13 Zasady wystawiania i przechowywania faktur oraz not korygujących.